รักนี้จัดเต็ม

      "เฮ้ๆ"เสียงที่ดูห้าวๆปล้นไปกับความสนุกสนานนั้นคือเสียงของเขาคือแฟนของคุมิโกะนั้นเอง
"ไงค่ะที่รัก^3^"พูดเหมือนไม่ได้เจอกัน10ปี- -สงสารคนโสดหน่อยสิย่ะ
"จ้าที่รัก..อ้าวๆนึกว่าใครที่แท้ก็คุณมิโกะสวยขึ้นมากเลยน่ะ"ดูมันพูดๆเดียวแม่งเอาร้องเท้ายัดปาก
"เหอะๆ..ตอนนั้นฉันขี้เหร่หรือไง"ถอดรองเท้ารอไว้
"ช่ายตอนนั้นโครตขี้เหร่เลยอ่า"เคอิลุตอบ
"ล้อเล่นๆใจเย็นๆแล้วใส่ร้องเท้ากลับที่เดิม- -"
"คุยกันเสร็จยังจะได้เข้าไปในโรงเรียนกัน"
"ครับๆกำลังจะไปครับที่รัก^^"
"มาเร็วๆหน่อยสิค่ะที่รักเค้าคิดถึง"สงสารคนโสดหน่อยอิจฉาน่ะเนี้ยเ
"อ่าๆเดียวไป"แล้วฉันก็เดินตามเคอิลุไปในโรงเรียน
"นั้นไงมาแล้วๆๆ"
"ไหนๆๆ"เสียงของพวกผู้หญิงที่กริ๊ดคนที่ชื่อไรน่ะโคลิตะริโตะอะไรนั้นอ่ะน่ะ
"สวัสดีคับสาวๆทีรัก"
"ว้ายยยยย....หล่อเหมือนเดิมเลยน่ะค่ะคุณโคริโตะ"แก๊งสาวแซ่บบอกกับโคริโตะ
"ขอบคุณสำหรับคำชมครับ^^"
"ว้ายๆๆจะละลายแล้ว"เสน่ห์แรงเกินไปมั้งนั้นแต่ก็ชั่งเหอะไปห้องดีกว่า
"กว่าจะถึงห้องได้"คุมิโกะบ่น
"ที่รักเหนื่อยมากไหมอ่ะนี้น้ำจ๊ะที่รัก^^"
"ขอบใจจร้าที่รัก^3^"อย่ามาหวานกันตรงนี้ดิฟ่ะอิจฉาา-*-
"อ่ะนั้นโคริโตะอยู่ห้องเราด้วยแหละๆ"
"จริงหรอออออ"แม่คุณจะดีใจไปทำไมแค่ผู้ชายคนเดียวเอง- -
"นี้ๆมิโกะ"คุมิโกะเรียก
"ห๊ะ..มีอะไรหรอ^^"
"ป่าวเห็นมิโกะจังเหม่อๆเนอะดาร์ลิ่ง"
"อ่าครับดาร์ลิ่ง^^"แหมๆๆเปลี่ยนจากที่รักเป็นดาร์ลิ่งอิจฉาน่ะเพื่อนT^T
"มาแล้วๆๆ"
"ใครมาหรอแก"
"ก็โคริโตะไงมิจัง"
"อ่อจ้า^^"มิจังเป็นแฟนเก่าโคลิตะริโตะอะไรนั้นนี้น่า
"อ้ายยย...ขนาดนั่งยังหล่อเลยอ่า"
"ช่ายๆแต่เสียดายเคยมีเจ้าของ"
"แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วนี้น่ารีบทำคะแนนด่วนน"แม่คุณถ้าจะเมาส์ก็เมาส์เบาๆหน่อยเขาได้ยินกันเกือบหมดแล้ว
"นักเรียนนั่งที่"เสียงคุณครูมิโดกะ
"ค่ะ/ครับ"
"วันแรกจะไม่มีการเรียนการสอนขอให้ทุกคนอยู่อย่างเงียบๆล่ะกัน"
"ค่ะ/ครับ"ดีจังวันนี้ไม่มีการเรียนการสอน
"นี้โคริโตะชอบทานอะไรหรอ"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูด
"ชอบทานของหวานคับ"
"อ่อค่ะวันหลังจะทำของหวานมาให้ทานน่ะโคริโตะ^^"
"คับๆ"
"เฮ้อ~"
