เราจะได้รักกันไหม

มาโรงเรียนตามปกติ เจอหน้ากันเดินสวนเดินไม่กล้าทักกันเลยเหมือนคนไม่รุ้จักนัดเค้ากับเองจะคิดเหมือนกันไหมถึงจะคิดเหมือนกันแต่ก็แค่นั้นมันเป็นไปไม่ได้หรอก

เลิกเรียนฝนตกหนักนักเรียนต่างรอฝนซาเพื่อที่จะออกตากตึกเรียนแล้วกลับบ้านกันแต่เรายังต้องไปซ้อมดนตรีเราจึงเปียกไม่ได้ไฟดูดตายแน่เรา

ฝนเริ่มซาบรรยากาศน่านอนมากกกอยากกลับบ้านสุดๆได้ยินเสียงรองเท้ากระทบพื้นหินอ่อนข้างหลังไม่คิดจะหันไปมองด้วยซ้ใต้ตึกนั้นไม่มีใครมีเพียงเราสองคนนัดนัดนี่เองเดินมาประกบข้างไม่พูดอะไร ยังสงสัยที่เราสองคนไม่พูดกันนี่เพราะอะไรแต่ก็ช่างมันเหอะ 

" ปัด " สดุ้งเฮือกเรียกชื่อทำไมกำลังจะก้าวลงบรรไดแท้ทำเกือบล้มนัดคว้าแขนไว้เรียกว่าดึงแขนเราไว้ต่างหากมักเจ็บอ่ะมันไม่ได้โรแมนติกเหมือนในนิยายหรอกไม่ได้อยุ่ในอ้อมเขาหรอกแค่ดึงขึ้นมาไม่ให้ล้มก็แค่นั้น

" ขอบคุณ " พูดได้แค่นี้จริงๆ ต่างคนต่างเงียบเดินออกมาจากที่ตรงนั้น ซัก 3 ก้าว นัดก็เดินออกมาไม่ต้องบอกก็รุ้จุดหมายของเราคือที่เดียวกัน  ห้องชมรมดนตรีนั้นแหละจะว่าอย่างนั้นก็ไม่ใช่ซะที่เดียว ชีวิตส่วนใหญ่หลังเลิกเรียนก็จะมาซ้อมทุกวันหลังจากนี้ เดินมาถึง

ห้องชมรมปิด

โทรหาพี่หมอกด่วน

" พี่หมอกไหนบอกซ้อมดนตรีไง "

" ห้องถูกห้ามใช้ชั่วคราวเพราะพวกพี่ทะเลาะกับมัน ห้องจะใช้ได้ก็เมื่อเคลียกันลงตัว แค่นี้นะพี่ยุ่ง "

.............. พี่เลวว่างสายทิ้งอีกล่ะ นี่ก็ใกล้ 6 โมงเย็นท้องฟ้าสีส้ม ตะวันค่อยลับขอบฟ้าไป

นัดยืนอยุ่ข้างหลังยังรุ้สึกได้หันหลังกลับมองหน้ากันเต็มๆตา พยายามเดินออกมาแต่ด้วยมือที่จับข้อแขนไว้พร้อมประโยคที่พูดมา

" เปนไร "

" ปล่อย " นัดปล่อยมือลง

" เปนไร "

" ปล่าว ไม่เป็นไร "

พยายามเดินไปแต่ถูกขวางไว้

" จะกลับบ้าน " น่าหงุดหงิดที่สุด

" ไปส่ง " ไอบ้าเอ้ย

" ไม่ต้องเดี๋ยวแฟนเองรู้จะดูไม่ดี "

" กลับไง " เหาะไปมั้งแหมถามได้

" ไม่รุ้ " พูดเสียงต่ำพร้อมผลักนัดออกไป วิ่งออกมาทำไมน้ำตาคลอนี่เราเป็นอะไร เพราะเก็บความรุ้สึกไว้มากไปหรือปล่าว วิ่งออกมาไม่รุ้ทางไหนมันมืดไปหมดตังไม่มีค่ารถเมล์แล้ว นั่งลงร้องไห้กับความมืดอีกครั้ง ฟ้าร้อง น่ากลัว มากกกกก    ฝนหยดใส่หน้า 1 หยด อีกซักพักเม็ดฝนก็ร่วงหล่นจนตัวเปียก สั่นเป็นลูกหมาเลย ฝนหยุดตดรึปล่าวแต่มันยังกระเซนเข้าหาเท้าอยุ่แหงนมองบนฟ้าร่ม ร่ม ร่ม กางให้เราอยู่ชายคนนั้นไม่ใช่ใคร นัด กางร่มให้เรารีบลุกขึ้นในระยะที่อยุ่ในร่มมันใกล้กันมากพอที่จะรุ้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ อยากกอด อยากร้องไห้ แต่ต้องทำเป็นเข้มแข็ง ผลักนัดออกไป

