of time ความทรงจำแห่งกาลเวลา

     ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดีกับความคิดของฉัน ฉันเล่นอะไรอยู่...
ใกล้จะถึงวันเลือกตั้งประธานนักเรียนแล้วด้วย ฉันจะหาคำนโยบายได้ยังไง
เนี่ย...
ฉันก็ลองทุกนโยบายแล้วก็ไม่ได้เรื่องเลย...
     ตู๊ด ∼ ตู๊ด ∼
     "ฮัลโหล...เยริม"
     "ฮัลโหล...มินอา"
ฉันดีใจมาก... ที่ยัยมินอาโทรมา...
ฉันมีที่ปรึกษาแล้ว เย้ ^_^ (ในใจ)
     "มินอาฉันถามอะไรหน่อยสิ"
     "อะไรหรอ"
     "ฉันอยากหานโยบายที่ทำให้คนสนใจในตัวฉัน"
     "ก็ลองหานโยบายเกี่ยวกับการรณรงค์ขยะ หรือต้นไม้ก็ได้"
เมื่อฉันได้ยินเรื่องการรณรงค์ต้นไม้ ฉันก็นึกไอเดียได้ทันที
ฉันต้องหานโยบายเกี่ยวกับการรณรงค์ต้นไม้...
     "อ๋อ! นึกออกแล้ว"
 
 
วันรุ่งขึ้น  ฉันได้ไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อที่จะเขียนนโยบายส่งและออกไปพูดนโยบายที่ฉัน
เตรียมไว้ และรอคำตอบ
     กริ๊ง∼ กริ๊ง∼
     "เอ้า! หมดเวลาซะแล้ว ทำไงดีเนี่ย ยังเขียนนโยบายไม่เสร็จเลย"
     "ไปเร็ว เยริม..."
     
     พอเคารพธงชาติเสร็จ คุณครูก็ประกาศว่า ให้ไปเลือกตั้งที่หอประชุม หลังจากฟังนโยบายของประธานนักเรียนแต่ละคนเสร็จ 
     "สวัสดีค่ะ ดิฉันประธานนักเรียนหมายเลข 2 นโยบายของฉันก็คือ ดิฉันจะให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆช่วยกันเก็บขยะก่อนเข้าเรียนค่ะ และรณรงค์ขยะ เพื่อไม่ให้โรงเรียนเรารกค่ะ"
     "ตายแล้ว! ทำไงดี... เราหมายเลข 3 ซะด้วย"
ฉันตื่นเต้นมากจนพูดอะไรไม่ออก เมื่อได้ไปยืนตรงนั้น... แต่เรามาถึงขณะนี้แล้ว เราจะถอยไม่ได้
     "เป็นไงเป็นกัน..."
     "อ่ะ...ต่อไปหมายเลข 3"
     "สวัสดีค่ะ ฉัน เยริม ประธานนักเรียนหมายเลข 3 ค่ะ นโยบายของฉันก็คือ การรณรงค์ต้นไม้ ช่วยกันปลูกต้นไม้ และเปลี่ยนเวรกันรดนํ้าเป็นประจำค่ะ" ฉันพูดด้วยความมั่นใจว่าทุกคนคงสนใจในตัวเราแน่นอน 
     หลังจากนั้นพวกเราก็มุ่งหน้าไปที่หอประชุมทันที ที่ฉันพูดเสร็จเพื่อนๆให้กำลังใจฉันหมดทุกคน...ยกเว้นนายคิมโฮ นายนั่นชอบพูดให้ฉันตัดกำลังใจ แต่ฝันไปเถอะยังไงฉันก็จะเป็นประธานนักเรียนให้ได้...ยังไงก็เถอะ   
     "อ่ะ! นักเรียนทุกคน ครูจะให้หยิบกระดาษเลือกตั้งคนละแผ่น และเขียนหมายเลขคนที่นักเรียนคิดว่าควรจะเป็นประธานที่ดีได้นะค่ะ" ฉันได้ยินครูบงซอนพูด และตอนนั้นฉันก็ตื่นเต้นมาก ฉันไม่คิดว่าฉันจะมาถึงขนาดนี้เลย
     15 นาทีผ่านไป
     "ต่อไปนี้...ครูจะประกาศบุคคลที่จะได้รับการเลือกตั้งให้เป็นประธานนักเรียน" ครูบงซอนพูดอย่างเกรงใจ
      "และคนที่จะเป็นประทานนักเรียนคือหมายเลข..."
      "หมายเลข..."
      "หมายเลข...3 ค่ะ"
      "อะไรนะ..." ฉันตกใจ
      "หมายเลข 3"
ไม่น่าเชื่อเลยว่าพวกเขาเลือกฉัน... ขอบคุณมากๆ ฉันเลยเดินขึ้นไปแล้วกล่าวขอบคุณ
      "นี่เยริม เธอเก่งมากเลยนะ" เพื่อนแสดงความยินดีกับฉัน
      "ขอบใจนะ" ฉันตอบกลับ
ฉันเดินเข้าไปที่ห้องของฉัน พอดีนายคิมโฮนั่งทำน่าบึ้งเหมือนผิดหวังอะไรซักอย่าง
อ๋อ! รู้แล้วนายนั่นคงเสียใจที่ฉันได้เป็นประธานแน่นอน ชัวร์... แต่ก็ไม่น่าจะเสียใจมากมาย
นะ
แต่ก็ชั่งเถอะไหนๆฉันก็ได้เป็นประธานแล้วฉันจะต้องมีเหตุผล และเข้มแข็ง อีกอย่างฉันจะ
ต้องฝึกควบคลุมอารมณ์ให้อยู่ด้วย ไม่งั้นมีหวังฉันวู่วามโดยไม่มีเหตุผล แถมด่าคนอื่นสุ่มสี่
สุ่มห้าอีก การเป็นประธานล้มเหลวแน่เลย ฉันเดินไปหยิบหนังสือเล่มโปรดของฉันกะว่า
จะไปอ่านที่สวนน่าโรงเรียนซะหน่อย คลายเครียดกับเพื่อน...
พอฉันจะเดินออกจากห้อง นายคิมโฮก็มาขว้างฉันแถมพูดว่า
       "เธอจะไปไหน...ยัยตัวแสบ" นายคิมโฮพูดกวนประสาท
       "ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉันนายยุ่งอะไรด้วย" ฉันตอบกวนกลับ
ฉันเลยใช้แรงของฉันทั้งหมดผลักนายนั่นออกไป แต่ฉันโชคร้ายมาก ฉันสะดุดขาแล้วล้ม
ทับนายนั่นด้วยอ่ะ (ไม่นะ) :( TOT