ฺBetween us รักนายผู้ชายเย็นชา

   มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

"ไปกินข้าวกัน" ไดมอนหันมาถาม ขณะที่ฉันกำลังวุ่นอยู่กับการเก็บของ เฮ้อ...จิตวิทยานี่น่าเบื่อชะมัด 

"ไปสิ แต่นายเลี้ยงน่ะ" ฉันตอบพร้อมหัวเราะเบาๆ

"เธอนี่มันหน้าเลือดจริงๆ แต่ถ้าฉันเลี้ยงเธอต้องทำรายงานวิชาจิตวิทยาให้ฉันนะ" ไดมอนพูดพรางเขย่าแขนฉัน

"โอเคๆ นายมันก็หน้าเลือดพอกัน " ฉันตอบกลับขณะเก็บของชิ้นสุดท้ายลงกระเป๋า

ร้านที่เรามานั่งกินเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆหน้ามอ ฉันชอบกินอาหารญี่ปุ่นเป็นชีวิตจิตใจเลยหละ ไม่รู้ว่าชอบเพราะมันอร่อย หรือเพราะเขาชอบกันนะ...บ้าจริง ทำไมฉันต้องมาคิดถึงเค้าด้วยเนี้ย ลืมๆไปได้ละยัยเรนนี่ เขาทิ้งเธอไปแล้วน่ะ

"รับอะไรดีครับ" เสียงของพนักงาน ทำให้ฉันต้องหยุดความคิดนั้นลง

"ข้าวหน้าปลาไหล ราเมน ปลาดิบรวม ไข่ตุ๋น สลัดไข่หวานครับ" ไดมอนสั่ง

"นี่นาย สั่งมาขนาดนี้ กินหมดหรอยะ" รู้ทั้งรู้นะว่า ทั้งหมดที่เขาสั่งมีแต่ของโปรดของฉัน นี่เขาตั้งใจจะเอาใจฉันงั้นหรอ?

"หมดสิ นี่มันของโปรดเธอทั้งนั้น หมดอยู่แล้ว เธอมันตะกละจะตาย ฮ่าๆๆ" 

"นี่ มากไปละ แต่มื้อนี้นายเลี้ยงอยู่แล้วหนิ นั้นขอซูชิเพิ่ม 2 ที่ ทาโกยากิ ยำสาหร่าย เทมปุระ เพิ่มอีกอย่างละที่นะค่ะ" ฉันพูดรัวทีเดียวใส่พนักงาน ทำเอาไดมอนหน้าเหวอไปเลย ตลกชะมัดเวลาที่เห็นเขาเป็นแบบนี้ ปกติไดมอนมันจะวางมาดเมื่ออยู่ต่อหน้าสาวๆแต่อยู่กับฉันทีไรเขาชอบทำตัวเหมือนเด็กอ้อนแม่ ตลกชะมัด ฮ่าๆ 

ชีวิตประจำวันฉันก็ไม่มีอะไรมาก มาเรียน กลับบ้าน นอน เที่ยวไปตามประสา แต่ทุกวันและทุกกิจกรรมของฉันมักจะมีไดมอนอยู่ด้วยเสมอ ฉันมีความสุขนะ เขาเป้นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยหละ แน่หละก็ฉันมีเขาเป็นเพื่อนคนเดียว อยากให้ช่วงเวลานี้อยู่นานๆจัง แต่ความสุขมักอยู่ไม่นานหรอก มันหายไปวันที่ฉันได้พบกับ'เขา'อีกครั้ง....