HEY GUYS เห้ยมึง ยอมเป็นเมียกูเหอะ!! 18++ (YAOI)

 

 

ตอนที่ 2 กูชอบจูบของมึง

 

 

"อื้ออ.."

เสียงหวานร้องออกมา เนื่องจากจูบที่กองทัพมอบให้พีคนั้น เป็นจูบที่ เต็มไปด้วยความเร่าร้อน หื่นกระหาย แต่ก็ยังมีความอ่อนโยนแฝงอยู่ ทั้งสองจูบกันอย่างที่ไม่มีใครยอมใคร และอาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่ยังมีรสกลั้วอยู่ในปากของพีค ทำให้กองทัพมีอารมณ์และตื่นตัวง่ายกว่าปกติ

กองทัพจูบอย่างเนิ่นนาน โดยไม่คิดจะปล่อยปากบางที่ตอนนี้คงบวมเจ่อเนื่องจากการจูบที่ดูดดื่มนี้

เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงชอบรสจูบของคนๆนี้นัก มันเป็นจูบที่แสนหวาน เหมือนเป็นจูบที่เขา....ตามหามานาน...

 

"อื้มม..ม."

กองทัพยอมห่างออกจากปากหวานของคนตัวเล็ก เพราะรับรู้การประท้วง เนื่องจากขาดอากาศหายใจ และเริ่มมาซุกไซร้ซอกคอขาว ที่หอมกรุ่นถึงแม้ว่าจะมีกลิ่นแอลกอฮอล์ปะปนอยู่ก็ตาม กองทัพสร้างรอยรักฝากไว้ และเริ่ม ไล้ลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าอกขาวเนียน กองทัพมองยอดอกสีสวยของคนตัวเล็กด้วยสายตาหื่นกระหาย และไม่รอช้าที่จะลิ้มรสของมัน

 

"อืออ..อาา.." พีคครางเสียงกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน

 

"จูบ...จูบผมหน่อย" ไม่เพียงแต่กองทัพเท่านั้นที่หลงในรสจูบของร่างบางนี้ แต่พีคเองก็หลงไปในรสจูบที่ร่างสูงมอบให้เช่นกัน กองทัพปล่อยปากจากยอดอกเล็กแล้วไปลิ้มลองปากบางอีกครั้ง กองทัพมองเข้าไปในดวงตาของพีค พีคเองก็เช่นกัน เขาคิดว่าตอนนี้ร่างบางที่อยู่ตอนหน้า

เซ็กซี่โคตรๆ

 

"พี่ลัคกี้ พี่ต้องเป็นของผม" พีคพูดออกมาโดยที่ยังมองตากองทัพอยู่ ทำให้กองทัพหลุดจากภวังค์และเริ่มตั้งสติได้

อารมณ์ที่ก่อขึ้นแล้วจะดับไปง่ายๆ ก็คงไม่ได้

แต่ด้วยความที่เขาไม่อยากเสียศักดิ์ศรี มีอะไรกับใครโดยที่คนๆนั้น นึกว่าเค้าเป็นอีกคน ร่างสูงหยุดการกระทำทั้งหมด

แล้วพูดกับร่างบางเสียงแข็งว่า

 

"กูไม่ใช่พี่ลัคของมึง และกูไม่ใช่ตัวแทนของใคร!!"

หลังจากนั้นก็ไปจัดการสร้างความสุขด้วยมือของตัวเองในห้องน้ำให้เรียบร้อย พีคเองก็ยังคงมึนเพราะฤทธิ์เหล้า ทำให้ยังคงไม่ค่อยเข้าใจในคำพูดของกองทัพนัก หลังจากจัดการตัวเองเสร็จ ร่างสูงก็กลับมาใส่เสื้อผ้าให้คนขี้เมาที่ตอนนี้นอนหลับสนิทไปแล้ว และล้มตัวนอนบนเตียงข้างๆพีค จากนั้นก็หลับสนิทตามไปไม่นาน ด้วยความเพลีย

...............................................................................................................

 

ชิบหาย!!!

ผมอยู่ที่ไหนว่ะเนี่ย เชี่ยล่ะบ้านใครก็ไม่รู้

แล้วเจ้าของบ้านอยู่ไหนว่ะ แล้วผมนอนอยู่บนเตียงแบบนี้ เสื้อผ้าใส่แค่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่และกางเกงบ็อกเซอร์แบบนี้ ผมคงยังไม่ได้โดนปล้ำเหมือนในละครใช่มั้ย

พีครีบสำรวจร่างกายของตัวเองทันที

ทำให้รู้ว่าตัวเองยังไม่ได้โดนแทงข้างหลัง

หรือว่าโดนปลุกปล้ำแต่อย่างไร พีคจำเรื่องราวได้ทั้งหมด เพราะถึงแม้เขาจะมึน แต่ก็ยังคงจำรสจูบของคนตัวหอมคนนั้นได้

จำหน้าตาของคนๆนั้นไม่ได้ และจำได้ด้วยว่าคนๆนั้นเป็นผู้ชาย ผมไม่คิดว่าจะชอบผู้ชายคนไหนแบบคนรักได้อีกนอกจากพี่ลัคกี้

แต่กับคนๆนี้ พีคเอามือไปลูบที่ริมฝีปากของตัวเองเบาๆ

และย้อนนึกถึงรอยจูบที่คนๆนั้นมอบให้

 

"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงร่างสูงที่พูดขึ้น ทำให้พีครีบหันไปมองทันที

คำแรกที่ผุดขึ้นในหัวของพีคคือ หล่อ แม้คนตรงหน้าจะยังคงอยู่ในชุดนอน แต่ด้วยอะไรบางอย่าง ทำให้คนๆนี้หล่อมาก

เอ้าเห้ย แล้วผมจะไปชมมันทำไมว่ะ ใครก็ไม่รู้

เผลอๆอาจเป็นโจรก็ได้ ผมก็หล่อน่ะครับ ปัดโถ่

คิดว่าแค่นี้ทำให้ผมอิจฉารึไง เออ!! ยอมรับก็ได้ว่ะ อิจฉาโคตรๆ

ทำไมผมไม่ดูมาดแมนแอนด์แฮนซั่มเหมือนมันบ้างว่ะ

 

"มึงกำลังทะเลาะกับตัวเองอยู่รึไง ถามก็ตอบดิ"

ไอนี่ เสือกรู้ทันอีก

 

"ถ้ายังไม่ตื่น จะนั่งลืมตาอยู่แบบนี้มั้ยล่ะ"

 

"กวนตีนๆ กูอุตส่าห์ช่วยมึงน่ะเว้ย สำนึกหน่อย"

หรือว่าคนๆนี้จะเป็นคนตัวหอมคนนั้น เป็นคนที่มอบจูบนั่นให้ผม

 

"ขอบใจล่ะกัน กูชื่อพีคน่ะ อยากให้ทดแทนบุญคุณเมื่อไหร่

โทรมาล่ะกัน"

ผมจดเบอร์ลงบนกระดาษที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงแล้วส่งให้มันไป

 

"กูชื่อกองทัพ และกูอายุมากกว่ามึงแน่นอน เคารพกูด้วย เดี๋ยวกูไปทำข้าวต้มให้กิน ตื่นมาคงจะแฮงค์เลยล่ะสิ ดื่มเหล้าเข้าไป

ไม่เจียมตัวเองเลยน่ะมึง"

 

"ก็มึนนิดหน่อย ว่าแต่มึง คือเรื่องเมื่อคืน คือแบบ แบบว่า" ผมถามอ้ำๆอึ้งๆ ถึผมจะเป็นผู้ชาย แต่ผมก็เขินเป็นน่ะครับแหม่

 

"แบบว่าอะไร รีบๆบอกมาดิว่ะ ก็จะไปทำข้าวต้มแล้ว เสียเวลาจริงๆ"

 

 

"ใจเย็นดิว่ะ คือเรื่องเมื่อคืนที่เราจูบกัน ให้ลืมๆไปน่ะ ถือว่าเรื่องทั้งหมดไม่เคยเกิดขึ้น" ผมรีบพูดออกไปทีเดียวจบ มันยิ้มแล้วมองมาที่ผม

 

"ขอโทษว่ะ แต่กูไม่มีวันลืมมันแน่"

 

"ทำไมว่ะ" ผมส่งหน้างงไปให้

 

"เพราะกูชอบจูบของมึง เพราะฉนั้นมึงต้องมาเป็นเมียกู"

ถามว่าได้ยินแบบนี้แล้วผมรู้สึกยังไง อึ้งอ่ะดิครับ

อึ้งอย่างเดียวที่ผมคู่ควร

 

"บ้าแล้ว กูเป็นผู้ชายน่ะเว้ยมึง" ผมบอกเสียงแข็ง

 

"แต่มึงยังชอบไอลัคได้เลย ทำไมมึงจะเป็นเมียกูไม่ได้ว่ะ"

"รู้ได้ไง.."

