รักกูหน่อยนะครับ กูไม่อยากร้าย 1
เขียนโดย 
Jido
วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 01.22 น.
แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 01.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ อย่าลืมนะครับน้องๆ พี่ขอแค่ชื่อเล่น รหัสประจำตัวน้อง สถานภาพ และคอนเส็ปหรือนิยามประจำตัวนะครับ พี่ขอแค่นี้เองนะครับเพราะน้องหลายคนเริ่มจะแนะนำแค่ชื่อกับรหัสเฉยๆ มันไม่น่าอายนะครับแต่มันจะทำให้เรารู้จักกันมากขึ้น ส่วนใครที่สถานภาพโสดพี่ก็จะได้อานิสงค์สมัครเป็นแฟนสักคน ฮ่าๆ ”
เด็กปีหนึ่งหลายคนนั่งหัวเราะจนท้องขัดท้องแข็งกับคำพูดของพิธีกรจำเป็นที่ทีแรกก็ดูเป็นการเป็นงานอยู่หรอกแต่ตอนหลังนี้ไร้สาระมาก ระหว่างนั่งฟังคนอื่นๆ แนะนำตัวร่างสูงของรีเรย์ก็หันไปนั่งยิ้มให้มายมิ้นเหมือนคนบ้าแม้ว่ามายมิ้นจะเปลี่ยนมานั่งหันหลังให้รีเรย์ก็ตาม
“ กูว่าไอ้เบิร์นมันบ้าแล้วนะที่นั่งยิ้มกับโทรศัพท์แต่แม่งไอ้เหี้ยเรย์เข้าขั้นโรคจิตเลยว่ะ ”
เอเย่นพูดประชดรีเรย์และทำท่าทางขนลุกจนโดนบีนตีแขนเข้าให้
“ เอเย่นอย่าว่าให้เพื่อนนะ ”
“ เย่นไม่ได้ว่า แต่มันคือเรื่องจริงบีนก็เห็น ” เอเย่นหันไปทำหน้ากระเง่ากระงอดใส่บีน
“ เอ่าๆ กลุ่มสุดท้ายแล้วครับออกมาแนะนำตัวด้วยจะได้เฉลยพี่รหัสแล้วไปพักทานอาหารกลางวันกันนะครับ ”
เสียงเรียกและแรงถีบเข้ากลางหลังทำให้รีเรย์รีบหันมามองก่อนจะรีบลุกตามเพื่อนๆ ออกไปยืนด้านหน้า แม้จะเจ็บใจที่โดนถีบแต่เมื่อนึกถึงเรื่องสนุกที่จะเกิดขึ้นก็พอเจ๊ากันได้
“ ชื่อบีนฮะ รหัส 1122 ฮะ สถานภาพนักศึกษาฮะ นิยามประจำตัวมีไปทำไมเหรอฮะอะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำเถอะฮะ ”
ใสๆ เหอๆ ใสซื่อ ซื่อบื่อโคตร อ๊ากกก มึงไร้เดียงสาเกินไปไหมไอ้บีนถึงหน้ามึงจะสวยน่ารักควีโยมีก็เหอะ เกิดมาสิบแปดปีเพิ่งเคยมีเพื่อนไร้เดียงสาแบบนี้ รีเรย์อยากกรีดร้องงงงง TT
“ ดีน 1112 โสด หล่อ รวย หยิ่ง One Night Stand ”
“ เอเย่น 1669 โสดแต่ไม่อยากมีแฟน เฟรนลี่ สปอร์ต ใจบุญต้องเอเย่น ”
“ เบิร์น 1556 มีแฟนแล้วชื่อโซเดียม แรดแค่พอแรงถือตัวอย่าง G-O-D ”
“ ชื่อรีเรย์ สถานภาพปัจจุบันมีแฟนแล้ว สถานภาพในอนาคตเป็นผัวพี่มิ้น ”
“ O_O ”
ทั้งมายมิ้นและคนรอบข้างต่างอึ้งกับการแนะนำตัวของทั้งห้าคนโดยเฉพาะรีเรย์กับเบิร์น แต่ยิ่งรีเรย์เห็นสีหน้าช็อคๆ ของมายมิ้นแล้วร่างสูงก็ยิ่งสนุกก่อนจะทิ้งระเบิดลูกต่อไป
“ นิยามประจำตัว รักเมียที่สุดในโลก ”
“ อ๊ากกกกกกกกก!!! ”
