ทดลองแต่งนิยาย ไม่ต้องเข้าม๊าา

<เรื่องมั่วบนเรือโจรสลัด>

เช้าวันนี้อากาศสดใสนะครับ ดูสิ.. แสงอาทิตย์ยามเช้ากระทบกับคลื่นน้ำส่องประกายระยิบระยับเชียว ผมว่าผมชอบนะในยามนี้ เหมาะสำหรับการไปตกปลามากินที่สุดเลย

อาา.. ว่าแล้วก็ไปตกเลยดีกว่า เอาหอยไปกินระหว่างรอแก้เบื่อด้วยก็ดี

"โย่! มายเฟรน จะตกปลาหรอ ไปด้วยสิ"

เสียงทุ้มทักทายดังมาแว่วใกล้ๆหู ใกล้.. ใกล้ไปจนเหมือนกำลังกระซิบข้างหูผมเลย ตะ.. แต่คงไม่มีอะไรหรอกมั้งครับ อย่าตกใจสิ ผมต้องห้ามหันไปมองมันนะ ไม่รู้จะมาไม้ไหนอีก

"รีบตามมาละกัน"

"ค้าบๆ"

ผมเดินละออกมาจนถึงจุดโปรดของผม จุดนี้มันบังแดดได้ดีด้วยนะ(เฉพาะตอนเช้า) แถมเป็นที่ๆผมเคยมีประวัติเบ็ดตกปลาบาดมือด้วย ผมเลยปลื้มตรงนี้เป็นพิเศษ มองดูปลาตัวเล็กตัวน้อยที่ว่ายไปมาอยู่กลางทะเลก็มีความสุขไปอีกแบบแฮะ

เพราะเดี๋ยวมันก็ไปอยู่ในท้องของผมกันหมดแหละ หึๆๆ

เหวี่ยงเบ็ดออกไปสุดแรงเกิดที่มี ด้วยความโลภ เอ๊ย! ด้วยความยินดี มองหน้าผมสิ ผมยิ้มอย่างมีความสุข ยิ้มอย่างเป็นมิตร หน้าผมออกจะไปทางโลภตรงไหนครับ ช่วยบอกทีสิ ^__^

เฟี๊ยว!!! ปุ๊บ!

"What The F***"

บะ.. เบ็ดหลุดมือ

ผมเลือกที่จะมองตามเบ็ดที่ปลิวออกไปสู่ความเวิ้งว้างกลางท้องทะเลด้วยความหงุดหงิด ขณะที่มองตามก็เห็นอะไรผ่านตาไปแว๊ปเดียว แว๊ปเดียวจริงๆ ผมจึงเลือกที่จะทิ้งการจ้องมองเบ็ดมาเพ่งสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าแทน

ผู้หญิง! ผู้หญิงผมแดงคนนั้นกำลังนอนหลับอย่างสบายใจบนแผ่นไม้กลางน้ำทะเลที่มีคลื่นอันแสนสงบ

ไม่ใช่ละ...

"ตุ่น! ตุ่น อย่าพึ่งออกเรือนะเว้ย!!"

ผมตะโกนบอกเพื่อนอีกคน ซึ่งไม่รู้ตอนนี้ตื่นหรือยัง.. แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมควรทำมากกว่าปลุกตุ่นนั้นก็คือ.. ช่วยเธอ

"มายเฟรน เฮ้ย! จะไปไหน!!"

เสียงน้ำสาดกระเด็นไปทั่วบริเวณ แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลามาสนใจเสียงอะไรทั้งนั้น จนกระทั่งว่ายไปถึงตัวเธอ ผู้หญิงน่ารักคนนี้.. ช่างเหมาะกับการเป็น เฮ้ย! นี่ไม่ใช่เวลามาชื่นชมนะเว้ย ต้องรีบพาเธอขึ้นเรือก่อนให้เร็วที่สุด เรือๆๆ เรืออยู่ไหนว๊า!!!

ดึงแผ่นไม้ที่เธอนอนอยู่ไปหาเรืออย่างทุลักทุเล ทั้งกลัวมันพลิกคว่ำอีก ทั้งกลัวหลงเรืออีก(เหมือนเมื่อกี้) ผมจึงทุเรศอย่างที่คิดนั่นแหละครับ T^T ปี้ มองผมด้วยสายไม่เข้าใจ กวางบื้อนั่นมันจะเข้าใจอะไร ก็ต้องให้ผมอุ้มเธอขึ้นเรืออีก อนาถไหมล่ะครับ..

"มายเฟรนไปลากสาวที่ไหนมาอีกล่ะวะ แจ่ม!"

"ใช่เวลาเล่นไหมครับ ^_^"

"ค้าบๆ ขั้นแรกต้องฝายปอดก่อน มายเฟรนคงทำไม่ได้หรอกเราเป็นหมอ เราทำเป็นคนเดียว"

"ทำอะไรก็รีบทำ พร่ามเพื่อ!"

"ค๊าบ!"

ผมลุกเดินหนีให้หมอนั่นจัดการคนไข้(คนใหม่)ของมันต่อไปก็แล้วกัน เสียงเอะอะข้างหลังทำให้ผมต้องหันไปดู ซึ่งทำให้ผมลืมข้อห้ามอะไรบางอย่างจากตัวเองไป.. นั่นก็คือ เกี่ยวกับหมอนี่ ห้ามแม้แต่จะคิดที่จะหันไป เพราะลูกเล่นมัน อุ๊บ!!

"อื้อ!~"

"อาาา.. ฝายปอด" ยกยิ้มมุมปาดก่อนเช็ดน้ำลายที่ไหลเยิ้มตรงคางผม.. เหมือนตบหัวแล้วลูบหลังเลยใช่ไหมครับ หึๆๆไอ้เพื่อนเลว ไม่รอดแกไม่รอดแน่ๆ - -*

"หนวดขึ้นอีกแล้วนะมายเฟรน หัดโกนซะมั่งสิ"

พบกับท่าไม้ตายใหม่ของผม ^-^

ลูกเตะ.. พลังตีนควาย ย๊ากกก!!!

ปึ๊ก! แอ่ก!!

"อ๊าก! เจ็บนะเว้ย!!"

ผมมองเพื่อนสุดที่รักนอนดิ้นทุรนทุรายกุมท้องตัวเองอยู่ แต่ก็อย่าไปสนใจมันเลยครับ มองผ่านๆไปเหมือนเศษสวะตัวหนึ่งเหอะ ตอนนี้อารมณ์หงุดหงิดอย่างมากถึงมากที่สุด ถ้ามองหน้ามันอีกที มีหวังผมได้ฆ่าคนตายโดยเจตนาอีก

เดินเข้าไปเหยียบซ้ำก่อนข้ามไปหาสาวผมแดงที่นอนไม่ได้สติอยู่ อุ้มช้อนในท่าเจ้าสาวก่อนที่จะพาเข้าห้องส่วนตัวผม หึๆๆ แค่คิดก็ครึ้ม =. =

ไม่ใช่ๆ

ยังไงฝากหมอนั่นไปก็ไม่ได้เรื่องอยู่ดีครับ อย่างน้อยถ้าอยู่กับผมกับตุ่นก็คงปลอดภัยกว่าหมอนั่นคนเดียวแหละ

....

...

..

.

'ว่าแต่ตายยังนะ'