ผมเป็นตากล้อง ผมรักแม่มด

เรื่องเมื่อคืน ฉันยังติดใจอยู่เลยแต่

ช่างมันเถอะ

ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงเรียน

"คุณนิก้าาาาาาาา!"

เสียงใครอ่า 

"ผมเอง อ๊ะนี้ "  นายนั้นส่งกล่องขนมมาให้ฉัน แถมฉันยังชอบเจ้านี่มากด้วยขนมโปรดฉัน

"ให้ใคร"

"คุณนั้นเหระ  "

"ขอบใจ"

"นิก้า"

"ไร"

"เรื่องรูปนั้น"

"ใช่ฉันยังไม่ได้เครียกับนายเลย นายโกหกฉัน ไอ้แว่น  "

" ถ้าผมไม่บอกอย่างนั้น  คุณจะหยุดด่าผมเหรอ"

" แน่นอน ฉันไม่หยุด"

"แล้วคืนนั้นนายมาที่หน้าบ้านฉัน แล้วเอาก้อนหิน ปาระเบียงห้องฉันทำไม"

"ผม ผม ผม  ผม อ้อ ผมว่าผมมีนัดหนะ ผมไปก่อนนะ บายยยย ^^!"

"อะไรของมัน"

กรี๊งงงงงงงง

เสียงสันยานเลิกเรียนดังขึ้น

ฉันออกมาหน้าห้อง ฉันว่าฉันจะไปที่ชมรมหน่อย ตอนนี้ที่โรงเรียน เมฆฝนเริ่มมาละ  ติดฝนอีกอย่างเคยนะนิก้า  พอออกมาจากห้องชมรม เด็กก็กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือแค่พวกเล่น บอล บอลเหรอ

นั้น! นายแว่น เล่นบอลกับเค้าด้วยเหรอ อย่างว่า นายแว่นเป็นผู้ชายก็ต้องเล่นบอล สินะ

ปัง! โอ๊ยยย! 

"ไอ้พวกบ้า" ลูกบอลเข้าหัวฉันเต็มๆเลยอ่า

"นิก้า เจ็บไหม "

"แฟนนายเหรอ"เสียงคนที่เตะบอลใส่ฉันพูด

"แฟน บ้าแกสิ เตะบอลใส่ฉันไม่ขอโทษ ยังปากหมาอีก"

"แฟนนายนี้ ดุเหมือน...เลย" 

"ยังไม่หยุด"

"นิก้า ผมว่าทายาเถอะ หัวโนแล้ว"

"จริงเหรอ "

"ครับ  พวกแกว่านี้ฉันพอก่อนนะ "นายนั้นหันไปพุดกับเพื่อน

"ไปทายาเถอะครับ"

"ไม่ต้องอ่ะ เดี๋ยวก็หาย"

"งั้น ไปส่งที่บ้านนะ"

"ตามใจ"

"นิก้า"

"อะไร"

"ผมมีเรื่องจะบอกอ่า"

"อ่อ เรื่องที่นาย ปาหินใส่บ้านฉันฉันใช่ไหม บอกมาเลยนะ บอกมา"

"คือ  ผม  ผม  ผม  ชอบ  ชอบ  ชอบ  กระจกที่ระเบียงบ้านคุณอ่า พอดีพ่อผมเป็นวิศวกร พ่อบอกว่าถ้า เห็นอะไร สวยๆต้องทดสอบดูว่ามันทนหรือป่าว"

"งี่เง่า"

"นั้นสินะ"

"ไปกันเถอะ "

ระหว่างที่เดินก็ไม่มีใครพูดอะไร เพราะฉันมัวแต่คิดว่า พวกนักล่าจะออกมาอีกเมื่อไหร่ไม่รู้

อ้าวว  ถึงบ้านแล้ว  นายส่งฉันแค่นี้พอนะ  กลับบ้านดีๆ

"นิก้า"

"ผมขอ"

"ขอไรแว่น"  นายนั้นจะขออะไรนะ อ้าว แล้วทำไม ใจมันสั้นอย่างนี้นะ"

"ผม ผม ผมจีบคุณนะ  ไปละ" แล้วนายนั้น ก็วิ่งไปเลย วิ่งไปแล้ว วิ่ง วิ่ง ไปไกลด้วย  

แต่มันว่าไรนะ จีบหรอ  หรอ  อร๊่ายยยยยยยยย  ไม่ได้ฉันต้องเก๊กใว้  เก๊ก เก๊ก หัวใจเต้นแรงมากอ่าาา  แต่นานๆทีจะมีคนมาจีบก็เถอะ ไม่ใช่เพราะไม่สวยนะ เพราะปากฉันต่างหากก

บ้าจิง  

#ฝากตอนต่อไปด้วยนะค่ะ