ฺBetween us รักนายผู้ชายเย็นชา

"เธอว่าใบนี้จะเหมาะกับแม่ฉันไหมอ่ะ ของผู้หญิงฉันก็เลือกไม่ค่อยเป็นด้วยสิ" ไดมอนพูด พร้อมกับยกกระเป๋าสองใบขึ้นมา 
"เสือผู้หญิงอย่างนายเนี่ยน่ะ เลือกของให้ผู้หญิงไม่เป็น ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบนะย่ะ อย่ามาโกหก  เอาใบสีชมพูดีกว่า แม่นายน่าจะชอบ" เขาทำหน้านิ่วเพราะโดนฉันแซว ตลกชะมัดผู้ชายอะไร หน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิง แถมยังขี้อ้อน
"นั้นฉํนเอาใบนี้น่ะ....."
"เรนนี่ เห้ๆ"
"เรน!"
เสียงของไดมอนไม่อยู่ในความคิดฉันอีกต่อไป สิ่งที่ทำให้ฉันตัวแข็งทื่อราวกับก้อนหินคือผู้ชายตรงหน้า เขา...ผู้ที่มีผมสีดำเข้มตัดกับใบหน้ารูปไข่ ดวงตาสีเหล็กที่ฉันเคยหลงไหล ริมฝีปากบางที่ไม่เคยมีรอยยิ้ม เขาจริงๆ 
"เรนนี่ นั่นเธอจะไปไหนหนะ!" เสียงของไดมอนตะโกนไล่หลังมา แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้น ฉันแค่เพียงอยากจะถาม...สิ่งที่ฉันสงสัยมาตลอด และฉันต้องฟังจากปากเขาเท่านั้น!
"กะ..แกรไฟล์?" ฉันเอื้อมมือไปแตะเขาเบาๆ ใช่แล้วเขาจริงๆด้วย
"เรนนี่!" เขาหันมาพร้อมทำหน้าตกใจสุดขีด  ใช่สิไม่เจอกันตั้งนาน ทั้งที่ฉันตามหาเขามาทุกที่ แต่กลับมาเจอที่นี่เนี่ยนะ 
"นาย...จริงๆใช่ไหม ฉํนไม่ได้ฝันไปจริงๆใช่ไหม นาย...หายไปไหนมา! นายหนีฉันไปทำไม! นายรู้ไหมฉันตามหานานทุกที่ ตลอดเวลา นายทำแบบนี้ทำไม!" ฉันเหมือนคนบ้าไปแล้ว ฉันตะโกนถามเขา ทั้งที่ตั้งใจจะแค่ถาม แต่ทำไมน้ำตามันถึงได้ไหลกันน่ะ 
"พอเถอะ เรนนี่... อย่าตามหาฉัน อย่าคิดจะตามหาฉัน และอย่าพยายามหาคำตอบในสิ่งที่เธอไม่มีวันเข้าใจ!" คำพูดของเขาช่างแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้ใจฉันหนักอึ้ง ฉันทรุดตัวลงช้าๆ ไม่อายว่าใครจะมองยังไง
"เรนนี่ เธอเป็นอะไร! อยู่ดีๆเธอก็วิ่งออกมาจากร้าน ฉันตกใจนะเรนนี่ " 
"เรน...เธอร้องไห้ทำไม เธอเป็นอะไรตอบฉันสิ!!!" ไดมอนตะโกนอยู่ตรงหน้าฉัน แต่ฉันไม่มีแรงจะตอบอะไรใครทั้งนั้น 
 ฉันเจ็บ..แต่มันเจ็บยิ่งกว่า เมื่อเห็นเขาเดินจากไปอีกครั้ง พร้อมผู้หญิงน่าตาน่ารักคนหนึ่ง  นี่สินะเหตุผลของผุ้ชายเห็นแก่ตัว เหตุผลที่ฉํนคงไม่มีวันเข้าใจ!