โรงเรียนเสนาธิการ โปโรมาเซีย

     เคล้ง!
     เสียงดาบที่ปะทะกันอย่างรุนแรงส่งผลให้ห้องโถงที่ทำมาจากศิลาก้อนถึงกับสั่นสะเทือน ร่างบางที่กำลังรุกไล่มองดูชายหนุ่มร่างหนาที่เอาแต่จับดาบตั้งรับด้วยสายตาแสดงความสมเพช ด้านหลังของเขามีร่างบางของหญิงสาวอีกคนที่สวมชุดนักรบจากแดนเหนือกำลังพยุงตัวลุกขึ้นด้วยความสะบักสะบอม ร่างบางที่กระโดดถอยออกมาสะบัดดาบใส่ฝ่ายตรงข้าม พร้อมทั้งร่ายเวทควบคู่ไปด้วย แต่การโจมตีที่ร้ายกาจก็ไม่อาจสร้างอันตรายให้แก่ฝ่ายตรงข้าม เพราะเขาเพียงรวบรวมจิตลงไปที่ดาบในมือจนตัวดาบกลายเป็นสีแดงชาด แล้วฟันลงไปกลางอากาศ พลังที่มองไม่เห็นทั้งสองด้านก็ปะทะกันจนเกิดประกายไฟและเสียงที่ดังสนั่น ความเจิดจ้าของมันทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องยกมือขึ้นบังหน้าของตน และในเวลานั้นเองชายหนุ่มร่างกำยำก็อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายยังไม่ได้ตั้งตัวถลันเข้าหาหญิงสาวนางนั้นอีกครั้ง คราวนี้เขาใช้ดาบที่ยังมีสีแดงดั่งทับทิมผนวกกับเวทแห่งแสงสว่างเพื่อที่จะจับกุมเธอ แต่ไม่เป็นผลเมื่อชายหนุ่มเผลอเปิดช่องว่างส่งผลให้หญิงสาวรีบฉวยโอกาสทำร้ายจนเขาทรุดลง และตวัดดาบของเขากระเด็นออกจากมือไปนอกห้องโถงอันเป็นสถานที่ต่อสู้ ก่อนที่เธอจะยื่นคมดาบมาจ่อที่คอของเขาไว้ โดยมือที่ว่างก็ส่งพลังเพื่อพันธนาการหญิงสาวอีกคน
     'ไม่น่าตามมาที่นี่เลยนะ' หญิงสาวที่เป็นฝ่ายได้เปรียบพูดกับเขาและเธอด้วยหยาดน้ำตาที่นองเต็มใบน่า แววตาดูเศร้าสร้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วก็ต้องถอนหายใจเมื่อได้ยินว่าเพราะอะไรพวกเขาถึงตามมา
     'ก็...เห็นเธอในนี้...ทั้งที่เธอบอกไว้เองว่ามันอันตราย..ห้ามพวกฉันเข้ามาไม่ใช่หรือไง'
     'แล้วใหนจะเสียงกรีดร้องที่ดังออกไปถึงข้างนอกอีกจะไม่ให้เขามาได้ยังไงกัน!' หญิงสาวที่ถูกเวทพันธนาการตะโกนตอบอย่างกับไม่พอใจกับฐานะเชลยในตอนนี้ เเละยังหงุดหงิดอีกเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของหญิงหญิงสาวที่ร่ายเวทใส่เธอ
     'พวกนายต้องแทงดาบให้มิดหัวใจของฉัน...แล้วทุกคนจะรอด'หญิงสาวที่มีลับลมคมในกับเพื่อนพูดราวกับไม่สนใจชีวิตตัวเอง
     'ไม่!ทำไมเราต้องทำแบบนั้นด้วย' ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เป็นฝ่ายได้เปรียบที่ตอนนี้น้ำตาเต็มน่ายิ่งกว่าเก่าแล้วเจ็บปวดใจ
     'ใช่ฉันไม่มีวันทำเด็ดขาด!' หญิงสาวอีกคนที่ถูกพันธนาการตะโกนขึ้น หญิงสาวที่ตอนนี้ได้เปรียบทุกอย่างร้องไห้เสียงดังขึ้น แล้วกดดาบลงบนคอชายหนุ่มจนเลือดเริ่มใหล อย่างเจ็บปวดใจ
     'อย่านะ!' หญิงสาวที่ถึงแม้จะถูกเวทพันธนาการตรึงร่างไว้ แต่ปากก็สามารถทำงานได้ดีเยี่ยม
     'พวกเธอต้องทำฮึกฮืออฉันควบคุมตัวเองไม่ได้!มันจะให้ฉันฆ่าทุกคนฮือออ!'หญิงสาวร้องไห้ลั่นห้องโถง มือบางยกดาบขึ้นสูงเตรียมปิดชีวิตชายหนุ่ม
     'อย่าโกรธเลยนะที่ฉันต้องทำอย่างนี้'
     ฉึก ! เสียงดาบที่แทงทะลุอกดังก้องไปทั่วห้องโถง เมื่อหญิงสาวที่สวมชุดนักรบจากแดนเหนือเงยหน้ามองก็พบว่าเหตุการณ์ต่างๆ ไม่ได้เกิดขึ้นอย่างที่เธอคิดเอาไว้ มีใครบางคนมายืนขวางทางดาบที่กำลังจะจ้วงใส่เพื่อนของตน แล้วยังสวนกลับไปด้วยดาบด้ามทองคำที่กระเด็นหายไปเมื่อครู่นี้ เป็นการสวนแทงในตำแหน่งที่ไม่แน่ใจว่าคนทำตั้งใจหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ คือมันก็ทำให้ร่างนั้นมีเลือกไหลรินและเผื่อแผ่สีแดงชาดให้มาเปรอะเปื้อนดาบด้ามทองคำที่มีทับทิมเม็ดใหญ่ประดับอยู่จนมันชุ่มโชกไปด้วยเลือด
     เพียงแค่พริบตา ร่างบางที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดนั้นค่อยๆ ทรุดลงไปพร้อมกับการมองใบหน้าของบุคคลใจร้ายที่กระทำการเช่นนี้กับตนผ่านม่านน้ำตา ขณะเดียวกันก็ตั้งคำถามที่ถึงแม้จะแผ่วเบา แต่มันก็ช่างบาดไปถึงขั้วหัวใจเสียงเหลือเกิน
     'ทำไม' บุคคลปริศนาก็ตอบกลับด้วยคำพูดที่เจ็บปวดเช่นกัน
     'เพราะฉันรักเธอ'