สาวน้ำแข็งกับนายเกรียน

       ที่งาน
        ไหนล่ะๆนางฟ้าของผมอยู่ไหนหว่า???ผมเดินหานางฟ้าของผมทั่วงาน"พี่จะไปไหนกันแน่ค่ะ
เกลปวดขาแล้วนะ"น้องสาวที่เกาะแขนผมมาตลอดตั้งแต่ลงจากรถเริ่มบ่น"ใจเย็นสิเกลพี่กำลัง
หา..."ผมควรบอกน้องผมมั๊ยว่าผมหาใครอยู่"หาใครก้อเรื่องของพี่เถอะเกลหิวน้ำแล้ว"น้องตัวแสบ
ปล่อยมือออกจากแขนผมแล้ววิ่งไปทางโต๊ะไวท์"หนูนี่เป็นแอลกอฮอร์นะหนูกินไม่ได้รู้ไหมจ๊ะ..นี่กิน
น้ำส้มดีกว่านะ....."โอ้....นางฟ้าของผมมาแว้วเทอดึงน้องสาวผมไปอีกทางนึงซึ่งมีน้ำส้มวาง
อยู่"หนูมากับใครจ๊ะ"น้องสาวตัวแสบชี้มาทางผมทำให้นางฟ้าของผมหันตาม"เอ่อ..เจอกันอีกแล้ว
นะครับ...แฮะๆ"ผมรีบทักทายแต่ดูหน้าเทอไม่ค่อยพอใจผมสักเท่าไหร่"ทำไมคุนปล่อยให้เด็กวิ่งมา
ทางโต๊ะไวท์ล่ะค่ะคุนก้อน่าจะรู้ว่ามันไม่ดีสำหรับเด็ก..ยิ่งเป็นผู้หญิงแล้ว"แก้ตัวไงดีว่ะGคิดดิๆ"หนู
วิ่งมาเองล่ะค่ะสีมันสวยจะตายหนูจะเอาไปให้คุนแม่ต่างหาก"เทอเลิกมองผมแล้วหันไปหาน้องสาว
ที่พูดขึ้นมา.....รอดแล้วเรา  "จริงหรือจ๊ะหนูรู้ใช่ไหมว่าการโกหกไม่ดี"น้องสาวผมพยักหน้า"หนูจะ
โกหกพี่คนสวยทำไมล่ะค่ะพี่สวยขนาดนี้หนูไม่โกหกหรอกอีกอย่างหนูไม่เคยโกหกด้วยถามพี่Gได้
เลยเนอะพี่Gเนอะ"เกลหันมาทางผม  ผมจึงรีบพยักหน้า"งั้นคราวหลังต้องให้คุนแม่มาหยิบเองนะรู้
มั๊ยคนอื่นเขาจะมองหนูในทางที่ไม่ดีเอานะ...."นางฟ้าของผมนั่งลงให้ตัวเองและน้องของผมอยู่ใน
ระดับเดียวกัน"ค่ะ...ทราบแล้วค่ะงั้นหนูไปหาคุนแม่ก่อนนะค่ะ"ยัยเกลถือแก้วน้ำส้มและไวท์หายไป
ในกลุ่มคน"ดิชั้นขอโทดด้วยนะค่ะคุน....."เทอคงยังไม่รู้ชื่อผมสินะ"Gคับไม่เป็นไรหรอก
คุน..."55หลอกถามชื่อไปเล้ย"เจนค่ะยินดีที่ได้รู้จักงั้นดิชั้นขอตัวก่อนนะค่ะ"ผมพยักหน้าแล้ว
เทอก้อเดินจากผมไป"อันตราย!!!!!!!"เสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้นพร้อมกับโคมไฟระย้ากระจกที่กำลัง
จะร่วงลงมาตรงที่เจนยืนอยู่"เจนระวัง"ผมตะโกนสุดเสียงก่อนที่จะกระโดดไปพลักเทอออกจากที่
ตรงนั้นแล้วผมก้อเป็นฝ่ายที่ต้องวิ่งออกจากตรงนั้น  โครม!!!!!!!!!เสียงโคมไฟกระจกสัมผัสพื้นดัง
สนั่นหวั่นไหวพร้อมหัวของผมที่กระแทกกับพื้น.....................
 
     "G....เป็นยังไงบ้าง"ผมมาตื่นอยู่ในโรงบาลได้ไงไม่รู้แต่ที่แน่ๆเจนนั่งเฝ้าผมติดเตียงเลย"ปวด
หัว....."สำออยก่อนละกันฮิๆ"ปวดหัวหรอยาแก้ปวดอยู่ไหนล่ะเนี่ย??"เทอลุกออกจากข้างเตียง
แล้วออกไปทางประตูห้อง"นี่....พี่G"เฮ้ยน้องสาวผมก้ออยู่เรอะ"น้องอุตส่าห์ช่วยแก้ตัวให้น๊าาไม่
ตอบแทนหน่อยหรอ"เฮ้อผมว่าแล้วว่ายัยน้องตัวแสบต้องหวังผลตอบแทน"เอ้า...พี่ให้2000เลยแต่
ต้องทำงี้นะซุบซิบๆ"น้องสาวผมพยักหน้าหยิบไดร์เป่าผมมาเป่าใส่หน้าผากแล้ววิ่งออกไปทางประตู
ผมรีบแกล้งนอนสั่นๆ"G...นายเป็นอะไรน่ะ"ไม่นานเจนก้อวิ่งเข้ามา"หน่ะ..ๆหนาวววผม
หนาว..."ฮิๆเป็นไปตามแผน"หนาวหรอ..."เทอรีบเอาผ้าห่มมาห่มให้แล้วปิดแอร์ทันทีผมก้อยัง
แสร้งต่อไป"หน่ะหนาวๆ"เทอรีบเอามือผมมาจับแล้วจับหน้าผาก"ทำไมตัวร้อนแบบนี้ล่ะ...โถ่เอ้
ย..."เทอรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำผมหันไปยกนิ้วให้น้องสาวแล้วยื่นแบงค์พัน2ใบให้น้องรีบวิ่งมาหยิบแล้ว
วิ่งออกไปจากห้องสักพักเจนก้อเอาผ้ามาเช็ดหน้าผากผม"ทำใจดีๆไว้นะเดี๋ยวฉันจะไปเรียก
พยาบาล"เทอทำท่าจะเดินจากไป หมับ ผมรีบดึงแขนเทอไว้"ไม่ต้องหรอกคุนอยู่เป็นเพื่อนก้อ
พอแล้ว"เทอมองหน้าผมด้วยสีหน้ากังวน"ก้อได้ตกลง"เทอดึงเก้าอี้มาใกล้ๆเตียงแล้วจับมือ
ผม"ขอบใจนะที่อุตส่าห์ช่วยฉันไว้ฉันจะไม่มีวันลืมบุญคุนของนายเลย..."เจนจับมือผมแน่นแล้วเอา
หน้าพุบลงที่นอน    มีความสุขจังเลยเฮ้อ....จะเป็นแบบนี้ได้อีกกี่วันนะเทอจะจากผมไปเมื่อ
ไหร่.............
            "G..ตื่นเถอะกินข้าวต้มหน่อยนะจะได้กินยา"โหนี่2วันแล้วนะเจนยังใส่ชุดเดิมอยู่เลยแค่
เปลี่ยนรองเท้ากับเอาตุ้มหูออกเท่านั้นเทอมานั่งป้อนข้าวต้มผม"อี๋...ผักหรอเจนเอาผักออกได้
มั๊ย"ผมโครตเกลียดผักเลยเเหมแล้วมาซะเต็มถ้วยเลย"ไม่ได้นะนายต้องกินมันไม่งั้นนายก้อจะไม่
แข็งแรงสักทีน่ะสิ"เทอยังเอาช้อนดันปากผมให้กินจนในที่สุดผมก้อต้องยอมอ้าปากกินจนได้ก้อดู
เทอทำหน้าจริงจังขนาดนั้น"นั่นไงนายก้อกินได้นี่ไม่เห็นจะตายเลย"สักพักผมก้อสดุ้ง"โอ้
ย!!!"โห....มันร้อนขนาดนั้นคำนี้เทอลืมเป่าซะได้"เฮือก!!โทดทีGขอโทดนะขอโทด.."เทอรีบเอา
ผ้าเช็ดหน้าของเทอมาเช็ดปากผมแล้วตามด้วยน้ำ"เป็นไงบ้าง...ขอโทดนะๆ"ผมส่ายหน้าเพื่อให้
เทอสบายใจ"ไม่เป็นไรๆ"เทอยิ้มนิดหน่อยทำเอาผมสะอึก"หมอบอกว่านายหายดีแล้ววันนี้ก้อกลับ
บ้านได้เลย"นี่คือสิ่งที่ผมไม่ต้องการได้ยินที่สุดเลยเทอกำลังจะจากผมไปใช่มั๊ย..."เจน.."ผมเรียก
ชื่อเทอเบาๆเทอจึงหันควับมา"วันเสาร์นี้เทอว่างมั๊ยคือว่า.."พูดสิว่ะไอG"ว่างเสมอล่ะถ้านายจะ
ชวน"โอ้โห.....ผมว่าผมคิดโครตถูกเลยที่ช่วยเทอครั้งนั้น"แบบว่าไปทะ..."โอ้ยยพูดสิว่ะอายอะไร
นักหนา"ทะเลหรอ"เทอดูสนใจ"เอาสิฉัชอบทะเลนะชอบเดินลงไปในทะเลนั่งตรงโขดหินตอนพระอาทิตย์กำลังจะตกตรงทะเล"เทอหลับตาลงเอาผมเคลิ้มตามเลย"พ่อฉันชอบพาไปตอนเด็กๆ"สักพักหน้าเทอก้อเศร้าลง"แค่เมื่อก่อน"เทอหันไปทางอื่นแล้วเดินไปที่หน้าต่าง"วันเสาร์ใช่มั๊ย"เทอหันมาแล้วยิ้มให้ผมเลยยิ้มตอบแล้วพยักหน้า........มิตรภาพกำลังถูกสร้างใช่มั๊ย???
 
             วันเสาร์( ที่ทะเล )
 
                   เราไปถึงประมาณ6โมงเช้ามีบ้านพักของผมเองที่ซื้อไว้มาเที่ยวทะเลกับเกลเทอยืน
ดูทะเลนานมากแล้วพอผมจัดข้าวของในบ้านพักเสร็จเดินออกมาเทอก้อยังยืนดูทะเลอยู่....ผมไม่รู้
ว่าเทอมองอะไรที่ปลายขอบฟ้านั่นแต่ที่แน่ๆมันก้อยังไม่ใช่ขอบฟ้าจริงๆ"นานมากแล้วสินะที่ไม่ได้
มาเล่นน้ำกับคุนพ่อ-แม่"เทอพูดขึ้นมาแล้วถอนหายใจเบาๆแปลกนะผมไม่เคยเป็นแต่ผมกลับเข้าใจ
เพราะมีครั้งนึงที่พ่อกับแม่ของผมไปต่างประเทศแล้วให้ผมกับเกลอยู่กัน2คนพี่น้องแต่ผมก้อ
พยายามพาเกลไปเที่ยวเหมือนที่พ่อแม่พาไปแต่ความรู้สึกกลับไม่เหมือนกันสักนิดเกลก้อยังไม่
ร่าเริงเหมือนเวลาพ่อ-แม่อยู่ด้วย.......แต่ผมก้อเข้าใจพ่อ-แม่ว่าท่านก้อมีธุระเหมือนกันท่านจะไป
ปีละ2ครั้งซึ่งครั้งนึงก้อไปประมาณ1อาทิตหรือมากกว่านั้น   แต่ผิดกับเจนที่พ่อ-แม่ไม่ได้พามาเลย
"เทอหิวรึยังเจน"ผมพยายามทำลายความเศร้า"นั่นสิ...เรายังไม่ได้กินอไรเลยนะ"ผมพาเจนไปกิน
นู่นกินนี่จะเจนพอใจแล้วพาไปทุ่งดอกลิลลี่"สวยจังเลยนะ....."เจนพูดผมได้แต่ยืนมองเทออยู่ข้าง
หลังแล้วแอบถ่ายรูป"อ่ะ....ผมให้"ผมยื่นดอกลิลลี่สีขาวให้เทอ"ขอบใจนะ"เทอรับไว้ก่อนที่ผมจะ
ชวนเทอกลับบ้านพักเทอเอาแจกันมาใส่ดอกลิลลี่นั่นไว้"จะ6โมงแล้วล่ะ"ผมพูดขึ้นเทอยกหน้าขึ้น
จากดอกลิลลี่สีหน้าของเทอดูตื่นเต้นผิดปกติชวนให้ผมอยากรู้เทอวิ่งเข้าไปคว้าเสื้อคลุมแล้ววิ่งสวน
ผมออกไปข้างนอก!!!ผมนี่รีบวิ่งตามไปทีหลัง เทอนั่งพับเพียบอยู่บนโขดหินใหญ่ๆสูงๆแล้วมอง
พระอาทิตย์ตกช้าๆ     นางฟ้าของผมชอบดูพระอาทิตย์ตกหรือ"เจน...เทอชอบดูพระอาทิตย์
หรือ.."ผมตัดสินใจถามเมื่อพระอาทิตย์ลับฟ้าไป"จริงๆแล้วการมองพระอาทิตย์สำหรับฉันน่ะวิเศษ
ที่สุดมันทำให้ใจชั้นสงบแล้วฉันก้อ....ยังขอพรจากพระอาทิตย์ตกด้วยนะ"เทอพูดแล้วหันไปมอง
ขอบฟ้า"เอ่อ...ขอพรจากพระอาทิตย์ตกหรอเทอไปฟังมาจากไหนน่ะ"เจนหันมามองหน้าผม
แล้วลงมาจากโขดหินเทอดึงมือผมไปที่บ้านพัก"อย่าไปบอกใครนะ"เจนหันมาบอกผมเทอยื่น
หนังสือเล่นหนาๆให้   Blessing  fo  the Sunset  พรของพรอาทิตย์ตกหรอ...ผมมองหน้า
เจน"อ่าฮะ...เทออ่านหนังสือแบบนี้ด้วยแฮะ"ผมยื่นสมุดคืนให้เจนเอาไปวางไว้ข้างเตียง"6โมงกว่า
แล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ"เจนพยักหน้าแล้วเดินตามผมออกมา"เทอขอพรจากพระอาทิตย์ว่าอะไร
หรอ?"ผมชักอยากรู้แล้วล่ะ"ขอให้เจอน้องสาวของชั้น..."ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าเจนที่ตอน
นี้หน้าเศร้ามาก( โถ่...นี่ผมพาเจนมาเที่ยวนะทำไมถึงเอาแต่เศร้าแบบนี้ล่ะ )"เทอต้องเจอ
แน่..."เจนมองหน้าผมแล้วถอนหายใจ"ขอให้เป็นอย่างนั้น"ผมพาเทอไปภัตตาคารแถวนั้นมันก้อ
ใหญ่พอสมควรแหละ"ฉันอิ่มแล้ว...ไปเดินเล่นนะ"เจนพูดขึ้นผมพยักหน้าเพราะอาหารอยู่ในบ้าน
ปาก...................................
               เจนไปตรงสวนดอกไม้ของภัตตาคารแล้วหยิบรูปน้องสาวขึ้นมาดู"เทออยู่ที่ไหนนะอันนา...ทำไมพี่หาเทอไม่เจอสักที"เทอถอนหายใจ"เจนกลับกันเถอะ.........."ผมทัก"อืม"