Cibil Skull (กะโหลกซีบิล)

ฉันคือใคร ฉันเป็นชาวไทยไม่มีชื่อ วันนี้มาทำบุญตั้งแต่เช้า 
จนกระทั่งหกโมงยี่สิบ ขบวนพระก็มาในที่แห่งนี้ ดิฉันเตรียมตัวยกถุงใส่ข้าวแกง 
บุคคลอื่นๆ ก็มาใส่บาตร พวกเขาอยู่หลังฉัน และพระก็มายืนข้างหน้า 

"นิมนต์ทางนี้ค่ะ" 

ฉันรอพระท่านเปิดฝาบาตร ฉันใส่ถุงข้าวแกง แล้วท่านก็ 

"......เพราะว่าตัวฉันเป็นดั่งบูมเมอแรง ขว้างไปยิ่งแรงยิ่งกลับมาเร็ว" 

ฉันอึ้งไปชั่วขณะ นี่พระจริงหรือพระปลอม ร้องเพลงพี่เบิร์ด ธงไชยด้วย 
. 
มาเรียกล่าวนิยายฮาๆที่เธอเขียนไว้ให้ซีบืลและแมรี่ฟัง ซีบิลไม่เปลี่ยนสีหน้าแต่เห็นชัดว่าแมรี่ยิ้ม หัวเราะ ชัดเจน"นี่เธอ งานเธอตลกๆอะ" 

แล้วซีบิลก็ดื่มชาอูหลง 

แมรี่กับมาเรียยังเป็นเพื่อนกันอยู่ จากวันนั้นที่วาชจะตีตัวออกห่าง วาชได้เสียใจกล่าวขอโทษมาเรียอย่างหมดเปลือกแล้ว ความจริงมีเหตุการณืที่แมรี่ก็มีอะไรทิ้งท้ายก่อนกลับ ตอนมาเจอวาชนั่งร้องไห้ต่อหน้ามาเรีย "วาชไม่ใช่คนที่ฉันรักเหมือนมาเรียและอายดรีมนะ" เมื่อคำกล่าวนี้เข้าหูวาชแล้วถาม "อายดรีมรักฉัน?" 

มาเรียเก็บเอาไปคิดนิดหน่อย วาชกับอายดรีมที่เป็นเพื่อนกัน ไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองก็มีใจ แต่วาชไม่รู้ วาชอยู่กกับมาเรียมานานจนไม่เคยสังเกตเรื่องราวของเพื่อน 

มาเรียเสยผมสั้นๆทวิกกี้ของเธอ กับชุดสีขาวบริสุทธิ์ ใบหน้าสวยใกล้เคียงแมรี่ ซีบิลน่ารัก แมรี่รักซีบืล แต่มาเรียไม่ได้บอกความลับไปให้รู้ว่า ชอบซีบิลแบบไหนอยู่ เจ้าวาชมันจะหนีมาเรียมันเลยกล้าบอกความลับไปแล้ว แต่ซีบิลไม่รุ้ว่ามาเรียคิดยังไงอยู่ แต่ความเป็นเพื่อน ซีบิลเขาคิดว่า มาเรียและแมรี่จึงเข้ามาหาเขา 

กริ๊งๆ 

โทรศัพท์ของมาเรียดังจากกระโปรงสีขาว คุณเธอหยิบแล้วกดตอบรับ"ฮัลโหล วาช มีอะไร"อารมณ์มาเรียตอนนี้ตื่นเต้นเป็นพิเศษ แฟนเธอโทรมาก็รับเสมอ รักแฟนมากมาย "อายดรีมหรอ เพื่อนวาชคนใส่แว่นผมดัดลอนสีเหลืองคนนั้นทำไมอะ" 

"มันบอกว่า ชอบซีบิล"วาช วาชไปรู้จากไหน 

มาเรียหันไปมองแมรี่ "เอ่อ แมรี่ พวกกเราเพิ่งรู้ อายดรีมเอกฝรั่งเศสเพื่อนแฟนฉันน่ะ ชอบซีบิล" 

"หา"ซีบิลอ้าปากค้าง เขาจะเตือนว่า"ตอนคุยกับเขาฉันแนะนำบางอย่างเกี่ยวกับความรักให้เขาตัดใจ" 

แมรี่คงเข้าใจ"คงเป็นเพราะความรู้สึกซีบิลที่คุยกับอายดรีมดี อายดรีมเลยชอบซีบิล? จะเลิกคิดเรื่องวาข แต่ มาชอบซีบิล" 

เรื่องนี้ซีบิลอยากจะปัดมันออกไปให้ไกลจากภวังค์ ซีบิลเป็นกระดูก ไม่เป็นมนุษย์ กลับมีเสน่ห์ต่อผู้หญิงหลายๆคน ซีบิลยังไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่"อยากให้พวกนี้เลิกรัก" 

มาเรียคุยโทรศัพท์"แล้ว รู้ไหมว่า อายดรีมก็เคยคิดกับวาช" 

"ก็คงงั้น เรากับอายดรีมเคยมีอะไรกันมาก่อน"วาชตอบมา 

สถานที่แห่งนี้ คือสวนของบ้านหลังนี้ เป็นบ้านของมาเรีย และทั้งสามคนอยู่ในห้องรับแขก เฟอร์นิเจอร์ ข้าวของเครื่องใช้สไตล์ไทย ต่างกับเสื้อผ้าที่มาเรียสวมนั้นเป็นของนอก ซีบิลยืนมองนาฬิกาโบราณที่แขวนไว้ที่ฝาผนังและก้มมองแขนดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง รู้แล้ว นาฬิกาโบราณไม่มีถ่าน จึงเบนความสนใจไปยังแมรี่ แมรี่ก็พิจารณาพรมเช็ดเท้า เก้าอี้ไม้ "ซีบิล ห้องนี้สะสมของไทยโบราณเยอะเลย นิยายก็มีนะ" 

ซีบิลเข้ามาใกล้ นิยายไทยเล่มหนึ่งอยู่ที่มือของแมรี่ "แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่า เรื่องราวเป็นยังไง มันเป็นภาษาไทย" 

"ฉันก็ไม่รู้"แมรี่ตอบอย่างมั่นใจ มองเห็นนิยายของ Haruki Murakami ด้วย"เหนือธรรมชาติ เฮียมูก็เป็นแรงบัลดาลใจให้มาเรียเขียนนิยายได้"แมรี่เคยอ่านนิยายเฮียมูแบบภาษาคุกกี้ หรือภาษาอังกฤษมาแล้ว แต่ของมาเรีย เป็นลิขสิทธิ์จากการแปลไทย 

"ฉันอยากไปไทยจัง"มาเรียกล่าวความรู้สึก"อยากเรียนรู้อะไรจากสิ่งที่ตัวเองชอบมากมาย" 

แมรี่ผู้เรียนเอกฝรั่งเศสก็ใฝ่ฝันไว้เหมือนกัน"เบลเยี่ยม ช็อคโกแล็ตมีชื่อเสียงที่นั่น อยากเป็นคนเบลเยี่ยมเพราะช็อคโกแล็ตนี่แหละ" 

ซีบิลเตือนอยู่ใกล้ๆพอจะจับใจความได้ว่า"แมรี่ ระวังฟันผุ" มาเรียแอบหัวเราะ 

กิ๊งก่อง 

เสียงออดหน้าบ้านมาเรีย มาเรียรู้สึกสงสัยถึงคนที่มาหา เลยดึงซีบิลไปด้วย 

"เทรน ! "ซีบิลตกใจเรียก "นี่นายว่างวันนี้เหรอ" 

ไม่มีคำตอบ เหมือนเทรนจะได้เห็นมาเรียแบบจริงๆครั้งนี้ "น่ารัก ซีบิล แกไม่ใช่แฟนแมรี่เหรอ" 

มาเรียฉงน"เฮ้ยๆ ซีบิลไม่มีแฟน และนายเป็นใคร เห็นว่ารู้จักกับซีบิล รู้ทางมาที่นี่ได้ไง" 

