HEY GUYS เห้ยมึง ยอมเป็นเมียกูเหอะ!! 18++ (YAOI)

 

 

 

 

 

----Special---- +++New Year+++ ตั้งครรภ์(?)

 

 

 

 

 

*เนื้อหาตอนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องปัจจุบันแต่อย่างไรน่ะค่ะ*

 

 

 

โอ้กกกกกกก..กก..

 

 

 

เสียงอาเจียนของคนตัวเล็กที่ดังขึ้นทำให้ร่างสูงที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงในเวลาดึกดื่นตื่นทันที แล้วรีบวิ่งตรงไปยังห้องน้ำภายในห้องนอน โชคดีที่ประตูไม่ได้ล็อกเอาไว้ไม่งั้นคงได้ซ่อมประตูใหม่เป็นแน่ เพราะเขาคงไม่รอให้ร่างเล็กเดินมาเปิดเอง คงพังมันเข้าไปเลย ด้วยความเป็นห่วง เพราะพีคอาเจียนแบบนี้มาได้สักระยะนึงแล้ว แถมมีอาการเพลียๆด้วย บอกให้ไปหาหมอก็ไม่ยอมไป ไม่รู้รึไงว่าเข้าเป็นห่วงมากแค่ไหน เมื่อเข้าไปในห้องน้ำก็เห็นร่างเล็กกำลังก้มหน้าก้มตาอาเจียนอยู่ที่อ่างล้างหน้า กองทัพก็เข้าไปลูบหลังให้ทันที

 

 

 

“ไปหาหมอเถอะมึง ถือว่ากูขอร้องล่ะกัน” กองทัพพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกมึง กูเป็นแบบนี้ก็คงเพราะเครียดแหละ ช่วงนี้งานที่อาจารย์สั่งมันเยอะว่ะ” พีคหันมาตอบกองทัพหลังจากที่อาเจียนเสร็จ และล้างปากด้วยน้ำเรียบร้อยแล้ว กองทัพหันมามองหน้าพีคด้วยสายตาไม่พอใจ แล้วช่วยพยุงพีคออกจากห้องน้ำ เพราะตอนนี้หน้าของร่างบางนั้นซีดมาก และดูเหมือนจะไม่มีแรง นอกจากพีคจะอาเจียนติดต่อกันหลายวันแล้ว ก็ยังกินอะไรไม่ค่อยได้อีกด้วย ร่างสูงจึงเกรงว่าถ้าหากไม่ประคองไว้ พีคคงได้ล้มลงไปกับพื้นห้องน้ำทันทีแน่ เมื่อกองทัพพาพีคไปนั่งพิงหัวเตียงเรียบร้อยแล้วก็เข้าไปเอาน้ำอุ่นในห้องครัวมาให้พีคจิบเพื่อแก้อาการระคายคอ

 

 

 

“ทำไมถึงดื้อแบบนี้น่ะ ไม่รู้ล่ะเว้ย ยังไงพรุ่งนี้มึงก็ต้องไปหาหมอกับกู”

 

กองทัพพูดเสียงแข็งเป็นเชิงบังคับ ซึ่งพีครู้ดีว่า หากกองทัพพูดแบบนี้ถึงเขาจะปฏิเสธอย่างไรกองทัพก็คงไม่ยอมอยู่ดี

 

 

 

“ก็ได้ๆ” พีคตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลีย

 

 

 

“เออๆ งั้นมึงนอนเถอะเดี่ยวกูเอาแก้วน้ำไปเก็บเอง” กองทัพพูดจับก็จัดแจงให้พีคนอน ห่มผ้าห่มให้ แล้วไปเก็บแก้วน้ำในครัว เมื่อเดินมาถึงเตียงอีกครั้ง ร่างเล็กของพีคก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วด้วยความเพลียจากการอาเจียน กองทัพจึงขึ้นไปนอนบนเตียงอีกฝั่ง แล้วดึงคนตัวเล็กมากอดด้วยความอ่อนโยนและเบามือ เพราะกลัวว่าพีคจะตื่นขึ้นมา

 

 

 

“เห้อ มึงจะรู้บ้างมั้ยว่ะพีค ว่ากูเป็นห่วงมึงขนาดไหน ถ้ามึงเป็นอะไรไป แล้วกูจะทำยังไงล่ะเนี่ย หื้ม” กองทัพพูดเบาๆ โดยที่สายตาก็จ้องหน้าพีคที่กำลังหลับสนิทไปด้วย

 

 

 

จุ๊ป

 

 

 

กองทัพจูบหน้าผากของพีคก่อนจะเข้าสู่นิทราตามคนตัวเล็กไปอีกครั้ง

 

.................................................................................................................

 

 

 

เช้า

 

 

 

กองทัพตื่นขึ้นก่อนพีคเพื่อไปจัดเตรียมอาหารเช้าให้ร่างบาง โดยทำอาหารง่ายๆ นั้นคือข้าวต้มกุ้ง ซึ่งเป็นอาหารที่พีคชอบนั่นเอง ซึ่งกองทัพคิดว่าถ้าหากพีคได้กินอาหารที่ชอบคงกินได้มากขึ้น หลังจากเตรียมเสร็จกองทัพก็ไปจัดการอาบน้ำแต่งตัว แล้วเดินมาปลุกพีคที่หลับอยู่บนเตียง

 

 

 

“พีค ตื่นก่อนเร็ว วันนี้ต้องไปโรงพยาบาลน่ะเว้ย” กองทัพเขย่าแขนพีคเล็กน้อย

 

 

 

“อื้อ..อือ..” พีคส่งเสียงในลำคอแสดงความลำคาญที่มีคนมาปลุกเวลานอนของเขา

 

 

 

“พีคตื่น” กองทัพเรียกพีคอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังขึ้น

 

 

 

“อือๆ ตื่นแล้วๆ” พีคพูดขึ้นทั้งที่ตายังหลับอยู่

 

 

 

“ตื่นบ้าอะไร ลุกขึ้นก่อนเร็ว เดี่ยวกูเช็ดตัวให้ สภาพนี้อาบน้ำไม่ไหวหรอกว่ะ” กองทัพฉุดมือพีคให้ลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง

 

 

 

“เออ กูก็ว่าอย่างนั้น หนาวชิบ” พีคพูดพร้อมกับเอามือมาถูแขนตัวเอง

 

 

 

“เดี่ยวกูหรี่แอร์ให้” กองทัพเดินไปหรี่แอร์ให้พีค แล้วไปเตรียมน้ำอุ่นในห้องน้ำเพื่อมาจัดการเช็ดตัวให้คนรัก

 

 

 

“จะถอดเสื้อเองหรือจะให้กูถอดให้” กองทัพถามพีค

 

 

 

“มึงถอดให้ก็ได้ ไม่มีแรงเลยว่ะ” พีคตอบออกไปหน้าขึ้นสีเล็กน้อย เพราะเขาไม่มีแรง และไม่อยากทำอะไรเลยจริงๆหรอกน่ะ ไม่งั้นอย่าหวังว่าเขาจะขอให้ไอคนหื่นอย่างมันถอดเสื้อให้หรอก

 

 

 

“หึหึ ครับๆ จะถอดให้อย่างได้อารมณ์เลย” กองทัพยิ้มกริ่มส่งไปให้

 

 

 

“กูป่วยอยู่น่ะมึง ยังจะมาคิดเรื่องแบบนั้นอีกน่ะ” พีดพร้อมส่งสายตาไม่พอใจไปให้ร่างสูง ที่ยังยิ้มไม่เลิก

 

 

 

“เออ เห็นว่ามึงป่วยอยู่หรอกน่ะ จะปล่อยไปล่ะกัน” หลังจากพูดจบกองทัพก็ค่อยๆถอดเสื้อนอนของพีคออก และเช็ดตัวให้คนรักอย่างเบามือ แม้เขาจะบอกว่าปล่อยไป แต่เมื่อเห็นท่อนบนเปลือยเปล่าอย่างนี้ของพีคแล้วกองทัพก็เกิดอารมณ์ขึ้นมา แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ เพราะพีคกำลังป่วยอยู่

 

 

 

“แล้วด้านล่าง จะเอายังไง” กองทัพถามขึ้น หลังจากเช็ดท่อนบนเรียบร้อยแล้ว

 

 

 

“มึงก็เช็ดไปดิ กูไม่มีแรงว่ะ” พีคพูดเสียงเบา ด้วยความอาย

 

 

 

