friend or love เพื่อนหรือคนรักกันที่ฉันคิดกับเขา

หลังจากจบการแข่งไปได้ด้วยดียังคงมีต่อผู้ชนะคือ พี่คิราริที่ฉันติดตามตลอดเวลา ที่สองคือฉัน ส่วนที่สามก็คุณฟุบุคิ ส่วนที่สี่ก็โยฮันนั้นแหละหลังจากที่ฉันออกจากวงการไป ฉันก็รู้ความจริงว่าที่จริงเขาแอบชอบผู้จัดการส่วนตัวของฉัน อิโนะ ตอนนั้นฉันถือกับใจแตกไปแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนและอาจเป็นเพราะตอนนั้นฉันผมฉันข้างหน้าเลยทำให้โยฮันเข้าใจผิดว่าฉันคืออิโนะส่วนตัวพ่อกับนารุโตะก็ย้ายมาอยู่บ้านเลยทำให้มีคนเพิ่มมาแค่สิงคนฉันก็เปิดร้านขนมเล็กๆหลังจากที่พี่เพนกับพี่โคนันแต่งงานกัน พี่โคนันก็ท้องได้5เดือนแล้วมั้งก็เลยช่วยอะไรนิดๆหน่อยๆเพื่อเป็นการตอบแทนแต่สองพ่อลูกก็สร้างความวุ่นวาย ซาสึเกะก็ยังอยู่ในส่วนซากุระก็คบกับพี่อยู่ส่วนอิโนะก็คบกับโยฮันพี่คิราริเหรอก็คงยังโสดเหมือนคุณฟุบุคิอยู่แต่ว่าพอเปิดทางให้กับพี่ฮิโรโตะบ้างแล้วจากเมื่อก่อนที่ทะเลาะกันเอาเป็นเอาตายเริ่มเบาลงทุกๆวันส่วนฮินาตะกับชิกะมารุก็คบกันให้ตายเหอะไม่นึกมาก่อนเหมือนกันว่าสองคนนี้จะแอบชอบส่วนเอ็นโดก็เป็นเหมือนเดิมวันไหนที่ฉันว่างๆก็ไปเล่นกับพวกเด้กๆบ้างเมื่อสองวันก่อนก็พึ่งไปเจอฮิโรโตะกับมิโดริคาว้า สองคนนั้นก็ยังตัวติดกันหมือนเดิมจนเกือบจะเป็นเกย์กันด้วยซ้ำไป....

"พ่อขี้โกงนี่นา"

KO

ติ๊ง

อะ เค้กเสร็จแล้ว ฉันรีบหยิบถุงมือผ้าไปหยิบเค้กที่อยู่ในเตาออกมาวางไว้บนโต๊ะแต่ยังที่เค้กจะไม่เย็นสองพ่อลูกก็รีบวิ่งเข้ามาในครัวแล้วเตรียมช้อนขึ้นมาซึ่งนั้นก็หมายความว่ากำลังจะเตรียมตัวกิน

เพี่ยะ

ฉันฟาดไปที่มือของทั้งสองคนพร้อมกับกอดอก

"จะใจร้อนกันทำไมเนี่ย ได้กินแน่ "

"ก็กินมันหอมนี่อีกอย่างฝีมือเธอก็อร่อยด้วยซ้ำไปนี่"

"ก็รอให้มันเย็นก่อนก็ได้ ให้กินอยู่แล้วน่า"พอฉันพูดจบฉันยกจานเค้กไปไว้นตู้เย็นทันทีสองพ่อลูกก็วิ่งออกจากห้องครัวไป เฮ้อก็เป็นซะอย่างนี้มันถึงน่าโมโหไงล่ะฉันทำอะไรเสร็จทีไรก็วิ่งเข้ามาในครัวแล้วไปกินพอฉันไม่ให้กินแล้วเอาไปเก็บก็เดินหนีออกไป เฮ้อ...

"นารุโกะ"

"มีอะไรเหรอค่ะพี่เพน"

"เห็นโคนันมั้ย"

"พี่โคนันบอกว่าออกไปซื้อของน่ะค่ะ"

"เหรอ? ขอบใจนะ" โอเคถ้าจะมาถามกันแค่นี้นะอย่าถามเลยดีกว่า ฉันหยิบแก้วน้ำที่อยู่ข้างๆฉันขึ้นมาดื่ม

อึก อึก อึก อึก  นี่สิน้ำแร่ธรรมชาติฮิๆ ต้องสดชื่นอย่างนี้แหละแล้วก็สะอาดด้วย แล้วนนี่ฉันพูดอะไรของฉันเนี่ย ฉันว่าฉันควรไปพักผ่อนดีกว่านะเนี่ย ฉันขึ้นไปข้างบนแล้วเข้าไปในห้องของตัวเอง...

........................

"เข้าใจนะ ถ้าเราไม่ได้คนเป็นแม่เราจะเอาคนเป็นลูกสาวเพื่อที่จะให้มาเป็นว่าที่ลูกเขยของพ่อดีมั้ย"

"ก็ดีเหมือนกันนะครับพ่อ พบเองก็อยากได้นารุฌกะจังมาเป็นลูกเขยให้พ่ออยู่พอดีเลย ยิ่งมีแผนที่พ่อบอกผม ยิ่งดีเข้าไปใหญ่"

"ถ้าลูกเข้าใจแล้วก็รีบไปซะ"

"ครับ"ขอให้ลูกโชคดีนะ คาบูโตะ หวังว่าที่พ่อสอนลูกมาตลอดสิบปีคงไม่เสียประโยชน์หรอกนะคาบูโตะ...

..........................

ที่นี่สินะไม่มีใครอยู่อย่างงั้นเหรอ?แบบนี้ก็ดีน่ะสิ ไม่ต้องเสียเวลาวางยาด้วย แบบนี้ก็ค่อยสบายหน่อยที่เหลือก็แค่ตัวนารุโกะจังสินะ

เบื่อชะมัดเลยไม่มีใครอยู่บ้านแบบนี้มันก็น่าเบื่อด้วยซ้ำไป...แถมตอนนี้ฉันก็หิวน้ำด้วยงั้นก็ลงไปกินแล้วกัน

ระหว่างที่ฉันลงไปข้างล่าง...มีเสียงเลื่อนเก้าอี้ดังมาจกในครัว จ...โจรอย่างงั้นเหรอทางเดียวที่ฉันจะรู้ได้คือต้องลงไปดูอย่างเดียว...ฉันตัดสินลงไปและค่อยย่องๆไปฉันชะเง้อไปมองในครัวแกกลับไม่เห็นอะไร

"บ้า...ถ้ามาหลอกกันตอนนี้มันก็เร็วเกินอีกอย่างนี่มันเลยวันฮาโลวีนมานานแล้วนะ"ฉันพูดออกมาแล้วเดินเข้าไปในห้องครัวปรากฏว่ามีรูปที่ถูกเก็บอยู่ชั้นบนสุดถูกรื้อออกมา

"แปลกแหะ ฉันจำได้ว่าฉันเก็บไว้ชั้นบนสุดของตู้นี่แล้วมันลงมาได้ยังไง เดี๋ยวเก็บที่หลังแล้วกัน"ความเงียบเข้าปกครุมบ้าน...ฉันรีบกินน้ำทันทีแต่ทันใดนั้น

"จะหนีไปไหนจ๊ะ ที่รัก"

"ร..รุ่นพี่คาบูโตะ ปล่อยนะ"

"จะหนีสามีตัวเองทำไมล่ะ"

"อ๊ะ"สามี?นายไม่ใช่สามีฉันนะปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ยิ่งฉันดิ้นเท่าไหร่เขายิ่งจับข้อมือฉันแน่ขึ้นเรื่อยจนฉันอยากจะร้องไห้ออกมา หลังจากนั้นเขาหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขาแล้วแทงไปที่ฉัน

เคร้ง เสียงแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะแตกลงมา

"ของไร้สาระแบบนี้จะใส่ทำไม"

"ย..อย่านะ"เขากระชากสร้อยออกมาบ้าจริงอะไรอีกล่ะเนี่ย มึนหัวไปหมดเลยหรือว่าจะบ้าเอ๋ยนี่มันยาสลบมารู้ตัวตอนนี้ก็สายเกินปแล้วฉันโดนเขาแทงไปที่คอเรียบร้อยแล้ว

ตึก

"เท่านี้ก็เรียบร้อย พวกแกออกรถ"

"ครับ"ไว้ได้ตื่นขึ้นมาแล้วเธอจะตกใจแน่...ที่รัก

                        ................................................