snow marry แต่งงานกันเถอะที่รัก

   " โอ๊ย ! ฉันอยากจะละลายจริงๆ คนอะไรหล่อ น่ารัก และอบอุ่นเป็นที่สุด " เจ๊นาตาชาพูดขึ้นพร้อมกับหน้าแดงเมื่อพูดถึงตานั้น

  " หล่อเป็นที่สุดค่ะ " ไวโอลีนพูดลอยๆออกมา พร้อมๆกับที่น้าคลอเรียพยักหน้าให้เหมือนเห็นด้วย

  " เฮ้อ กะล่อนน่ะสิคะ " ฉันพูดขึ้น และหลังจากนั้นฉันก็เดินแยกตัวออกมาเพื่อขึ้นไปบนห้องนอนของฉัน โดยที่ด้านหลังยังมีเสียงไล่ๆตามมา

  " อย่าให้ฉันรู้น่ะว่าแกน่ะชอบคาร์ลัส "

  "ระวังไว้ให้ดีน่ะ   อย่าไปตกหลุมรักคนกะล่อนหล่ะ"

  "ถึงจะกะหล่อนแต่ก็น่ารักไม่ใช่หรอค่ะ"(รู้สึกเสียงไวโอลีนประเจิดประเจ้อมาก ณ ประโยคนี้)  

ชอบ? ตกหลุมรัก? น่ารัก? คนอย่างหมอนั่นน่ะ ฉันไม่มีทางรู้สึกอย่างนี้ด้วยแน่นอน            ลินเน็ทคนนี้ยอมเอาหัวเป็นประกันเลยค่ะ แล้วอีกอย่างฉันไม่มีทางคิดกับคนที่จะมาเป็นแฟนเพื่อนสนิทด้วย   

    - วันต่อมา –

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

“ใครมากดกริ่งแต่เช้าเนี่ย ค๊าๆๆๆๆจะไปเดี๋ยวนี่แหละค่ะ” ฉันที่ตื่นเช้า(เพื่อมานั่งปั่นงาน)เสมอ เดินออกมาด้วยสภาพหลังตื่นนอน หัวฟูเป็นนางลำยอง2กับชุดนอนแสนวาบหวิวสายเดี่ยว เดรสบางๆสีฟ้าทวิล

ปั๊ก!

“โอ๊ยยยย อะไรเนี่ยไอ้กระถางต้นไม้บ้า" ฉันว่าฉันดูทางดีแล้วนะ หน๊อยเจ้าต้นไม้บ้า ฉันนั่งยองๆลงไปเขย่าลำต้นของต้นไม้จนมันสั่นแล้วสถบกับตัวเองว่า“นี่แนะ เจ้าต้นไม้เกเรต้องเจอแบบนี้ ย๊ากก”

 แล้วก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นจากหน้าบ้าน-0- คนที่กดกริ่งเมื่อกี้ เกือบลืมเลยว่ามีคนมากดกริ่ง แต่ทำไมคนที่มากดกริ่งถึงเป็น...หมอนี่-0- ...คาร์ลัส นายนี่จองล้างจองผลาญกันซะจริง!! 

  “ขอโทษที่ให้รอค่ะ มาที่นี่ทำไมตั้งแต่ยังไม่6โมงคะเนี่ย ยังไม่มีใครตื่นหรอกค่ะกลับไปก่อนเถอะ” ฉันพูดเหมือนจะไล่ตานี่ แล้วก็หมุนตัวกลับ180องศาและจะกลับเข้าบ้าน แต่อิตานี่ดันเรียกชื่อฉันซะกาบินหนีไปอาลาสก้าเลย

   “คะ?” ฉันหันไปแบบงง แล้วมองตาขวางไปที่เจ้าต้นไม้ต้นเดิมเพราะมันทำให้เท้าฉันเลือดออก

   “วันนี้ว่างมั้ยครับ” ตานี่ทำท่าเขินด้วยการเอามือลูบหน้าหรอ ไม่เห็นน่ารักตรงไหนเลย เชอะ!

   “...ไม่ว่างค่ะ”ฉันรีบตัดจบให้เร็วที่สุดเพราะจะรีบไปทำแผลที่เท้า

   “งั้นหรอ...พอดีผมซื้อบัตรมาเกิน งั้นถ้าว่างก็มาที่นี่นะครับ บัตรนี่มีให้ครบทุกคนเลยล่ะครับ” ว่าเสร็จตานี่ก็ยัดบัตรเข้าลานสกีมาให้ฉันโดยไม่ให้ฉันมีโอกาสปฏิเสธมันแม้แต่น้อย แต่ซื้อบัตรมาเกินนั้นมันมุกเกินสมัยพระเจ้าเห็บหมาแล้วนะยะ ไม่คิดจะประยุกต์บ้างเลยเรอะ

     “กรี๊ดดดด”