รักนะครับ..ประทานนักเรียนขี้เก๊ก Yaoi
เขียนโดย 
เจ้าชายจอมเซ็ง
วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 06.20 น.
แก้ไขเมื่อ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2557 07.23 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) วันแรกกับรุ้นพี่แมว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(ที่ผมเขียนประทานแทนที่จะเขียนประธานนะครับผมเขียนไปเพราะมันเร็วกว่าค่บ)
ก็จากสถานนะการเมื่อวานก่อนตอนนี้ผมเข้ามาอยู่ในโรงเรียนของเพื่อนพ่อ
เรียบร้อยทำไงได้ละ
วันนี้ไม่ได้เรียนอะไรก็เลยหาเรื่องมานอนที่ดาดฟ้าโรงเรียน
ก็มีน้องเจ็ดมานอนเดียสเป็นของแถม
แต่แล้วก็มีตนมาก่อน
หว่าเซ็งว่าจะมานอนสบายๆสักหน่อยเทอะ
ตอนที่ผมจะลงไปหาที่นอนเงียบกะไอ้เจ็ดสองคน
"เอ๊ย เองอะ"เสียงคนที่อยู่บนดาดฟ้าเอยเรียกใครสักคนน่าจะเป็นผมไม่ก็เจ็ด
"..."ผมกับไอ้เจ็ดชี้ตัวเองเหมือนนัดกันมา
"ทั้งคู่นั้นละ"พวกผมมองหน้ากันงงๆเดินไปหาใครสักคนที่ยืนอยู้
ไปๆมาๆก็นั่งคุยกันถูกคอเฉย~
"เออ ว่าแต่พวกแกชื่ออะไรกัน"
"ผมไรโตะ..ไอ้นี้น้องผมชื่อเจ็ดแล้ว.."ผมชี้คนถาม
"ไวรัส.."อ่อๆชื่อนี้เอง
"งั้นผมเรียกรุ้นพี่ไวรัสแล้วกัน"
(ผมรู้สึกเหมือนเจ็ดเป็นใบ้)
"ก็ดีนะ..พวกแกหาที่นอนใช่ไหม"
ผมสองคนพยักหน้าพร้อมกัน
"พวกแกนี้เหมือนแฝดกันเลยวะ..ปะเดียวพาไปสบายมากเลยละตามตรง"
จะเจออะไรนร้า เห้อ
......
หลังจากนั้นไม่นานกระผมและคุณน้องเจ็ดกับผู้นำมาก็มาถึง
"ห้องประทานนักเรียน"เจ็ดพูดขึ้น
"ถั่วทอด"พี่ไวรัสว่า
"แล้วพามาไหมอะ?"ผมหันมองพี่ไวรัสแบบ งงๆ
"มานอนนี้ละสบายสุด"พี่เขาเปิดประตูเข้าไปดูเหมือนเจ้าของห้องจะไม่อยู่แหะ
ผมสองตนเข้ามาให้ห้องตามหลังท่านไวรัสมาแบบติดๆ
แง้ละเจ้าของห้องไปอยู้สบายละสิครับ
"งั้นนอนดีฟา~"ท่านไวรัสกระโดดไปนั่งหลับบนโต๊ะประทานแบบสบายใจ
- -...
จะสบายใจสบายกายสบายอารมไปไหนนิ
ไอ้เจ็ดนั่งลงบนโซฟา
ดูท่าผมคงต้องตามน้ำไปสะแล้วละนะ
ผมนอนลงบนโซฟาอีกอันตรงข้ามเจ็ด..
นอนก่อนเด้อ~
.........
ผ่านไป2-3 ชม.
ผมลืมตาตื่นเพราะเสียงอะไรบ้างอย่าง
ตอนนี้ผมอยู่หลังโซฟากับไอ้เจ็ด..งงแปปตูลงมาตอนไหนวะครัช
"เจ็ดอะไรวะ.."ผมหันไปมิงไอ้เจ็ด
"นูนๆ"มันชี้ให้สิ่งที่อยู่ข้างหน้าของโซฟาที่ผมกะเจ็ดแอบอยู่
และสิ่งที่ผมเห็นก็คือ...
"ใครบอกให้แกเข้ามานอนในห้องฉันไอ้ไวรัส"เสียงของใครสักคนดังขึ้น
คนนั้นที่อยู่กับ ผอ. ในวันงานนิหว่า แสดงว่าหมอนี้เป็น ประทานสินะ
"โถ่อะไรวะแค่ ขอนอนนิดเดียวเอง.."พี่ไวรัสเถียงกลับไป
"ไม่ไปนอนห้องตัวเองวะ"ประทานพูด ก็ตูไม่รู้ชื่อ
"อะไรวะตูก็ไม่ได้มานอนคนเดียวนะโวย"งานงอกละครัช
ผมกะเจ็ดรู้ได้อย่างไม่ต้องมีใครมาบอกว่าต้อง เผ่น
พวกผมจึงรีบเผ่นออกจาห้อง ผมวิ่งนำ(เรื่องหนีตูเก่ง)
ก่อนที่จะชนใครเข้าก่อนที่จะออกจากประตู
"เป็นอะไรหรือป่าวครัย"คนที่ถูกผมชนถามขึ้น
"ไม่เป็นไรครับ.."ผมผมหน้าเขาคนนั้น
จบตอนสอง~
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
