รักกูหน่อยนะครับ กูไม่อยากร้าย 1
เขียนโดย 
Jido
วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 01.22 น.
แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 01.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ ไอ้มิ้นเร็วๆ ผัวมึงโทรมาสองสายแล้วเนี่ย ”
ผมที่เพิ่งกลับมาจากซื้อน้ำกับไอ้เรนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะอย่างงงๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ของผมจากไอ้ตีมที่ยื่นมาให้
“ ทำไมไม่รับให้กู ”
“ ไม่อ่ะ เรื่องผัวเมียไม่อยากยุ่ง ”
“ ไอ้ควาย! ”
ผมด่าไอ้ตีมแล้วกดรับสายก่อนที่สายจะตัดไปอีกรอบเพราะเดี๋ยวจะทำให้คนที่โทรมาอารมณ์เสียแล้วมาอาระวาดผม
“ ฮัลโหล ”
[กูโทรไปกี่สายทำไมเพิ่งมารับ มึงมัวทำเหี้ยไรอยู่!]
“ ไปซื้อน้ำมาเอาโทรศัพท์ไว้โต๊ะ ”
ผมบอกไปตามความจริงโกหกไปก็เท่านั้นเดี๋ยวโมโหผมกว่าเดิมกูก็เจ็บตัวอีก
[เออ! แล้วไป ... แล้วกินข้าวยัง]
“ กำลังกินเนี่ย แล้วเพิ่งเลิกเหรอ ” ผมตอบและถามคำถามกลับไปพลางตักข้าวเข้าปาก
[อืม เพิ่งสอบก่อนเรียนเสร็จกำลังจะไปกินข้าวเนี่ย]
“ รีบกินล่ะเดี๋ยวเป็นกระเพาะ ” ประโยคนี้ผมพูดเบาๆ ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะได้ยินมั้ย
กูอายเพื่อนกูอ่ะ >///<
[ห่วงอ่ะดิ]
“ หลงตัวเองว่ะ แค่นี้แหละจะกินข้าว ” ผมรีบพูดเสียงดังกลบเกลื่อนและตัดบทด้วยการขอวางสาย
[แล้วห่วงป่ะล่ะ] โว๊ะ! ไอ้นี่นี้ กูอายสัสกูอาย
“ อืม ”
[ไม่เข้าใจอืมคืออะไร หึๆ] แกล้งกูได้แกล้งกูไปเด็กหื่น ฮึ่ย!
“ ไม่ ... ห่วง! ”
[หึๆ ได้ยินอย่างนี้เริ่มหายปวดสะโพกซะแล้วดิ]
“ แค่นี้นะ! ” ผมกระแทกเสียงตอบแล้วกดวางสาย ไอ้บ้า! ไอ้หื่น!
“ หน้าแดงว่ะไอ้มิ้น ”
“ จริงดิ! ”
“ เออ ”
ผมเอามือลูบแก้มตัวเองเพราะไอ้เด็กหื่นนั้นแท้ๆ ที่ทำให้ผมนึกไปถึงเรื่องอย่างว่า >< ผมตบหน้าตัวเองสองสามทีก่อนจะลงมือกินข้าวต่อพลางเม้ามอยกับพวกเพื่อน
“ มิ้น ”
“ มีอะไร ”
ผมถามหลังจากที่นั่งกินนั่งเม้าไปได้สักพักแล้วใครสักคนก็เดินเข้ามาหาผม ใครสักคนที่ผมจำชื่อไม่ได้จำได้แค่ว่ามันจีบผมอยู่
“ ฉันให้นาย ”
ดอกกุหลาบช่อใหญ่ถูกยื่นมาตรงหน้าผมนั้นเรียกสายตาสนใจของผู้คนรอบข้างให้มองมาเป็นอย่างดี
“ ขอโทษนะ ... แต่กูไม่ใช่ผู้หญิงที่จะต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้ ”
“ ฉันก็แค่อยากอยากให้นายรับไว้ ”
“ แต่กูมีแฟนแล้ว ”
เห็นอย่างนี้กูก็ซื่อสัตย์กับแฟนนะครับ แล้วคบใครคบทีละคนนะครัชถึงจะยังไม่ได้รักก็เหอะ
“ ตั้งแต่เมื่อไร ”
“ ตั้งแต่เปิดเทอมแล้วครับคนเขารู้เรื่องเพื่อนกูกันทั้งคณะมึงไปมุดอยู่รูไหนครับ ”
ไอ้แพรปากหมาจอมเสือกพูดแทรก แต่ก็สมควรที่มันจะไม่รู้เพราะไอ้คนนี้มันไม่ได้เรียนคณะผม
“ ช่างเถอะ! แต่ยังไงฉันก็อยากให้นายรับไว้ ”
“ ทำไมกูต้องรับ ”
“ ก็ไม่ทำไมแค่ขอให้นายรับมันแค่นั้นไม่ได้เหรอ? แล้วหลังจากนั้นนายจะเอาไปทิ้งหรือทำอะไรกับมันฉันก็ไม่ว่าแต่ช่วยรับมันเถอะนะ ”
ผมมองหน้ามันสลับกับดอกไม้อย่างชั่งใจและพาลนึกถึงหน้าของใครอีกคนที่คงไม่สบอารมณ์เท่าไรถ้ารู้เรื่องนี้ เอาไงว่ะกู
“ ถ้านายไม่รับฉันก็จะตื้อจนกว่านายจะรับมัน ” ก็เหี้ยดิถ้าเป็นแบบนั้น
“ เออๆ ไปได้แล้วกูจะกินข้าว ”
ผมยื่นมือไปรับดอกกุหลาบจากมันก่อนจะโบกมือไล่
“ ขอบคุณนะที่รับมัน ”
มึงไม่ต้องมายิ้มกว้างได้ข่าวว่ามึงกดดันกู ไอ้สัส!
แล้วมันก็เดินออกไปจากโรงอาหารเพราะที่นั่งผมอยู่ใกล้ประตูกลาง
“ เฮ้ย! ไอ้เรย์! ”
เสียงเรียกชื่อรีเรย์ทำให้ผมหันไปมองด้านหลังและเห็นว่ารีเรย์กำลังวิ่งตรงไปยังไอ้คนที่ให้ดอกไม้ผมเมื่อกี้โดยมีเพื่อนๆ ของรีเรย์วิ่งตาม ชิบหาย! ผมลุกออกจากโต๊ะเพื่อวิ่งไปดักหน้าเด็กมันแบบไม่ต้องคิดเพราะหน้าตาร่างสูงตอนนี้แทบฆ่าคนได้
“ น้องเรย์อย่า! ”
ผมรีบคว้ามือทั้งสองข้างของรีเรย์ไว้หลังจากแทรกตัวมายืนตรงหน้ารีเรย์และมีเพื่อนของเด็กมันช่วยจับไหล่ทั้งสองข้างไว้ ... เกือบไปแล้ว
เกือบแล้วจริงๆ ดีที่ผมคว้ามือไว้ทันไม่งั้นรีเรย์ได้คว้าไหล่ไอ้คนนั้นให้มันหันมารับหมัดหนักๆ จากร่างแกร่งแล้วแน่ๆ และตอนนี้ไอ้คนนั้นก็หันมาทำหน้าหน้างุนงงใส่พวกผมก่อนที่ผมจะเปิดปากไล่อีกรอบ
“ รีบไปดิไม่มีไรหรอก ”
ไอ้คนนั้นพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นรถตัวเองแล้วขับออกไป ผมจึงหันมามองร่างสูงที่ยังคงมองตามรถคันนั้นอย่างไม่ละสายตา
สองมือที่กำแน่นและร่างกายที่สั่นทิ่มทำให้ผมรู้ว่ารีเรย์โกรธมากแค่ไหนแถมยังไม่มองหน้าผมสักนิด
“ ปล่อย! ”
เสียงนิ่งและแรงสะบัดตัวทำให้พวกผมปล่อยรีเรย์ทันที ร่างสูงเหลือบตามองผมนิดหน่อยแล้วหันหน้าไปพูดกับเพื่อน
“ กูไม่เข้าตอนบ่าย ”
จากนั้นก็คว้าเอากระเป๋าตัวเองจากน้องบีนแล้วเดินตรงไปที่รถ ผมมองตามหลังคนตัวสูงก่อนจะตัดสินใจหันไปบอกเพื่อนว่าผมไม่เข้าเรียนตอนบ่ายและรีบวิ่งผ่านหน้ารีเรย์ไปขึ้นรถทันทีที่เด็กมันปลดล็อกรถ
เว้ยยยย! อะไรว่ะเนี่ยทำตัวนิ่งแบบนี้กูรับมือไม่ถูก -_-!
เด็กมันมองหน้าผมนิดหน่อยหลังจากขึ้นรถก่อนจะออกตัวอย่างแรงจนหน้าผมแทบคะมำไปกับคอนโซนรถดีที่ผมคาดเข็มขัดนิรภัยแล้ว
บอกตรงๆ ไม่ชินว่ะที่เด็กมันเป็นแบบนี้ปกติมันต้องโวยวายอาระวาดแต่นี้กลับเงียบไม่ปริปากอะไรสักคำเอาแต่เหยียบมันอย่างเดียว เหยียบจนมิดไมล์แล้วเนี่ย
“ เรย์จะไปไหน ” ผมถามเสียงสั่น
“ เงียบซะ! ” ยกมือปิดปากตัวเองอย่างไว้เลยสิครับ
RrrRrr RrrRrr RrrRrr
“ เรย์โทรศัพท์ ”
“ เว้ยยยยยยยยย! ”
ผมสะดุ้งโหยงเมื่ออยู่ดีๆ เด็กมันก็ตะโกนออกมาก่อนจะดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงจากนั้นก็กดรับและกดเปิดลำโพง
“ เออ! ”
[เรย์มึงใจเย็นๆ นะเว้ยเรื่องนี้ไอ้มิ้นไม่ผิดมันบอกไอ้หมอนั่นแล้วว่ามีแฟนอยู่แต่ไอ้หมอนั่นมันไม่ฟังเอง มึงอย่าทำร้ายไอ้มิ้นมันนะเว้ย]
“ พล่ามจบยัง? เพราะมึงเป็นพี่กูหรอกนะกูถึงรับสายมาฟังมึงพล่ามเนี่ย ”
[ไอ้เรย์มึงใจเย็นหน่อยได้มั้ย]
“ แล้วตอนนี้กูไม่เย็นตรงไหน ห๊ะ! ” เสียงตะคอกของรีเรย์ทำให้ผมสะดุ้งอีกครั้ง
[แล้วมึงตะคอกใส่กูทำหอกอะไรไอ้น้องเวร! ไม่รู้ล่ะถ้าเพื่อนกูมีรอยฟกช้ำกูจะฟ้องพ่อกับแม่]
“ กูไม่เหี้ยขนาดฆ่าเมียตัวเองหรอกไอ้สัส! ”
รีเรย์ตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างเดือดดาลจนผมต้องกุมมือตัวเองไว้แน่นด้วยความกลัวแต่ผมควรดีใจใช่ป่ะที่เด็กมันจะไม่ฆ่าผม(?)
[กูขอคุยกับไอ้มิ้นหน่อย]
ผมรับโทรศัพท์จากเด็กมันและกำลังจะกดปิดลำโพงแต่เด็กมันก็คว้ามือผมไว้แล้วส่งสายตาประมาณว่า ‘มึงปิดลำโพงมึงตายแน่ TT’
“ วะ ว่าไงไอ้เรน ”
[มึงไม่เป็นไรใช่ป่ะ? น้องกูไม่ทำร้ายมึงใช่ป่ะ?]
“ มะ ไม่ ” ตอนนี้ไม่แต่หลังจากนี้กูไม่รู้
[เออๆ งั้นกูก็ค่อยหายห่วงหน่อยส่วนกระเป๋ามึงเดี๋ยวกูเอากลับไปให้แต่ดอกไม้มึงจะให้กูทำยังไง]
“ ทิ้ง! … ทิ้งไปเลย ”
ผมรีบบอกคนปลายสายและเหมือนร่างสูงข้างๆ จะพอใจเพราะผมได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของรีเรย์
[เออๆ ... ]
ติ๊ด!
ไอ้เรนพูดยังไม่จบรีเรย์ก็ชิ่งกดตัดสายทิ้งและกดปิดเครื่องก่อนจะโยนโทรศัพท์ไปที่เบาะหลัง
“ แล้วไม่ต้องพูดอะไรออกมา กูไม่อยากโมโหมึงไปมากกว่านี้ ”
ผมกอดอกทำหน้ายู่อย่างขัดใจเมื่อโดนคนข้างๆ พูดดักคอผมไว้ ชิๆ กูไม่ถามก็ได้
# Reray Talks #
ผมนั่งพิงหน้ารถเพราะกระโปรงรถมันร้อน(?) มองทะเลยามค่ำคืนภายใต้ความมืดมิดคนเดียวเพราะตรงนี้ห่างไกลจากผู้คนและเงียบสงบ โดยที่มือนึงถือกระป๋องเบียร์ซึ่งเป็นกระป๋องที่เท่าไรไม่รู้ ส่วนอีกมือก็ถือบุหรี่มวนที่เท่าไรก็ไม่รู้อีกเหมือนกันขึ้นมาดูดแล้วพ่นควันสีขาวคลุ้งออกมาเพื่อระงับอารมณ์ของตัวเอง แม้ว่าผมจะขับรถมาถึงหัวหินก็ไม่ได้ทำให้ผมใจเย็นลงสักนิดเพราะมีตัวต้นเหตุนั่งรถมากับผมด้วยและตอนนี้ตัวต้นเหตุกำลังนอนหลับสบายอยู่ในรถเพราะผมพาขับรถอ้อมไปอ้อมมาจนค่ำมืด
ปึง! ปัง!
เสียงเปิดปิดประตูไม่ได้ทำให้ผมละสายตาจากทะเลยามค่ำคืนเพราะรู้ว่าใครกำลังเดินมาหาผม ผมโยนบุหรี่ที่หมดมวนทิ้งก่อนจะหยิบมวนใหม่และเป็นมวนสุดท้ายในกล่องขึ้นมาจุดสูบอีก
“ เราอยู่ไหนอ่ะ ”
เสียงถามที่มาพร้อมกับแรงเบียดข้างๆ ไม่ได้เรียกความสนใจผมได้สักนิดแต่ผมกลับเลือกยกเบียร์ขึ้นดื่มแทน
“ มึงอย่าเงียบแบบนี้ดิเรย์ ”
“ อยากให้กูอาระวาดใส่มึงหรือไง ”
ผมถามแล้วยกบุหรี่ขึ้นดูดจนสุดลมหายใจก่อนจะโยนบุหรี่ทิ้งแล้วพ่นควันเป็นวงกลม ร่างเล็กคว้ามือข้างที่ผมเพิ่งทิ้งบุหรี่ไปกุมไว้และผมก็ไม่ได้สะบัดออกแต่ก็ไม่กุมมือเล็กตอบกลับเหมือนกัน
“ มึงจะไม่ถามกูหน่อยหรอว่าเรื่องมันเป็นยังไง ”
“ ไม่ล่ะ ... เดี๋ยวก็หาว่ากูหึงไร้สาระอีก ”
“ เรย์ ”
“ อืม ”