พวกเรนรีบล็อกตัวมายมิ้นไว้ทันทีเมื่อเห็นว่าร่างเล็กกำลังจะออกตัววิ่งไปจัดการกับรีเรย์ที่ยืนยิ้มแฉ่งหน้าบานเป็นยานอะโพโล
“ คืนนี้กูจัดการมึงแน่ไอ้เหี้ยเรย์! ”
“ ครับ ^__^ ซักจะรอคืนนี้ของเราไม่ไหวซะแล้วดิ ”
“ ไอ้ศพหมาาาาา! ”
“ ยันเช้าเลยนะครับเมียจ๋า :3 ”
# Maimint Talks #
“ เซ็นแล้วก็ปั๊มลายนิ้วมือด้วยครับพี่มิ้น ”
ผมมองหน้าไอ้น้องชายของเพื่อนที่นั่งประจำที่อยู่ในรถเฟอรารี่สีเหลืองยื่นกระดาษเอสี่สีขาวซึ่งในกระดาษมีตัวหนังสือแสดงข้อตกลงระหว่างผมกับมัน
ข้อตกลงที่ว่าถ้าผมแพ้ผมต้องคบกับมันหนึ่งเดือนและรถสุดหวงของผมก็ต้องเป็นของมัน ถึงกับต้องทำขนาดนี้เลยเหรอว่ะ
“ ไม่ต้องกลัวน้องเรย์โกงหรอกยังไงน้องเรย์ก็ต้องส่งให้กรรมการอยู่ดี ”
“ เออ! ”
ผมจัดการเซ็นและประทับลายนิ้วมือลงบนกระดาษ ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์เอ๊ย! แม่ง! ใช้มองกูจังเลยไอ้สายตาหื่นๆ น่ะ
หึ่ย! ทำเอากูรู้สึกเสียวๆ ตูดชิบหาย เหี้ยเอ๊ย!
เสียงเร่งเครื่องยนต์ดังกระหึ่มทั่วสนามทันทีที่ทั้งสองฝ่ายตกลงและวางเดิมพันกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวในชุดเสื้อผ้าน้อยชิ้นเดินมายืนตรงกลางระหว่างรถทั้งสองคัน ผ้าในมือถูกชูขึ้นและสะบัดลงในเวลาต่อมา เสียงล้อเสียดสีกับพื้นถนนและควันที่ถูกพ่นออกมาจากท่อไอเสียพร้อมกับรถทั้งสองคันพุ่งทะยานออกไป รีเรย์เร่งเครื่องตีคู่มากับมายมิ้น มีผ่อนเครื่องบ้างแซงบ้างแต่ก็ไม่ทิ้งระยะห่างไว้ไกลน่ะ ซึ่งมันทำให้มายมิ้นอารมณ์เสียพอสมควรกับการขับรถกวนประสาทแบบนี้แต่ก็ยังมีสมาธิไม่ให้เผลอไปติดกับดักของรีเรย์ที่ตั้งใจจะทำให้เขาเสียสมาธิจากเรื่องนี้ มาถึงรอบสุดท้ายรีเรย์เลิกกวนประสาทมายมิ้นแต่เร่งเครื่องแซงมายมิ้นด้วยการดริฟจากเลนในที่ช่วงโค้งสุดท้ายซึ่งมันทำให้มายมิ้นเสียสมาธิเล็กน้อยแต่ก็เร่งเครื่องตามมาติดๆ แม้มายมิ้นพยายามจะแซงแต่ก็โดนดักทางได้ทุกครั้งก่อนที่รีเรย์จะกดไนตรัสออกไซด์พุ่งเข้าเส้นชัย
“ หึๆ ขอโทษนะครับพี่มิ้นแต่พี่มิ้นดริฟวงกว้างไปนะครับ ”
“ มึงหุบปากไปเลย! ”
ผมตะคอกใส่ไอ้เด็กเวรที่มันปั่นประสาทผมไม่เลิกแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเผื่อว่ามันจะช่วยดับอารมณ์ขุ่นมัวของผมได้บ้าง (ความจริงผมเลิกสูบแล้วเวลาเครียดจัดๆ ถึงจะสูบ)
“ ไอ้ดีนมึงเอารถกลับไปเลยก็ได้กูจะกลับกับ ‘แฟนกู’ ”
ยิ่งเด็กมันย้ำว่าผมเป็นแฟนมันผมยิ่งดูดบุหรี่อัดเข้าปอดมากยิ่งขึ้น อยากตายเว้ย ราหูกินกูหรือไงว่ะกูถึงต้องมาเจอกับเด็กอย่างไอ้รีเรย์เนี่ย เว้ยๆๆๆ!!!
