บุตรีของนักรบในตำนาน

อ่านบทนำด้วยนะคะ
........................................"ฮ้าวววววนอนเต็มอิ่มชะมัด...เอเราหลับไปกี่วันเนี้ยครั้วล่าสุดเล่นหลับไปซะ1เดือนเต็มเลย...อืมไปหานาตาลีดีกว่า"อนาสตาเซียกึ่งวิ่งกึ่งกระโดดออกจากถ้ำที่เป็นบ้านของตน ร่างบางเดินออกมาหยุดที่ปากถ้ำแล้วมองไปรอบๆรอยยิ้มอันสดใสก็หายไปทันที
"ทำไม...หายไปใหนกันหมด"อนาสตาเซียมองไปรอบๆอย่างไม่เข้าใจจากที่เคยเป็นหมู่บ้านเล็กๆสงบร่มเย็มมีเด็กตัวเล็กๆวิ่งกันเต็มไปหมดแต่ตอนนี้...มีแต่ต้นไม้และซากสิ่งปลูกสร้าง ไร้เสียงเพลงที่จะมีผู้คนร้องขับขานกันทุกเวลา ไร้เสียงหัวเราะร่าเริงที่มักจะได้ยินทุกเวลา ไร้ผู้คนที่มักมาส่งเสียงทักทายกันเวลาเจอหน้า 
"ท่านอนาสตาเซีย นั้นท่านรึปล่าว"เสียงเล็กๆของเจ้ากระรอกตัวสีน้ำตาลขนฟูฟองที่ยืนอยู่ข้างพุ่มไม้เตี้ยๆ
"ใช่ข้าเอง"อนาสตาเซียตอบแล้วเอียงคอมองกระรอกน้อย
"โอ้ท่านอนาสตาเซีย ท่านตื่นจากการหลับใหลแล้ว ข้าดีใจเป็นอย่างยิ่ง"กระรอกน้อยวิ่งสี่ขามายืนบนตอไม้ที่ความสูงระดับหัวเข่าบาง
"แล้วทุกคน...ไปใหนกันหมด"อนาสตาเซียถามอย่างเป็นกังวนเมื่อเห็นซากบ้านเรือน
"ผู้คนต่างย้ายถิ่นฐานไปในเมืองกันหมดแล้ว"กระรอกน้อยพูดอย่างเศร้าๆ
"อ่าว!ทำไมล่ะ"อนาสตาเซียถามอย่างตกใจ
"เมื่อตอนท่านหลับไปไม่นานก็มีโจรป่ามาปล้น...ทุกคนต่างต่อสู้กันเพื่อต่อต้าน...ต่างก็ล้มเจ็บตายกันเยอะมาก...ทุกคนต่างพาเด็กๆไปหลบอยู่ที่ถ้ำคริสตันรวมถึงท่านคนอื่นๆ...จนในที่สุดทุกคนก็ชนะและต่างพากันหนีไปอยู่ในเมืองเพราะเริ่มมีโรคระบาท...ส่วนแม่ท่าน..."กระรอกน้อยหยุดพูดไปทำให้อนาสตาเซียเป็นกังวน
"แม่ข้าทำไม"อนาสตาเซียถามอย่างร้อนใจ
"แม่ของท่านหายไปตั้งแต่ท่านหลับไปไม่มีใครหาเจอ...อ้อท่านนาตาลีฝากจดหมายให้ท่านก่อนที่พ่อแม่ของท่านนาตาลีจะพาท่านไปในเมือง"กระรอกน้อยนำจดหมายที่เอาออกมาทางปากส่งให้อนาสตาเซีย
อนาสตาเซียรับจดหมายที่เพื่อนรักฝากมาเปิดอ่าน
'นาสต้าเธอรู้รึปล่าวว่าก็เรื่องเลยร้ายอะไรกับหมูบ้านบ้างทุกคนเป็นห่วงเธอมากและก็เสียใจที่ทิ้งเธอมาเพราะทุกคนคิดว่าแม่เธอจะกลับมาฉันขอพ่อแม่ให้รอเธอตื่นขึ้นมาจนเวลาล่วงเลยไปครบ3เดือนเธอก็ไม่ตื่นพ่อแม่พาฉันมาอยู่ในเมืองฉันเสียงใจนาสต้าฉันเสียใจ
...ถ้าเธอได้รับจดหมายนี้แปลว่าฉันอยู่ในเมืองแล้วหวังว่าเธอจะตามมานะ...
อ้ออย่างพึ่งเลิกอ่านฉันมีใบสมัครเรียนโรงเรียนเวทเนคานิครัสหวังว่าเธอจะไปสมัครทันนะฉันจะรอ
                ....นาตาลี '
อนาสตาเซียอ่านซ้ำไปซ้ำมาอย่างงุงงง
"แล้วใหนใบสมัครว่ะ"กระรอกน้อยได้ยินก็นึกขึ้นได้ว่านาตาลีได้ให้มาอีกฉบับก็กระวนกระวายหยิบหามาให้
"เอ่อท่านอนาสตาเซียพอดีท่านนาตาลีได้ให้มาสองฉบับครับ"อนาสตสเซียรับกระดาซอีกใบมาดูแล้วขมวดคิ้ว
"ข้าหลับไปกี่เดือน"อนาสตาเซียมองกระรอกน้อยที่นั้นนิ้วน้อยๆของมันอยู่
"1ปีเต็มครับ"
"ห๊าาา!"อนาสตาเซียตกใจมากกับคำตอบที่ได้ยิน
"ในใบสมัครบอกว่าเหลืออีก3วันจะเปิดสมัคร...เฮ้ย!อีก3วัน!"กระรอกน้อยตกใจเมื่อเห็นอนาสตาเซียวิ่งไปมาเป็นวงกลมปากก็บอกเหลืออีกสามวัน
"เอ่ออีกสามวันทำไมหรอครับ"กระรอกน้อยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ข้าจะไปสมัครเรียน!"