Adopted Dog ระวัง!! สุนัขหล่อ :)

xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

“อย่าทิ้งผมนะ”

 

“ผมไม่มีที่ไป”

 

“ให้ผมอยู่ด้วยนะ”

 

“ให้ผมอยู่ใกล้ๆเถอะนะ”

 

.

.

.

“นิน!! ไอนิน!! นินโว้ยย!!” ฉันรู้สึกได้ถึงเสียงดัง แบบดังมากเหมือนเสียงป้าขายของที่ตลาด นี่ฉันฝันถึงสงครามขี้ปากของป้าๆอยู่หรอ

 

“อะไรว่ะ”ฉันฟื้นจากการซ้อมตายเพราะเสียงคนข้างๆ

 

“จะนอนไปถึงไหนเนี่ย จะกลับบ้านป่ะ หรือว่านอนนี้ ค้างคืนเลยม้ะ”

 

มินเพื่อนสนิทสุดแสนน่ารัก ตาโต ผิวขาวอมชมพู แต่นิสัยนี้ขัดกับหน้าโดยสิ้นเชิง ชีร้ายกาจมาก เสียงดังสุดๆ เกรียนแบบ..น่ากระโดดตบมากจริงๆ แต่ไม่เป็นไร เรานิสัยคล้ายๆกัน ฮ่าๆๆๆ

 

“กลับค่ะ กลับ” ฉันลุกขึ้นเก็บของเข้ากระเป๋าแบบลวกๆ เรียกว่ายัดเลยก็ได้ -*-

 

 

ฉันเดินไปถึงหน้าโรงเรียนก็เห็นคนขับรถกับบอดี้การ์ดรออยู่แล้ว ทำไมบอดี้การ์ดฉันมันไม่หล่อเหมือนในนิยายเลยน้า -3-

 

“ฉันไปก่อนนะ บ้ะบายย จุ้บๆ รักนะ ซารางเฮโย” ฉันโบกมือลาเพื่อนสนิทและทำท่าหัวใจส่งไปให้

 

 มินก็ส่งกลับมา หมายถึง...รองเท้านะ

 

“อ่ะล้อเล่นน บายยๆ” ฉันรีบวิ่งขึ้นรถไป

 

 

ระหว่างนั่งรถฉันจะสาธยายประวัติของฉันล่ะนะ โฮะๆ

 

ฉันชื่อ”นิน” หน้าตาหรอ บอกเลยว่าสวยมาก(หรอ?) ผิวขาว ปากแดง ตาไม่โตมากพอดีได้เชื้อสายจีนมาจากปู่ และตัวเล็ก

มีเพื่อนสนิทชื่อ”มิน” หลายๆคนคิดว่าเราเป็นแฝดบ้าง พี่น้องบ้าง เพราะชื่อก็คล้ายๆกัน นิสัยก็เหมือนกันอีก มินเกิดก่อนฉันประมาณ2เดือน มินเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมมาก สวย รวย เก่ง ตัวขาว ตาโต๊โต แถมสูงอีกต่างหาก และสิ่งที่เรามีเหมือนๆกันอีกก็คือ ‘รวย’ พ่อกับแม่ฉันเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกรถยนต์หรู ส่วนพ่อแม่ของมินเป็นเจ้าของบริษัทธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรม

 

 

รถยนต์หรูเคลื่อนเข้ามาในบ้าน ฉันไม่อยากพูดถึงบ้านอ่ะ เอาเป็นว่าใหญ่ก็พอ -3-

 

แม่บ้านประมาณ3-4คนยืนรอรับคุณหนูตัวเล็กเข้าบ้าน

 

“คุณหนู สวัสดีค่ะ” แม่บ้านทักทายเหมือนทุกๆวัน

 

“สวัสดีค่า น้าสา”ฉันก็ไหว้และทักทายตามประสาคนอายุน้อยกว่า

 

ฉันไม่หยิ่งหรอกนะ -0-

 

“คุณหนูค่ะ คุณผู้ชายกับคุณหญิงท่านไปต่างประเทศค่ะ”น้าสารายงานข่าวคราว

 

“อีกแล้วหรอค่ะ อ่า ” ฉันเดินไปนั่งบนโซฟาและเปิดโทรทัศน์ดูข่าวเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในวันนี้

 

