friend or love เพื่อนหรือคนรักกันที่ฉันคิดกับเขา
9.3
เขียนโดย forzeชะแว้ก
วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 14.11 น.
19 ตอน
1 วิจารณ์
23.10K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2557 20.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) เกลียดเขา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "ว่าไงนะหมอนั้นพึ่งเข้าสังกัดได้แค่วันเดียวก็มีงานแล้วงั้นเหรอ"ฉันตะโกนใส่หูผู้จัดการของฉันถือกับต้องเอามือมาอุดหูเวลาที่ฉันตะโกนหลังจากที่ฉันเลิกตะโกนผู้จัดการก็ค่อยๆเอามืออกจากหู
"อื่อ^^เห็นว่าต้องลงปกในนิตยสารด้วยแถมคนถ่ายบอกว่าน่าจะถ่ายคู่กับเธอน่าจะเข้ากัน"ให้ไม่ได้อย่างนี้สิ- -;แล้วฉันเข้ากับหมอนี่ได้ดีตรงไหนเจอทีไรก็มีแต่เรื่องทะเลาะตลอด แล้วทำไมจะต้องเป็นหมอนี่ฉันว่าถ้าเป็นโยฮันหรือคนอื่นๆในสังกัดฉันยังพอรับได้แต่ทำไงได้ล่ะนี่เป็นงานนะ...ทนๆไปหน่อยแล้วกัน
"ซาสึเกะ นายคิดยังไงถึงให้ฉันเป็นผู้จัดการนาย"
"ไว้จะให้คำตอบทีหลัง...ฉันมีคนบางคนอยากให้นายรู้...ยัยนั้นเข้าสังกัดก่อนฉัน...แล้วนายจะรู้เองว่าเป้นใคร"
ต้องเป็นผู้หญิงแน่ๆก็หมอนี่ขึ้นด้วย'ยัย'ต้องเป็นผู้หญิงว่าแต่เป็นใครกันนะ
ครืด
"ไง นารุโตะ เจอกันอีกแลวนะ"
"นารุโกะจังมาทำอะไรที่นี้งั้นเหรอ"
"ถามได้ ฉันก็มาทำงานไง^^"งั้นแปลว่าที่เจ้าซาสึเกะพูดก็หมายถึงนารุโกะจังเหรอ....ถึงว่าล่ะทำไมหน้าคุ้นๆเหมือนทีผมคิดไว้ตอนที่เจอกันครั้งแรกผมถึงว่าละทำไมถึงสวยขนาดนี้ก็ไม่แปลกใจหรอกที่ได้เป็นไอเดิลขนาดผู้จัดการยังน่ารักไม่แพ้เลย
.......................
3นาทีผ่านไป
"ขออีกรูปนึงนะครับ"
แฉะ แฉะ แฉะ
"เรียนร้อยแล้วครับ"อ๊าดีจังที่งานเสร็จไปด้วยดีเกร็งไปตั้ง3นาทีกว่าๆได้จริงฉันอยากถ่ายรูปกับโยฮันมากกว่านะเนี่ยแต่ถ้ามีโอกาสจริงๆคงได้ทำงานด้วยกัน
"ไง...แปลกใจมั้ยที่จู่ๆฉันมาเป็นไอเดิล"ฉันคิดว่าฉันไม่ควรจะไปสนหรือคุยกับเขาจะดีกว่า...เพราะมันถ้าคุยกับหมอนี่ต้องถามเรื่องเมื่อเช้าแหงๆ ฉันจะไม่ยอมบอกเขา ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอมเด็ดขาด><ฉันนั่งเงียบอย่างเดียวทั้งๆที่รู้ว่าเขายืนอยู่ตรงหน้าฉันแท้ๆแต่ไม่รู้ทำไมจู่หัวใจของฉันมันเกิดเต้นรัวแล้วแรงขึ้นเรื่อย ไม่ได้นะคนที่ฉันชอบมีแต่โยฮันเท่านั้นนะ
"ฮึ.."
"???"
"นารุ..."อ๊ากกกกกกกกกกกกกเอาอีกแล้วงั้นเหรอไอ้หมอนี่มันโรคจิตได้ตลอดเวลาเลยแต่ว่าทำไมฉันถึงยอมให้เขา.....จุ๊บฉันอีกล่ะไม่เข้าใจจริงๆไม่ได้ต่อไปนี้ฉันต้องอยู่ห่างเขาจริงซะแล้ว
เพลี๊ยะ
หลังจากที่เขาถอนริมฝีปากออกฉันใช้มือข้างหนึ่งของฉันตบไปที่หน้าของเขาด้วยความโมโหน้ำใสๆค่อยไหลออกมา ฉันลุกจากตรงที่ฉันนั่งแล้ววิ่งสวนโยฮันที่ยืนมองเขากับฉันได้ซักพัก ฉันพูดได้คำเดียวในตอนนี้คือฉันเกลียดเขาที่สุด....ถึงจะไร้เหตุผมก็ตามทีเถอะ
"นายคิดอะไรของนาย??"
