สะดุดรัก นายหน้าหวานจอมป่วน (yaoi 18+ 3P)

วันรุ่งขึ้น 

ผมเดินออกมาจากคอนโดพร้อมเนธาน  ที่แกว่งกุญแจรถไปมา ผิวปากอย่างอารมณ์ดี  ไม่ต้องบอกเราก็รู้กันว่า  วันนี้จะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้น

       “อย่าลืมน่ะ”

      “เรื่องอะไร”ผมตอบกวนๆ

     “ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่อง”เนธานมองหน้าผมพร้อมกับทำหน้าตาเจ้าเลห์ “วันนี้ไงที่ฉันจะได้เคียวลูกแกะน้อย นามว่า ปันปัน อย่าลืมเรื่องที่ตกลงกันไว้ฉันยอมให้นายก่อน  แต่ครั้งที่สองต้องเป็นฉัน  ถ้านายเล่นนอกเกมเมื่อไหร่  เมื่อนั้นจะถึงจุดจบของนายนะครับ”เนธานขู่  ดูสิมันขู่ผม  คิดว่าผมจะกลัวหรือไง  (กลัวดิ  แฮะๆ) เพราะเมื่อเนธานเอาจริงเมื่อไหร่  แม้แต่ผมยังไม่กล้าหือ  โหด เถื่อน เรียกง่ายว่าปีศาจ  เพราะใครที่ทำให้คนอย่างเนธานไม่พอใจ  คนนั้นเตียมตัวลงหลุมได้เลย  ถึงผมจะพอฟัดพอเหวียง ผมยังไม่กล้าเลย

       “รู้แล้ว” ผมตอบ

       “ดีมาก”เนธานพูดจบ  ก็เดิยขึ้นรถแรมโบกีนี้สีแดงเพลิง ออกไปผมก็ขึ้นรถของผมสิถึงราคาจะแพงไม่เทาเนธานก็เถอะ   พ่อผม รักลูกไม่เท่ากันสังเกตจากรถก็ได้ (ผมลอเล่น) รถของผมได้เพราะจบปอตรี  แต่เนธานจบปอเอก รถเราเลยราคาแตกต่างกันนิดหน่อย

        ผมเดินทางมาถึงมหาลัยตอนเจ็ดโมงเช้าก็เห็นลูกแกะน้อยของผมนั่งยิ้มนั่งหัวเราะกับผู้หญิงคนนึ่งที่ผมคิดว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน  ผมแอบมองอยู่ข้างเสา จนเขานัดรวมตัวผมจึงเดินออกไป  ผมพะยายามไม่สบตาคนตัวเล็ก  ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน เพื่อที่ผมจะล่อเหยื่อให้ติดเบทง่ายขึ้น

         ผมทำทุกอย่างตามที่เพื่อนผมสั่งไม่ว่าจะต้องออกไปเต้นแร้งเต้นกา  ทำท่าอุบาท แต่ผมไม่แคร์เพื่อที่จะทำให้ลูกแกะน้อยตายใจ

         ข้าวโอ๊ด หรือเรียกสั้นว่าไอ้โอ๊ด เป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่เด็กพ่อแม่เรารู้จักกัน   ผมกับมันเลยสนิทกันเป็นพิเศษและมันก็ช่วยผมปิดเรื่องที่ผมจบปอตรีไว้เป็นความลับ   มันใช้งานผมอย่างกับธาตุ  ทั้งเก็บกลองแบกกรอง ขนโต๊ะแจกน้ำ ผมทำทุกอย่างที่มันสั่ง

       “แน็ต”ข้าวโอ๊ดเรียก ผมอย่างสนิทสนม เพราะทั้งคณะมีมันนี้แหละที่กล้าเรียกชื่อเล่นผม

        “มีอะไร”ผมถามอย่างใจเย็น

         “พอดีฉันหิวน้ำอ่ะ  แก่ช่วยเอาน้ำมาเสริฟให้คนหล่ออย่างฉันหน่อยได้ไหมวะ”

         “อยากจะแดกน้ำก็เดินไปหยิบเอา”ผมพูดอย่างอารมณ์เสียง  แต่ขาเจ้ากำดันเดินไปหยิบให้มัน  เหมือนรู้งาน

        “ดีมากเพื่อรัก”มันตบหัวผม  เหมือนผมเป็นลูกหมาผู้ซื้อสัตว์

        ผมเดินมานั่งตรงถังน้ำแข็งเพราะอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงช่วงพักเบรกกินข้างตอนเที่ยง และผมต้องเป็นคนเสริฟน้ำ  ซึ่งหน้าที่นี้ผมอาสามาทำเอง  รุ่นน้องปีหนึ่งเดินมาต่อแถวรับน้ำและข้าวกล่อง  ผมเห็นคนร่างบางที่ตอนนี้เสื้อผ้าเปื้อนสี ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยนวดแมว จมูกสีแดงหน้ารัก  ผมชักอยากจะจับแมวกดแล้วสิ 

        “เอาน้ำอะไรครับ”ผมถามผู้หญิงคนหนึ่งที่เอาแต่จ้องหน้าผม   เธอได้สติก่อนจะยิ้มแล้วรีบวิ่งหนีไปโดยไม่ลืมยิบขวดน้ำเปล่าไปด้วย 

        “รับน้ำอะไรดี”ผมถามปันปันที่ไม่กล้าเดินเข้ามาใกล้ผม  เอาแต่ก้มหน้าก้มตา

        “เอาน้ำแดงครับ”เสียงหวานตอบ

       ผมก้มลงไปตั้งน้ำแข็งและไม่ลืมเอายาเม็ดเมื่อคืนลงแก้วไปด้วยก่อนจะรีบเทน้ำแดงโดยที่ไม่มีใครทันสังเกต  ผมยื่นให้    ร่างบางรับแล้วรีบเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อทันที  ผมนั่งมองสักเกตุอาการณ์ของคนตัวเล็กอยู่ห่างว่ายาจะออกฤทธิ์ตอนไหน  นักศึกษาปีหนึ่งเริ่มนำกล่องข้าวที่กินเสร็จมาทิ้งในถุงดำ แล้วนำแก้วน้ำพลาสติกมาวางไว้ตรงหน้าผมซึ่งผมจะเป็นคนเก็บลงถุงดำเองเพราะถุงดำถูกมัดติดกับเสาร์ หลังถังน้ำแข็ง

         ลูกแกะน้อยของผมเริ่มมีอาการณ์ให้เห็นแล้วครับ  ใบหน้าแดงกำปากอมชมพูเผลขึ้นเล็กน้อย  ผมแค่ลองแตะโดนตัวลูกแกะน้อยของผมร่างบางก็เผลอเป่งเสียงหวานออกมาให้ได้ยิน

         “อ๊ะ”มือบางรีบยกขึ้นมาปิดปากทันทีเมื่อเผลอส่งเสียงแปลก ๆ ออกมา

         “เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า  อยากไปห้องพยาบาลไหมเดียวพี่พา”ผมอาสา ร่างเล็กมีท่าทางประม่านิดหน่อย  ไม่กล้าสบตาผม ผมยิ้มอย่างพอใจในผลงาน

          “ไป  ปันอยากไป ห้องพยาบาลตอนนี้”ร่างบางตอบเสียงสั่นมือไม้เหมือนจะเกะกะไปหมด

         “ไอ้โอ๊ด  เดียวเองดูตรงนี้ต่อนะ   เหมือน ปันปันจะไม่สบายว่ะ  กูพาไปห้องพยาบาลแปบ”

        “ตัวเล็กจะไปไหน”เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งทักขึ้น ร่างบางหันกลับไปมองต้นเสียง  

        “ปันจะไปห้องพยาบาลรู้สึก ปวดหัวนิดหน่อย”

       “ให้เราไปเป็นเพื่อไหม”เธออาสา

        “มะ  มะ  ไม่  เราไปเองได้ แพร  ทำกิจกรรมต่อเถอะ”ร่างบางตอบเสียงสั่น ก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันทีซึ่งผมก็ไม่รอช้ารีบเดินตามออกมาอย่างเนียนๆ

          “จะไปไหน”ผมดึงแขนร่างบางไว้เมื่อคนตัวเล็กกำลังจะวิ่งเข้าห้องน้ำ

         “ห้องน้ำ  อยากเข้าห้อง น้ำ”ร่างบางตอบเสียงสั่น

         ผมมองร่างบางอดรู้สึกสงสารไม่ได้  เพราะตอนนี้ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยเหงื่อ มือบางกำเข้าหากันแน่น “ให้พี่ช่วยอะไรไหม”

