snow marry แต่งงานกันเถอะที่รัก

“ไวโอลีน ตามฉันมา” คาร์ลัสแล่นรถออกจากโรงพยาบาลจนกระทั้งรถแล่นเข้ามาที่ลานจอดรถของบริษัทรายใหญ่แห่งหนึ่ง

“เรามีทำอะไรกันหรอ”

“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง” ฉันเดินคาร์ลัสไปโดยไม่ถามอะไรนอกจากนี้เลย จนกระทั้งหยุดยืนอยู่หน้าห้องที่เขียนระบุตำแหน่งของเจ้าของห้องว่า ‘CEO’

“หวัดดีครับ พ่อ” คาร์ลัสเดินเข้าไปในห้องนั้นแล้วกล่าวทักทายเจ้าของห้องอย่างสนิทสนม

“ที่มามีอะไร หรือจะตอบรับช่วงต่อบริษัท?” ชายวัยกลางคนผู้เป็นพ่อของคาร์ลัสถามโดยที่ไม่ละสายตาไปจากแฟ้มเอกสารเลยแม้แต่นิดเดียว

“ครับ” คำสั้นๆง่ายๆของเขาทำให้ผู้เป็นพ่อถึงกับชะงักแล้วละสายจากขึ้นมามองหน้าเราสองคนก่อนที่จะ…

“อ๋อ แต่งวันไหนดีล่ะ” อะไรคือแต่งวันไหน อะไรเนี่ย ฉันงงมาก ใครก็ได้อธิบายทีสิ

“สวัสดีค่ะ หนูชื่อไวโอลีนค่ะ”ฉันกล่าวทักทายพ่อของคาร์ลัส แต่ดูเหมือนพ่อของเขาจะไม่ค่อยพอใจฉันซักเท่าไหร่ มองจิกฉันทำไมT^T เลือดจะออกแล้วนะ

“คนนี้หรอที่เล่าให้ฟัง ถึงว่าทำไมถึงเอาแกอยู่” พ่อคาร์ลัสหันมามองฉันแว๊บนึงก่อนจะทำสายตาเจ้าเล่ห์ ว๊อท!! ฉันโง่นะปะติปะต่อเรื่องไม่เป็นเว้ย

“พ่อครับ ผมขอแต่งพร้อมลินเน็ทได้มั้ยครับ เอางานเดียวกันเลยไม่สิ ที่เดียวกันเลยครับ ดับเบิ้ลเว็ดดิ้งอ่ะครับ” คาร์ลัส นานไม่คิดจะขอฉันแต่งงานหน่อยรึไงคะ นี่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะ จะแต่งแล้วหรอ นี่มันวัฒนธรรมประเทศไหนเนี่ย

“บริษัทแกจะรับช่วงต่อแน่นะ ห้ามเปลี่ยนด้วยล่ะ หนูไวโอลีนชอบไอ่จ้าวคาร์ลัสได้ไง เห็นมันอย่างนี้โรคจิตมาโซมากนะลูก”

“เอ่อ…รักแรกพบมั้งคะ”

“ฮ่าๆ จริงหรอเนี่ย เชื่อเค้าเลย รู้มั้ย หลังจากที่หนูเจอคาร์ลัสที่สนามบิน จ้าวลูกชายฉันนี้ก็เพ้อถึงเธอไม่หยุดเลย สงสัยรักจริงมั้ง” ฉันหันหน้าไปมองคาร์ลัสพักนึงก่อนจะหลบสายตา

“หนูว่าเรื่องแต่งงานค่อยเอาไว้ทีหลังดีมั้ยคะ ลองดูใจกันก่อน…”

“ฉันก็ว่างั้น”ทั้งพ่อทั้งคาร์ลัสต่างพูดพร้อมกัน ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะ…