"เออ....คือว่าถอดหายใจทำไมหรอคับ"
"เซ็งอ่า"
"เซ็งเรื่องไรบอกผมได้น่ะ"
"เรื่อง....เฮ้ยโคลิตะมาตอนไหน-0-"
"มาตั้งแต่คุณถอนหายใจแล้วผมชื่อโคริโตะไม่ใช่โคลิตะ- -"
"อ่อๆโคริโตะ"
"แล้วเธอชื่อไร"ตายล่ะไม่รู้จักฉันน่ะหรอ- -อึ้งแปป
"ฉันชื่อมิโกะ"
"อ่อมิโกะคนที่เขาว่าสวยๆเรียนเก่งๆนั้นหรอ"
"อ่าช่าย"
"ไม่น่าเชื่อจะเป็นเธอน่ะเนี้ย"
"ไม่น่าเชื่อตรงไหนย่ะ"
"ก็ดูท่าทางเธอคงไม่เรียนเก่งน่าตาก็ธรรมดาาา~"เหอะๆกวนไปไหม
"อ่อหรอ"
"อ่าช่าย"
"อยากกินรองเท้าไม"
"ไม่ละเกรงใจ"
"ไม่ต้องเกรงใจรองเท้าฉันมีหลายคู่^^"
"ยังไงก็เกรงใจอ่าคับ"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอก"
"แต่ผมเกรงใจอ่า"
"หยุดดดดดดดเถียงกันได้แล้วววววว"คุมิโกะมาห้าม"
-3-ก็ไอ้โคริโตะหาเรื่องเค้าก่อนอ่า"
"ผมไม่เคยหาเรื่องเลยน่ะ"
"หาเรื่องอยู่นี้ไงยังมาพูดว่าไม่ได้หาเรื่อง"
"ผมก็ไม่ได้หาเรื่องจริงๆอ่า"
"หยุดดดดดดดเลยยยยยยทั้ง2คน"คุมิโกะห้ามอีกครั้ง
"เชอะหยุดก็หยุด"
"หยุดแล้วคับ"
"เออ...ดีเหนื่อย"
"ที่รักดื่มน้ำก่อนน่ะ"
"ขอบใจจ้าที่รัก^^"
"หวานกันได้ทุกวันน่ะเพื่อนรัก"โคริโตะพูด
"หวานแล้วไงล่ะเพื่อนรัก"
"ป่าวๆอิจฉาเฉยๆ"
"อ่องั้นก็อิจฉาต่อไปล่ะกันนนนน"ฉันก็อิจฉาน่ะย่ะแต่ไม่กล้าบอก- -
"กี่โมงล่ะคุมืโกะ"ฉันถาม
"อ่อ14:57แล้วจ๊ะ"
"สถิติใหม่เลยน่ะ"ไอ้คิริโตะบอกแบบกวนๆ
"สถิติใหม่หรอ?"
"จ๊ะที่รักจำไม่ได้แล้วหรอ"
"จำได้ๆที่มิโกะเถียงใครไม่เคยแพ้ใช่ป่าว"
"ช่ายจ๊ะที่รักนี้คือนานที่สุดกว่าจะเถียงจบน่ะเนี้ย"
"อ่าช่ายที่จริงมิโกะแค่30นาทีก็แพ้แล้วนี้4ชั่วโมงเต็มเลยน่ะเนี้ย"โห่....นับด้วยหรอ- -อึ้งแปป
"เออ...ฉันกลับบ้านก่อนดีกว่า"
"อ่าๆกลับก่อนเลยวันนี้ฉัน2คยจะไปเที่ยวกันอยู่"
"ขอให้สนุกล่ะ"
"จ้าาาาาาาา"พูดกับคุมิโกะเสร็จก็เดินออกจากห้องแล้วเดินลงบันไดแล้วก็บลาๆๆๆๆๆๆๆถึง
หน้าประตู้โรงเรียนแล้วก็เดินกลับอยากรู้ใช่ไหมทำไมถึงเดินกลับบ้านทั้งที่รถก็มี....เพราะอยาก
เดินกลับบ้านกับเพื่อนๆไงล่ะ^^'ตี้น ตี้น ตี้น'เสียงแตรรถหรือเสียงอะไรหว่า......ได้ยินเสียงแตรรถฉันก็หั่นไปปรากฏว่าเป็นเสียงแตรรถของๆๆ....
***ติดตามในตอนหน้าน่ะค่ะ
ปล.ถ้าไม่สนุกต้องขออภัยพึ่งหัดแต่งอ่าค่ะ