ผมเป็นตากล้อง ผมรักแม่มด
-
เขียนโดย haneewon
วันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.58 น.
7 ตอน บทนำ
1 วิจารณ์
9,499 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 21.09 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) นาย ไอ้แว่น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ โรงเรียน พ่อมดแม่มดแฮมบริก
ชื่อ ของฉันคือ นิก้า กมลณัฐ ปัจฉิมพิรมณ์ อย่างที่รู้ๆ ฉันเป็นแม่มด
และตอนนี้ฉันเรียน ปี5 อยู่ที่โรงเรียน แฮมบริก แต่เวลาที่ฉันอยู่ในโลกของผู้ไร้ซึ้งเวทมนต์
ฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียน นานาชาติ วิสลี่ โรงเรียน แฮมบริกจะสอนเฉพาะ ช่วงวันหยุดซัมเมอร์ของ โลกผู้ซึ้งเวทมนต์ และตอนนี้ฉันกำลังจะหมดสนุกเพราะต้องกลับบ้านแล้ว บ้างทีฉันคิดว่าถ้าฉันเรียนจบอาจจะมาอยู่ที่นี้ตลอดชีวิต
ถึงแล้ว
"นิก้า"
"แม่พ่อ"
ฉันลงมาจากรถไฟก็เจอ ชายหญิงวันกลางคน ที่รอฉันเหมือนใจจดใจจ่อ เขาคือ พ่อและแม่ของฉันเอง ท่านทั้งสองคนทำง่านอยู่ที่ กระทรวง ศึกษาธิการ
"เป็นยังไงบ้างลูก"
สนุกมากเลยค่ะแม่
"มีหนุ่มมาจีบบ้างไหม"
"แม่คงไม่ได้ปรึกษากับพ่อใช่ไหมที่ถามหนู"
"ทำไมละลูก"
ฉันกับแม่หันกลับไปดูหน้าพ่อที่ทำหน้าโหดเหี้ยม เหมือน นักฆ่า กำลังเกรียดใคร
"เราไม่พูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่านะค่ะ กลับบ้านกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้ หนูต้องไปโรงเรียน "
"จ๊ะ"
พอกลับมาถึงบ้านฉันก็เอากระเป๋าใว้ในห้อง
โครม!!!!!!!!!!! เสียงไรอ่ะ ฉันรีบเป็นหน้าต่างออกไปดู ก็มีผู้ชายใส่แว่น มือข้างนึกถือกล้อง มือข้างนึกถือ ก้อนหิน ที่ง้างมือกำลังจะข้วาง มาใส่ระเบียง ห้อง! ของ! ฉัน! ไอ้แว่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฉันรีบตะโกดด่า ไอ้ผู้ชายไร้มารยาท คนนั้นทันที ผู้ชายที่มีหน้าตา ดี ดี ดีมากเลยที่เดียว ตาตี๋ใส่แว่น ปากเป็นรูปกระจับ ตาสีฟ้า ผมทองผสมเหลืองแบบธรรมชาติ ผิวขาว แต่ แต่ไม่ว่าจะหัวใจสั่น เอ่ย!หน้าตาดีแค่ไหน ฉันก็เกลัยดพวกไร้มารยาททททททท
กรี้งงงงงงงงง
เสียงไรอ่าาา อ้อ นาฬิกาปลุก เฮย! กี่โมงแล้ว เจ็ดโมงแล้ววว จะสายตั้งแต่วันแรกไม่ได้นะ นิก้า
ฉันรีบอาบน้ำ แต่งตัว เครื่องแบบชุดนักเรียน ทำผมแล้วก็เดินลง ไปข้างล้าง ขณะที่พ่อกับแม่ฉันท่านออกไปทำงานกันหมดแล้ว แันนักรถ แท็กซี่ มาโรงเรียน
"ถึงแล้วครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
โรงเรียน โรงเรียน ที่ไม่มีการใช่เวทมนต์ ไม่รู้จักเวทมนต์ แฮมบริกฉันคิดถึงที่นั้นจังเลย
เดิน เดิน เข้าโรงเรียน เถอะเดี๋ยวสายนะนิก้า
ปัง! โครม! โครม! โอ๊ย เดินระวังระวัง หน่อยไม่ได้ไง!
"คุณ นั้นหละ เดินไม่ดูทาง "
"เหรอ งั้น ขอโทษละกัน"
ฉันเงยหน้าไปมอง คู่กรณี ที่เราประสานงา เข้าอย่างจัง เพราะฉันไปชนเขา (มั้ง)
นาย!!! ไอ้แว่น เห้ย หงุดหงิดเป็นบ้า ไอ้แว่นนั้น!
"เรืองเมือคืน ผม ผมไม่ได้ตั้งใจ"
"ช่างมันเถอะ นายแค่อย่ามายุ่งกับ บ้านฉันอีกก็พอ"
""
นะ นะ นั้น ของนายตกอ่ะ เดี๋ยวฉันเก็บไห้
รูป รูป ฉันเมือคืน นาย นาย แอบถ่ายรูปฉัน
"คือผม"
//////ฝากตอนต่อไปด้วยนะค่ะ รับรองสนุกแน่นอนค่ะ /////
///ติได้นะค่ะ///////
ชื่อ ของฉันคือ นิก้า กมลณัฐ ปัจฉิมพิรมณ์ อย่างที่รู้ๆ ฉันเป็นแม่มด
และตอนนี้ฉันเรียน ปี5 อยู่ที่โรงเรียน แฮมบริก แต่เวลาที่ฉันอยู่ในโลกของผู้ไร้ซึ้งเวทมนต์
ฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียน นานาชาติ วิสลี่ โรงเรียน แฮมบริกจะสอนเฉพาะ ช่วงวันหยุดซัมเมอร์ของ โลกผู้ซึ้งเวทมนต์ และตอนนี้ฉันกำลังจะหมดสนุกเพราะต้องกลับบ้านแล้ว บ้างทีฉันคิดว่าถ้าฉันเรียนจบอาจจะมาอยู่ที่นี้ตลอดชีวิต
ถึงแล้ว
"นิก้า"
"แม่พ่อ"
ฉันลงมาจากรถไฟก็เจอ ชายหญิงวันกลางคน ที่รอฉันเหมือนใจจดใจจ่อ เขาคือ พ่อและแม่ของฉันเอง ท่านทั้งสองคนทำง่านอยู่ที่ กระทรวง ศึกษาธิการ
"เป็นยังไงบ้างลูก"
สนุกมากเลยค่ะแม่
"มีหนุ่มมาจีบบ้างไหม"
"แม่คงไม่ได้ปรึกษากับพ่อใช่ไหมที่ถามหนู"
"ทำไมละลูก"
ฉันกับแม่หันกลับไปดูหน้าพ่อที่ทำหน้าโหดเหี้ยม เหมือน นักฆ่า กำลังเกรียดใคร
"เราไม่พูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่านะค่ะ กลับบ้านกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้ หนูต้องไปโรงเรียน "
"จ๊ะ"
พอกลับมาถึงบ้านฉันก็เอากระเป๋าใว้ในห้อง
โครม!!!!!!!!!!! เสียงไรอ่ะ ฉันรีบเป็นหน้าต่างออกไปดู ก็มีผู้ชายใส่แว่น มือข้างนึกถือกล้อง มือข้างนึกถือ ก้อนหิน ที่ง้างมือกำลังจะข้วาง มาใส่ระเบียง ห้อง! ของ! ฉัน! ไอ้แว่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฉันรีบตะโกดด่า ไอ้ผู้ชายไร้มารยาท คนนั้นทันที ผู้ชายที่มีหน้าตา ดี ดี ดีมากเลยที่เดียว ตาตี๋ใส่แว่น ปากเป็นรูปกระจับ ตาสีฟ้า ผมทองผสมเหลืองแบบธรรมชาติ ผิวขาว แต่ แต่ไม่ว่าจะหัวใจสั่น เอ่ย!หน้าตาดีแค่ไหน ฉันก็เกลัยดพวกไร้มารยาททททททท
กรี้งงงงงงงงง
เสียงไรอ่าาา อ้อ นาฬิกาปลุก เฮย! กี่โมงแล้ว เจ็ดโมงแล้ววว จะสายตั้งแต่วันแรกไม่ได้นะ นิก้า
ฉันรีบอาบน้ำ แต่งตัว เครื่องแบบชุดนักเรียน ทำผมแล้วก็เดินลง ไปข้างล้าง ขณะที่พ่อกับแม่ฉันท่านออกไปทำงานกันหมดแล้ว แันนักรถ แท็กซี่ มาโรงเรียน
"ถึงแล้วครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
โรงเรียน โรงเรียน ที่ไม่มีการใช่เวทมนต์ ไม่รู้จักเวทมนต์ แฮมบริกฉันคิดถึงที่นั้นจังเลย
เดิน เดิน เข้าโรงเรียน เถอะเดี๋ยวสายนะนิก้า
ปัง! โครม! โครม! โอ๊ย เดินระวังระวัง หน่อยไม่ได้ไง!
"คุณ นั้นหละ เดินไม่ดูทาง "
"เหรอ งั้น ขอโทษละกัน"
ฉันเงยหน้าไปมอง คู่กรณี ที่เราประสานงา เข้าอย่างจัง เพราะฉันไปชนเขา (มั้ง)
นาย!!! ไอ้แว่น เห้ย หงุดหงิดเป็นบ้า ไอ้แว่นนั้น!
"เรืองเมือคืน ผม ผมไม่ได้ตั้งใจ"
"ช่างมันเถอะ นายแค่อย่ามายุ่งกับ บ้านฉันอีกก็พอ"
""
นะ นะ นั้น ของนายตกอ่ะ เดี๋ยวฉันเก็บไห้
รูป รูป ฉันเมือคืน นาย นาย แอบถ่ายรูปฉัน
"คือผม"
//////ฝากตอนต่อไปด้วยนะค่ะ รับรองสนุกแน่นอนค่ะ /////
///ติได้นะค่ะ///////
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