สาวเย็นชากับนายดารา

               * ไง!!  ซีนไม่ได้เจอกันตั้งนานเย็นนี้ว่างไหมว่ะ..* เสียงอันคุ้นหูทำให้ผมหันไปมองตามเสียงนั้น*อ่าว!ท็อปไงฉันว่างอยู่พอดีเลยทำไมว่ะ* ผมตอบแบบไม่ลังเลเลยแม้แต่นิด*ไปภัตตาคารกันเถอะ ร้านนี้นะเจอกันเพื่อนรัก*ท็อปยื่นนามบัตรภัตตาคารชื่อดังแห่งหนึ่งให้ผมและตบไหล่ก่อนจะเดินจากไป..........// ภัตตาคาร5ดาวหรือ?น่าสนใจนี่//ผมคิด.........................

                             19:00 น. *มาแล้วหรือซีน* เสียงของท็อปเอ่ยขึ้นทันทีที่ผมนั่งลงเก้าอี้ผมยกมือขึ้นสั่งอาหารโดยไม่สนใจเพื่อนสุดรักสักนิด//ก้อคนมันมันหิวง่ะ// ผมคิด ขณะที่ผมกินอาหารเสร็จแล้วผมก้อเห็นนักดนตรีชุดหนึ่งกำลังเล่นดนตรีเป็นเพลงเบาๆสบายๆแต่ฟังแล้วบ้านนอกชะมัดด้วยความเท่ของผมนี่แหละผมเลยเดินไปที่เวทีที่สูงจากพื้นนิดหน่อยซึ่งปูด้วยพรมราคาแพงสีแดงคล้ำๆผมแย่งไมค์มาแล้วร้องเพลงอันแสนโด่งดังของผมที่ใครๆก้อรู้จักมีเสียงกรี๊ดดังกระฮึ่มทั่วทั้งภัตตาคารแต่ก้อมีลูกค้าคนนึงที่ขอเพลงบ้านนอกๆนั่นก่อนผมที่ไม่พอใจมาบอกให้ผมคืนเวทีนี้ให้พวกนักดนตรีเมื่อตะกี๊ใครจะไปยอมเล่าผมบอกผู้ชายแก่ๆคนนั้นว่า*อยากฟังก้อไปฟังที่บ้านสิลุง ผมดังจะทำอะไรก้อได้* ลุงแก่นั่นตัวสั่นแล้วเดินไปชั้นบนซึ่งเป็นห้องทำงานของเจ้าของภัตตาคารสักพัก..ก้อมีผู้หญิงสุดสวยคนนึงเดินขึ้นมาที่เวทีหน้าของเธอนิ่งและคอของเทอก้อเชิดขึ้นในระดับหนึ่งดูน่าเกรงขามเทอใส่ชุดเดรสสีดำเกาะอกและใส่เสื้อคลุมแขนยาวสีดำใส่รองเท้าส้นสูงสีดำมือของเทอประสานกันอยู่ในระดับสะดือดูเรียบร้อยน่าเกรงขามเทอเอ่ยกับผมด้วยเสียงนิ่งๆว่า*ขออภัยนะค่ะคุณลูกค้าดิชั้นคิดว่าคุณไร้มารยาทในสังคมนิดหน่อยคุณพอจะคืนเวทีให้นักแสดงได้ไหมค่ะ*ผมสะอึกนิดหน่อยแต่ก้อคิดในใจว่าเทอคงกรี๊ดอยู่ในใจละสิไม่มีใครที่ไหนพูดกับดาราชื่อดังและหล่อแบบนี้หรอกใช่ไหม?*ขอโทษนะครับคุนผู้หญิง..พอดีผมไม่ชอบเพลงบ้านนอกๆนั่น คุนก้อรู้ว่าผมเป็นนักร้องชื่อดังขนาดไหนผมจะร้องเพลงอะไรมันก้อเป็นสิทธิ์ของผม*เทอเชิดหน้าขึ้นนิดหน่อยและสูดหายใจเข้าก่อนที่จะยิ้มที่มุมปากนิดหน่อย*ค่ะ...ดิฉันรู้ว่าคุนโด่งดังแค่ไหนทำเงินให้ประเทศมากขนาดไหนแต่ต่อให้คุนรวยล้นฟ้าคุนก้อต้องเคารพกฎของสังคมเพราะทุกคนเท่าเทียมกันและผู้ชายไร้มารยาทอย่างคุนก้อไม่มีสิทธิ์ที่จะแซงคิวเพลงของคนอื่นที่เคารพกฎของสังคมสรุปว่าคุนจะคืนเวทีนี้ไหมค่ะ*ผมพูดกับเทออย่างเต็มปากเต็มคำเลยว่า*ไม่-คืน-ครับ*เทอพยักหน้าแล้วหันหลังลงเวทีและเทอก้อดีดนิ้วทีนึงแล้วเดินไปหาลุงแก่ๆที่ยืนอยู่ข้างเวทีเทอก้มหัวเพื่อเป็นการขอโทษลูกค้าคนนั้นและยื่นบัตรส่วนลดให้สักพักก้อมี ร.ป.พ. 2คนเดินมาหิ้วผมลงจากเวทีแล้วเอาผมไปโยนใส่พื้นหลังร้านก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเดินออกมาและพูดกับ ร.ป.พ.  พวกนั้นว่า*ขอบคุนค่ะ* พวก ร.ป.พ.พยักหน้าแล้วเดินเข้าร้านไปผมลุกขึ้นยืมแล้วทำหน้าไม่พอใจใส่เทอแต่เทอกลับทำหน้านิ่งโดยไม่กลัวผมเลยแม้แต่น้อย*ดิชั้นไม่ได้อยากทำแบบนี้และไม่เคยทำแบบนี้กับลูกค้าคนนั้น70 ปีที่ภัตตาคารแห่งนี้เปิดมาก้อไม่เคยทำกับลูกค้าคนไหนเลยสักครั้ง...*เทอหันหลังให้แล้วเดินไป2ก้าวเทอหยุดเดินเทอหันมาเล็กน้อยแล้วพูดว่า*มีแต่คนอย่างคุนเท่านั้นแหละที่ไร้มารยาทในสังคมแบบนี้..*อะไรกันมีผู้หญิงที่กล้าพูดแบบนี้กับคนหล่อๆด้วยหรือ..... ผมกลับบ้านโดยไม่สบอารมณ์โดยมีท็อปไปส่งท็อปบอกผมว่า*ผู้จักการน่ะเป็นเพื่อนเก่าฉันที่อังกฤษชื่อเอมีเลียน่ะเทอเรียนเก่งเเละเทอเคยเล่าให้ฉันฟังด้วยนะว่าจะต้องดูแลที่นี่ให้ดีที่สุดเทอต้องรับหน้าที่ต่อจากพ่อเทอก้อน่าสงสารนะ...*ท็อปหันมามองหน้าผมซึ่งตอนนี้ผมสนใจประวัติของเทอเอามากๆท็อปจึงพูดต่อว่า*ตั้งแต่เทออยู่ม.1 แม่ของเทอก้อตายเทอเริ่มเก็บตัวไม่ยิ้มไม่คุยไม่ร่าเริงเหมือนก่อนหน้านั้นจนในที่สุดเทอก้อกลายเป็นคนเย็นชาไปโดยปะรินยา  ตอนนี้เทอก้อเหลือแค่พ่อของเทอที่เป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเทอสักเท่าไหร่ตั้งแต่แม่ของเทอตาย2พ่อลูกก้อเริ่มแตกร้าวจนตอนนี้พ่อของเทอเป็นมะเร็งและความดันสูงพ่อของเอมีเลียน่ะเริ่มกินเหล้าเพราะทำใจไม่ได้ที่แม่ของเทอจากไปบวกกับความเครียดของภัตตาคารตอนนี้พ่อของเทออยู่ที่โรงพยาบาลเพราะความดันสูงมาก!!เทอก้อยิ่งเงียบมากขึ้นเทอเคยปรึษาฉันหลายครั้งเเต่ฉันก้อทำได้แค่บอกหล่อนว่าให้มองโลกในแง่ดีทุกสิ่งจะดีขึ้น...แต่เทอก้อยังทำใจไม่ได้แต่ฉันสังเกตุนะซีน....*ท็อปหันมามองผมอีกครั้งผมทำคิ้วสูงเพราะอยากรู้ว่าท็อปสังเกตุอะไรจากยัยเอมีเลีย*หล่อนจะพกแหวนสีดำวงใหญ่ๆวงนึงที่เป็นของแม่เทอที่ได้จากที่เกิดเหตุที่แม่เทอเกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำเทอชอบเอาขึ้นมาดูเวลาสับสน เสียใจ เหงา คิดถึง ต้องการกำลังใจ  อะไรทำนองนั้น..นายคิดว่าไง*ผมนี่แทบร้องไห้เรยทำไมยัยน้ำแข็งถึงได้น่าสงสารขนาดนั้นนะนี่เทอเป็นผู้หญิงนะเนี่ย...ผมยังน้ำตาคลอเป้าเลยแล้วยัยน้ำแข็งจะขนาดไหนล่ะ*อื้ม.....ก้อน่าสงสารอยู่นะ*มันโครตน่าสงสารเลยแหละ*นายไม่น่าไปทำกิริยาแย่ๆแบบนั้นบนเวทีเลยนะเอมีเลียจะต้องเสียลูกค้าเสียภาพภจของภัตตาคารแน่ๆเลยนะซีน*มันนี่สะอึกเลยคับนี่ผม........ทำความเดือดร้อนขนาดนั้นเลยหรือยัยน้ำแข็งทุกข์ใจขนาดไหนผมก้อยังไปทำความเดือดร้อนให้หล่อนอีกเทอต้องเสียลูกค้า บลาๆๆๆ ผมนี่มันจริงๆเล้ยผมเอามือขึ้นมาขยี้หัวตัวเองอย่างรุนแรงจนท็อปหันมามอง*ใจเย็นน่าเพื่อนนายไปขอโทษหล่อนก้อได้นี่..*ท็อปบอกแล้วจับไหล่ผม*นั่นสิขอบใจนะเพื่อน..*

  โปรดติดตามชม....ตอนต่อไปค่ะ