         “ช่วย ปันด้วย”ร่างบางคราง เสียงแผ่วแทบจะเป็นเสียงกระซิบ

        “จะให้ช่วยอะไร  เราไม่บอกพี่จะรู้ไหม”ผมทำหน้าตาไม่รู้เรื่องซึ่งได้ผลเมื่อร่างบางส่งสายตา อ้อนวอน พร้อมกับแผ่รังสีความต้องการออกมาเต็มเปลี่ยม

          “ช่วยปันทีปันไม่ไหวแล้ว”ร่างบางลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับปล่อยโฮออกมาทันที

ผมนั่งมองคนร่างบางอย่างเอ็นดูผมก้มลงไปอุ้มคนร่างบาง  ก่อนจะเดินเข้าห้องพยาบาลที่มีเนธานนั่งรออยู่ก่อนแล้ว 

        “กว่าจะมาได้นะอิธาน”เนธานเอ่ยทัก ผมว่างคนตัวเล็กลงบนเตียง  ก่อนจะเดินไปคุยกันเนธาน แต่ร่างบางไม่ยอมจับชายเสื้อของผมไว้แน่น “ช่วย ปันด้วย จะไม่ไหวแล้ว”

         เนธานเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าของ ปันปัน  ก่อนจะถอดเสื้อสูตรออก เนธานอุ้มคนตัวเล็กลงมาจากเตียงก่อนจะ ประกบริมฝีปาก อย่างห้าใจไม่อยู่ ผมได้แต่มอง ก่อนจะร่วมด้วยช่วยกันทำให้คนร่างบางมีความสุข

       “อื้อ”ร่างบางครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่  พร้อมกับพยายามจะถอดเสื้อของเนธานออก

       ผมจูบตาม ซอกคอจนมาถึงหน้าอกที่มีเม็กทับทิวสีแดงประดับอยู่ วนไปวนมาอยู่หลายรอบ  ร่างบางแอ่นอกขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว  ส่วนเนธานก็เอาแต่จูบคนร่างบางที่ตอนนี้หอบจนตัวโยง  ผมมองหน้าเนธาน    ที่ตอนนี้แทบจะควบคุมสติไม่อยู่  ผมก็เหมือนกันอยากจะจับคนร่างบางกดลงตรงนี้เลย

        ไม่นานเสื้อผ้าของคนตัวเล็กก็ไปกองอยู่ปลายเท้า  รวมทั้งของผมและเนธาน ผมจับร่างบางคว้ามหน้ากับพื้นห้องพยาบาล

         “เจ็บ”ร่างบางคลางออกมาไม่ได้สับเมื่อผม ใช้นิ้มสำรวจช่องทางรักที่เป็นสีชมพู ผมขะยับเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสองนิ้ว   ร่างบางผวา  แต่โดนเนธานจับกดไว้กับพื้นพร้อมกับ  มองจูบให้อย่างดูดดื่ม   “อือหายใจไม่ออก ”ร่างเล็กครางออกมาอย่างห้ามใจไม่อยู่

          ตอนนี้ผมเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผมถอดนิ้วออกช้าๆ  ก่อนจะถอดกางเองออกจากร่างกาย  ตอนนี้ทั้งเนื้อตัวผมไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว มังกรน้อยของผมก็พร้อมออกรมเต็มที่ ทั้งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนกับผู้หญิงคนไหน   

          “เจ็บ  ไม่  เอา  ออก  ไป น่ะ” เสียงหวานร้อง กระท้อนกระแท่น เมื่อความวาวหวานหายไปในพริบตา  ความเจ็บปวดเข้ามาแทนที่ 

           ผมแทบจะครั้งตายเมื่อมังกรของผมไม่สามารถเข้าไปได้แม้แต่ส่วนปลาย  ผมมองหน้าเนธาน  อย่างขอความช้วยเหลือ  เนธานจับขาสวยแยกออกจากกันเป็นวงกว่างเพื่อที่จะให้ผมขยับได้ง่ายขึ้นแต่มันไม่ง่ายเลย  มันเข้าได้แค่ส่วนปลาย

