killer นักฆ่า

 
          ตึก ตึก ตึก ตึก
          "แฮ่ก...แฮ่ก..."
          เสียงลมหอบหายใจกับเสียงฝีเท้าดังขึ้นปะปนกันท่ามกลางความมืดบนถนนที่ไร้ซึ่งผู้คนก่อนที่เสียงนั้นจะหายเข้าไปในซอกตึกเล็กๆ แสงของไฟข้างถนนที่ลอดเข้ามา ทำให้พอรับรู้ได้ว่าเจ้าของเสียงนั่นคือนักธุรกิจสาวสวย
          ใบหน้าซีดเผือกมีเหงื่อไหลชุ่มพอๆกับเหงื่อที่ซึมผ่านเสื้อสูทกระโปรงตัวโปรดของเขาซึ่งมีรอยขาดเพราะของมีคม บาดแผลตามร่างกายบวกกับความเหนื่อยจากการวิ่งหนี ′บางสิ่ง′ ด้วยความทุลักทุเล ทำให้ร่างกายเริ่มชาและแทบไร้ความรู้สึก เขาพิงหลังชิดพนังเก่าๆของกำแพงตึกและมองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง ก่อนที่จะหยิบท่อนเล็กยาวประมาณหนึ่งเมตรที่อยู่ใกล้ตัวขึ้นมา
          "อะ...เอาเลย ออกมาเซ่ ยัยเด็กผี!!! ฉันจะฟาดแกให้เดี้ยงคามือฉันเอง!!"
           หญิงสาวตะโกนขู่สิ่งที่เรียนว่า ′ยัยเด็กผี′ พร้อมกับหมุนตัวและท่อนเหล็กเพื่อหาสิ่งนั้นอย่างสั่นเทาและไร้กำลัง
          "จะทำได้จริงหรอ...?"
          และเสียงที่เขาไม่ปรารถนาที่จะได้ยินมากที่ ก็ดังขึ้นข้างหูของเขาพร้อมกับลมหายใจที่ปะปนกลิ่นคาวเลือด ในวินาทีที่หญิงสาวกำลังจะหมุนตัวไปจู่โจมต้นเสียงนั้น เขาก็.....
          ฉึก...ฉัวะ!!!
          "...อ๊ะ..เอื๊อก"
          "หึๆๆๆ...แกท้าฉันเองนะ"
          แสงไฟจากถนนที่เล็ดลอดเข้ามาฉายส่องไปยังหญิงสาวผมสีดำทมิฬ ต้นเสียงแหลมดังขึ้นพร้อมกับปักมีดปลายแหลมตัดตัวขั้วหัวใจอย่างแม่นยำ ก่อนที่จะทะลวงกล้ามเนื้อพร้อมกับหมุนคมมีดขึ้นและดันมีดขึ้นตัดกระดูกซี่โครงผ่านไปถึงกระดูกไหปลาร้าของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว ท่อนเหล็กที่ถืออยู่ตกกระทบพื้น เลือดสดๆกระฉูดออกจากรางตรงหน้าเด็กสาวอย่างรวดเร็วราวน้ำพุ
          "อ้าก!!....อุ้บ..อ๊อก!!แค่ก แค่ก!!"
          หญิงสาวเจ็บปวดเกินกว่าจะฝืนยืนกลั้นเสียงร้องไว้ได้ เลือดและน้ำลายถูกกระอักออกมามากพอๆกับเลือดที่กระเซ็นเปรอะเปื้อนตัวเขา เด็กสาวและกำแพงตึกโดยรอบ
          "ฮะฮ่าๆๆๆ!!ดิ้นรนสิ...ทรมานให้ถึงวินาทีสุดท้ายเลยนะ"
          "กะ..แก..เป็นใครกันแน่..แล้ว..ทำไม?!!"
          เขาใช้สติอันเลือนรางถามคำถามสุดท้ายที่เขาต้องการคำตอบที่สุดในขณะนี้
          "ดูท้าว่า ′มนุษย์′ นี่จะหูเพี้ยนกันหมดทุกคนเลยสินะ? "
          เด็กสาวพูดแล้วทำหน้าเบื่อหน่าย
          "ตอบ....มา!! อุ้บ...แค่ก แค่ก แค่ก!!!!"
          หญิงสาวทนพิษบาดแผลไม่ไหวจนถึงกับกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง จนใบหน้าของเขาจมลงบนกองเลือดอย่างไร้เรียวแรง
                                          และไร้ลมหายใจ.........
          "ก็บอกแล้วไง..."
          เด็กสาวผมดำเช็ดเลือดบนมีดกับเสื้อผ้าศพ เธอเตะเขี่ยศพของหญิงสาวให้หงายตัวขึ้นมาก่อนจะใช้เท้าเหยียบและขยี้หัวศพอย่างอารมณ์เสีย
          "..ฉันคือ ′อสูร′ ตนสุดท้ายของโลกนี้! ถ้าฉันไม่ใช้เวทย์มนต์อาณาเขตต้องห้ามแล้วล่ะก็ ป่านนี้แกก็รอดตายแล้วสิ? แล้วอีกอย่าง...มีใครบนโลกนี้กระโดดข้ามตึกสูงๆที่อยู่ข้างหลังแกได้บ้างล่ะ? ฉันแสดงตัวตนขนาดนี้แล้ว แต่แกยังไม่รู้ตัว มิน่าล่ะ มนุษย์มันถึงโง่กว่าอสูร!!"
          เด็กสาวถีบหัวศพทิ้ง ก่อนที่จะย่อตัวลงใช้มือปาดเลือดบนพื้นขึ้นมาและท่องคถาที่ฟังไม่ค่อยจะคุ้นหูออกมาพร้อมกับเขียนตัวอักษรประหลาดๆ รอบศพ
          ตัวอักษรเหล่านั้นกลายเป็นเปลวเพลิงสีแดง เผาไหม้ศพหายไปไม่เหลือแม้แต่เถ้ากระดูก รอยเลือดตามตัวของเด็กสาวและกำแพงตึกก็ระเหยหายไปอย่างไร้ร่องรอย
          เหลือแต่เพียงเด็กสาวเพียงคนเดียวในซอกตึกนี้...ที่พึ่งจะมีการฆ่าโดยคำสั่งของใครบางคน...ไม่มีสิ่งใดเหลือไว้เป็นหลักฐานเลย
          "ดีใจซะเถอะ ที่ฉันจัดงานศพให้.."
 
 ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃  ▃ 
                            ไม่สนุกติได้คะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