ชีวิตวุ่นวายกับคุณชาย3คน

“ข้าวโพดอบเนย...เธออยู่ไหนฮะ”"เสียงยานๆยืดๆกวนๆแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเรียนแล้วมองนาฬิกาที่หัวเตียง 23.16 น. ดึกป่านนี้แล้วยังจะมาโวยวายเรียกหาอะไรกันอีกก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ เคาะเข้าไป...เคาะให้ประตูพังไปเลยสิ แต่ถ้ามือพังก็ดีเหมือนกันนะจะได้ไม่ต้องมาเที่ยวเคาะกวนคนอื่นเขาแบบนี้
"โหย...ข้าวโพดอบเนย กว่าจะเปิดได้”"ทันทีที่เปิดประตูมาก็โดนโวยซะงั้น ชายหนุ่มร่างสูงเจ้าของผมดำปากแดงยืนจ้องฉันตาเขม่ง
"“ตามฉันมาเร็ว”"ตามไปทำไม...คำถามถูกเก็บอยู่ในใจ ส่วนฉันก็ถูกดึงไปที่ห้องนอนของเขา เฮ!แบบนี้ไม่ดีมั้ง?
"ทำอะไรของแกวะเนวี”"ยังไม่ทันที่เราเอ้ย...เขาจะลากฉันเข้าห้องได้สำเร็จเสียงเรียบๆไร้อารมณ์ของใครอีกคนก็ดังขึ้น แววตาที่มองเราทั้งคู่ดูไม่ค่อยเป็นมิตรนัก แต่ก็ไม่แปลกอะไร หมอนี้มันเจ้าชายหน้าเดียว...หน้านิ่งอย่างเดียว นิ่งทั้งวัน...เย็นชาจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
"“แล้วเธอนี้มันยังไงฮะข้าวโพดเน่า...เดินตามผู้ชายเข้าห้องต้อยๆๆ”"หนอย...น้องชายนายต่างหากที่ลากฉันมา ฉันพยายามขัดขืนแล้วนะ(จริงเหรอ)
“"เอายัยนี้ไปเก็บที่ห้องซะไป"”เทวาออกคำสั่ง หมอนี้มันยังไงนะชอบเที่ยวสั่งคนนู้นคนนี้
"“ก็กำลังจะเก็บ...เก็บไว้ที่ห้องผมไง”"
"“ไอ้เนวี”"น้ำเสียงราบเรียบนั้นเริ่มมีโทนสูงต่ำก็เมื่อเวลาโมโหนี้แหล่ะ ดวงตาสีดำขลับที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรมองฉันผ่านม่านผมสีเทาเข้มที่ปรกหน้าของเขาเอาไว้ข้างหนึ่ง...เอาผมปิดหน้าแบบนี้ไม่กลัวตาเหล่หรือไง
"ผมก็แค่พาข้าวโพดมาเล่นเกมส์ด้วยกันเท่านั้นเอง”"
"“เกมส์อะไรทำไมต้องเล่นในห้องนอน”
“ก็เครื่องมันอยู่ในห้องนอนจะให้ยกไปเล่นในห้องครัวไหมล่ะ”"
"“ไม่ตลก...”"