“งั้น...น้าสาค่ะ” ฉันเดินไปหาน้าสาและทำตาที่เล็กๆของฉันให้ใหญ่ขึ้นพร้อมกับส่งสายตาวิ้งๆไป

 

“หนูขอไปอยู่คอนโดนะ น้าาา”

 

“แต่คุณหญิงสั่งห้ามไว้นะค่ะ เพราะคุณหนูไปเมื่อไหร่มีเรื่องตลอดเลยค่ะ” ด่าหนูทางอ้อมนี่หน่า

 

“แต่ถ้าน้าสาไม่บอก หนูไม่บอก ทุกคนไม่บอก แม่ก็ไม่รู้หรอกค่ะ”

 

“..” น้าสาทำท่าคิดอยู่สักพักก็เอ่ยออกมา

 

“ก็ได้ค่ะ แต่อย่าบอกคุณหญิงนะค่ะ ไม่งั้นฉันโดนหักเงินเดือนแน่ๆค่ะ”

 

“จ้าๆ น้าสาน่ารักที่สุดเลย”

 

ฉันเดินขึ้นไปบนห้องนอน ไม่ต้องเก็บกระเป๋าอะไรหรอก เพราะที่นั้นมีหมดแล้ว แม่บ้านไปทำความสะอาดทุกอาทิตย์ถึงจะไม่มีคนอยู่ก็ตาม ฉันเดินเข้าไปทำธุรส่วนตัวในห้องน้ำและออกมาเตรียมเข้านอน คุยแชทกับมินสักพักก็ปิดไฟและนอน..zzZZ

 

 

 

หลังจากกลับจากโรงเรียนในวันศุกร์ฉันก็ตรงดิ่งมาที่คอนโดทันที

 

ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าห้องภายในคอนโดหรูที่คุณพ่อซื้อไว้ให้

 

แก้ก

 

ฉันเปิดเประตูเข้าไป เจอกับห้องรับแขกสีฟ้าดูสดใสและเฟอร์นิเจอร์หรูวางอย่างเป็นระเบียบ มีห้องครัว ห้องนอน 2ห้อง ห้องพ่อกับแม่ และก็ของฉัน

 

พรมที่พื้นดูสะอาดสะอ้าน แม่บ้านเพิ่งมาทำสินะ ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาใหญ่

ฉันชอบอยู่ที่นี่มากกว่าที่บ้านสะอีก ที่บ้านน่ะใหญ่มากๆ ที่นี่เลยดูอบอุ่นสำหรับฉัน เมื่อไหร่ที่แม่กับพ่อไปต่างประเทศฉันก็จะมาที่นี่บ่อยๆก็อ้อนน้าสาทุกครั้งนั้นแหละ วิวที่นี่สวยด้วยนะ ฉันอยู่ชั้นบนสุดด้วยยิ่งสวยเข้าไปใหญ่ วิวตอนกลางคืนเป็นอะไรที่ฉันชอบมากๆ แสงไฟจากตึกต่างๆส่องแสงตลอดทั้งคืน เมืองที่ไม่เคยหลับไหล...

 

อยากกินช็อกโกแลต

 

อยู่ๆฉันก็อยากจะฟาดของหวานเข้าปากสักหน่อย

 

คิดได้อย่างนั้นฉันเลยลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกจากห้องไป เดินลงมาชั้นล่างตรงไปที่ร้านสะดวกซื้อข้างๆคอนโด ดีนะที่อยู่ใกล้ๆคอนโด ช่วงนี้ฉันอยากกินของหวานมากๆ อารมณ์เสียบ่อย

 

หลังจากที่เหมาช็อกโกแลตทั้งร้านจนพนักงานตาค้างมาแล้วก็เดินออกมา ฉันหยิบแสตมป์ที่แถมมากำลังจะเดินไปทิ้งถังขยะที่ข้างๆร้านสะดวกซื้อ

 

 

ก็เห็นชายกลุ่มนึงประมาณ5-6คนรุมชายคนนึงอยู่ เขาโดนทำร้ายหรอ ผู้ชายที่เป็นคนทำร้ายน่ะตัวเขาใหญ่มาก กล้ามก็เยอะ อ้วนก็อ้วน แล้วหมอนั้นจะสู้อะไรเขาได้ ดุอ่อนแอด้วยสิ นั้นๆๆๆ เขาชกไปที่ท้องอ่ะเขาล้มลงไปแล้ว กรี้ดดด ฉันโคตรไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย ไอ้ยักษ์!! คิดได้อย่างนั้น ถ้าไม่ช่วยก็กระไรอยู่ แต่ฉันเป็นผู้หญิงนะ อ้อ ยามของคอนโดไง!!