          “ฮือ  ๆๆ  อ๊ะๆ   จะ   เจ็บ   อิธาน   จะ  ใจร้าย  ”ร่างบางคลางออกมาไม่ได้สัพ พร้อมกับสายหัวไปมา   ผมมองร่างบางอย่างสงสารแต่จะให้ผมหยุดตอนนี้หรอ  บอกเลยไม่มีทาง

         “มันจะไม่เจ็บน่ะ  อดทนอีกนิดนะ คนดี”เสียงเนธานปลอบคนตัวเล็กพร้อมกับจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

        “โอ้ยยยยยย  เจ็บบบบ   จะตาย  อุ๊บ ”เสียงปันปันวีดร้อง  แต่โดนเนธานจูบปิดปากไว้ก่อน เพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา

น้ำตาเม็ดใสอาบทั้วใบหน้านวน  เพราะความเจ็บ  และจุก

       ผมแช่งมังกรน้อยของผมนิ่ง  ผมไม่คิดว่าคนตัวเล็กตรงหน้าจะรับผมได้  ผมพยายามไม่ขยับในทันที   แต่แรงตอดรัดของร่างบางแทบจะทำผมคลั่งตาย

        “ปัน  อยู่ นิงๆ”ผมบอกเสียงต่ำ  แต่ร่างบางดูเหมือนจะไม่ฟังที่ผมพูดเลย  ร่างบางพยายามส่ายสะโผกกลมหนี  แต่ไม่รู้หรือไง ว่าทำอย่างนี้ มันไม่ดีกับตัวเอง

          เนธานพยายามเก็บความต้องการไว้อย่างเต็มเหนี่ยว  แล้วยิ่งเห็นน้องชายของตนอยู่ในตัวคนร่างบาง ความต้องการเข้ายิ่งสูงขึ้น  อยากจะจับคนตัวเล็กลงแล้วแทรกน้องชายของเข้าเข้าไปในช้องทางรักพร้อมกับอิธาน  แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะ แค่ของอิธานคนร่างบางแทบจะรับไม่ไหว

         “ใจเย็นๆ น่ะ  ปันปัน”เนธานปลอบพร้อมกับจับเชอรี่สีชมพูของปันปันขยับขึ้นตามจังหวะเพื่อให้คนตัวเล็กคลายความเจ็บปวด

          ผมใจเย็นไม่ไหวมื่อ คนร่างบางเริ่มขยับสะโผกเข้าหาเอง  เมื่อผม ไม่ยอมขยับ  สะโผกมลส่ายไปมาเหมือนเรียกให้ผมเข้าไป  ผมเริ่มขยับช้าๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นเร็วตามอารมณ์  ตอนนี้ เนธานจับคนตัวเล็กนอนหงาย  พร้อมกับจัดท่าให้อย่างสวยงาม  โดยเอาปันปันนั่งหันหน้ามาทางผม เพื่อที่ผมจะได้ขยับได้สะดวกขึ้น

          “อ่ะ   อ่ะ   ไม่ไหวแล้ว  เร็ว อีก”ร่างบางพูดพร้อมกับสายหัวไปมาเมื่อผมเริ่มขยับช้าลง เหมือนเป็นการแกล้ง  เนธานมองผมอย่างขัดใจ  เมื่อผมไม่ยอมเสร็จสักที

            “ถ้านายไม่ยอมทำให้เสร็จเร็วกว่านี้ ฉันรับรองนายจะไม่มีต่อรอบสองแน่ เพราะฉันอึดกว่า”เนธานพูดใส่หน้าผม  ซึ่งได้ผล  ผมกลัวไม่มีรอบสองนิ  ใครก็รู้ว่า เนธานอึกยิ่งกว่าใคร ยิ่งผู้หญิงที่เคยผ่านมาต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เนธานอ่ะ โคตรอึก

             ผมรีบขยับทันทีก่อนจะปล่อยน้ำข้นสีขาวเข้าทางชองรักของคนตัวเล็ก  ไม่นานร่างเล็กก็กระตุก  พร้อมกับปล่อยน้ำข้นสีข้าวออกมา  ผมค่อยถอดมังกรน้อยของผมออก

             “เสร็จแล้วใช่ไหม”เนธานถาม

             “อือ”ผมตอบอย่างไม่เต็มใจ”

