นิมิต

 อันที่จริง ฉันนั้นจะฝันแบบนี้บ่อยนะ เมื่อเราไปที่ไหนสักแห่ง และที่แห่งนั้นมีเหตุการณ์ที่น่าสยดสยองอยู่ เช่นการฆาตกรรมหรือ มีวิณญานอยู่ที่นั้น พวกเค้าเหล่านั้นจะตามมาเข้าฝันฉันเสมอๆ เหมือนกลับครั้งนี้ ที่ฉันเจอเหตุการณ์นี้ และเป็นเหตุการที่ฉันก็ช้วยเหลืออะไรไม่ได้อีกเช่นเคยถึงแม้ว่ามันจะเกิดใกล้ตัวฉันมากที่สุดก็ตาม

...เช้าของวันที่หิมะตก วันนี้ฉันกับครอบครัวมีโปรแกรมไปวัดไทยที่นี้กัน

ช่วงเวลานั้นมีความสุขมากๆ มองรอบๆข้างทางเห็นหิมะขาวโพลนไปหมด

ต้นไม้ก็เต็มไปด้วยหิมะสีขาว ฉันมองไปเรื่อยๆเพลินๆ อยู่ๆหางตาของฉันมันไปสะดุจกับ ผู้หญิงใส่ชุดขาวพริ้วๆ ยืนอยู่ข้างป่า ที่มีหิมะหนาเต็ม ในใจคิดว่า หิมะตกหนา และอุณหภูมิติดลบขนาดนั้น ใส่เสื้อผ้าดูบางพริ้วขนาดนั้นไม่หนาวรึไง ฉันก็คิดได้แค่นั้น แล้วก็ละสายตาออกมาโดยไม่คิดอะไรมาก

เมื่อเสร็จกิจกรรม เราทั้งหมดก็พากันกลับบ้าน อย่างอิ่มอกอิ่มใจ ขากลับก็เห็นอีกครั้งคราวนี้เริ่มไม่แน่ใจว่า มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

...ทุกอย่างปกติ และฉันเองก็ปฎิบัติตนปกติคือนั่งสมาธิก่อนนอนประจำทุกวัน และเข้านอนตามปกติ

เมื่อหลับตาลง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

  ฟรี้วววววว..... เสียงของลมที่พัดกระทบต้นไม้กิ่งไม้ ภาพที่ฉันเห็น เป็นภาพของสถานที่นั้น

ที่ฉันเห็นผู้หญิงใส่สุดขาว ยืนอยู่ท่ามกลางหิมะสีขาว

" เธอเห็นฉันจริงๆด้วย"

เสียงนั้นดังขึ้นและร่างของเค้าก็มาปรากฎต่อหน้าฉันแบบตั้งตัวไม่ติด

สา " เย้ยยยยยยยย อะไรเนี๊ยะตกใจหมดเลย"

"เธอเห็นฉัน เธอเห็นฉันจริงๆด้วย และฉันก็ติดต่อเธอได้จริงๆเธอต้องช้วยฉัน พาฉันออกจากที่นี้ที "

สา " ฉันจะพาเธอออกไปยังไงละ แล้วเธอเป็นใคร "

" ฉันชื่อ sara ฉันถูกข่มขืนและถูกฆ่าแควนคอ อำพรางคดีว่าฉันฆ่าตัวตาย ฉันยังไปไหนไม่ได้ ถ้าฉันยังไม่ได้ตัวคนร้าย ฉันจะไปไหนไม่ได้ "

และแล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากที่จะรับรู้มันได้กลับมาอีกครั้ง ภาพระดับเหตุการณ์ได้เกิดขึ้น ฉันเห็นคู่หนุ่มสาว อายุน่าจะประมาณ ๑๔ ปี จับมือพลอดรักกันอยู่ฉันเห็นชายคนนั้นได้ นัดเพื่อน อีกประมาณ ๓ คนให้ตามเข้าไปในป่านั้น เมื่ออารมณ์ความไคร่ของหนุ่มสาวได้เกิด มันเริ่มที่จะมีเพลิงโลกีขึ้น ความรู้เท่าไม่ถึงการ การที่คิดว่าความรัก และรสชาติของกามโลกี เป็นสิ่งที่หอมหวานนั้น ได้เกิดความเศร้า และความสูญเสียเกิดขึ้น โศกนาตกรรม การข่มขืนหมู่จึงเกิดขึ้น เธอพยามหนี ดิ้นทุรนทุราย แต่ก็สู้แรงของชายฉกรร ทั้งสี่คนไม่ไหว เธอถูกสำเร็จตัณหาความอยาก

และน่าอนาจซ้ำ เธอถูกรัดที่ลำคอด้วยเชือก แล้วโยงเธอขึ้นเธอดิ้นทุรนทุราย และหมดลมหายใจอย่างช้าๆ 

คดีถูกอำพรางโดยการฆ่าตัวตาย มีร่องรอยการข่มขืน แต่หาคราบอสุจิไม่มี มีการต่อสู้เกิดขึ้น

แต่สรุปไม่ได้ว่า โดนฆาตกรรมหรือไม่ และคนทำยังลอยนวลอยู่

เมื่อจบภาพนั้น เสียงสะอื่นร้องก็ดังขึ้น

" เธอต้องช้วยฉัน เธอต้องช้วยฉันนะ ฉันคิดถึงบ้าน คิดถึงครอบครัวแต่ฉันไปไหนไม่ได้ "

แล้วเธอก็นั่งก้มหน้าลง เอาเข่าทั้งสองข้างขึ้นปิดหน้า ก้มลงร้องไห้ เสียงร้องไห้ของเธอ คล้ายเสียงลมที่กระทบต้นไม้ ใบไม้ มันเป็นเสียงที่โหยหวน ฟังแล้วรู้สึกทรมาน และหดหู่ใจเป็นที่สุด

เสียงร้องนี้ก็ยังดังก้องในหูของฉัน จนฉันได้ตื่นลืมตามาสู่โลกของความเป็นจริง โลกที่มีแต่สิ่งที่ลวงตาด้วย มายาและจริตของผู้คน

สา "ฉันจะช้วยได้ยังไง มันเป็นคดีที่ร้ายแรง ฉันจะช้วยยังไงได้ละ "

ความสบสนในใจเริ่มเกิดขึ้น นี่มันเป็นเพียงฝัน เป็นฝันที่ไม่รุ้ว่ามันจะเกิดแบบไหนกัน

ไม่รุ้จะหาเจอมั้ยกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น การตั้งคำถาม กับความฝันเกี่ยวกับคดีแบบนี้ มันเริ่มมากขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆจนฉันจะต้องทำอะไรสักอย่าง

        ฉันต้องหาวิธี เพื่อปลดปล่อยพวกเค้าเหล่านี้ให้ได้

และนั้นคือคำตอบที่ฉันต้องทำ และต้องทำให้ได้