war King superior King

-

เขียนโดย รีบอร์น

วันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.03 น.

  2 session
  1 วิจารณ์
  4,623 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 มกราคม พ.ศ. 2558 22.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) แพนโดร่า

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

       ฉันอยู่ในที่ๆไม่มีใครเห็น มืดมิด หนาวเหน็บ และอ้างว้าง...เพื่อนคือความเหงาที่ไม่เคยถูกเติมเต็มจากสิ่งใด ได้แต่เฝ้ามองพื้นดินและท้องฟ้าเงียบในมุมมืดจากไหนซักแห่ง

   

   ฉันถูกใครบ้างคนเรียกว่า แพนโดร่า เขามั้งพูดเสมอว่าฉันคือสิ่งสูงสุดที่ใครๆต่างก็ปราถนาจะไขว่คว้ามาครอง ทำไมเหรอ? เพราะอะไรเหรอ? แล้วชื่อฉันมันคือะไรกันแน่? คือคำถามที่ฉันถามกับคนๆนั้นที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาคือใคร? มาจากไหน? และเพราะอะไร? เขาถึงได้บอกให้ฉันเก็บตัวเงียบๆในความมืดแห่งนี้

   

    วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ข้างล่างนั้นวุ่นวายจนน่าปวดหัว คาวเลือดลอยฟุ้งขึ้นมาถึงที่ๆฉันอยู่ ช่วงหลายสิบปีนี้พวกเขาเอาแต่เข่นฆ่ากัน  ทั้งที่แต่ก่อนพวกเขารักกันจะตายไป!!! ฉันมองพวกปีศาจที่เอาแต่แทงกันด้วยของใหญ่เงาวับนั้น พวกเขาเอาแต่ทำแบบนี้มานานนับสิบปีแล้วนะทั้งที่เมื่อก่อนพวกเขาในนนี้ยังข้ามอาณาจักรไปมาหาสู่กับออกบ่อย ไหนจะชายที่สวมมงกุฏสีทองเงาวับนั้นอีก เอาแต่ชี้นิ้วสั่งตะโกนลั่นว่า ฆ่ามันๆทั้งที่แต่ก่อนพวกเขาใจดีจะตายไป!!

 

    น่าเบื่อ พวกเขาน่าเบื่อ ที่นี้น่าเบื่อ...ทุกอย่างมันน่าเบื่อ

 

"ไม่ทำอะไรหน่อยหรือ"

 

"ใคร"

 

"ทั้งทีเธอออกจะมีความสามารถ"

 

"ใคร"

 

"เมื่อไรจะลืมตาตื่น"

 

"แกเป็นใคร"

 

"เอ้า ลืมตาตื่นเสียที..แพนโดร่า"

 

"!!!"

 

   เสียงนี้ช่างคุ้นเคย...ฉันลืมตาตื่นอีกครั้งในวันเดิมๆ วันที่มีแต่"สงคราม"และความ"บ้าคลั่ง" ฉันมองพวกเขาด้วยสายตาที่เบื่อหน่าย...ฉันคือ...

 

'แพนโดร่า ข้าเบื่อแล้วนะ..ออกไปเล่นเสียทีเถอะ'

 

"อย่าใจร้อนนักสิ แพนโดร่า...ฉันยังหาอะไรที่จะเล่นด้วยไม่ได้เลยนะ"

 

'ข้าเบื่อที่ต้องนอนมองเหล่าหนอนน่าขยะแขยงพวกนั้นแล้วนะ ออกไปซะที'

 

  มือที่มีแต่โครงกระดูกขาวโพลนลูบไล้ไปตามเรียวหน้าของฉัน เขาคือแพนโดร่า และแพนโดร่าคือฉัน พวกเราคือคนเดียวกัน

 

"ได้สิ...ฉันเจอของเล่นที่นายต้องชอบแน่ๆ"

 

  ฉันคือแพนโดร่า ความปราถนาสูงสุดที่จะดึงเอาความสนุกแห่งสงครามเข้ามาเป็นการแสดงชั้นยอดเพื่อฆ่าเวลา และเมื่อความสนุกนั้นจบลง...ฉันจะเขี่ยของเล่นพวกนั้นทิ้งเอง

 

  เมื่อรอยยิ้มที่ถูกแปะบนเรียวหน้าขาวผ่องนั้นปรากฏขึ้นทุกสิ่งที่วุ่นวายก็เริ่มปะทุรุนแรงขึ้น..ความปราถนาที่แลกกับสงครามเริ่มเดือดปะทุเพื่อเติมเต็มความต้องการ คาวเลือด และการลืมตาตื่นของเธอ คือฉนวนสงครามที่ปะทุขึ้น...

[จบ:แพนโดร่า]

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา