[YAOI] Lessons Of Loves รักเร้นลับ ฉบับคุณครู
เขียนโดย 
ดลณกร
วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.39 น.
แก้ไขเมื่อ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2557 18.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) 007th พรหมพัชร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Lesson 007th พรหมพัชร
เช้าวันอาทิตย์ ที่ผมตั้งใจว่าจะตื่นซักเที่ยงๆ แต่ผมกลับตื่นเร็วกว่าปกติ อาจเพราะย้ายห้องใหม่ เลยทำให้นอนไม่ค่อยหลับ ผมเดินลงมาชั้นล่างเตรียมตัวอาบน้ำ ก็พบว่าห้องน้ำอีกห้องหนึ่งถูกจับจองด้วยการอาบน้ำของพี่อิส ที่ตอนนี้ราดน้ำซู่ซ่าร้องเพลงลั่นห้องน้ำ
“อรุณสวัสดิ์จ้า ตื่นแต่เช้าเลย” ผมสะดุ้งตกใจ ไม่คิดว่าห้องน้ำที่นี่จะมีระบบต้อนรับผู้ใช้งานด้วย
“หวะ...หวัดดีพี่ แล้วพี่ตื่นทำไมแต่เช้าเนี่ย” ผมถามกลับไปด้วยเสียงตกใจเล็กน้อย
“วันนี้พี่จะไปธุระน่ะจ้ะ เลยไม่อยากไปสาย จะได้รีบกลับ”
“อ่อ....ไปหาแฟนหรอคะพี่อิสขาาาาาา” ผมทำเสียล้อเลียนทั้งที่ยังอมแปรงสีฟันคาปาก
“เปล่าจ้า พี่ยังไม่มีแฟน โสดและซิง” คำตอบของพี่อิส ทำผมสำลักยาสีฟันหน้าอย่างพี่เนี่ยนะ โสดและซิง
“ถ้าอย่างพี่ซิงนะ ใครเชื่อก็ออกลูกเป็นตัวจามรีแล้ว”
“เอ้าๆ ถ้าอย่างนั้นโสดเฉยๆ ก็ได้”
“ยิ่งไม่น่าเชื่อใหญ่เลยว่ะ รูปหล่อ เสน่ห์แรงอย่างพี่จะโสด”
“สงสัยว่าเสน่ห์พี่จะแรงจริง ขนาดนัทยังสัมผัสได้เลย” นั่นไง ...เข้าบ้านกูแล้วไง T_T"
“ไม่มีจะถ่อมตัวอ่ะ ไม่มี”
“ฮ่าฮ่า ว่าแต่นัทจะเอาอะไรหรือเปล่าจ้ะ เดี่ยวพี่ซื้อติดเข้ามาให้”
“ไม่อ่าพี่ นี่ว่าอาบน้ำแล้วจะขึ้นไปนอนอีกรอบ”
“จ้า งั้นเย็นเจอกันนะ” แล้วบทสนทนาระหว่างผมกับพี่อิสก็เงียบไป จะว่าไป ผมก็ยังรู้สึกไม่ชินนะ ที่จู่ๆ จะมีคนมาอาบน้ำห้องข้างๆ กัน แล้วมาคุยโน่นนี่นั่น ถามไถ่ คุยกันในช่วงอาบน้ำ มันเลยทำให้ผมเขินๆ แล้วก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน
หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็พบว่าพี่อิสออกไปข้างนอกได้พักใหญ่ๆ แล้ว ผมล้มตัวลงนอนแต่แทนที่จะหลับ กลายเป็นว่า ตาผมกลับสว่างแจ้ง และไม่สามารถหลับลงได้อีก ผมจึงนอนทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผมรู้สึกเหมือนมันมีอะไรตะหงิดๆ เรื่องแรก เด็ดสุด นั่นคือเรื่องของพี่อิส กับท่าทีที่ผมก็ไม่เข้าใจ หรือว่าผมคิดมากไปเอง เพราะจะว่าไป ท่าทางและลักษณะของพี่เค้า ผมมองยังไงก็ไม่มีส่วนไหนจะบอกว่าเค้ามีจิตใจเอนเอียงมาชอบผู้ชายอย่างผมได้เลย เอ๊ะ หรือยังไง ก็พี่เค้าเป็นทหารมาก่อน บอลก็เตะโครมๆ ยังไม่รวมท่าทางกรุ้มกริ่มยามเจอครูสาวๆ อีก เฮ้ย....คิดไปคิดมา ผมก็ขี้เกียจคิด สรุปเองละกันว่าพี่อิสคงเมา ฮ่าฮ่าฮ่า
แต่มันเหมือนยังมีอีกเรื่องที่ผมยังค้างๆ อยู่ในสมอง เรื่องอะไรวะ ผมนั่งนึกนอนนึกอยู่พักหนึ่ง แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ผมเลยหยิบโทรศัพท์มาเล่นคุ๊กกี้รันแก้เซ็งดีกว่า แต่แล้วจู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมตกใจแทบขว้างโทรศัพท์
ไอ้อ้น!
