เพียง..เธอ

 
ตอนที่ 1
 
 
               หลังจากรินลดาเดินเข้าไปภายในบริษัท PN Commercial บริษัทขนาดกลางที่รับผลิตสื่อโฆษณาให้กับธุรกิจต่างๆ ซึ่งตอนนี้รินลดาทำงานอยู่ในส่วนฝ่ายประสานงานกับเขียนแบบแผนโครงร่างของโฆษณาให้กับบริษัทต่างๆ
ในขณะที่หญิงสาวกำลังเดินไปยังโต๊ะทำงาน เธอได้ยินเสียงของ ‘วีณา’ หรือ ‘พี่ณา’ ประธานบริษัท PN Commercial ได้เรียกหาเธอทันทีที่เห็นเธอเดินเข้ามา
           “ริน เดี๋ยวมาพบพี่ที่ห้องด้วยนะ”
            “ค่ะ พี่ณา” รินลดารีบขานรับ พร้อมเดินนำกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กไปไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงานจากนั้น รีบหยิบสมุดและปากกาเดินเข้าไปในห้องที่วีณานั่งรอเธออยู่
 
 
               “สวัสดีค่ะ พี่ณา” รินลดาพนมมือไหว้เมื่อเดินเข้าไปเห็นวีณาจ้องมองเธออยู่พร้อมรอยยิ้ม หลังจากไหว้เสร็จจึงรีบเดินไปนั่งลงข้างๆ ‘วีกิตร’ ซึ่งตอนนี้กำลังตบเบาะให้เธอไปนั่งลงข้างๆ                'วีกิตร' หรือ 'พี่วี' ผู้กำกับฝีมือดีที่เปรียบเสมือนพี่ชายและคู่หูของเธอในการทำงาน สมัยตอนที่เธอเข้าไปสมัครงานใหม่ๆ เธอได้เข้าไปเรียนรู้งานจากวีกิตร จนมีความชำนาญและสามารถเข้าใจการทำงานร่วมกันได้ป็นอย่างดี เธอจึงได้ทำงานในส่วนประสานงานและเขียน story board ในทีมของวีกิตรหลังจากบรรจุงาน
จากนั้นตลอดระยะเวลา 4 ปีที่อยู่ร่วมงานกันมาก็ทำให้เธอกลายเป็นพี่น้องคู่หูกันไปโดยปริยาย   เข้า concept ที่ว่า 'เจอวีกิตรงานไหนก็ต้องเจอรินลดาตามมาในงานนั้น'
           
            หลังจากที่รินลดานั่งลง วีณาจึงเริ่มพูดถึงประเด็นที่วันนี้เรียกให้ทั้งสองคนมาพบเพื่อพูดคุย
“ตอนนี้บริษัทเรามีงานด่วนจากบริษัท T&J บริษัทชื่อดังที่จัดจำหน่ายสินค้าและผลิตภัณฑ์กีฬาหลากหลายประเภท เขาจ้างให้เราจัดทำโฆษณาให้กับเขา” ..บริษัท T&J ทำไมเธอรู้สึกคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน
          “บริษัทเขาจะให้เราทำโฆษณาเกี่ยวกับสินค้าอะไรครับพี่ ชุดว่ายน้ำรึเปล่าพี่ ถ้าเป็นชุดว่ายน้ำรับเลยนะ ผมเต็มใจทำ” วีกิตร ชายหนุ่มหนึ่งเดียวในห้องพูดพร้อมยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ สร้างความหมั่นไส้แก่ สาวต่างวัย 2 คน
            “แหม ตาวีแกไม่ค่อยเลยนะ แต่ตอนนี้ ฤดูร้อน ก็คงจะเป็นชุดอะไรไม่ได้นอกจากชุดว่ายน้ำและอุปกรณ์กีฬาว่ายน้ำ สมใจแกเต็มที่ ฉะนั้นทำออกมาให้ดีๆ” วีณากำชับด้วยสีหน้าจริงจัง
            “ครับบอส ผมน้อมรับคำสั่ง” พูดพร้อมตะเบ๊ะท่ารับคำสั่ง
            “เขาต้องการให้ทางเราถ่ายทำโฆษณาในเดือนหน้า ฉะนั้น 2-3 วันนี้ รินต้องเข้าไปดูสินค้าตัวใหม่ที่บริษัท T&J นะ แล้วกลับมาเขียน Story Board ส่วนนายวีไปเป็นเพื่อนรินด้วยจะได้รู้ว่าประธานบริษัทเขาต้องการโฆษณารูปแบบไหน” วีณาหันมาสบตากับรินลดา รินลดารู้สึกว่า วีณามองเธอด้วยสายตาแปลกๆ ดูมีความรื่นรมย์และสมใจอะไรบางอย่าง แต่เพียงแวบเดียวก็เปลี่ยนกลับมาเป็นปกติ รินลดาเลยไม่ได้คิดสงสัยอะไร
            “ค่ะ/ครับ พี่ณา”
            “บอกไว้ก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ทางบริษัทเราร่วมงานกับบริษัทชั้นนำ ดังนั้นเราต้องสร้างความประทับใจให้กับทางนั้นมากที่สุดนะ แถมประธานบริษัทเขายังเปรยออกมาเองว่าถ้าโฆษณาชิ้นนี้ออกมาดีและถูกใจเขา เขาพร้อมจะจ่ายงบให้สองเท่าให้คุ้มค่าเหนื่อย ดังนั้นทำให้เต็มที่ซะนะทั้งสองคน” วีกิตรและรินลดาเมื่อได้ยินดังนั้นทั้งสองตาโตอย่างอัตโนมัติและหันมาจ้องหน้ากัน ต่างมีไฟในการทำงานลุกโชนขึ้นมาทั้งคู่ รู้สึกเป็นเกียรติและดีใจที่ได้เป็นตัวแทนในการสร้างสรรค์ผลงานออกมารวมทั้ง ‘งบสองเท่า’ ดึงดูดใจทั้งสองคนเป็นอย่างมาก
            วีณาจ้องพร้อมยิ้มมุมปากอย่างมีความสุขที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอคาดไว้…
 
            หลังจากได้รับมอบหมายงาน รินลดา วีกิตรพร้อมลูกทีมต่างๆได้ปรึกษาหารือเรื่องข้อคำถามที่จะใช้ถามในวันรุ่งขึ้น ซึ่งหลังประชุมพูดคุยกันเสร็จรินลดาและวีกิตรตกลงกันนัดเจอกันหน้าตึกบริษัท T&J ในเวลาแปดโมงครึ่ง เนื่องจาก วีณาได้นัดหมายเวลาในการเข้าไปสอบถามข้อมูลในเวลาเก้าโมงตรง วีกิตรและรินลดาทั้งสองต่างชอบนัดเจอกันก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงเนื่องจากเผื่อเวลาไว้เผื่อมีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้นระหว่างทาง รวมทั้งเชื่อว่าการมาถึงเร็วจะทำให้มีเวลาเตรียมความพร้อมซึ่งจะทำให้การพูดคุยกับลูกค้าเป็นไปในทางบวกมากกว่า
           แต่ในวันนี้…ครึ่งชั่วโมงคงไม่สามารถเผื่อเวลาเพียงพอให้กับวีกิตร เนื่องจากในระหว่างขับรถขึ้นทางด่วนเพื่อจะไปยังจุดนัดหมาย ปรากฏว่าวีกิตรได้เจอกับรถติดยาว เนื่องจากบนทางด่วนได้มีอุบัติเหตุรถชนกัน ซึ่งชนติดกัน 7 คันรวด ทำให้การจราจรติดขัดมาก และจุดหมายปลายทางที่เขาจะไปลงก็อยู่ห่างจากที่เกิดเหตุไปอีกไกลทำให้วีกิตรตัดสินใจโทรศัพท์หารินลดา
     “ฮัลโหล ริน”
     “ค่ะพี่วี พี่อยู่ไหนแล้วคะ?”
     “ตอนนี้พี่ยังอยู่บนทางด่วนอยู่เลย บนทางด่วนมีรถชน ถ้าถึงเวลายังไงรินก็ขึ้นไปสอบถามข้อมูลกับเจ้าของบริษัทก่อนแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพี่จะรีบตามไป”
     “ได้ค่ะพี่วี ขับรถดีๆนะคะ”
     “โอเค รินก็สู้ๆนะ แค่นี้ก่อนนะพี่ขับรถอยู่” จากนั้นวีกิตรได้ตัดสายไปและเปิดเพลงฟังเพื่อผ่อนคลายจากเหตุการณ์รถติด ถึงแม้จะเครียดจากรถติดแต่พอนึกถึงงานในส่วนของตนเองที่ฝากรินลดาไปจัดการ กลับทำให้วีกิตรดูผ่อนคลายไม่กังวลอะไรเพราะ วีกิตรมั่นใจในฝีมือคู่หูตัวเอง ว่าสามารถจัดการและ ‘เอาอยู่’ อย่างแน่นอน
 
 
 
 
ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะ นิยายเรื่องแรกของไรท์ค่ะ
มีอะไรแนะนำติชมสามารถบอกได้เลยนะค่ะ
พร้อมจะนำไปพัฒนาและให้นิยายลื่นไหลขึ้นค่ะ