เทรนไม่มีเหตุผลที่รู้ว่าซีบิลอยู่ที่บ้านมาเรีย " ก็ รักแท้มันเรียกฉันให้มา" 

"เฮ้ยนาย นายอย่ามาเล่นตลก ฉันมีแฟนแล้ว"มาเรียรู้สึกประหลาดๆต่อเทรน ผู้ที่เป็นชายหนุ่มมารักตน"ฉันมีแฟนชื่อวาช" 

ซีบิลขอเวลา ขอเข้าไปคุยกับเพื่อนเก่า " เฮ้ย เทรน นี่แกมาได้ไง ไม่มีเหตุผลเลย แกชอบมาเรีย?" 

"ฉัน ฉัน ไม่อยากกลับบ้าน ฉันอยากเห็นมาเรีย"เทรนก็ไม่ได้อธิบายถึงการมาบ้านมาเรียเลย ได้แต่หลงไหลในเสน่ห์ของสาวเท่ห์ผมทวิกกี้สีน้ำเงิน 

แล้วหนุ่มผมทองเหลืองก็มาถึง "เฮ้ย แกเป็นใคร นี่แกมายุ่งอะไรกับคนของอั๊วะ" 

"ไอ้ผมทองเหลือง นี่นาย นายเป็นใคร ฉันชื่อเทรน เป็นนักศึกษาแพทย์ มาเรียแฟนใคร"เทรนตอบอย่างง่ายๆ 

"นี่ แกเป็นหัวกะทิเหรอ ไอ้ไอ้ ไอ้ผมเทาปลายเสี้ยวน้ำเงิน แถมทรงหมวกกันนอคเหมือนเมียฉันเลย นี่นายไม่รู้เหรอ มาเรียนี่เมียใคร"อ้าว ไหงวาชพูดซะได้อย่างนี้ 

"วาข เราเป็นแฟนกันนะ ไม่ใช่สมรส"มาเรียตะโกนเสียหน้าแดงๆ ตรงที่เป็นแก้มมีสีชมพูอ่อนๆ 

"ซีบิล ไอ้หมอนี่เพื่อนแกหรอ"วาชหันมาที่ซีบิล แขนตั้งนิ้วชี้ไปยังเทรน"แน่ใจนะว่ามันเป็นหัวกะทิ ทำไมมันย้อมผมวะ" 

"ย้อมแล้วมีปัญหาหรอไอ้ผมทองเหลือง ตูย้อมแล้ว ตั้งใจเรียน มันก็เรียนได้"เทรนโต้วาทีต่อวาข 

ทั้งสองคนที่เถียงกันอยู่ มองมาเรีย"มาเรีย ใครกันแน่ที่มาเรียรัก" 

"มันก็ต้องวาขอยู่แล้ว"มาเรียตอบ 

"อืม เฮ้ย เทรน ฉันเสียใจว่ะ แกน่าจะได้เป็นแฟนนะ เพราะฉันชอบแมรี่ว่ะ" 

"ว่าไงนะ"เทรนก็ได้ตกใจ"แล้ว มาเรียเขาไม่ว่าเหรอ" 

"วาช วาชพูดอะไรนะ"มาเรียส่งสายตาโกรธๆ"เราเป็นอะไรกันแน่ นี่วาช วาชไม่ได้สำนึกไปแล้วหรือไง" 

เจ้าหนุ่มผมเหลืองทอง ทำเป็นกระซิบเสียงลับๆ "โอเคเทรน ฝากดูแลด้วย ไปล่ะ"วาชหนีไปแล้ว 

เทรนจะเอามือไปดึงแขนวาชก็ทำไม่ทัน เทรนก็ได้แต่มองเจ้าผมทองเหลืองวิ่งไปด้วยความเร็วสูงปานนักกีฬาโอลิมปิค"มันน่าจะได้ซักเหรียญทองแดงนะ" 

มาเรียกลับมาถามเรื่องที่คาใจต่อ " เทรน นายโผล่มาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย นายต้องรับผิดชอบเรื่องวาช" 

"มาเรีย ฉันแค่ชอบเธอ ฉันไม่รู้จักวาชมาก่อนนะ เธอมีใจให้ไอ้ซ่าส์คนนั้นเหรอ" 

"นายต้องรับผิดชอบ วาชเคยทำให้ฉันรู้แล้วว่า เขารักแมรี่ เขาอุตส่าห์ขอโทษฉันแล้วนะ เอาอย่างนี้ เทรน นายกับวาช คือ คู่เกย์"นี่คือคำสั่งของมาเรีย ซีบิลหันขวับไปทางมาเรีย แมรี่ก็ตกใจไม่แพ้กัน 

"ชักไปกันใหญ่แล้ว"ซีบิลกระอุกกระะอักจะกล่าวให้เรื่องมันสงบลง"เทรน แกต้องตัดใจมาเรียนะ" 

ไอ้หนุ่มผมเหลืองทองวิ่งกลับมาทำไมวะ มันโผล่มาอีกครั้ง 

"วาช"ซีบิลมองอย่างสมเพศ"เหนื่องเลยนะ" 

"แหก แหก เทรน ข้ามีอะไรจะบอก ไอ้ซีบิลอะ เสน่ห์มันเยอะกว่าเอ็งอีก มาเรียเขารักซีบิลไง" 

"แกพูดว่าอะไรนะ ไอ้ซีบิลเนี่ย" 

"เออ ข้าอยากให้เอ็งดูมาเรียและซีบิล ข้ากลับมาเหนื่อยๆเพื่อบอกแค่นี้แหละ" 

พอพูดเสร็จ มันก็หนีไปแล้ว 

เทรนในฐานะเพื่อนเก่าแก่ของซีบิลประหลาดใจในตัวซีบิลขึ้นมา ซีบิลต้องบอก"ฉันไม่ใช่คนรักของใครๆหรอก ก็แค่วาชรักแมรี่ เขากับมาเรียยังคบกันน่า" 

"หนอย ไอ้เพื่อนเก่า ไอ้กะโหลก แกหักหลังฉันเหรอ" 

"เฮ้ย นายพูดอะไร การกระทำหักหลัง ไม่เคยสักกะหน่อย เอามาพูดได้ไง เฮ้ย ฉันว่านายกลับบ้านไปก่อนนะ ขอบใจที่อุตส่าห์นั่งเรือข้ามฟากมาหาพวกเรา" 

มาเรียหน้าแดง "วาชน่ะ เป็นคนที่พวกเราเข้าใจยาก แต่ก็อภัยให้เขามาเป็นของฉันได้หลายหนแล้ว เทรน นายไม่ชอบแมรี่เหรอ คุณเธอผมยาวสลวย เสน่ห์หาเรียกร้องให้ผู้ชายต้องมองนะ" 

เทรนดูเหมือนไม่สนใจแมรี่"เรามีทรงผมทวิกกี้ด้วยเหมือนกัน แต่คนละสี เราจะต้องเป็นเนื้อคู่กัน" 

มาเรียจะปัดคำพูดนั้นทิ้ง"ไม่เกี่ยวกับทรงผมสักหน่อย นายคิดอะไร เอ๊ะ" 

ไอ้หนุ่มผมทองเหลืองวาชวิ่งกลับมาอีกครั้ง "ใช่แล้วเทรน มาเรียเป็นเนื้อคู่ของแก" 

แล้วมันก็หนีไป 

"เอ่อ เขาเพี้ยนหรือแอบฟังการสนทนาวะ"เทรนมองวาขอย่างประหลาด"มาเรียคิดว่า ผู้ชายคนนั้นมีดีกว่าฉัน" 

"ฉ้นร้กของฉันหนิ"มาเรียให้คำตอบที่ตั้งใจจะตอบ"วาชเป็นเพื่อนฉันที่สนิทกันมาแต่เล็กๆ แต่ตอนนี้วาชเป็นไอ้เจ้าชู้ตัวพ่อเลย มันเห็นว่าฉันสนใจจะไปไทยแลนด์ มันก็เลยมีท่าที...." 

"เขาห่วงคุณ ที่เขาเป็นแบบนั้น"ซีบิลกกล่าวขึ้น 

"ซีบิล ที่พูดนั้นหมายความว่าไง"แมรี่แปลกใจว่าวาขห่วงมาเรีย 

"ซีบิล รู้อะไรเกี่ยวกับวาช"มาเรียเองก็อยากถามซีบลให้แน่ใจ 

ซีบิลยืดอกขึ้น หายใจเข้าเต็มที่ "เขาคงแอบเจ็บที่คุณได้ห่างเขา ที่เขาเพี้ยนนี่เพราะเขาจะต้องคิดอะไรกับคุณมากมาย การที่มาเรีย คุณน่ะจะไปต่างประเทศ วาชก็เลยไปหาเทรน เขาแอบคบกัน" 

มาเรียงงงวย"เทรนเป็นพ่อสื่องั้นหรอ แล้ววาชไม่ได้อธิบายให้ฉันเข้าใจหรอ แล้วที่เขาทำเป็นไม่ถูกกันนี่" 

"ซีบิล นายรู้ได้ไงว่าเพื่อนเก่าอย่างฉันเป็นพ่อสื่อให้วาช" 

"เพราะวาชน่าจะเป็นคนที่ทำให้นายมาบ้านมาเรียได้ นายก็ได้แสดงให้เห็นว่า วาชมีเพื่อน วาชไม่ได้อยากจะเจ้าชู้เพื่อชอบแมรี่หรอก เขาต้องการแมรี่เพราะ แมรี่กับมาเรียคือเพื่อนกันจริงๆ วาชมันก็รู้ เรารู้น่า ก็เพื่อนกัน" 

"ถ้างั้น ฉันต้องทำยังไงถ้าฉันไม่รุ้ตัวว่า วาชจะห่วงฉันขนาดนั้น"มาเรียมีสีหน้าที่เรียกว่า สับสน 

ซีบิลกระแอม"อะแฮ่ม ออกมาได้แล้ว เอ็งอยู่ที่ซอยข้างๆใช่ไหม" 

และวาขก็เดินออกมาจากซอยข้างๆ มาเรียใจหาย "นาย... นาย" 

วาชขอพูดอีกหน่อย " มันไม่ใช่ความหึงหวงอย่างเดียวนะ ก็ฉันรู้น่ะสิว่า กะโหลกอย่างซีบิลอะ มีเสน่ห์ต่อมาเรีย ฉันถึงไปลากไอ้เทรนมา เพราะมาเรียให้ฉันเก็บเรื่องซีบิลไว้" 

แมรี่มองวาช "มาเรียชอบซีบิล? ซีบิลนายสืบสวนเทรนไป นายไม่รู้ว่ามาเรียชอบนายที่สุด?" 

"เฮ้ย เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ ผมนี่หรอ มีเสน่ห์ แล้วไอ้เทรนมันก็มาดูผมเพื่อวาชที่หึงหวงมาเรีย" 

"ฉันจะบอกให้ มาเรีย แฟนกับฉัน ความรักมาเรียนั้นให้ซีบิล"วาชอธิบายอย่างหนักใจ "ฉันหนักใจมานานแล้วว่ามาเรียชอบซีบิลอยู่ แต่การที่ซีบิลเป็นผี ฉันรู้ มาเรียเขาคิดหนักเพราะเธอเป็นมนุษย์ คุณเธอไม่กล้าบอกนายน่ะซีบืล" 

"วาช วาชพูดออกมาแล้ว ฉันก็อายสิ"มาเรียหน้าแดง แต่ซีบิลมีท่าทางจะสับสนปนความหวาดกลัวต่อมาเรีย 
แมรี่ผู้ที่เข้าใจว่า เป็นสาวสวยรวยเสน่ห์ก็บอก"วาช วาชรักมาเรีย แต่ไม่ได้เจ้าชู้มาที่ฉันหรอ และมาเรียเองก็เป็นเพื่อนฉันอย่าบอกนะว่า คุณเธอต้องการซีบิลมาตั้งแต่ยังเล็ก" 