“ฮ่าๆๆ” ระเบิดหัวเราะ

“ลินเน็ทแต่งเมื่อไหร่ล่ะ เห็นบอกคริสมาตปีหน้า? ยังมีเวลาดูใจกันอีกเยอะ เดี๋ยวฉันจะลองหาข้อมูล จัดงานมาเผื่อๆไว้แล้วกัน พ่อแม่หนูทำงานอะไรล่ะ”

“พ่อเป็นเจ้าของบริษัทxxxค่ะ ส่วนแม่ขายผลไม้ทั้งปลีก-ส่งทั่วประเทศและส่งออกนอกค่ะ”

“งั้นตามนี้นะ ลองดูใจกันไปก่อน ถ้าไปด้วยกันได้ก็คริสมาต~”

25 ธันวาคม 25xx

"ทำไมนายถึงชอบฉันตั้งแต่แรกพบล่ะ"ฉันหันไปถามคาร์ลัสที่กำลังเดินมุหน้าไปรับแขกในวงการที่เขาเชิญมาร่วมงานด้วย

"เพราะเธอไม่เหมือนใครล่ะมั้ง ที่สำคัญฉันอ่อยเธอติดแค่นั้นก็น่าจะพอแล้วล่ะมั้งเนอะ^^" เขาหันหน้ามายิ้มบานแฉ่งให้ฉัน

"ไม่พอนะ ฉันว่า...หรือจริงๆแล้วนายเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นลินเน็ทกันแน่- -" ฉันหลิ่วตามองว่าที่สามีในอนาคต(อันใกล้)

"บ...บอกก้ได้" เขาเหล่ตามองฉันก่อนจะเอามือปิดหน้าตัวเอง ปิดเพื่อ???

"ว่ามา ถ้าเหตุผลไม่ดีไม่แต่งนะ"ว่าพลางยกมือขึ้นกอดอก

"เพราะฉันรู้จักเธออยู่ก่อนแล้ว... จำฉันไม่ได้หรอ คนที่เป็นรักแรกของเธอเมื่อเจ็ดปีก่อน ฉันก็เพิ่งมารู้ตัวเองเมื่อไม่นานมานี้ ตอนที่พ่อบอกฉันว่าจะจับหมั่นแต่ถ้าหาผู้หญิงที่ดีกว่าได้ก็จะยกเลิกไปน่ะ ฉันแทบพลิกแผ่นดินหาเธอเลย วันที่เราเจอกันที่สนามบินก็คือวันที่ฉันไปดูงานและก้ตามหาเธอไง...ยัยเครื่องสี^^" นี่มันอัลร๊ายยย รักแรกกับรักแรกพบของฉ้านนน

ประตูวิวาห์

"คุณจะรับเธอ/เขาเป็นคู่ชีวิตหรือไม่"

"ครับ/ค่ะ"

{linnet specail}

เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณมีสเตอร์แคปกำลังคิดอะไรอยู่คะ ตอนแรกฉันนึกว่าฉันจะได้คู่กับคาร์ลัสแต่อยู่ๆฉันก็มีแฟนที่ดันมาโผล่ตอนท้ายเรื่องแต่เราก็หวานชื่นมืดกันดีนะ ไม่อยากจะเมาส์ค่ะ สามีฉันหล่อกว่านายคาร์ลัสเยอะแยะค่ะ ตอนนี้เรามีลูกชื่อเบ็ตตี้เป้นเจ้าชายตัวน้อยๆอายุได้สามขวบแล้วนะ ไลโอลีนก็ลูกสาวชื่อเฟมเม่อายุสองขวบ น่าจะให้สองคนนี้คบกันดูนะ เอ๊ะ! นี่ฉันำลังจะคุมถุงชนแบบที่ป๊ากับม๊าจะทำกับฉันหรอ ไม่นะๆๆๆ สุดท้ายนี้ฉันยังยืนยัน นอนยัน ตีลังกาเก้าสิบเก้าตลบยัยว่าเรื่องนี้ฉันเป็นนางเอก!!!

[ The end]