 

 

ฉันรีบวิ่งไปเรียกยามของคอนโด

 

“ยามค่ะ มีคนโดนทำร้ายค่ะ ช่วยเขาเร็วค่ะ”

 

ยามได้ยินอย่างนั้นก็วอเรียกเพื่อนละมั้ง ฉันเลยรีบวิ่งออกมาก่อน

 

 

ฉันเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงข้างหลังไอพวกนั้น และตะโกนเสียงดัง

 

“ยามมา!! ยามมา!!” พวกนั้นได้ยินก็ทำท่าจะวิ่งหนี แต่มีผู้ชายคนนึงที่น่าจะเป็นลูกน้องไอยักษ์นั้นแย้งขึ้นมาก่อน

 

“เดี๋ยวลูกพี่ ผมเคยได้ยินในหนัง เวลาจะช่วยใครเขาจะตะโกนอย่างนั้น”

 

“เออ ฉันก็เคยดู”ไอยักษ์ก็เห็นด้วย นี่โง่หรือแกล้งโง่

 

“โอ้ย ติดละครมากไปป่ะ -*- ” ฉันทำท่าละอายใจไปให้พวกมัน ไอพวกนั้นเลยหันเป้ามาที่ฉัน

 

ยามก็ช้าจัง

 

พวกมันเดินเข้ามาใกล้ขึ้นๆ

 

“ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัวก็มาเป็นของพวกเราสิ”

 

“น่ารำคาญ” ฉันพูดจบ ยามก็วิ่งผ่านหน้าฉันไป2-3คน

 

พวกมันเลยใส่เกียร์หมาวิ่งหนีอย่างเร็ว ยามก็วิ่งตามไป

 

“บอกแล้วก็ไม่เชื่อ -.-“

 

ฉันลืมอะไรเปล่านะ อ้อ ชายที่โดนทำร้ายไง!

 

ฉันรีบเดินเข้าไปหาเขา

 

“นายเป็นไรป่ะ เฮ้ๆ” เขาสลบไม่ได้สติ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย

 

ทำไงดี ยามก็ตามไอ้พวกนั้นอยู่ ฉันต้องแบกเขาไปจริงๆใช่มั้ย ฉันเลยเอาแขนของเขามาพาดไว้ที่ไหล่ ตัวหนักไม่เบา และพยายามแบกเขาขึ้นไปบนคอนโด ฉันเปิดประตูห้องและวางเขาลงกับโซฟา ฉันไม่ควรพาผู้ชายเข้าห้องนะ

 

ฉันเดินไปหยิบกล่องยามาจะทำแผลให้เขาสักหน่อย ต้องถอดเสื้อสินะ ฉันเลยถอดเสื้อเขาออกโดยไม่เขินอายเลยสักนิด ก็เวลานี่ไม่ใช่เวลาที่จะต้องมาคิดแบบนั้นนี่ แต่ผิวเขาขาวมาก มีกล้ามบางๆที่ท้องด้วย -,.- //หื่นและ

 

แผลฟกช้ำทั่วร่างเขา เห็นแล้วสงสารจัง TT ฉันพยายามทำแผลให้เขาอย่างทุลักทุเล พอฉันเลื่อนไปจะทำแผลให้เขาตรงหน้าท้องก็เห็นรอยสักลายมังกรติดอยู่ เอ้ะ มันคือรอยสักอะไรนะ เท่จัง

 

แล้วทำไมฉันต้องสนใจด้วย -3-

 

ฉันทำแผลให้เขาเสร็จไปครึ่งนึงแล้วสินะ เหลือแค่ใบหน้า

 

ฉันเลยเลื่อนไปทำที่ใบหน้าของเขาต่อ

 

1.  