"เปล่า เราเป็นเพื่อนกันได้ ไม่เกี่ยวกับการที่ฉันรักซีบิล"มาเรียพยายามแล้วที่จะบอกแมรี่อย่างเปิดเผยว่าเพื่อนแมรี่คนนี้รักซีบิล "แมรี่สนิทกับซีบิลแล้ว ลองถามใจตัวเองซิว่า รักซีบิลหรือเปล่า" 

ซีบิลพูดแทรกเข้ามาเลย"ไม่ได้เป็นคนรัก เราสนิทกันเฉยๆ และผมก็ไม่ได้หลงรักใครด้วย" 

แต่ความจริงแมรี่ก็รักซีบิลอยู่ 

"พูดมาแล้ว ต่อไปต้องรู้ให้ได้ ซีบิลรักใคร"มาเรียเตรียมใจแล้ว 

"ผมมีความลับ"ซีบิลกล่าว ทุกคนมองมาที่กะโหลกโตๆ มันขยับปาก"เทรนเพื่อนเก่าฉัน คือ คนที่ผีอย่างฉันชอบ" 

และแล้วสายลมแห่งความป่วนปั่นก็พัดลอยมาถึงที่แห่งนี้ ทุกคนเงียบ โดยเทรนกลืนน้ำลายไม่ลงคอ ไอ้วาชก็มองเทรนแบบว่าจะรู้ได้ไหมว่าเทรนเป็นเกย์หรือเปล่า มาเรียตาโต แมรี่ก็ตาโต เทรนที่รับรู้ถึงรังษีแห่งความสนใจรอบข้าง กำลังจะก้าวขาวิ่ง ก็ไปสะดุดเท้าวาช "โอ๊ย เฮ้ยซีบิล นี่แก นี่เพื่อนแกนะ แกพูดอะไรออกมาได้" 

"ก็เค้ารักตัวเองน่ะ" 

เทรนกำลังวิเคราะห์"แกเป็นลักษณะที่เขาเรียกกันว่า ไม่มีเพศ เป็นภูติผีปีศาจ เป็นเทพเจ้าเหรอ" 

วาชสงบใจลง เขาเดินมามองหน้าเทรน"เทรน ตกลงนายกับซีบิลเป็นคนรักกัน" 

"ไม่ใช่ๆน่า ฉันก็ไม่รู้ว่าซีบิลมันรักฉันมาก่อน ฉันเพิ่งรู้เนี่ย" 

แล้วกัน วาช เทรน จะมีเรื่องกันเข้าแล้ว ต้นเหตุมาจากซีบิล 

แมรี่เข้าไปห้าม"เดี๋ยวนะทั้งสองคน ซีบิลไม่น่าจะพูดแบบนั้นนะ เขาแค่ผี เขาไม่ได้บ่งบอกว่าเขาเป็นเพศอะไร เขาเกิดเป็นสุภาพบุรุษ เสียงของเขาก็เหมือนผู้ชาย เขาน่าจะรักผู้หญิงนะ" 

เครื่องบินไอพ่นบินผ่านเหนือเมฆ เหงื่อเทรนไหลท่วมเสื้อผ้า ปากสั่น วาชไม่พูดอะไรอีก แอบหลบไปให้พ้นทาง เขาไปสูบบุหรี่ยี่ห้อมายด์เซเว่น 

"ซีบิล แก นี่เพื่อนแกนะ แกอย่าทำให้เพือ่นลำบากสิวะ เออ เราก็เพื่อนเก่าแก่มานาน อยากบอกว่า วาชเนี่ย ถ้าเข้าใจเขาจริงๆ เขารักเดียวใจเดียว แต่มาหาฉันเพราะเขาเป็นคนหวงก้าง แค่ประเทศไทยที่มาเรียจะไป เขาก็คลั่ง ใจมันไม่สงบซะแล้ว" 
======================================= 
สวัสดีนักอ่านทุกท่าน ผมคุกกี้คามุอิมีคำบอกทิ้งท้ายว่า ถ้าวาชมองประเทศไทยไม่ดีขนาดนั้น พวกเราก็ต้องร่วมมือกัน ทำให้ประเทศไทยเป็นประเทศที่ก้าวหน้ากันหน่อยนะครับ ^^