สาวน้ำแข็งกับนายเกรียน

                  "อะไรนะ!!!  งานของเพื่อนคุนพ่อ...ทำไมหนูต้องไปด้วย" เสียงของผู้หญิงคนนึง
ดังออกมาจากบ้านตรงข้ามผมรีบเดินไปดูที่หน้าต่าง เด็กสาวคนนึงกำลังยืนโต้ตอบกับผู้หญิงคนนึง
ที่ระเบียงบ้านชั้นบน( เป็นแม่มั้ง ) "คืนนี้เนี่ยนะหนูเตรียมตัวไม่ทันหรอกคุนพ่อกับคุนแม่ไปเถอะ
.... เหลืออีก3ชม.เองก้อจะถึงเวลางานแล้ว"โห--ทำไมเสียงถึงได้นิ่งขนาดนั้นน๊าาคำพูดเหล่านั้น
น่าจะเป็นเสียงที่แบบ...ยังไงดีล่ะเหมือนคนเร่งรีบแบบนั้นไม่ใช่หรอแต่หน้าเทอกลับนิ่งไม่ได้ดูเร่งรีบ
สักนิด"คุนพ่อกับคุนแม่ไปเถอะหนูไม่ไปหรอก"เทอพูดกับแม่ของเทอ( แม่มั้ง ) "แกต้อง
ไป!!!"ผู้ชายคนนึงเดินออกมาจากด้านในเทอถอนหายใจเบาๆ"ค่ะ....ทราบแล้วค่ะคุนพ่อ"เทอก้ม
ตัวแล้วเข้าบ้านไป.............ผมยืนดูสถานะการณ์ต่อไปอย่างใจจดใจจ่อผ่านไป 1 ชม.เต็มๆเท
อก้อเดินออกมาใส่ชุดเดรสสีฟ้ารองเท้าส้นสู้งสูงสีฟ้าตุ้มหูรูปเกล็ดน้ำเเข็งสีฟ้าปล่อยผมสีน้ำตาล
ยาวถึงกลางหลังหน้าของเทอไม่สดใสเอาเสียเลยนะ......เทอกำลังเดินไปที่รถรีมูซีสีดำยาวก่อนที่
จะหยุดที่ประตูรถเทอมองเงาตัวเองแล้วเอาผมทัดหูข้างนึงก่อนที่จะรูปอะไรไม่รู้ขึ้นมาดูแล้วเก็บเทอ
ยิ้มแห้งๆให้กระจกประตูรถดูเศร้าจังเลยนะเทอคงทุกข์ใจมากเลยสินะ.......เอวเทอเล็กหน้าจี้ดี
นะ........พูดถึงจี้"เฮ้ย!!!!!เจ้าเอลจี้(จี้)หายไปไหนเนี่ยริคแมวของฉันหาย!!!"ริคเลิกเล่นเกมแล้วรีบ
ช่วยผมหา"นายลองออกไปดูข้างนอกซิเผื่อมันอยู่ข้างนอก..."ผมพยักหน้าแล้ววิ่งลงมาชั้นล่าง
แมวๆๆๆๆๆมันอยู่ไหนเนี่ยเจ้าจี้พอผมวิ่งออกมาข้างนอกอย่างให้บอกสภาพผมเลยใส่เสื้อเชิตสีเทา
ใส่เกงยาวสีดำ...แต่ดั้นใส่รองเท้าแตะซะได้จู่ๆผมก้อเหลือบไปเห็น...บางอย่าง     นางฟ้าของผม
กำลังเล่นกับเจ้าจี้ยิ้มแป้นเชียวผมยืนมองอยู่พักใหญ่ๆเจ้าตัวก้อยังไม่รู้ว่าผมยืนมองหล่อนอยู่แต่พอ
ผมพอเรียกสติกลับมาได้แต่ก้อไม่อยากขัดจังหวะของนางฟ้าน้อยของผม"เจ้าจี้แกทำอะไรของแก
น่ะไปเล่นชุดเดรสเขาเปื้อนขนแกทำไงเนี่ย..."ผมพูดแบบเนียนๆแล้วเดินเข้าไปใกล้เทออีก2