“ครับๆ มึงรู้มั้ยเนี่ยว่ากูต้องใช้สมาธิบังคับจิตใจตัวเองมากแต่ไหนที่ไม่ให้กดมึงตอนนี้เนี่ย หื้ม” กองทัพบอกออกมา แต่มือก็ยังทำหน้าที่เช็ดตัวให้พีคต่อไป

 

 

 

“รู้ กูเห็นสายตามึงกูก็รู้ล่ะ จ้องกูซ่ะขนาดนั้น” พีคพูดออกมา ตลอดการเช็ดตัว พีคหน้าแดงอยู่ตลอดเวลา เพราะสายตาของร่างสูงที่จ้องร่างกายของเขานั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าคิดอะไรอยู่

 

 

 

หลังจากเช็ดตัวเสร็จกองทัพก็จัดการแต่งตัวให้พีค และออกไปอุ่นข้าวต้มกุ้งเพื่อที่จะได้นำมาป้อนให้ร่างบาง

 

 

 

“เอานี่ ข้าวต้มกุ้งที่มึงชอบ กูทำมาให้ เดี่ยวกูป้องเอง” กองทัพเอาข้าวต้มเข้ามาในห้องนอนแล้วเอาให้พีคดู

 

 

 

“เหม็นว่ะ เอาออกไปไกลๆเลย” พีคพยายามหันหน้าหนี เพราะเขารู้สึกเหม็นจริงๆ

 

 

 

“อะไรว่ะเหม็น กูเพิ่งทำใหม่ๆเลย ไม่เน่าไม่เสียแน่นอน เนี่ยหอมจะตาย” กองทัพก็พยายามให้พีคดู

 

 

 

“เหม็น” พีคพูดแค่นั้นก็รีบวิ่งไปอาเจียนที่ห้องน้ำทันที กองทัพเองก็รีบวางถ้วยข้าวต้มแล้วตามไปลูบหลังให้ทันที เมื่ออาเจียนเสร็จกองทัพก็ให้พีคมานั่งที่เตียง

 

 

 

“พีค กูเคยเห็นแบบนี้ในละครเลย ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นผู้ชายอ่ะน่ะกูว่ามึง...” กองทัพพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล

 

 

 

“กูทำไม” พีครีบถามออกมาทันที

 

 

 

“กูว่ามึงท้องว่ะ” ร่างสูงจึงตอบกลับไป

 

 

 

“เชี่ย จะบ้าหรอ กูเป็นผู้ชายน่ะมึง จะท้องได้ไงว่ะ กูไม่ได้มีมดลูกสักหน่อย ไอบ้า” พีครีบเถียงออกไป

 

 

 

“กูถึงบอกให้มึงไปหาหมอไง ไม่ต้องไปมันล่ะโรงพยาบาล เดี่ยวกูโทรตามหมอให้มาตรวจมึงที่นี่เลยดีกว่าเหอะ” กองทัพพูดจบก็ลุกออกไป โทรหาอาหมอประจำครอบครัวของเขาทันที

 

................................................................................................................

 

 

 

“อาหมอ พีคมันเป็นยังไงบ้างครับ” กองทัพถามอาหมอถึงอาการของพีคน้ำเสียงร้อนรนด้วยความเป็นห่วงคนรัก เพราะอาหมอได้เข้าไปตรวจพีคภายในห้องนอน โดยให้เขาออกมารอด้านนอกห้องรับแขกก่อน

 

 

 

“ทัพใจเย็นๆน่ะ แล้วก็ฟังอาดีๆ”อาหมอพูดบอก แล้วจับบ่าของร่างสูงเอาไว้

 

 

 

“อาครับ พีคมันเป็นอะไร บอกผมมาตามตรงเลยครับ” กองทัพพูดพร้อมกับจ้องอาหมอด้วยแววตาที่หวดหวั่น

 

 

 

“คือพีคไม่ได้เป็นอะไรมากมายหรอกน่ะ แต่....” อาหมอหยุดพูด

 

 

 

“แต่อะไรครับอา” กองทัพถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน

 

 

 

“เป็นอะไรที่อาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง คือ พีคตั้งครรภ์ และตั้งได้ 4 สัปดาห์แล้วด้วย อาเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าพีคท้องได้อย่างไร” อาหมอรีบพูดบอก ร่างสูงออกไป แต่ร่างสูงในตอนนี้ เหมือนคนที่สติหลุดไปแล้วหลังจากได้ยินคำว่า