            “งั้นตาฉันบ้าง”เนธานพูดจบก็ถอดกางเกงออก  ก่อนจะจับคนร่างบางนั่งควบทันทีโดยไม่ปล่อยให้คนร่างบางให้หายเหนื่อย

            “อ่ะ  ขยับ  ที”ผมมองคนตัวเล็กที่พยายามจะขะยับสะโผกขึ้นลงเอง  แต่โดนจับกดเข้าหาลำตัว

           “เรียชื่อพี่ก่อน  พี่ชื่อ เนท”ผมมองการกระทำของเนทพี่ชายผมเอง  เพราะผมไม่เคยเห็นมันอ่อนโยนกับใคร  แต่ว่างกับร่างบางบนตัวมันตอนนี้   มันแทบจะยกไว้บนหัว 

          “เนท  ช้วยปันด้วย  ปันต้องการ  นะ  ขยับ ที”ผมฟังเสียงหวานขอร้องเนธานน้องชายผมก็ตื่นขึ้นมาอีกรอบ  ผมเข้าไปรวมวงอย่างห้ามใจไม่อยู่ ผมขมเม้นตามติ่งหู จนคนร่างบางขยับคอหนี   ก่อนจะลงมาเรื่อยๆ จนเห็นทั้งสองคนสอดประสานกัน  ผมยื่นมือไปจับลูกเชอรี่ที่ดูเหมือนจะหวานกว่าใคร ขยับขึ้นลงตามจังกวะกระแทกของเนธาน

            เนธานจับคนร่างบางนอนควั้มหันหน้ามาทางผม เสียงหวานยังคลางไม่หยุด  ผมยื่นน้องชายไปตรงหน้าของปันปัน  ซึ่งแน่นอนร่างบางหน้าแดงจัด ก้มหน้าซุกบนเสื้อที่ผมถอดทิ้งไว้ พร้อมกับส่ายหัวไปมา

           “ปัน ไม่คิดจะช่วยพี่เลยหรือไง”ผมพูดเสียงอ่อย

           ได้ผลเมื่อร่างบางเงยหน้าขึ้นมามอง  “ปันทำไม่เป็น”สนพูดเสียงสั่น  ไม่รู้ว่าความต้องการมากมายแบบนี้มันมาจากไหน

            “เดียวพี่สอน”ผมยื่นนิ้วเข้าไปในปากแดง “ดูด”ร่างบางทำตามทันที “แล้วอย่าให้โดนฟันหล่ะ”ผมบอก  ได้ผลเมื่อคนหัวไวทำตามอย่างว่าง่าย

            “เอาลองทำ แบบที่พี่สอนดู” ผมยื่นมังกรน้องของผมไปจ่อบนปากแดง  ซึ่งร่างบางคอยเลียเหมือนอมยิ้ม  ลิ้นบางค่อยตันส่วนปลายก่อนจะเอามังกอนน้อยของผมเข้าใปจนเต็มปาก  แล้วค่อยขยับเข้าออกตามจังหวะที่เนธานกระแทก

             “อ่ะ”ผมครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่  ร่างบางดูเหมือนจะมีกำลังใจขึ้น 

            “ไม่ไหวแล้ว  ปันไม่ไหว”ร่างบางครางกระเซ่าเมื่อกำลังจะไปถึงจุดหมาย

เนธานพ้นน้ำรักจนเต็มหลัง ส่วนผมเต็มปากบางผมก้มลงไปจูบ เพื่อชิมรสรักว่ามันจะหวานขนาดไหน

           “อีกรอบน่ะ”ผมกระซิบข้างหูคนร่างบาง   ก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักบทใหม่ให้คนร่างบางได้ริมรส  ผมกับเนธานมอบบทรักให้คนร่างบางจนเลยเวลา  จนตอนนี้ใกล้จะเย็นแล้ว  ผมอุ้มคนที่หลับไม่ได้สติขึ้นรถ ก่อนจะขับกลับไปที่คอนโดของพวกเราสองคน

****************************************

มาช้าไปนิดๆๆๆ

ใกล้จะสอบเเล้ว  คงจะหายไปอีกเป็นเดือน 

ต้องขออภัยด้วยน่ะ  อยาโกรธเขาน่ะ