ก้าวหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มตะกี๊หายวับไปกับตา"แมวของคุนสินะ...ขอโทษด้วยนะค่ะดิชั้นไม่รู้ว่ามี
เจ้าของ" มันก้อเหมือนไม่มีนั่นแหละปลอกคอมันก้อกัดจนขาด(ว่าจะไปซื้อใหม่อยู่)เนื้อตัวก้อ
มอมแมม"แฮะๆต้องขอบคุนคุนเหมือนกันนะครับที่ช่วยจับมันไว้เจ้านี่ดื้อจะตาย...ตลอนไปทั่ว
เลย"เทอส่งแมวคืนให้ผมว้า..ไม่โดนมือเทอซะได้สงวนตัวจัง.."งั้นลาก่อนนะเจ้าแมวน้อยวันหลัง
เจอกันใหม่นะจ๊ะ..."เทอเอามือลูบหัวเจ้าจี้อย่างเอ็นดู///  อิจฉาแมวโว้ยยยยย  /// แต่อยู่ดีๆเจ้าจี้
ก้อกระโดดลงจากมือผมแล้วลงไปเหยียบเท้าน้อยๆของผมแทน"โอ้ย!!!ไอจี้แกเหยียบแผลชั้นนน
แผลที่แกข่วนเมื่อวานจนฉันใส่รองเท้าหนังไม่ได้ดูซิฉันต้องใส่รองเท้าแตะนะเว่ย"ผมชี้หน้าเจ้าจี้ใน
ขณะที่มันไม่ได้สนใจคำด่าของผมสักนิด"อะฮิๆๆ55"เทอหัวเราะเบาๆ แล้วเอานิ้วขึ้นมาปิดปาก.....ผมฝันไปรึป่าวนั่นเสียงมนุษย์จริงๆหรอฟังแล้วโล่งใจจังเลย(ผมบ้ารึป่าว)"งั้นดิ
ชั้นขอตัวนะค่ะ"อ่าว...เทอตัดบทซะงั้นแหละ"เอ่อ...ครับ"เทอขึ้นรถไปแล้วผมก้อเดินออกจากบ้าน
ของเทอไปเมื่อผมเข้ามาในบ้านของริคผมปล่อยเจ้าจี้ลงแล้วเดินเพ้อขึ้นไปข้างบน"นั่นแน่..นายไม่
ต้องมาเพ้อใส่ฉันเลยนะฉันยืนดูอยู่นายอยากเจอเทออีกไหมล่ะ"ผมหายเพ้อทันทีแล้ววิ่งไปหาริค
ทันที"ต้องทำยังไงล่ะ?"ผมคิดไปเองหรือตาผมดูโตๆแบ้วๆ"5555  งานที่แม่นางฟ้าของนายจะ
ไปน่ะก้องานเดียวกันกับที่นายไปปฎิเศษแม่ของนายว่าไม่ไปไงนายก้อเปลี่ยนใจไปซะสิ"ริคพูด
พลางกอดอก"เออ..จริงด้วยฉลาดจังว่ะริคงั้นวันนี้ฝากเลี้ยงเจ้าจี้หน่อยนะบ่าย"ผมรีบวิ่งไปที่บ้าน
ทันที
ที่บ้าน
        "ตายแล้วGไปทำอะไรมาลูกเหงื่อโชคเชียว..."แม่ผมตะลึงที่เห็นสภาพของผม"ช่างเถอะ
ครับ....แม่ครับเดี๋ยววันนี้ผมไปงานกับแม่นะ"แม่เลิกคิ้วสูง"เอ๋ลูกบอกว่างานแบบนี้น่าเบื่อไม่ใช่หรอ"
เฮ่ย..นี่ผมบอกแม่งั้นหรอ"โถ่แม่..วันนี้ริคมันก้อไม่อยู่บ้านผมก้อไม่รู้จะทำอะไรผมขอไปด้วยไม่ได้
หรอ"แม่พยักหน้าแล้วบอกว่า"งั้นก้อไปอาบน้ำเลี่ยนเสื้อผ้าแม่มีเวลาให้แค่15นาที"แม่พูดพลางยก
ข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา"ครับ!!!"