 

“ตั้งครรภ์” ออกมาจากปากอาหมอ

 

 

 

“กองทัพเป็นอะไรรึป่าว” อาหมอเขย่าแขนกองทัพเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ากองทัพยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน

 

 

 

“มะ..มัน..มันท้องหรอครับ อาหมายความว่าผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนหรอครับอา” กองทัพถามด้วยน้ำเสียงดีใจ ถึงแม้เขาจะยังคงตกใจอยู่ก็ตาม

 

 

 

“ใช่ เรากำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้วน่ะกองทัพ” อาหมอพูดตอบ

 

 

 

“อาพูดจริงน่ะครับ ผม...ผมไม่อยากจะเชื่อ” กองทัพถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

 

 

 

“อาพูดจริง แต่สาเหตุที่พีคซึ่งเป็นผู้ชายตั้งครรภ์ได้ อาก็ไม่สามารถบอกหรืออธิบายอะไรได้ในตอนนี้น่ะ” อาหมอพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล

 

 

 

“ช่างสาเหตุมันสิครับ ผมไม่สนหรอก ในเมื่อเรื่องที่พีคท้องมันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากกว่าจะมานึกถึงสาเหตุอะไรนั่นน่ะครับอา” กองทัพพูด พร้อมยิ้มกว้าง

 

 

 

“เอาล่ะๆ ยังไงอาก็ยินดีด้วยน่ะ ระหว่างนี้ก็ดูแลพีคดีๆด้วย เพราะอาคิดว่าตั้งครรภ์ในเพศชาย ย่อมมีโอกาสเสี่ยงที่จะแท้งบุตรได้มากกว่าการตั้งครรภ์ในเพศหญิงอย่างแน่นอน ยิ่งครรภ์อ่อนๆแบบนี้แล้วยิ่งต้องระวังเป็นพิเศษ อาจัดชุดวิตามินบำรุงไว้ให้แล้ว แต่ยังไงอาคิดว่าถ้าพีคดีขึ้น ทัพควรพาไปโรงพยาบาลดีกว่าน่ะ เพื่อไปฝากครรภ์ให้เป็นเรื่องเป็นราว”อาหมอพูดอธิบาย

 

 

 

“ครับอา ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะครับ ผมจะดูแลมันให้ดีที่สุด” กองทัพพูดตอบหนักแน่น

 

 

 

“ดีแล้ว อายินดีด้วยอีกครั้งน่ะ” อาหมอตบบ่ากองทัพแล้วส่งยิ้มแสดงความยินดีมาให้

 

 

 

“ขอบคุณมากครับอาเดี่ยวผมไปส่งน่ะครับ” กองทัพพุดด้วยความเกรงใจ

 

 

 

“ไม่เป็นไรๆ อากลับเองได้ ไปดูแลลูกดูแลเมียเราเถอะ” อาหมอพูดเสียงอ่อนโยน

 

 

 

“ครับอา ขอบคุณอาหมออีกครั้งน่ะครับ”กองทัพยกมือไหว้อาหมอ

 

แล้วรีบเดินเข้าไปหาพีคที่อยู่ในห้องนอน

 

 

 

“กองทัพเรากำลังจะมีลูกด้วยกัน มึง....มึงรู้สึกยังงะ...” พีคพูดถามออกมาทันทีเมื่อกองทัพเดินเข้ามาในห้อง เพราะเขาเองกังวลว่ากองทัพจะไม่พอใจที่มีลูกด้วยกันกับตนเอง แต่ไม่ทันจะพูดจบ กองทัพก็เดินมาแล้วหยุดคำถามของพีคด้วยรสจูบที่แสนอ่อนโยนและนิ่มนวล แล้วถอนจูบออกมา เพื่อตอบคำถามของคนรัก

 

 

 

“กูจะรู้สึกยังไงล่ะพีค กูก็ดีใจสิว่ะ ดีใจมากที่สุดในชีวิตเลยด้วย กูกำลังจะมีลูกกับมึง คนที่กูรักมากที่สุดไง” กองทัพยิ้มอ่อนโยนส่งมาให้ ทำให้พีคน้ำตาไหลทันที ด้วยความตื้นตัน ความกังวลที่เคยเกิดขึ้นเมื่อสักครู่หายเป็นปลิดทิ้ง และรีบโอบกอดคนรักทันที กองทัพเองก็กอดตอบพีคเช่นกัน