“ ขอกุญแจรถด้วยครับพี่มิ้น ”
ผมตวัดสายตาไปมองมันอย่างเกลียดชังแล้วมองไปยังมือที่แบอยู่ตรงหน้าผม เมื่อเห็นผมไม่ยอมยื่นให้สักทีเด็กมันก็มองผมด้วยสายตานิ่งๆ จนทำให้ใครต่อใครขนลุกและเสียวสันหลังวาบเลยทีเดียว
“ ผมไม่อยากใช้สัญญาบังคับพี่มิ้นหรอกนะ ”
คิดว่าเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ ไหนจะใช้สายตานิ่งๆ อย่างนั้นมองกูแล้วกูจะกลัว
“ มึงเอาไปเลย พรุ่งนี้ให้กูไปโอนเป็นชื่อมึงดีไหม ”
เออ กูกลัว ... กลัวมากด้วย ห่าเอ๊ย! กูกลัวเด็กรุ่นน้องได้ไงว่ะ ... เพลียตัวเอง TT
“ ไม่ต้องโอนหรอกคนมันจะเป็น ‘ผัวเมีย’ กันแล้วชื่อใครก็เหมือนกัน ”
“ ไอ้สัส! ”
“ ไอ้มิ้นงั้นพวกกูไปตื้ดก่อนนะ มึงจะไปด้วยป่ะ ”
“ คิดดูก่อน ”
“ เออๆ ร้านเดิม อ่อ... ไอ้นิวมันบอกให้มึงไปหามันหน่อยเดี๋ยวมันจะกลับล่ะ ”
“ ก็ดี กูเบื่ออากาศแถวนี้เต็มทนล่ะ ”
“ พี่มิ้นห้ามไปนะเราจะกลับแล้ว ”
ผมปรายตาไปมองร่างสูงก่อนจะเดินไปทางที่เพื่อนผมอยู่ ให้มันไปส่งเลยแล้วกัน
# Reray Talks #
“ ไอ้เหี้ยเบิร์นบอกผัวมึงเตรียมตัวรับตีนกูได้เลยพรุ่งนี้! ”
ผมตะคอกเสียงลงไปตามสาย ตอนนี้ผมกำลังขับรถตามไอ้คนที่มันเรียกพี่มิ้นไปหาทั้งที่ความจริงผมไม่จำเป็นต้องตามเลยถ้ามันแม่งไม่เสือกเอาเมียผมติดรถไปด้วย
[เกี่ยวไรกับผัวกู พี่โซก็บอกอยู่ว่าเขาเป็นเพื่อนกัน โทษตัวเองเถอะมึงที่บังคับให้เมียกลับด้วยไม่ได้ แค่นี้นะกูจะกลับไปเฝ้าผัว ไอ้คนเมียไม่รัก!]
“ ไอ้แรดเอ๊ย! กูจะกระทืบทั้งผัวทั้งเมียเลย! ”
ผมสถบใส่โทรศัพท์ทั้งๆ ที่ไอ้เบิร์นมันก็วางสายไปแล้วและผมก็ต้องรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใหม่เพื่อต่อสายหาไอ้เอเย่น หึๆ ผมคิดบทลงโทษให้กับพี่มิ้นได้แล้วซิครับ
“ โหล! ไอ้เย่นมึงอยู่ไหนล่ะ ”
[สัส! กูเพิ่งถึงบ้านถ้าคิดจะชวนกูออกไปอีกบอกเลยว่าไม่]
“ เปล่า กูจะถามว่า ‘ของ’ ที่มึงได้มาวันนั้นมึงใช้ยัง ”
[ใช้เหี้ยไรล่ะ ใสซื่อซะกูไม่กล้าแตะต้อง]
ใสซื่อ? อะไรของมันว่ะ ช่างเถอะๆ
“ งั้นเดี๋ยวกูเข้าไปเอาถึงแล้วจะโทรหา ”
ผมหักพวงมาลัยไปทางที่จะไปบ้านไอ้เอเย่นทันที ผมเหยียบไม่ถึงสิบห้านาทีก็มาถึงบ้านไอ้เอเย่น นั่งรอสักพักมันก็เดินตีนเปล่าใส่แต่บ็อกเซอร์ออกมาหาผม
“ เอาไป ”
“ ถามจริงมึงจะเอาไปทำอะไร ”
มันถามขึ้นเมื่อผมเก็บ ‘ของ’ ใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว
“ หึๆ กูจะเอาไปลงโทษคน ”
“ เออๆ เรื่องของมึงเหอะไอ้ห่า ลงโทษวิธีพิสดารชิบหาย ”
ผมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปากตามแบบฉบับตัวเองให้ไอ้เอเย่นก่อนจะกลับขึ้นรถและเหยียบกลับคอนโดทันที
หลังจากที่เอารถไปจอดไว้ตรงที่จอดรถของคอนโด รีเรย์ก็เดินเข้าตึกอย่างไม่รีบร้อนเพราะระหว่างทางที่ขับรถมาร่างสูงใจเย็นลงบ้างแล้ว แต่ถ้าจะไม่โกรธเลยก็คงไม่ใช่ ร่างสูงยังต้องไปจัดการคนตัวเล็กที่ทิ้งเขาแล้วกลับมากับคนอื่นแต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาเข้าตึกสายตาของร่างสูงก็หันไปเห็นมายมิ้นกับเพื่อนที่มาส่งร่างเล็กเดินออกมาจากในลิฟต์ ความโกรธที่ลดน้อยลงปะทุขึ้นมาอีกครั้งและครั้งนี้มันทำให้เขาโมโหมากกว่าตอนที่ร่างเล็กนั่งรถกลับมากับมันซะอีก
“ อยากให้กูทำร้ายมึงจริงๆ ใช่ไหมไอ้พี่มิ้น ”
รีเรย์ยืนกัดฟันกรอดแล้วรีบเดินตามมายมิ้นที่เดินกลับเข้าคอนโดไปแล้ว
ประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดถูกเปิดออกเมื่อมีมือของใครคนหนึ่งมาคั่นเอาไว้ทันเวลา เมื่อเห็นว่าเป็นรีเรย์ร่างเล็กก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
“ มึงคิดจะทำอะไร ห๊ะ! ”
เสียงตะคอกที่ดังลั่นลิฟต์พร้อมกับแรงกระชากจากร่างสูงทำให้มายมิ้นถลาไปปะทะกับอกแกร่งทันที ร่างเล็กได้แต่นึกกลัวอารมณ์ของร่างสูงในใจเพราะไม่เคยเห็นอารมณ์แบบนี้ของรีเรย์
เชี่ย! มือหรือตีนตุ๊กแกว่ะแน่นชิบเสือกบีบแรงอีกสัส!! มายมิ้นได้แต่สถบในใจ
“ กูเจ็บ! ปล่อย ”
“ ปล่อยให้มึงไปแรดพาผู้ชายขึ้นห้องอีกหรือไงห๊ะ ไอ้เหี้ย! ”
“ มันจะมากไปแล้วนะ! ”
“ มากห่าอะไรกูเป็นแฟนมึงจำใส่หัวไว้ด้วย!! ”
แรงบีบที่ข้อมือเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้มายมิ้นได้แต่ทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ
“ แล้วถ้ากูจะหึงจะหวงแฟนกูมันก็ไม่มากไปหรอก! ”
“ ก็แค่เดือนเดียวเท่านั้นแหละ มึงจะอะไรกับกูมากมายไอ้สัส! ”
“ ปากดีไปเถอะมึง กูจะลงโทษคนปากดีอย่างมึงให้สาสมเลยไอ้เหี้ยพี่มิ้น ”
ร่างสูงล็อกตัวร่างเล็กไว้แล้วล้วงหากุญแจห้องในกระเป๋ากางเกงของร่างเล็กก่อนจะจับมายมิ้นอุ้มพาดบ่าพร้อมกับที่ประตูลิฟต์เปิดออก
“ ไอ้เรย์ปล่อยกูลงเดี๋ยวนี้นะ ไอ้เด็กเหี้ย ไอ้เด็กเวรปล่อยกู! ”
“ เงียบซะ!! มึงอยากให้คนอื่นเขาเปิดประตูออกมาด่ามึงหรือไง ”
“ มึงก็ปล่อยกูเซ่ เลือดกูลงหัวหมดแล้ว ” มายมิ้นตะโกนดังลั่นทางเดินพร้อมๆ กับทุบหลังร่างสูง
“ ไอ้เรน ไอ้เรนช่วยกูด้วยน้องมึงจะฆ่ากู ”
“ ไอ้เรนๆๆๆ ”
มายมิ้นตะโกนเรียกชื่อเพื่อนตัวเองจนคนที่โดนเรียกเปิดประตูออกมาดูรวมไปถึงห้องอื่นๆ ด้วยเพราะเสียงของร่างเล็กดังลั่นจนได้ยินไปทั้งชั้น
“ เรย์มึงทำอะไรเพื่อนกู ”
เรนที่เปิดประตูห้องแฟนหนุ่มออกมาดูด้วยความงัวเงียถึงกับตาสว่างทันที
“ เรื่องของกูกับมันมึงไม่ต้องเสือกเรน! ”
“ งั้นเรนเข้าห้อง ”
โฟนแฟนหนุ่มรุ่นน้องของเรนดึงคนรักกลับเข้าห้องโดยไม่สนใจมายมิ้นที่ขอความช่วยเหลือเลยสักนิด
“ ไอ้พวกสอดรู้สอดเห็นด้วย โทษทีที่รบกวนเวลาเข้าจังหวะแต่ผัวเมียทะเลาะกันมันก็เสียงดังเหมือนเสียงครางนะแหละ ”
รีเรย์พูดจบก็ไขกุญแจผลักประตูห้องออกแล้วโยนร่างเล็กลงไปทันทีก่อนจะใช้เท้าปิดประตูเสียงดัง
“ กูเจ็บนะไอ้สถุนเอ๊ย! ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
