พรหมลิขิตรัก ( แต่งใหม่ ) ( girlfriend )

"....." ยุนอามองพีแต่พีก็หันไป
"ฉันขอตัวไปนอนก่อนแล้วกันนะ" พีเดินไป
..เช้าวันต่อมา..
"เห้อ....ถึงสักที" จินบิดขี้เกียจจากการที่ถูกออยซบไหล่เป็นชั่วโมงๆ
"ยุนอา เดี๋ยวฉันไปส่งบ้านนะ" คิวพูด
"ค่ะ"
"วันนี้ฉันกลับก่อนล่ะ บ๊ายบ่ายfriend" วิวเอ่ย
"อืม"
"ฉันกลับก่อนนะจิน จุ๊ฟ" ออยส่งจุ๊ปให้จินแล้วเดินขึ้นรถไป
"ตืด ตืด ตืด" เสียงมือถือของคิวดังขึ้น
"ฮัลโหล ได้ๆๆ" คิวพูดกับปลายสาย
"เห้อ...."
"มีอะไรรึเปล่า" จินถาม
"คือพ่อฉันเรียกฉันให้กลับบ้านก่อนนะสิ พ่อฉันบอกว่ามีธุระด่วน"
"อ้าว ยังงี้แกก็ไปส่งยุนอาไม่ได้นะสิ"
"ยุนอาฉันขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้"
"ถ้างั้น กลับดีๆนะ ฉันไปนะ"
"ค่ะ"
"เห้ย.....เรา....กลับหอก่อนแล้วกันนะ" จินพูดเพราะอยากให้ยุนอากับพีได้อยู่เพียงลำพังกันสองคนในเวลาไม่มาก
"เดี๋ยวฉันไปส่งมั้ย" พีพูด
"ไม่เป็นไรค่ะ แขนของเธอ..."
"แค่นี้เอง เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"ค่ะ"
..ผ่านมา 1 ชั่วโมง..
"ซู่ ซู่" เสียงฝนเม็ดใหญ่ตกกระหน่ำลงมา
"เห้ย....." พีมองสายฝนที่โปรยปรายลงมา
"ฝนตกอยู่ เธอจะอยู่ที่นี่ก่อนก็ได้นะ รอให้ฝนซาแล้วค่อยกลับ"
"......" พีมองแล้วเดินเข้าไปในห้องเล็กๆของยุนอา
"เธออยู่ที่นี่คนเดียว ไม่กลัวบ้างเหรอ"
"ไม่ค่ะ ฉันชินกับการอยู่คนเดียวแล้ว"
"ถ้า....เธอเหงาเธอก็เรียก...ฉัน..เอ่อ...ไม่สิ เรียกคิวมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้นะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"
"ห้องนี้สวยดีนะ เธอคงชอบหิมะสินะ เห็นห้องนี้มีแต่รูปหิมะ"
"ค่ะ ฉันชอบเวลาหิมะตก มันสวย แต่ที่นี่ฉันไม่เห็นหิมะเลย"
"ที่นี่เมืองร้อน หิมะไม่ตกหรอก"
"ค่ะ"
"เธอโชคดีมากนะที่...คิวมันรักเธอจริง"
"........"
"ฉันก็ไม่เคยคิดเหมือนกันนะว่าวันนึงฉันจะชอบใครสักคนได้มากกว่าเธออีกแล้ว"
"......" ยุนอานิ่งแต่ในใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
"เธอได้ยินไม่ผิดหรอกนะ ว่าฉันชอบเธอ แต่....มันเป็นแค่...ความหลงใหลเท่านั้นหล่ะ ฉันก็พึ่งรู้ว่าตัวจริงคือวิว" พีตัดสินใจพูดออกไปถ้าเกิดไม่พูดกลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ได้
"แล้ว......ตอนนี้....." ยุนอาน้ำตาคลอเบ้า
"ตอนนี้ฉันชอบ......" พีหันไปมองยุนอาที่นั่งน้ำตาซึม
"........"
"ฉันชอบเธอไม่ได้จริงๆ ฉันจะต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้รักเธอ"
"แล้วถ้า....ฉันชอบเธอล่ะ"
"ธ ธ เธอ....."
"ฉันชอบเธอ"
"ฉันก็....เอ่อ.....ฉันไม่ได้ชอบหรือรักเธอ ทั้งหมดมันเป็นแค่ ความหลง ความหลงเท่านั้น"
"TT"
"รักกับคิวให้นานนานนะยุนอา" พีพูดจบก็เดินถือกระเป๋าเดินตากฝนออกไป
..เช้าวันต่อมา..
"ฟึด ฟึด" เสียงจากการสั่งน้ำมูกของพีที่เมื่อคืนตากฝนจนเป็นหวัด
"ฮัด ฮัดชิ้ว!!!!!"
"นักเรียนไหวมั้ย ไปกินยาก่อนไป"
"ค่ะครู"
.
.
"อ้าวพีไปไหนเหรอ" วิวที่เดินมากับเพื่อนๆก็หยุดถาม
"ไปกินยาหน่ะ พอดีเป็นหวัดนิดหน่อย"
"จริงเหรอ ไหนเป็นไงบ้าง" วิวเอามือเข้าไปแตะหน้าผากของพี
"........"
"โห ตัวร้อนๆนะเนี้ย ไปไปเดี๋ยวเราพาไปกินยาเอง"
"อืมๆ"