 

 

 

“กูนึกว่ามึงจะไม่พอใจซ่ะอีก” พีคพูดเสียงสะอื้นเล็กน้อย

 

 

 

“คิดมากว่ะ ต่อไปนี้ห้ามมึงคิดแบบนั้นอีกน่ะ รู้มั้ย หื้ม ที่รักของกู กูรักมึงน่ะ” กองทัพยกมือขึ้นมาลูบหัวพีคเบาๆ เพื่อปลอบโยนคนรัก

 

 

 

“อืม กูก็รักมึงเหมือนกัน” พีคหันมาพูดกับกองทัพ หลังจาอกคลายออกจากอ้อมกอดแล้ว

 

 

 

“ไหนขอกูคุยกับลูกหน่อยสิ” กองทัพก้มลงไปบริเวณหน้าท้องของพีคเพื่อจะพูดคุยกับลูกของตน

 

 

 

“ลูกพ่อ เป็นไงบ้าง อยู่ในท้องแม่สบายรึป่าว” กองทัพพูดพร้อมกับเอามือลูบไปที่ท้องของคนรักเบาๆ

 

 

 

“กองทัพ” มีเสียงเรียกชื่อร่างสูงดังขึ้น

 

 

 

“พ่อรักหนูน่ะลูก” กองทัพก้มลงไปใกล้เพื่อจะจุมพิตหน้าท้องของร่างเล็ก.......

 

 

 

“ไอกองทัพ ตื่นเว้ย!!” มีเสียงเรียกชื่อร่างสูงอีกครั้งแต่ครั้งนี้ดังว่าเดิม

 

 

 

“ไม่ตื่นใช่มั้ย ได้!!”

 

 

 

โครม!!!

 

 

 

“โอ้ย!! แม่มใครถีบกูว่ะ”ร่างสูงโวยวายทันที เมื่อรู้ว่ามีคนถีบตนเองตกลงมาจากเตียงนอน

 

 

 

“กูเองมึงจะทำไม” พีคโวยวายเสียงดังลั่นห้อง

 

 

 

“แล้วมึงถีบกูทำไมว่ะ เจ็บชิบ” กองทัพพูดพรางลูบสะโพกตัวเองไปด้วย

 

 

 

“แล้วมึงมาลูกพุงกูทำไมว่ะ แม่ม ลูบไม่พอยังจะมาจูบพุงกูอีก แล้วละเมอถึงลูกที่ไหนของมึง หรือว่ามึงแอบไปซุกลูกซุกเมียเอาไว้แล้วไม่บอกกู ห่ะ!!” พีคโวยวายออกมา

 

 

 

“จะบ้าเหรอไงมึง เดี่ยวๆ มึงไม่ได้ท้องหรอว่ะ”เมื่อรวบรวนสติได้กองทัพก็ถามพีคกลับไป

 

 

 

“มึงสิบ้า กูเป็นผู้ชายจะท้องได้ยังไงว่ะ”ร่างเล็กตอบด้วยเสียงหงุดหงิด

 

 

 

“งั้นกูก็ฝันอ่ะดิว่ะ เชี่ยเอ้ย ทำไมมันฝันเหมือนจริงนักว่ะ”กองทัพบ่นออกมา

 

 

 

“อย่าบอกน่ะ ว่ามึงฝันว่ากูท้อง” พีคพูดออกมาเมื่อพอจะจับความออก

 

 

 

“เออ เสียดายว่ะที่เป็นแค่ความฝัน” ร่างสูงพูดเสียงหงอย

 

 

 

“มึงอยากมีลูกหรอ”เมื่อได้ยินที่กองทัพพูด พีคก็เกิดความไม่สบายใจขึ้นมาเช่นกัน

 

 

 

“ไอมีมันก็อยากมีอยู่หรอก แต่มึงท้องได้รึไงล่ะ”กองทัพหันมามองหน้าพีค แล้วถามกลับไป

 

 

 

“ไม่ได้” พีคตอบเสียงเบา

 

 

 

“นั้นแหละ ในเมื่อมึงมีลูกไม่ได้ แล้วกูก็ไม่คิดที่จะไปทำลูกกับใครนอกจากมึงด้วย เพราะฉะนั้นแค่มีมึงเรื่องอยากมีลูกหรือไม่อยากมีลูก ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก” กองทัพอธิบายเสียงนุ่ม

 

 

 

“แต่...”

