นิมิต

...ตัวฉันเองนั้นอยู่ต่างประเทศ แต่มักจะฝัน หรือมีวิณญานมาบอกในฝัน
เกียวกับเมืองไทยเสมอๆ จะมีน้อยครั้งที่มีวิณญาน หรือเหตุการณ์ที่เกิดต่างประเทศ
คราวนี้ก็เช่นกัน 
 
...ด้วยความว่าฉันเองเป็นคนที่ชอบ นั่งสมาธิก่อนเข้านอนเสมอๆ
จึงมีสมาธิ และคลื่นสติค่อนข้างเรียบ เพราะจิตที่เรียบระเอียด ย่อมติดต่อวิณญาน ที่มีคลื่นระเอียดได้ง่ายเช่นกัน และนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของ การตามหาศพ ของพวกเค้า
 
" คุณ คุณครับ ..."  
เสียงเรียบๆแผ่วๆดังขึ้น ฉันพยามมองหา  สิ่งที่ฉันเห็นรอบข้างของฉันเป็นคันนา
มีหญ้าเขียวๆ และหนองน้ำ
 
สา  "ฉันมาที่ไหนกัน "
ฉันพูดพรึ่มพรัมคนเดียว และพยามเดินหา ว่ามาที่นี้ทำไม
 
 
" คุณครับ "
 
 
สา " เย้ยยยยย "
ฉันร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเพราะภาพต่อหน้าฉันเป็นชาย อยู่ในชุดที่ขาดรุ้งริ้ง
มีเลือดไหลจากหัว ที่คอมีรอยบาดแผลที่ถูกของมีคมบาด เลือดไหลเต็มไปหมด
 
" คุณครับ ช้วยผมได้มั้ย ช้วยผมหาศพของผมหน่อย หาศพลูกเมียผมด้วย "
 
 
สา " คุณตายที่ไหนละ แล้วฉันจะหาเจอมั้ยเนี๊ยะ "
 
 
" เจอ ผมจะบอกสถานที่คุณเอง "
หลังจากเค้าพูดจบภาพเหตุการก็ได้เกิดขึ้น เค้าเป็นนักมวยที่หาเงินด้วยการชกเดิมพัน
เมื่อเค้ามีการขัดผลประโยชน์กัน เค้าเองนั้นก็ได้ถูกฆ่า เค้าถูกผู้ชาย หลายคนใช้ของแข็งทุบที่หัวจนสลบ แล้วใช้มีดปาดที่คอ จนหลอดลมขาดตายในทันที เค้าถูกนำศพไปทิ้งไว้ที่ปลายนานี้
ภาพที่เห็นศพของเค้านั้นเริ่มเน่าเปลื่อย กำลังเป็นอาหารของปลา
และสัตว์เล็ก สัตว์น้อยแถวนั้น
 
สา " แล้วลูกเมียคุณละ "
 
" เมียผมเป็นโรคลมชักครับ เค้าออกไปตามหาผมแล้วอาการกำเริบ ตกคลองน้ำเสียชีวิต "
เค้าทำให้เห็นภาพอีกครั้ง เห็นเมียเค้า เป็นกังวล ว่าทำไมเค้ายังไม่กลับบ้าน สภาพบ้านเค้านั้น เหมือนสลัม ที่มีเพียงหลังคาสังกะสีปิดไว้กันลม กันฝน และแดดเท่านั้น  เมียของเค้าได้ออกเดินตามหาเค้า ได้ฝากลูกสาววัย ๙ ขวบไว้กับคนข้างบ้าน เหตุการไม่น่าจะเกิด อาการลมชักกำเริบ
ทำให้ตกน้ำ และจมน้ำตายในที่สุด ศพนั้นติดอยู่ที่ใต้สะพานนั้น
โดยที่ไม่มีใครรู้
ส่วนลูกสาววัย ๙ ขวบ ถูกคนข้างบ้านที่มีอาการเมายาบ้า ข่มขื่นแล้วฆ่า
นำศพไปทิ้งที่น้ำเช่นกัน
สิ่งที่ฉันเห็นในฝันนั้น มันเป็นโศกนาตกรรมที่โหดร้ายที่สุด ฉันเห็นภาพแล้วฉันน้ำตาไหลไม่หยุด แล้วฉันจะช้วยยังไง จะช้วยแบบไหนได้ ในเมื่อมันเป็นเพียงแค่ในฝันของฉันเท่านั้น
 
" พี่ พี่ "
เสียงเล็กๆ ของเด็กผู้หญิง กวักมือเรียกให้ฉันตามไป ฉันเดินไปเห็น เป็นภาพศพของ ผู้หญิงคนนั้น และลูกสาวเค้า "
 
" หนูเจอแม่แล้วนะคะ ช้วยพาหนูกับแม่ ไปเจอพ่อด้วย "
เสียงและสายตาที่ดูเศร้า มันทำให้ใจของฉันยิ่งหนักอึ้ง และหนาวสั่นสะท้านไปที่หัวใจ แล้วภาพทุกอย่างก็เริ่มเลือนลางไป จนฉันลืมตาขึ้นมา
อยู่ในสภาพน้ำตาอาบแก้ม และคำถามที่ตั้งไว้ว่า
 
           ... แล้วฉันจะทำยังไง จะช้วยยังไง ฉันไม่ได้อยู่เมืองไทย ฉันจะช้วยยังไงได้ ...
แล้วน้ำตามันก็ไหลไม่หยุด ในตอนนั้นฉันเกลียดความสมารถพิเศษของตัวเองมากเกลียดตรงที่
 
...ฉันรับรู้ แต่ฉันช้วยอะไรไม่ได้เลย
ฉันช้วยอะไรใครไม่ได้เลยจริงๆ....