"กูรู้ล่ะกัน ไปทำข้าวต้มล่ะ อย่ายั่วกันอย่างนี้ อยากโดนรึไง รีบไปอาบน้ำแต่งตัว ห้องน้ำอยู่โน่น เสื้อผ้าใส่ชุดที่มึงใส่ตอนนี้ไปก่อนล่ะกัน เพราะเสื้อผ้ามึงกูเอาไปซักให้ ยังไม่แห้ง มึงแม่งอ้วกใส่กู เหม็นชิบหาย"

ผู้ชายอะไรว่ะ พูดมากชิบ

"เออๆ กูขอโทษมึงแล้วกัน พอใจรึยัง"

 

"อย่าทำท่าน่ารักสิเมีย อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก"

 

"ไอบ้าใครที่รักมึง ใครเมียมึง ถึงกูจะมึนๆแต่กูรู้ว่ากูกับมึงยังไม่ได้มีอะไรกันน่ะเวย"

 

"เดียวก็มี..หึหึ" มันส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม

 

"ไอบ้า ไอโรคจิต คิดว่ากูจะยอมง่ายๆรึไง ไอ....."

 

ฟอด

มันเดินมาหอมแก้มผม

 

"พูดมากว่ะ มึงแค่เตรียมใจให้พร้องก็พอ เพราะมึงเสร็จกูแน่"

 

 

หลังจากพูดจบแล้ว มันก็เดินออกไป

ผมนี่ถึงกับเงียบเลยครับ งงกับเหตุการณ์ตรงหน้า แล้วผมยั่วมันตอนไหนว่ะแค่นั่งอยู่บนเตียงนี่คือยั่วแล้วเหรอครับ แล้วหัวใจผมแม่งเสือกเต้นแรงอีก เต้นแรงเหมือนตอน...ที่ผมได้อยู่ใกล้ๆพี่ลัคกี้เลย

ผมรีบไปเข้าห้องน้ำ เพราะอยู่ในสภาพแบบนี้ ผมก็รู้สึกหวิวๆไม่น้อย

แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่ง กับบ็อกเซอร์ รู้สึกลมมันเย็นแปลกๆน่ะครับ

พีคสำรวจตัวเองในกระจกทำให้เห็น ร่องรอยตรงซอกคอของตัวเองที่กองทัพได้ฝากเอาไว้

 

"เชี่ยยยยยยยยยย" พีคตะโกนลั่นห้องน้ำ ทำให้กองทัพรีบตามมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

 

"มีอะไรว่ะเสียงดังชิบ "

 

"มึงทำรอยนี้ไว้ใช่มั้ย" พีคเอานิ้วชี้ที่รอยสีกุหลาบ แล้วส่งสายตาไม่พอใจไปให้

 

"เออ กูทำเอง ทำไมว่ะ ไม่เห็นแปลกตรงไหน ก็มึงเมียกูนี่ นึกว่ามึงลื่นในห้องน้ำเลยรีบมาดูเนี่ย ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้" กองทัพตอบหน้าตาย

 

"ใครเมียมึง มึงไม่มีสิทธิทำแบบนี้น่ะเว้ย"

 

"ก็บอกแล้วไงว่าเดี่ยวก็เป็น อยากเป็นตอนนี้เลยมั้ยล่ะ กูจะได้จัดให้สักดอกสองดอก" กองทัพส่งสายตากรุ้มกริ่มมาให้พีค และค่อยๆเดินเข้าหาร่างบางเรื่อยๆ

.................................................................................................................

ห่างหายกันไป ตอนหน้าจะเป็นยังไง

ฝากติดตามพี่ทัพกับน้องพีคด้วยน่ะค่ะ