อ๋อ... ผมนึกออกแล้ว ผมจะโทรกลับไปหาไอ้อ้นว่าเมื่อคืนมันมีธุระอะไรหรือเปล่า แต่เมื่อมันโทรมาแล้ว ผมเลยรับซะดีกว่า
“ว่าไงครับ...คุณครูอ้น” ผมทำเสียง รอเรือชัดเจนกวนตีนมันบ้าง
“อยู่ไหนเนี่ยพี่” ถามคำแรกก็อยู่ไหนเลยนะมึง นี่ผมมีพ่อเพิ่มมาอีกคนหรอวะเนี่ย
“อยู่บ้าน มีอะไรเปล่า”
“เมื่อคืนไม่รับโทรศัพท์อ่ะ หรือว่ากลับไม่ถึงบ้าน”
“ปากดี เมื่อคืนหลับแล้วว่ะ ไม่ได้ยินเสียง”
“แล้วนี่พี่ย้ายบ้านไปอยู่ตรงไหนเนี่ย ใจคอจะไม่บอกน้องนุ่งเลยหรอ”
“ไม่บอกเว๊ย เดี๋ยวก็ขนงานมาให้ทำอีก รำคาญ”
“เคเค ไม่บอกก็ไม่บอก” มันทำเสียงงอนๆ
“แล้วนี่หายป่วยหรือยังเนี่ย?” ถามซะหน่อยเดี๋ยวจะหาว่าไม่สนใจน้องนุ่ง
“ไม่รู้ดิพี่”
“ตกลงหายหรือยัง?” ผมย้ำถามเสียงเข้มกว่าเดิม
“พี่ลองทายมา เผื่อถูก ผมจะพาไปกินลาบเป็ดอีก”
“อ้าว ไอ้นี่ ถามดีๆ เสือกตอบกวนตีนอีก ไม่ถามละ” โดนด่าแต่เช้า สบายใจมั๊ย
“งั้นถ้าพี่อยากรู้ก็ลงมาดูที่หน้าบ้านพี่ดิ”
“ทะลึ่งละ” ผมด่ามันไป แล้วแอบแง้มม่านหน้าต่างเพื่อพบว่า
เชี่ยอ้น มายืนยิ้มเผล่อยู่หน้าประตูบ้านผม!
“เฮ้ย มาได้ไงวะ มึงเลี้ยงกุมารป่ะวะเนี่ย”
“ลงมาเปิดประตูเหอะพี่ ร้อนจะตายแล้ว ผมมารอตั้งแต่เช้าแล้วเนี่ย” ผมวางสายแล้วเดินลงมาเปิดประตูบ้านให้มันเพราะแดดเริ่มร้อนแล้ว ตากแดดนานๆ กลัวไข้มันจะกลับอีก ผมคงบาปตาย
“คนแก่นี่กว่าจะลงมาเปิดประตู นานสุดๆ อ่ะ” เบ๊ะ! ผมตบกะโหลกมันเบาๆ คำก็แก่ สองคำก็แก่
“อะไรเนี่ยพี่ ผมป่วยอยู่นะครับ”
“ปากดีแบบนี้ กูว่าหายแล้วหล่ะ”
“โห ครูอะไร พูดไม่เพราะเลยอ่ะ” มันว่าผมแล้วทำหน้ากวนตีนเหมือนเดิม
“เรื่องเยอะละมึง แล้วรู้ได้ไงว่าย้ายมาอยู่นี่”
“ไม่เห็นยากเลยพี่ ผมก็ถามเจ้าของห้องเก่าพี่ เค้าบอกมีเพื่อนผู้ชายมาช่วยพี่ขนของย้ายมาอยู่บ้านพักครูด้วยกันเนี่ย”
“พอเหอะมึง เพ้อเจ้อละ แล้วถ่อสังขารมานี่ มีธุระอะไรมิทราบครับคุณครูอ้น”
“ไม่มีอ่ะ มาให้พี่เยี่ยม” มันพูดพร้อมส่งยิ้มตาหยีๆ
“อ้าวหรอ งั้นก็กลับไปได้แล้วดิ เยี่ยมเสร็จแล้ว”
“โหพี่ มีๆๆๆๆ ผมเอางานมาให้พี่ดูน่ะ ตั้งแต่วันนั้น ยังไม่ได้ทำต่อเลย”
“ดองงานแบบนี้ ผอ. ไม่บ่นหรอวะ”
“บ่นอะไรอ่ะพี่ คืนนั้นหลังจากคุยกับพี่ เช้ามาผมจับไข้เลยเนี่ย พี่ทำผมป่วย”
“อ้าว แล้วมึงชวนกูคุยยันตี 2 หาเหล่ากงมึงหรอ”
“โอเค ยอมๆ ผมผิดเอง”
“เออดี ไหนดูงานดิ๊ ทำถึงไหนแล้ว”
แล้วอ้นก็เปิดโน๊ตบุ๊กให้ผมช่วยดูงานให้ เรานั่งทำงาน แก้งาน สอนงานกันจนบ่าย รวมแล้วหลายชั่วโมงอยู่ แต่แล้วความขยันของมันก็พ่ายแพ้แก่เสียงท้องร้องของผม เพราะตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้กินอะไรเลย
"ถ้าท้องพี่ร้องดังขนาดนี้ ไปร้องคาราโอเกะเลยไม๊ครับ”
“หิวว่ะ ยังไม่ได้กินขาวเช้าเลย กินอะไรมายัง”
“ยังเลยพี่ พี่จะทำอะไรให้ผมกินอ่า”
“น้องทำตัวน่ารักแบบนี้ ....แดกมาม่าเหอะมึง”
ผมเลยบอกมันว่าจะลงมาต้มมาม่าให้กิน เพราะผมเองก็คงหุงข้าวทำกับข้าวให้มันกินไม่ทันในชั่วโมงเร่งด่วนแบบนี้
ผมหายไปปล้ำมาม่าประมาณครึ่งชั่วโมง (กว่าจะรอน้ำเดือด กว่าจะฉีกซอง มันยากนะครับ) ผมกลับเข้ามาพร้อมถ้วยมาม่าของผมและมัน เพื่อพบว่า
ไอ้อ้นหลับไปแล้ว!
ไอ้นี่ แล้วผมจะรีบไปต้มมาม่าเพื่อ? (นี่ว่ารีบสุดแล้วนะ ฮ่าฮ่าฮ่า) ผมค่อยๆ วางถ้วยมาม่าลงบนโต๊ะ เพราะถึงจะหมั่นไส้มันแค่ไหน แต่ผมก็ยังกลัวว่ามันจะตื่นเพราะผมทำเสียงดังอยู่ดี ผมว่ามันคงยังไม่ค่อยหายดีหรอก เพราะจากการที่นั่งทำงานด้วยกัน ไอร้อนๆ จากตัวมันยังทำผมร้อนวาบๆ หลายที (ผมว่าเป็นเพราะไอร้อนในตัวมันนะ) แต่จะให้ผมเอาหลังมือไปทาบหน้าผากมัน คงต้องรอให้น้ำท่วมหลังเต่า หรือพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกก่อนนะ คุณถึงจะได้เห็นภาพนั้นกัน
ผมคลานมานั่งข้างๆ มันอย่างเงียบที่สุด เพราะไม่อยากรบกวนคนป่วยที่ซ่าไม่เจียมสังขารอย่างมัน สภาพมันตอนนี้ที่ผมเห็น คือ หนุ่มร่างโปร่งนั่งขัดสมาธินอนฟุบกับปลายเตียงของผมด้วยอาการอ่อนเพลีย ดวงตาสีดำคู่โตที่เคยแวววาวเหมือนลูกแก้วสีดำสนิทน่าค้นหาคู่นั้น บัดนี้กลับถูกซ่อนด้วยม่านตาที่ปิดสนิทพร้อมขนตาเส้นยาว ริมฝีปากชมพูอ่อนของอ้นที่เผยอออกเล็กน้อยพร้อมเสียงหายใจเบาๆ ช่างดูแล้วน่าถะนุถนอมเหลือเกิน แก้มใสๆ สีขาวอมชมพูระเรื่อ กระเพื่อมตามแรงหายใจจนผมอยากจะจับให้มันอยู่นิ่งๆ เพียงเพราะไม่อยากให้มันสร้างแรงกระเทือนแก่เจ้าของที่กำลังหลับลึกอยู่ ภาพที่ผมเห็นตรงหน้า ทำให้ผมรู้สึกใจสั่นๆ ใบหน้าผมร้อนผะผ่าวแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ผมห้ามใจไม่ไหวแล้ว!
ผมค่อยๆ ก้มลงเอาใบหน้าของผมเข้าใกล้มันมากขึ้น ใกล้พอที่ผมจะได้ยินเสียงลมหายใจของอ้นที่กำลังไหลเข้าออกร่างกายสูงโปร่งนั้น เพื่อจะดูว่าจริงๆ แล้ว มันหลับลึกขนาดไหน
แล้วผมก็ใช้มือของผม....
หยิบมือถือมาถ่ายคลิปตอนมันนอนกรน ฮ่าฮ่าฮ่า
ไอ้อ้น มึงมีแค่คลิปเสียงกูนอนใช่ไหม แต่นี่กูมีคลิปวีดีโอมึงเลย มึ๊งงงง เสร็จกู!
To be continue
-------------------------------------------------
ตอนนี้เป็นอีกมุมมุ้งมิ้งๆ ของทั้งครูนัทและครูอ้นนะครับ
จะเห็นได้ว่าบทจะน่ารัก ก็น่าจนน่าตกใจ อิอิอิ
ยังไงฝากแฟนเพจของเรื่องด้วยนะครับ ^_^
https://www.facebook.com/LessonsOfLoves
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