" อย่ายุ่ง "

" ปัด เปียกหมดแล้ว เดี๋ยวเป็นหวัด "

" เค้าไม่เป็นไรน่า ไม่ต้องห่วง "

" ปัด " เรียกชื่ออีกครั้งด้วยน้ำเสียงขอร้อง

" อยากกลับบ้าน "

" ไปบ้านเราก่อน " ฝนตกหนักจนร่มบังไม่สุดสุดท้ายก็เปียกหมด

" ฮัดดดด........ซิ่ว...... " จามทำไมตอนนีว่ะ

" เป็นหวัดแล้ว "

" เป็นหมอไงถึงรุ้อ่ะ "

" อย่ากวน " เสียงโทรศัพท์ดังไม่ใช่ของเราแน่ นัดรีบรับโทรศัพท์

" คับ "

" กินแล้ว "

" กินด้วยล่ะ " บลาๆๆๆ ฟังแล้วหมั่นไส้คงจะเป็นแฟนโทรมาสินะปล่อยเรานั่งเช็ดหัวเช็ดตัวอยู่นี่ไม่ยอมไปส่งบ้านซักที่ถ้าแฟนมาเห็นเข้านะมีเรื่องแน่เราก็ตกเป็นมือที่ 3 เลย แหมเอาคนเกลียดเอาทั้งโรงเรียนล่ะสิ แฟนตานี่เป็นคนดังในโรงเรียนซะด้วย ฟังนัดคุยโทรศัพท์ก็อดหงุดหงิดไม่ได้ ทำแบบนี้กับผู้หญิทุกคนปล่าวว่ะ รู้ไหมหวั่นไหวนะเว้ย 

เสียงโทรศัพท์เราสั่น พี่หมอกโทรมาเย้ๆๆๆ รีบกดรับ

" อยู่ไหน "

" บ้านนัด "

" ตอนที่นั้นเลยนะเดี๋ยวตอนเช้าพี่เอาเสื้อผ้าไปให้ "

" เดี๋ยวๆๆ พี่ทำไมไม่มารับ ไม่รักน้องอ๋อ "

" พี่ไปรับไม่ได้ พี่บอกแม่ให้ล่ะ เคแค่นี้นะ "

" เดี๋ยวดิ พี่ "

" เออ แล้วก็ ฝึกร้องเพลงรักไว้ด้วนนะคืนนี้อ่ะให้เวลาให้เป็นประโยชน์ ไหนก็อยู่ด้วยกันล่ะ"

" พี่หมอกกกกก........" 

" ตุ๊ด ๆ ๆ ๆ" ว่างสายใส่อีกแล้วพูดไม่ทันรุ้เรื่องเลย

เพลงรักงั้นหรอ

" ปัด ไปอาบน้ำ " นัดตะโกนเรียก คงจะคุยกับแฟนเสร็จแล้ว

" ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน "

" อ่ะ ชุดนอนเรา "

" รู้ได้ไงว่าเราค้างที่นี่ "

" พี่หมอกโทรมาตั้งแต่เย็นๆล่ะ "

" เองรู้ "

" อืมใช่สิ " บ้าเอ้ยทำไรไม่ปรึกษาเลย

"พี่หมอกบอกให้ฝึกร้องเพลงรัก "

" นี่เนื้อเพลง" นัดหยิบกระดาษขึ้มมาปึก1 คงจะเป็นเนื้อเพลงอย่างที่ว่าแต่มันเยอะเกินไปนะ

" หมดเลย "

" เองเลือกดิชอบเพลงไหนบอกเค้าเดี๋ยวเล่นให้ "

" ไว้พรุ่งนี้นะ ง่วงแล้วอ่ะ "

" ป่ะไปนอนกัน"