“ กูบอกมันแล้วว่ากูมีแฟนแล้วแต่มันกดดันให้กูรับดอกไม้จากมันไม่งั้นมันก็จะตื้อกูอยู่อย่างนั้น กูรำคาญกูก็เลยรับไว้เพื่อตัดปัญหาเพราะกูก็ตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าจะเอาทิ้ง ”
“ อืม ”
“ มึงอย่าเมินกูสิเรย์ ”
“ กูเมินมึงไม่ได้หรอกก็กูรักมึงจะตายห่า ... หึๆ เป็นกูคนเดียวที่รักมึงแทบบ้าแค่เห็นใครเข้าใกล้มึงกูก็อยากจะเข้าไปกระทืบพวกแม่งให้ตายคาตีนแล้ว แต่มึง ... มึงก็ไม่เคยคิดจะเปิดใจรับกูเต็มร้อยจนบางครั้งกูก็กลัวว่ามึงคงพูดหลอกกูให้ดีใจเล่นที่ว่ามึงจะเปิดใจให้กู ”
“ ... ”
“ ทั้งที่กูโมโหมึงจนบ้า ... แต่เพราะมึงบอกกูว่าไม่ชอบให้กูทำร้ายมึงเหมือนวันนั้นกูเลยต้องพยายามระงับอารมณ์ตัวเองจนต้องขับรถหนีออกมา ”
“ ถึงกูจะยังไม่ได้รักมึงแต่ตอนนี้กูก็มีแค่มึง ”
พี่มิ้นที่ย้ายตัวเองขึ้นมานั่งคร่อมตักผมจับใบหน้าผมไว้และพูดออกมาก่อนจะจูบเข้าที่ปลายคางของผม เหอะ! แค่นี้กูก็หายโกรธพี่มันแหละนี่พูดจริงเลยครับ
“ แต่ถ้ามึงเจอคนที่มึงชอบมึงก็จะไม่ได้มีแค่กู ”
ผมยังคงพูดประชดพี่มันแต่สองมือนี้เลื่อนไปกอดเอวบางรั้งให้คนตัวเล็กเข้ามาใกล้กว่าเดิมจนแม้แต่มดก็ยังผ่านไม่ได้อ่ะ
“ ชิๆ พอหายโกรธก็ประชดกู ”
พี่มิ้นพูดติดตลกพลางยกมือขึ้นโอบรอบคอผม
“ แล้วมันจริงมั้ยล่ะพอมึงเจอคนที่มึงชอบมึงก็จะนอกใจกู ”
“ มึงก็ทำให้กูรักมึงดิถ้าไม่อยากให้นอกใจอ่ะ ไม่เห็นจะยากเลย ”
“ มึงก็อย่าเล่นตัวมากนักดิ ”
“ ทำไม? ขี้เกียจจีบแล้วไง๊? ”
“ เปล่าสักหน่อย โด่วว -3- ”
“ กูก็จะเล่นตัวแบบนี้ไปเรื่อยๆ แหละมึงทนได้ป่ะล่ะ ”
“ เล่นตัวไปเหอะมึง กูรอให้มึงรักกูตอบไม่ไหวกูฉุดมึงแน่ ”
“ รอไม่ไหวก็ไสหัวไปไกลๆ ไม่ต้องเสือกมาฉุดกูไปด้วย ”
พี่มิ้นพูดจบก็ทำปากยื่น ผมเลยแกล้งเลื่อนหน้าไปจุ๊บปากพี่มันแรงๆ สองที หึๆ กูอารมณ์ดีสิบเท่าเลยว่ะ
“ มึงแม่งชอบหื่นใส่กู ”
“ ก็หื่นกับเมียคนเดียว ”
“ ตลอดๆ ”
“ ไหนๆ ก็หื่นแล้วขอเอาหน่อยมึงนั่งทับมันจนน้องกูตื่นเนี่ย ”
“ ไอ้เหี้ย! ไอ้หื่น! ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