"“ก็ไม่ได้อยู่คาเฟ่ห์นิ”"เอิ่ม...เนวี นายช่วยหยุดกวนตีเทวาสักห้านาทีได้ไหม สายตาที่เขามองฉันตอนนี้ทำเอาฉันหายใจไม่ออกรู้สึกปวดท้องอยากลาคลอดขึ้นมากระทันหัน แต่เนวีนะสิ...ดูท่าทางเหมือนเขาจะไม่เกรงกลัวสายตาคนตรงหน้าเอาซะเลย
"“ข้าวโพดคั่ว~ข้าวโพดคั่ว~”"อีกเสียงหนึ่งแทรกมา โอ๊ย...อยากจะเขาห้องไปหลับ ทำไมต้องกลับมาตอนนี้ด้วยนะ
"อยากกินก็ไปหาซื้อที่โรงหนังสิ...ข้าวโพดคั่วๆอยู่ได้ หิวหรือไง”"เนวียังปากหมาไม่เลิก “
"กวนตีน”" โดนด่าเลย! พูดดีมีฟันคู่เหงือก พูดไม่เลือกมีแต่เหงือกไม่มีฟันนะจ๊ะ
“"ข้าวโพดคั่ว”"เจ้าของผมสลวยสีส้มแสบตายาวเดินเร็วจนเกือบจะวิ่งพุ่งเข้ามาหา ดวงตาสีน้ำตาลส้มเข้ากับสีผมจ้องมองมาที่ฉัน ลึกซึ้ง...จ้องเข้ามา เข้ามาในดวงตาของฉัน น่าหลงใหลเหลือเกิน หากใครได้มาเป็นฉัน ถูกสบตาโดยเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลส้มคนนี้คงต้องอ่อนระทดระทวย แต่สำหรับฉัน นี้คือสัญญาณอันตราย
“"ดีเวย์....ดีเวย์ค่ะ”"เสียงเล็กแหลมของใครคนหนึ่งดังขึ้นจากชั้นล่าง
"“เอาอีกแล้ว...ดีเวย์”"เทวาเอามือกุมขมับแม้เครียดน้ำเสียงก็ยังโมโนโทน เอิ่ม!นะ
"“ไปไล่ผู้หญิงคนนั้นให้หน่อยสิ ตามฉันมาไม่ยอมเลิกเลย”"ดีเวย์พูดแล้วกุมมือของฉันไว้ทั้งสองข้าง สายตายังระยิบระยับ
"“พอเลย...ครั้งที่แล้วเธอก็โดนกิ๊กพี่ดีเวย์ตบซะหน้าเกือบแหก”"เนวีพูดแล้วดึงมือดีเวย์ออกแต่ไม่ได้ผล ดีเวย์ยังกุมมือฉันไว้แน่น
"“คนดีของพี่...ช่วยพี่ด้วยนะข้าวโพดคั่ว”"
“"ข้าวโพดเฉยๆ”"เทวาขัดขึ้น แหม!ตัวเองก็เรียกฉันว่าข้าวโพดเน่าเหมือนกันนั้นแหล่ะ “"ดีเวย์...อยู่ข้างบนหรือเปล่าค่ะ”"
"“ข้าวโพดเฉยๆช่วยพี่หน่อยสิ”"ดีเวย์ยิ่งกุมมือฉันแน่นขึ้น ฉันถอนหายใจยาวแล้วพยักหน้า เขาคลายมือออกฉันตบไหล่เขาเบาๆแล้วเดินไปดักที่บันไดบ้าน ข้าวโพดที่ตั้งแต่เริ่มเรื่องมายังไม่ได้พูดอะไรกำลังจะได้อ้าปากพูดบ้างแล้ว
"“น้องสาวดีเวย์เหรอ"”
"“ค่ะ...”"นี้แหล่ะ...ฉันพูดแล้ว
"“ที่ดีเวย์เคยเล่าว่าเป็นเด็กยากจนพ่อแม่ขายข้าวแกง เป็นกาฟากของบ้านนี้นะเหรอ”"หนอย...ดีเวย์!นายพูดขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันเดือดปุดค่อยๆหันมามองดีเวย์ที่กำลังยืนหลบมุมอยู่พร้อมเทวาและเนวี
"“ค่ะ...”"
“"หลบไปสิ...ฉันจะขึ้นไปหาดีเวย์ เราทะเลาะกันแค่นิดเดียวยังไม่เลิกกันง่ายๆหรอก ดีกันเมื่อไรฉันจะสั่งให้ดีเวย์จัดการเธอ หลบไปสิ!”"
"“ไม่ค่ะ...”"
"นังนี้!!"เธอคนนั้นยืนเท้าสะเอว จ้องหน้าฉันตาเขียวปัด หน้าตาก็สวย หุ่นก็ดี๊ดีไม่น่ามาหลงคารมณ์ผู้ชายห่วยๆอย่างดีเวย์เลย น่าเสียดายจริงๆ
“"แกอยากโดนดีหรือไง”"
“...............”คราวนี้ฉันขี้เกียจพูด เลยยิ้มให้เฉยๆ ใครกันแน่ที่อยากจะโดนดี
“ฉันจะจัดให้อย่างงามเลย”เธอคนนั้นเดินตรงเข้ามาหาพร้อมกับง้างมือ แต่เชื่องช้าขนาดนี้ไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก ผลัก!!!...คลุกๆๆๆ ผลักทีเดียวกลิ้งตกบันไดไปนอนกองอยู่ที่พื้น ฉันค่อยๆเดินลงมาจากบันไดแล้วมองเธอคนนั้นอย่างพิจารณา
"“เฮ้ย...”"ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆยัยกระโปรงสั้นกิ๊กตาดีเวย์ดึงขาฉันจนเซเกือบล้มลงแต่ก็ไม่เป็นผลมากนักเพราะฉันสะบัดขาออกทันแต่เธอยังไม่หยุดแค่นั้นยังคงพยายามทำร้ายร่างกายฉันดังนั้น ฉันเลยออกแรงยันไปเต็มๆ ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจก็เธอพยายามทำร้ายฉันก่อนนิ
"“โหดชมัด.."เสียงแผ่วๆของเนวีดังมากระทบหู ฉันก็รู้ว่าฉันโหด และฉันก็สงสารเธอคนนี้เหมือนกันแต่เธอเลือกที่จะใช้กำลังกับฉันก่อน
"“ออกไปจากที่นี้ซะนะค่ะ" พี่ชายของฉันไม่อยากพบคุณ
”ฉันพูดแล้วพยุงเธอให้ยืนขึ้น ทั้งๆที่สภาพเธอตอนนี้เดินเองรำบากแต่เพราะอะไรไม่ทราบเธอผลักฉันซะกระเด็นแล้วพยายามจะตระกายขึ้นมาที่ชั้นสองอีก คราวนี้ฉันคว้าแขนเธอไว้แต่เธอหันมาตบหน้าฉันซะฉากใหญ่...ความรู้สึกเจ็บๆชาๆที่ใบหน้าทำให้ฉันฟิวส์ขาด...ตบฉันเหรอ หมับ!!!ฉันคว้าแขนเธออีกครั้งคราวนี้จับตบซะ2-3ครั้งแล้วผลักเธอลงที่พื้นกระเบื้องลายสวยราคาแพง
“"จะทำอะไรน่ะ”เธอคนนั้นแทบจะยกมือไหว้ เมื่อเห็นว่าฉันกำลังนั่งค่อมบนตัวเธออยู่
“"อย่ามาที่นี้อีกนะค่ะ”"ฉันพูดแล้วยิ้มให้ ฉันไม่ได้โกธรเกลียดคุณ แต่มันจะดีมากถ้าคุณจะไม่มาที่นี้อีกฉันจะได้ไม่ต้องมาคอยตามล้างตามเช็ดเรื่องของคุณชายดีเวย์
"“เข้าใจนะ”"ฉันย้ำอีกครั้ง เธอคนนั้นพยักหน้าไปมาเร็วรัว...ฉันลุกขึ้นยืนแล้วเดินขึ้นมาที่ชั้นสอง "“น่ากลัว..."”เนวีทำหน้าแหยๆพอเห็นฉันเดินขึ้นมา ส่วนเทวาก็เอาแต่หน้าเงียบไม่พูดไม่จา ยืนบ้าล้วงกระเป๋าหาเศษตังค์
"“ไม่ร้ายแรงไปหน่อยเหรอ”"ดีเวย์หน้าซีดแล้วแอบชะโงกหน้าลงไปมองคู่ควงของตัวเองอย่างเป็นห่วง ถ้าห่วงซะขนาดนั้นจะให้ฉันไปปะ ชะ ดะ กับเขาทำไม
“"ฉันไม่ได้ทำอะไร...แค่ทำตามที่พี่ดีเวย์สั่งเท่านั้นเอง”"ฉันตอบ ดีเวย์ย่นคิ้วนิ่วหน้า
“"ฉันไม่ได้สั่งให้เธอทำเรื่องน่ากลัวแบบนี้สักหน่อย”"
“"มันไม่ต่างกันหรอก”เนวีพูดแล้วส่ายหัวช้าๆ
"“ครั้งที่แล้วเพราะยัยนี้เชื่อแกไม่ใช้ความรุนแรง กิ๊กแกก็เลยตบยัยข้าวโพดซะหน้าเน่า
”"เทวาออกความเห็นด้วยน้ำเสียงโมโนโทน...ฉันเกลียดเสียงหมอนี้ชะมัดเลย~ “"คืนนี้มันดึกมากแล้ว ฉันง่วงนอนขอไปนอนก่อนนะค่ะเนวี ไว้เสาร์-อาทิตย์เรามาเล่นเกมส์ด้วยกันนะค่ะ”"
"“จร้า^ ^~"”เนวียิ้มกว้างแล้วโบกมือให้
“ขืนฉันบังคับเธอคงโดนตีเข่าเข้าให้”เนวีบ่นเบาๆแล้วเดินเข้าห้องไปพร้อมกับเทวาและดีเวย์ หมดสิ้นกันสักทีนะคืนนี้...ง่วงนอนจะตายแล้วเนี้ย