ก้วนโรงเรียนปฏิวัติสายเวทย์

      เช้าวันรุ้งขึ้นทั่วทั้งโรงเรียนก็มีเสียงเอะอะกันเกิดขึ้นกับเรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อคืน บ้างก็ว่ามีกลุ่มนักเรียนไปท้าสู้กับ4ขุนพลมารบ้างละ บ้างก็แอบหนีไปลองของสู้กับทัพมารทั้ง100ตนบ้างละ ลือกับไปทั้งโรงเรียน

.

.

.

.

.

      "ตอนนี้นักเรียนที่หนีออกไปภายนอกโรงเรียนมาขอเข้าพบแล้วค่ะท่านอาจายร์ใหญ่วิโนน่า"   อาจายร์แพรวพูด 

"อือให้เข้ามาได้" พอสิ้นเสียงประตูบานให่ก็เปิดออก นักเรียนผู้ทำผิดกฎก็เดินเข้าไปในห้องทุกคน

"พวกเธอสินะที่ทำผิดกฎของโรงเรียนแห่งนี้ เธอทำให้ตัวเองมาเสี่ยงกับเรื่องอันตรายเข้าจริงๆเลยนะ ถ้าพวกเธอเกิดพาดท่าขึ้นมามันคงไม่จบแค่บาดเจ็บเล็กน้อยแน่"

"ใช้ ๆ เจ้าพวกตัวแสบฉันก็เตือนพวกนายแล้วไม่ใช้เหรอไงทำไมไม่ฟังคำเตือนฉันบ้าง" เสียงที่พูดแทรกเข้ามาคือเสียงของเจ้าแมวหมีนั้นเอง วิโนน่ามองไปที่เจ้าของเสียงนั้นด้วยสายตาที่ดุราวจะกัดกินเนื้อทำให้แมวหมีถึงขั้นทำตัวเรียบร้อยขึ้นมาได้

"เอาละไหนมีใครพอที่จะอธิบายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม"

ริวคิยกมือ"คือเมื่อคืนผมได้ยินเรื่องที่พวกครูพูดว่าพวกมารเริ่มออกทำลายหมู่บ้านแถวทางทิศใต้พวกเราจึงอยากออกไปสำรวจดูนะคับ" "อือแล้วผลเป็นอย่างไรบ้างละแต่ละคนก็สะบักสะบอมพอๆกัน"

วูฟพูด"แต่เราก็ช่วยเด็กมาได้หนึ่งคนนะคับครูใหญ่เธอเป็นคนเดียวที่รอดชีวิตจากเหตุการในครั้งนี้คับ"

เลนพูด"แต่ตอนที่ผมเจอเธอร่างของเธอขาดออกเป็นสอบท่อนแล้วนะคับแต่สักพังเนื้อเยื้อมันก็เริ่มต่อกันเป็นเหมือนเดิม"

"อือเป็นเรื่องที่เราต้องตรวจสอบกันหน่อยแล้ว"

ทันให้นั้นครุที่มีหน้าที่หมอก็วิ่งเข้ามาในห้องอาจายร์ใหญ่ "ขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะตอนนี้เด็กหญิงที่นักเรียนพวกนี้ได้สติแล้วแต่มีเหตุการณ์ประหาลที่ท่านต้องไปดูเองกับตาค่ะ"

.

.

.

.

ทั้งหมดได้รีบไปยังห้องพยาบาลในทันที ทันใดนั้นเองพอประตูห้องพยาบาลเปิดออก สิ่งที่เห็นคือร่างของเด็กหญิงหูแมวนั้นลอยอยู่กลางอากาศ มีแสงสีแดงออกมาจากตา และเมื่อได้เห็นวิโนน่าก็มีเสียงพูดออกมาแต่ไม่ใช้เสียงเด็กคนนั้นว่า "อืออย่างนี้นี้เอง ก่อนอื่นขอกล้าวสวัสดีต่อหน้าอาจายร์ใหญ่ของโรงเรียนแห่งนี้ก่อน และท่านซึ่งเป็นศัตรูแห่งนายข้า ท่านได้นำเอาเครื่องสังเวยชิ้นสำคัญของนายท่านไปจากข้า ไม่เป็นไรยังไงข้าก็ขอฝากไว้ที่พวกท่านก่อน แต่ข้าอยากจะขอเตือนนะว่าถึงท่านจะพยายามที่ทำลายเครื่องสังเวยนี้เท่าไหร่มันก็จะคืนชีพขึ้นมาอีกทุกครั้งแต่ก็คงไว้ซึ่งความเจ็บปวดและทรมาน โอ้ขออภัยอีกเรื่องที่ข้าเสียมารยาทไม่ได้แนะนำตัวเอง ข้า โซเมะ นักบวชผู้อุทิศตนให้กับท่านจอมมารไรเดอร์ ยินดีที่ได้รู้จักรขอรับ และเจ้าพวกหนู ๆ ทั้งหลายพววกเจ้าโปรดสนุกกับชีวิตที่เหลือให้ดีละเพราะอีกไม่นานนายท่านก็จะคืนชีพกลับมาทำลายทุกอย่างแล้ว" มันหัวเราะดังรัน แล้วแสงสีแดงก็หายไปร่างของเด็กหญิงร่วงลงมาที่เตียง

"นี้มันเรื่องใหญ่แล้วเรียกครูทุกท่านให้เข้ามาประชุมในห้องของฉันสะเจ้าแมว ส่วนพวกเธอฉันขอกั้กบริเวณห้ามออกไปไหนห้ามกลับบ้านเป็นเวลา 2 อาทิตย์ และให้เขียนหนังสือสำนึกผิดมาคนละ 100 จบ" วิโนน่ากล่าว