 

 

 

“ไม่ต้องแต่อะไรทั้งนั้น แล้วก็ไม่ต้องคิดมากด้วย กูรักมึง รู้ไว้แค่นี้พอ และที่สำคัญเรายังมีครีโอ้เป็นลูกอยู่ไง ลืมไปแล้วหรอ” กองทัพพูดแล้วดึงพีคเข้ามากอด

 

 

 

“ใครจะไปลืมว่ะ ครีโอ้ลูกกูทั้งคน เอ้ย ทั้งตัวน่ะเว้ย” พีคพูดติดตลก เมื่อได้ฟังที่กองทัพพุด พีคก็สบายใจขึ้น

 

 

 

“ฮ่าฮา วันนี้วันสิ้นปีนี่หว่า อยากไปไหนรึป่าว ” กองทัพถามขึ้นเมื่อนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร

 

 

 

“ไม่ว่ะ มึงล่ะอยากไปไหนรึป่าว กูไปไหนก็ได้ที่มีมึง” พีคพูดตอบไป

 

 

 

“น่ารักที่สุด แล้วแบบนี้จะให้กูไปรักใครที่ไหนได้อีกว่ะ”กองทัพพูดพร้อมยิ้มกว้าง

 

 

 

“ก็ลองมึงไปรักคนอื่นดิ กูเอามึงตาย”พีคพูดขู่ แต่กลับทำให้กองทัพยิ้มออกมา

 

 

 

“งั้นไปซื้อของมาทำอาหารเย็นกินกันที่บ้านนี่แหละ ดินเนอร์ไงมึง” กองทัพเสนอ

 

 

 

“ก็ดีว่ะ จะได้เคาท์ดาวน์ที่บ้านด้วย ไปที่อื่นคนคงเยอะแน่ๆเลยว่ะ”

 

 

 

เมื่อทั้งสองตกลงกันได้แล้วก็เตรียมตัวออกไปซื้ออาหารสดมาทำกินกัน

 

เมื่อซื้อเสร็จก็มาช่วยกันทำอาหาร โดยเมนูที่ทำคือ สเต็กเนื้อซอสพริกไทยดำ และไม่ลืมที่จะซื้อแฮมเบอร์เกอร์มาฝากลูกของพวกเขา นั้นก็คือครีโอ้นั้นเอง อาหารที่ทำส่วนมากกองทัพจะเป็นคนจัดการเอง และให้พีคช่วยเป็นลูกมือ เมื่อทำเสร็จก็เป็นเวลาหัวค่ำพอดี เพราะกว่าจะทำเสร็จก็เสียเวลาทะเลาะกันบ้าง กองทัพแอบหาเศษหาเลยแต๊ะอั๋งพีคบ้าง ก็ใช้เวลาอยู่นานกว่าพีคจะเลิกโวยวาย ทั้งคู่ช่วยกันจัดเตรียมโต๊ะที่ระเบียงบนชั้นสอง ซึ่งเป็นมุมที่เหมาะสำหรับดินเนอร์ใต้แสงเทียนยามค่ำคืนวันสิ้นปีเช่นนี้ ทั้งคู่กันกินไปพุดคุยไป จนเวลาล่วงเลยมาถึง

 

23 นาฬิกา 59 นาที 55 วินาที ก็เริ่มนับเคาวท์ดาวน์รับปีใหม่

 

5

 

4

 

3

 

2

 

1

 

 

 

“Happy New Year” กองทัพพูด

 

“Happy New Year” พีคพูด

 

 

 

“ไปมึง”กองทัพพูดชวนพีค

 

 

 

“ไปไหน” พีคถามกลับไปด้วยความสงสัย

 

 

 

“ไปทำลูกไงถามได้” ไม่ทันที่พีคจะตอบอะไร กองทัพก็อุ้มร่างบางเข้าห้องไปจัดการทำลูกเสียแล้ว

 

 

 

“หยุดก่อนทัพ หยุดก่อน!!” มีเสียงเรียกกองทัพดังขึ้น

 

 

 

“อะไรอีกว่ะเจ๊ คนเค้าจะทำลูกกัน แค่ผมให้เจ๊เข้ามาถ่ายทำชีวิตรักของพวกผมก็มากพอแล้วน่ะ เจ๊จะเอาอะไรอีก” กองทัพโวยวายออกมาทันทีเมื่อ TheFirstone พูดขัดขึ้น ส่วนพีคก็นอนหน้าแดงอยู่บนเตียงนอน

 

 

 

“อวยพรปีใหม่ให้รีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนของเจ๊หน่อยดิว่ะ ถ้าไม่มีพวกเค้าพวกแกทั้งสองคนก้ไม่ได้เกิดมาหรอก” TheFirstone พูดสั่ง

 

 

 

“โอเคๆ สวัสดีปีใหม่น่ะครับทุกคนๆ ขอให้ทุกคนมีความสุข สุขภาพแข็งแรง เงินทองไหลมาเทมา คิดอะไรให้สมปรารถนาทุกประการน่ะครับ ขอให้ปีใหม่ที่จะถึงนี้พบเจอแต่เรื่องดีๆกันน่ะครับ พอใจรึยังเจ๊”กองทัพหันหน้ามาพูดใส่กล้องที่ TheFirstone ถือเอาไว้

 

 

 

“ยังเว้ย น้องพีคพูดอะไรหน่อยสิจ๊ะ” TheFirstone หันไปบอกพีคและส่งยิ้มหวานไปให้

 

 

 

“เอ่อ..เหมือนที่ไอทัพมันบอกน่ะครับ มีความสุขมากๆครับ” พีครีบพูดรัวและเร็ว

 

 

 

 

“แค่นี้เองหรอจ๊ะ” TheFirstone ถามพีคด้วยสีหน้างงๆ

 

 

 

“ก็..ผมคิดอะไรไม่ออกนี่ เมื่อไหร่เจ๊จะไปสักทีเนี่ย ผมอายน่ะ” พูดเสร็จพีคก็รีบมุดเข้าผ้าห่มทันที

 

 

 

“นั้นดิ ไปเลยน่ะเจ๊ แล้วก็เก็บกล้องไปด้วย ขอผมอยู่กันเงียบๆสองคนเถอะน่ะ ถือว่าผมขอเป็นของขวัญปีใหม่ล่ะกัน” กองทัพร้องขอ TheFirstone

 

 

 

“แต่รีดเดอร์เข้าอยากอ่าน NC ของพวกแกน่ะเว้ย” TheFirstone เถียงกลับไป

 

 

 

“ผมรู้รีดเดอร์เข้าใจพวกเราใช่มั้ยครับ” กองทัพหันมายิ้มให้กล้อง

 

 

 

“ส่วนเจ๊ผมจะนับ 1 ถึง 3 ถ้ายังไม่ไป เจ๊ก็เจ๊เถอะ ผมไม่ปล่อยไว้แน่ หึหึ” กองทัพพูดขู่

 

 

 

“แต่ว่าๆ” TheFirstone ทำสีหน้าลำบากใจ

 

 

 

“1” กองทัพเริ่มนับ

 

 

 

“เออๆ ยอมเว้ยยอม สวัสดีปีใหม่น่ะค่ะทุกคน” พูดจบ TheFirstone ก็รีบแบกกล้องออกไปจากห้องนอนของทั้งคู่ ไม่ใช่สิ

 

ต้องเป็น..........ห้องทำลูกของกองทัพและพีคทันที

 

 

 

.................................................................................................................

 

ตอนนี้ยาวมาก

 

ถือเป็นของขวัญปีใหม่ที่เลยมาหลายอาทิตย์แล้วน่ะค่ะ

 

ส่วนเรื่อง NC ของทั้งคู่ไรท์ไม่เกี่ยวน่ะ

 

ไปโทษไอทัพมันเอาเองน่ะค่ะ ฮ่าฮา

 

สุดท้าย มีความสุขมากๆตลอดปีน่ะค่ะรีดเดอร์ที่น่ารัก

 

 

 

#ทุกคอมเม้นมีค่าต่อหนักเขียนหน้าใหม่#