bakery love ขนมหวานชิ้นนี้ฉันรักที่สุด♥

       "อึก อึก อึก"เสียงฉันกระดกน้ำเปล่าเข้าปาก เฮ้อ~ ในที่สุดก็เก็บกวาดชั้นแรกเสร็จซักที เหนื่อยจัง เหนื่อยกว่าทำงานที่บ้านตั้งเยอะ ขืนทำงานต่อไปมีหวังฉันต้องเป็นลมแน่ๆเลยQAQ
       "เธอพอจะทำขนมเป็นไหม?"โซระที่ยืนบื้อมองท้องฟ้าอยู่หันมาถาม
       "ไม่"ถึงฉันจะทำงานบ้านมากมายสารพัดสารเพ แต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะทำขนมหรืออาหารอะไรเลย-0-
       "งั้นเราคงต้องไปขอให้ริงโกะช่วยสินะ= ="
       "ริงโกะ...ริงโกะเป็นใครอ่ะ"?
       "ริงโกะเป็นเพื่อนฉันเอง ยัยนั่นทำขนมเก่งมากๆเลยนะ"
       "แล้วริงโกะอยู่ที่ไหนอ่ะ"ไร่แอปเปิ้ลที่ห่างจากที่นี่3กิโลรึไง=^=
       "ไร่แอปเปิ้ลที่อยู่ห่างจากที่นี่3กิโล"โซระ เดี๋ยวๆไอที่ฉันคิดข้างบนฉันคิดเล่นๆนะ เป็นจริงได้ไง= =^
       "ตั้ง3กิโลเชียวนะ นายจะไปหาได้ยังไง"ที่นี่ก็ไม่มีรถซะด้วยสิ ถึงมีตานี่ก็ขับไม่ได้หรอก
       "ปั่นจักรยานไป"โซระพูดแล้วชี้ไปที่จักรยานคันหนึ่ง ปั่นจักรยานเนี่ยนะ-[]-
       "นายไม่กลัวปั่นไปชนชาวบ้านข้างทางหรอ"ปั่นอยู่ดีๆไปชนคนเข้าเดี๋ยวซวยอีกนะ0..0
       "ไม่ชนหรอกน่า วันนี้เป็นวันทำงานไม่น่าจะมีคนออกมาเดินข้างทางหรอกถึงมีก็น้อยแหละ"โซระ นั่นน่ะสินะ ลืมไปว่าวันนี้วันอังคารคนเขาก็ไปทำงานกันทั้งนั้นแหละ
       "รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะเย็นซะก่อน"พูดจบโซระก็เดินไปหยิบจักรยานคันนั้น ฉันก็เดินตามไป นี่มันใกล้จะเย็นแล้วหรอพึ่งรู้นะเนี่ย
       "ฉันขี่เธอนั่งเบาะนะ อ้ะ! แล้วเวลาจะขึ้น ค่อยๆขึ้นนะ ถ้าเธอรีบขึ้นเดี๋ยวจักรยานฉันพัง"ป..ปากเปื่อยเป็นที่สุด บังอาจว่าฉันอ้วนงั้นหรอ หุ่นฉันออกจะผอมเพรียว-^-*
       "ย่ะ"ฉันตอบแล้วขึ้นไปบนเบาะท้ายจักรยาน
       "เหวอ"จู่ๆตานั่นก็ออกตัวกระทันหันทำให้ฉันผู้ยังไม่ได้หาที่จับแทบตกจักรยานแต่ดีที่คว้า....ตัวตานั่นไว้ทัน
       "อย่ารัดแน่นนักสิหายใจไม่ออก"โซระปั่นจักรยานช้าลง
       "..."ฉันค่อยๆปล่อยตัวตานั่นแล้วมาจับเบาะรองนั่ง
       "ที่นี่รถเยอะจังเลยนะ"ฉันหันไปมองถนนที่มีรถเต็มไปหมด รถเยอะอย่างงี้คงมีมลพิษเยอะน่าดู
       "ก็บ้านเมืองมันเจริญขึ้นทุกวันนี่หน่ารถก็เพิ่มมากขึ้น คนที่ทำผิดฏจราจรก็มีมากขึ้น แถมไม่ใช่แค่รถอย่างเดียวนะที่เพิ่มมากขึ้น ขยะก็เพิ่มมากขึ้นด้วย ทั้งๆที่ถังขยะก็มีอยู่แทบทุกที่แท้ๆ ก็ยังจะทิ้งไม่เป็นที่อีก เหตุผลที่บ้านเมืองเต็มไปด้วยขยะก็เพราะคนเห็นแก่ตัวแบบนัั้นนั่นแหละ"อธิบายเทพกว่าที่คิดนะเนี่ยคุณโซระ0..0 
       "ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะบ้านเมืองก็มีคนดีๆอยู่เยอะเหมือนกันนะ"
       "นั่นน่ะสินะ"
.
.
.
.
.
.
.
       "เอี๊ยด~"เสียงจักรยานจอดหน้าไร่แอปเปิ้ลขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ไม่น่าเชื่อว่าในเมืองจะมีที่แบบนี้ด้วย(ของจริงมีรึปล่าวไม่รู้แต่มันมีในมันสมองของคนเขียนAWA)
       "ริงโกะอยู่ไหมครับ?"โซระลงมาจากรถจักรยานแล้วเดินเข้าไปถามลุงคนหนึ่งที่กำลังเก็บแอปเปิ้ลอยู่
       "ริงโกะจังอยู่ในบ้านมีอะไรจะคุยกับริงโกะจังงั้นหรอ ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระหรือทำขนมลุงไม่ให้พวกหนูเข้าไปหรอกนะ"ลุงคนนั้นหันมามองพวกเรา
       "เอ่อ...ผมเป็นเพื่อนริงโกะจังผมจะมา...ชวนไปทำการบ้านด้วยกันน่ะครับ^^"โกหกแบบหน้าไม่อายมากค่ะคุณโซระ- -
      "หรอ...งั้นก็เข้าไปหาสิ"พูดจบลุงก็เก็บแอปเปิ้ลต่อไป
      "ครับ ปะ ไปหาริงโกะกัน"พูดจบโซระก็เดินไป เฮ้ย! รอฉันด้วยสิ><
ณ บ้านของริงโกะ(ข้างในไร่แอปเปิ้ล) 
      "ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เสียงโซระเคาะประตูหน้าห้องของริงโกะ จะว่าไปบ้านของริงโกะนี่ก็ใหญ่พอตัวเลยนะ
      "อ้าว! โซระซังเข้ามาก่อนสิ"คนที่ชื่อริงโกะเปิดประตูออกมา ริงโกะนี่ก็หน้าตาน่ารักดีเหมือนกันนะ-w-
      "อืม"พูดจบโซระก็เดินเข้าห้องของริงโกะ แล้วฉันล่ะ0..0?
      "พาใครมาด้วยหรอ"ริงโกะมองมาที่ฉันซึ่งกำลังยืนเอ๋ออยู่-0-
      "เพื่อนน่ะ"
      "งั้นเหรอ เข้ามาก่อนสิ"
      "อ..อื้ม"
โปรดติดตามตอนต่อไป