ฉันเพิ่งเห็นหน้าเขาชัดๆ หล่อมาก หล่อจริงๆ หน้าใสที่ตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลแต่ก็ยังไม่ทำให้เขาหมดความหล่อเลยสักนิด ผมสีดำเข้ากับหน้าของเขามากๆ จมูกโด่งเป็นสัน ลำคอขาวน่ากัด

 

เอ้ย ใช่เวลามาชื่นชมใบหน้าเขามั้ยเนี่ย

 

ฉันทำแผลบนหน้าให้เขาอย่างเบามือ หลังจากนั้นก็เช็ดตัวให้เขาสักหน่อย และนำเสื้อของคุณพ่อมาใส่ให้ เดี๋ยวหนาวตาย ฉันนำผ้าห่มมาคลุมให้เขา ฉันเดินไปซักเสื้อผ้าของเขาและอาบน้ำบ้าง

 

ถ้าเขาหายดีแล้วค่อยให้เขากลับล่ะนะ ฉันเดินไปสำรวจเขา ก่อนจะเข้านอน...

 

 

 

 

ตื่นเช้าขึ้นมาก็รู้สึกได้ถึงร่างหนักๆทับอยู่บนร่างของฉัน เอ้ะ โดนผีอำหรอ ตอนเช้าๆเนี่ยนะ ฉันพยายามคลำๆมือไปที่สิ่งนั้น ก็พบว่าเป็น...ขา? ฉันรีบลืมตาขึ้นมา ชายคนเมื่อวานนี้ !

 

“ออกไปนะ!!” ฉันพลักขาเขาออก

 

เขาตื่นขึ้นมา และมองมาที่ฉัน เขาไม่พูดอะไรออกมา

 

“นี่มานอนในนี้ได้ไง ออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันไล่นายออกจากห้องฉันนะ” เขาได้ยินอย่างนั้นก็ทำตาโตและรีบออกไปจากห้องนอนฉันเลย ทำไมเขาถึงดูตกใจอย่างนั้นนะ

 

ฉันใส่เสื้อคลุมและเดินออกมาเจรจากับเขา เปิดประตูออกไปก็เห็นเขานั่งหงอยอยู่หน้าห้องนอน

 

“นี้ลุกขึ้นมาสิ ฉันไม่กัดหรอก” เขาก็รีบลุกตามคำสั่ง

 

“ทำไมนายต้องทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่างเลย”

 

“ผม..ผมกลัว..” เขาดูน่าสงสารมากๆเลย

 

“เฮ้ กลัวอะไรน่ะ ฉันไม่ได้โกรธนายนะ” เสียงฉันอ่อนลงทันที

 

“…”

 

“นายหายดีแล้วใช่มั้ย งั้นก็กลับได้แล้วนะ”

 

“ไม่เอา..ไม่กลับ..”

 

“ทำไมไม่กลับบ้านนายไปล่ะ”

 

“ผมไม่มี..ไม่มีบ้าน” ห้ะ ไม่มีบ้าน

 

“ผมขออยู่ด้วยนะ”

 

“ไม่ได้หรอก ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกัน2ต่อ2มันไม่ดี”

 

“แต่ผมไม่มีที่ไปจริงๆ ขอร้องล่ะ” เขาทรุดลงและมากอดที่ขาฉัน

 

“เฮ้ย ทำอะไรน่ะ” ฉันพยายามแกะแขนเขาออกจากขาฉัน

 

“ผมขอร้อง..”

 

อืมม เขาคงไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆแน่ แต่ห้องนี้ก็มี2ห้องนี้นะ ให้เขาอยู่สักหน่อยก็ได้แหละมั้ง

 

“ก็ได้”

 

หรือว่าฉันใจดีไปนะ -.-

 

“จริงหรอ ขอบคุณมากนะ ขอบคุณจริงๆ” เขาดีใจใหญ่เลย

 

“งั้น...มีของตอบแทนป่ะ” ฉันแค่พูดล้อเล่นให้ขำๆ

 

“ผม..ผมจะทำทุกอย่างให้คุณเลย ผมจะทำตามที่คุณสั่ง ผมจะเป็นสุนัขของคุณก็ได้..”

 

“นี้ ฉันล้อเล่นนะ” เขาดูจริงจังมากเลย ทำไมเขาเป็นคนยอมคนง่ายจังนะ ไม่เข้ากับใบหน้าและหุ่นของเขาสะเลย

 

“ผมพูดจริงๆ ผมจะเป็นสุนัขของคุณ.. คนเดียว”

 

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx