[YAOI] Lessons Of Loves รักเร้นลับ ฉบับคุณครู

Lesson 002nd ใคร?

      หลังจากที่ผมรู้สึกตัวว่าหงุดหงิดกับไอ้หน้าขาวขี้เก๊กไปก็ไม่มีประโยชน์ คิดได้ดังนั้น เลยตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต้มมัดของตัวเอง (เพราะกาแฟมันกินไม่ได้นี่ T_T”)

"นั่งตรงนี้เองพี่ หนูหาตั้งนาน" ผมเงยหน้าขึ้นมอง อ๋อ ครูสาวโลกสวยนี่เอง 5555

"ไม่เห็นพี่หรอ ตัวเท่าหมีแพนด้า" 

"หนูก็แกล้งบอกว่าหาไปงั้นแหละ ก็ไม่รู้จะพูดอะไร" เอาละ เริ่มกวนประสาทผมละไง

"แล้วนี่พี่กินกาแฟนไหม กินของหนูก็ได้ หนูไม่หิว"

"ไม่เอาอ่ะ เรากินเหอะ" ผมว่าพลางส่ายหัว เธอยิ้มแบบคนอารมณ์ดี แล้วก้มหน้าคนแก้วกาแฟของตัวเอง ผมจึงได้โอกาสค่อยๆ มองเธออย่างพินิจว่า ที่จริงแล้วเธอคงจะเพิ่งเรียนจบแล้ว สอบติดเลย ผมยาวดำขลับรวบตึงไว้ด้านหลัง หน้าขาวผ่อง มีลักยิ้มและแถมมีเขี้ยวอีกด้วย มองไปมองมาก็น่ารักดี คุยแล้วสบายหู สบายตา สบายใจ วิ๊ววววววว

"พี่!”ผมตกใจที่จู่ๆ เธอก็เงยหน้าขึ้นมาพูดเสียงดัง จนข้าวต้มมัดของผมที่หมายจะเอาใส่ปากหลุดมือ
ลงถ้วยกาแฟก้อนของผม

“ไม่กินล่ะ เค้าจะเรียกเข้าห้องแล้ว" ตอนนี้เสื้อของผม เต็มไปด้วยคราบกาแฟ แถมเป็นกาแฟที่ยังไม่ลัลายอีกด้วย

"เอ้ย พี่ๆ หนูขอโทษ" เธอว่าพลางหยิบทิชชู่ยื่นให้ผม

"ไม่เป็นไร ว่าแต่ เธอชื่ออะไร สอนที่ไหน อายุเท่าไร สอนอะไร" ผมชวนคุยพร้อมทำความสะอาดเสื้อตัวเองไปด้วย

"หืม... หนูตอบไม่ทัน” เธอดื่มกาแฟไป 1 อึก แล้ววางแก้วลง “ชื่อนิ่มค่ะ นิ่มนุช กาญจนเดชานนท์ สอนที่โรงเรียนประชาสรรค์ อายุ 24 สอนคอมค่ะพี่" เธอตอบฉะฉานแล้วยิ้มตาหยีจนมองคล้ายๆ ว่าเธอมี 4 คิ้ว 

"โห่ แล้วแบ๊วๆ แบบนี้ เด็กไม่ขี่คอหรอวะเนี่ย" อันนี้ไม่ได้กวนตีนนะ คือผมอยากรู้จริงๆ เพราะใครๆ ก็รู้ว่าโรงเรียนประชาสรรค์น่ะ เป็นโรงเรียนขยายโอกาส เด็กโคตรเฮี้ยว แสบสุดๆ (โรงเรียนขยายโอกาส คือโรงเรียนประถมศึกษาครับ แต่มีการเปิดสอนถึงชั้นมัธยมศึกษาด้วย ส่วนมากจะสอนถึง ม.3)

"หนูดุนะพี่ ตีระเบิดเลย ฮ่าฮ่าฮ่า ว่าแต่พี่อ่ะ คำถามเดียวกัน ตอบมาๆ" 

"พี่ชื่อนัท สอนอยู่พิริยาลัย เป็นโรงเรียนขยายโอกาสเหมือนเราน่ะแหละ อายุ 26" ผมพูดพร้อมงับข้าวต้มมัดคำสุดท้ายเข้าปาก

"โอเคพี่นัทงั้นเดี๋ยวเราเข้าไปแล้ว นั่งด้วยกันนะ พี่จะได้ช่วยดูให้โรงเรียนหนูด้วยนะ"

"อืม....ครูนิ่ม"

               -----------------------------------

ในช่วงบ่ายของวันนั้น ทีมงานแบ่งกลุ่มพวกเราเป็นกลุ่มย่อย แล้วให้ล้อมวงกันตรวจเช็คสื่อของตนเอง โชคดีที่ผมได้อยู่กลุ่มเดียวกับนิ่ม และขณะที่เราตรวจเช็คสื่อกัน ผมก็บังเอิญเห็นว่า ไอ้หน้าขาวก็ยืนอยู่ในวงข้างๆ ผม แต่เป็นระยะที่ผมเห็นด้วยระดับสายตา เท่าที่ดูก็เห็นมันเอาแต่ก้มหน้าคุยกับเพื่อนมันอีกคนที่มาด้วย (แม่งน่าบ้องกะโหลก) และจากการที่ผมได้แอบมองมัน ทำให้ผมสังเกตได้ว่า ไอ้นี่มันหล่อเว๊ย โครงหน้าเรียวได้รูป ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ คิ้วเข้มๆ และตากลมโต มีขนตายาวๆ กระพริบถี่ๆ บวกกับร่างสูงโปร่งแบบนี้  เห็นแบบนี้แล้วมันอดคิดไม่ได้ว่า.....ไอ้นี่ 

เป็นครูหรอวะ?

-----------------------------------

      เช้าวันจันทร์ผมมาโรงเรียนตั้งแต่เช้า เรียกได้ว่าเช้ามากๆ (ถ้าใครมีบัญญัติคำว่าเช้ากว่านี้รบกวนบอกผมด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า) เพราะเป็นวันนี้เป็นครูเวรรับเด็กหน้าประตูโรงเรียนครับ กิจวัตรประจำวันของครูเวรประจำวัน ก็คือมาก่อนกลับทีหลัง รอรับ-ส่งนักเรียน อบรมเด็กนักเรียนหน้าแถวช่วงเคารพธงชาติด้วย (แล้วเด็กนักเรียนที่นี่มาเรียนตั้งแต่ 6 โมงครึ่งคร๊าบบบ มาช่วยภารโรงเปิดห้องหรือลูก?)

"เฮลโล่วววว คุณน้อง" เสียงทักทายของคุณครูกนกพรหรือครูเหน่ง คุณครูรุ่นพี่เอกภาษาไทยวัย 50 ที่พร้อมจะเข้าสู่ประชาคมอาเซียนหรือ AEC ตลอดเวลา

"เมื่อวานเป็นไงบ้างคุณน้อง อบรมสนุกไหม?”

            “คุณครูครับ อบรมมันมีสนุกด้วยหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า”  

“เยสสสสสสส คุณพี่ชอบนะเวลาไปอบรม เพราะเราได้ความรู้ ได้เจอเพื่อนครูต่างโรงเรียน เราได้แลกเปลี่ยนความรู้แล้วก็มีความสุข เอนจอยกับการทานอาหารและเบรกร่วมกับเพื่อนครู คุณพี่ เวรี่ไลค์เลย มัน แฮปฟันนะ”

“โอเคครับ ฟัน ก็ฟัน แฮ่ แฮ่” ปิงโก ครูเหน่งนี่แหละ เหมาะที่สุด!
           เพราะเท่าที่รู้จักครูเหน่งมาเนี่ย ครูเหน่งเปรียบได้เหมือนสารนุกรมเคลื่อนที่ชัดๆ ครูจะรู้จักทุกซอกทุกมุม ทุกเรื่องของบุคคล เส้นทาง สถานที่ ผู้ปกครอง ประวัตินักเรียน และอื่นๆ มากมาย จนผมเคยคิดว่า เธอคือความมหัศจรรย์ของมนุษยชาติ ผมอยากขอนำสมองของครูไปวิจัยแล้วดึงข้อมูลออกมาให้แก่ประชาคมโลกได้ใช้ประโยชน์เหลือเกิน

“ครูครับ ครูพอรู้จัก เอ่อ.. ครูผู้ชาย อายุประมาณ 24-25 สูงประมาณนี้ หน้าตาประมาณนี้ ......” แล้วผมก็ทำท่าทางประกอบยิกๆ ยักๆ จนครูเหน่งหัวเราะร่วนเหมือนแม่ไก่กกลูก “กั่กกั่กกั่กกั่ก”

“เอ ถ้ารุ่นประมาณนี้ คุณพี่ว่าคุณพี่ไม่รู้จักนะ เด็กไปน่ะ คุณพี่ต้องรู้จักพวกงั่กๆ” ครูเหน่งตอบพร้อมเน้นคำว่า งั่กๆ

“อ่า... ครับ” ผมตอบรับพร้อมพยักหน้าเข้าใจ

“ว่าแต่มีอะไรรึเปล่าคะคุณน้อง” เอาละผู้หญิงอยากรู้เริ่มตีวงผมละ

“มะ ไม่มีครับ พอดีเค้าให้เอกสารผมมาอ่าน ผมว่าจะคืนเค้า เมื่อวานลืมคืนแล้วก็ไม่ได้ถามด้วยว่าเค้าชื่ออะไร” แต่คำตอบของผมคงยังไม่เคลียร์ สีหน้าครูเหน่งยังเป็นเครื่องหมายคำถามและเตรียมอ้าปากจะถามต่อ

“งั้นผมขอตัวไปสอนก่อนนะคร๊าบบบบบ” ว่าแล้วผมก็เดินก้มหลังผ่านไปหยิบหนังสือขึ้นสอน ทิ้งให้ครูเหน่งยังคงงุนงงต่อไป

“อะไรของคุณน้อง” ผมได้ยินเสียงบ่นตามจางๆ

-----------------------------------

ผ่านไป 1 เดือนเห็นจะได้ ชีวิตผมก็เข้าสู่ภาวะปกติ จากที่เคยสงสัยว่า ไอ้คนนี้มันเป็นใครวะ ก็กลายเป็นว่าตอนนี้ งานผมโคตรเยอะ ทั้งงานหน้าที่การสอน 24 ชั่วโมง/สัปดาห์ (จาก 30 ชั่วโมง) เอกสารประจำชั้นที่ต้องเริ่มเรียนรู้ใหม่ทั้งหมด รวมไปถึง งานอภิมหาด่วนของหน่วยงานต่างๆ ที่ขอความร่วมมือมา ส่วนนิ่มก็มีโทรมาถามผมบ้างเรื่องสื่อว่าใช้อะไร ยังไง ซึ่งถือว่า นิ่มเป็นครูนอกโรงเรียนคนเดียวที่ผมรู้จักในตอนนี้

“ครูนัทคะ เซ็นต์รับทราบอบรมด้วยค่ะ” เสียงครูสายลม หรือครูโชย เอ่ยเสียงเย็นไปถึงขั้วสมองเรียกผมพร้อมยื่นเอกสารให้อ่านเรื่องการอบรม

“โหยยพี่ อบรอบนี้ 3 วันเลยหรอ” ผมทำหน้าเซ็งแบบบอกบุญไม่รับระดับ 12+

“เรื่องการระบบออนไลน์ NING ค่ะ แต่อบรอบนี้ไป 2 คนนะคะ ผอ.ท่านให้ ครูอิสไปกับครูนัทค่ะ”

“อ่อ ครับครูโชย ขอบคุณมากครับ”

พูดถึงครูอิส พี่เค้าเป็นครูใหม่ บรรจุหลังผม 1 เดือน อายุมากกว่าผม 2 ปีครับ ครูอิสหรือครูอิสระ สอนวิชาภาษาอังกฤษ การออกเสียงและสำเนียงถือว่าเป๊ะเว่อร์  รูปร่างกำยำเพราะเคยเป็นทหารมาก่อน เป็นครูที่มีความสามารถด้านพิธีกร ร้องเพลงเพราะ และรูปหล่อเลื่องลือมาก เฮ้ย นี่ซุปตาร์ชัดๆ

“พี่อิส พี่อิส อาทิตย์หน้าไปอบกับผมนะ 3 วันที่มหาวิทยาลัย B-BAC”

“จ้า เมื่อซักครู่ครูโชยนำหนังสือมาให้พี่เซ็นต์แล้ว ว่าจะไปบอกนัทอยู่พอดี”

“โอเค ว่าแต่พี่เคยไปหรือเปล่า?”

“ไม่เคยอ่ะจ้ะ แต๋เดี๋ยวไปรถพี่นี่แหละ มหา’ลัยใหญ่ หาไม่ยากหรอก” เห็นมะ พูดเพราะ มีจ้ะด้วย แต่พี่ ...ผมขนลุก ฮ่าฮ่าฮ่า

“โอเคพี่ งั้นผมไปสอนก่อนนะ” 

แล้วผมก็เดินจากไปพร้อมความรู้สึกสงสัยในตัวเองว่า.....

จะอบอะไรนักหนาเนี่ย จะสอนทันไม๊!

         To be continue

-----------------------------------

ตอนนี้ครูนัทเองก็เริ่มสับสน และค้นหาไอ้หน้าขาวมากขึ้น แม้ว่าข้อมูลที่มีจะน้อยมากมาย
แต่ขณะเดียวกัน ภาระงานของการเป็นครูก็มีอบรมแบบไม่เว้นแต่ละวัน
แล้วแบบนี้ จะเจอกันไหมเนาะ ^_^

มาคอยเอาใจช่วยครูนัทกันในตอนหน้านะครับ