"อะไรของนายไอ้หน้าจืด"ซาสึเกะเอ่ยขึ้น
"จะเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ อีกอย่างฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความสัมพันธ์ของนายกับนารุโกะเป็นไง...แต่ตอนนี้น่ะฉันว่านารุโกะเกลียดนายไปแล้ว"หมอนี่เป็นใครแล้วรู้ได้ไงว่ายัยนั้นเกลียดฉันอีกอย่างท่าทางก็ดูไม่น่าไว้ใจอีกด้วยซ้ำ
..........................................................
"อื่อ^^เห็นว่าต้องลงปกในนิตยสารด้วยแถมคนถ่ายบอกว่าน่าจะถ่ายคู่กับเธอน่าจะเข้ากัน"ให้ไม่ได้อย่างนี้สิ- -;แล้วฉันเข้ากับหมอนี่ได้ดีตรงไหนเจอทีไรก็มีแต่เรื่องทะเลาะตลอด แล้วทำไมจะต้องเป็นหมอนี่ฉันว่าถ้าเป็นโยฮันหรือคนอื่นๆในสังกัดฉันยังพอรับได้แต่ทำไงได้ล่ะนี่เป็นงานนะ...ทนๆไปหน่อยแล้วกัน
"ซาสึเกะ นายคิดยังไงถึงให้ฉันเป็นผู้จัดการนาย"
"ไว้จะให้คำตอบทีหลัง...ฉันมีคนบางคนอยากให้นายรู้...ยัยนั้นเข้าสังกัดก่อนฉัน...แล้วนายจะรู้เองว่าเป้นใคร"
ต้องเป็นผู้หญิงแน่ๆก็หมอนี่ขึ้นด้วย'ยัย'ต้องเป็นผู้หญิงว่าแต่เป็นใครกันนะ
ครืด
"ไง นารุโตะ เจอกันอีกแลวนะ"
"นารุโกะจังมาทำอะไรที่นี้งั้นเหรอ"
"ถามได้ ฉันก็มาทำงานไง^^"งั้นแปลว่าที่เจ้าซาสึเกะพูดก็หมายถึงนารุโกะจังเหรอ....ถึงว่าล่ะทำไมหน้าคุ้นๆเหมือนทีผมคิดไว้ตอนที่เจอกันครั้งแรกผมถึงว่าละทำไมถึงสวยขนาดนี้ก็ไม่แปลกใจหรอกที่ได้เป็นไอเดิลขนาดผู้จัดการยังน่ารักไม่แพ้เลย
.......................
3นาทีผ่านไป
"ขออีกรูปนึงนะครับ"
แฉะ แฉะ แฉะ
"เรียนร้อยแล้วครับ"อ๊าดีจังที่งานเสร็จไปด้วยดีเกร็งไปตั้ง3นาทีกว่าๆได้จริงฉันอยากถ่ายรูปกับโยฮันมากกว่านะเนี่ยแต่ถ้ามีโอกาสจริงๆคงได้ทำงานด้วยกัน
"ไง...แปลกใจมั้ยที่จู่ๆฉันมาเป็นไอเดิล"ฉันคิดว่าฉันไม่ควรจะไปสนหรือคุยกับเขาจะดีกว่า...เพราะมันถ้าคุยกับหมอนี่ต้องถามเรื่องเมื่อเช้าแหงๆ ฉันจะไม่ยอมบอกเขา ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอมเด็ดขาด><ฉันนั่งเงียบอย่างเดียวทั้งๆที่รู้ว่าเขายืนอยู่ตรงหน้าฉันแท้ๆแต่ไม่รู้ทำไมจู่หัวใจของฉันมันเกิดเต้นรัวแล้วแรงขึ้นเรื่อย ไม่ได้นะคนที่ฉันชอบมีแต่โยฮันเท่านั้นนะ
"ฮึ.."
"???"
"นารุ..."อ๊ากกกกกกกกกกกกกเอาอีกแล้วงั้นเหรอไอ้หมอนี่มันโรคจิตได้ตลอดเวลาเลยแต่ว่าทำไมฉันถึงยอมให้เขา.....จุ๊บฉันอีกล่ะไม่เข้าใจจริงๆไม่ได้ต่อไปนี้ฉันต้องอยู่ห่างเขาจริงซะแล้ว
เพลี๊ยะ
หลังจากที่เขาถอนริมฝีปากออกฉันใช้มือข้างหนึ่งของฉันตบไปที่หน้าของเขาด้วยความโมโหน้ำใสๆค่อยไหลออกมา ฉันลุกจากตรงที่ฉันนั่งแล้ววิ่งสวนโยฮันที่ยืนมองเขากับฉันได้ซักพัก ฉันพูดได้คำเดียวในตอนนี้คือฉันเกลียดเขาที่สุด....ถึงจะไร้เหตุผมก็ตามทีเถอะ
"นายคิดอะไรของนาย??"
"อะไรของนายไอ้หน้าจืด"ซาสึเกะเอ่ยขึ้น
"จะเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ อีกอย่างฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความสัมพันธ์ของนายกับนารุโกะเป็นไง...แต่ตอนนี้น่ะฉันว่านารุโกะเกลียดนายไปแล้ว"หมอนี่เป็นใครแล้วรู้ได้ไงว่ายัยนั้นเกลียดฉันอีกอย่างท่าทางก็ดูไม่น่าไว้ใจอีกด้วยซ้ำ
..........................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