bakery love ขนมหวานชิ้นนี้ฉันรักที่สุด♥

       "โฮ่ง โฮ่ง"เสียงหมา(?)เห่า เดี๋ยวๆที่นี่มีหมาด้วยหรอ พี่สาวเป็นพวกแพ้ขนสัตว์ไม่น่าจะเลี้ยงไว้นี่หรือว่าจะเป็น.....วิญญานของเจ้า'ปีโป้' ปีโป้เป็นมะหมาสุดแสนน่ารักที่คุณยายเลี้ยงเอาไว้ มันเป็นหมาที่ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่เพราะยายเก็บมันมาจากถังขยะ(?) คุณคิดว่ามันเป็นอะไรตายล่ะเป็นโรคตายงั้นหรอไม่ใช่เลย มันโดนรถชนตายตางหากล่ะ=0=
       อยากรู้อ่ะว่าเสียงหมาเห่านั่นใครเป็นคนทำ หรือว่าจะเป็นเจ้าปีโป้จริงๆ คงไม่หรอกมั้งเจ้าปีโป้คงไม่มาหลอกฉันหรอก ปีโป้น่ะ น่ารักจะตายเนอะ 
       "โฮ่ง โฮ่ง"เสียงหมานั่นเห่าไม่หยุด หยุดสักทีเถอะ คนกลัวโว้ย- - ม...ไม่ไหวแล้วต่อมอยากรู้อยากเห็นทำงานเต็มที่แล้วค่ะตอนนี้ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเสียงนั่นมันคือเสียงอะไร เอาล่ะ เริ่มจากฟังว่ามันมาจากไหนก่อนก็แล้วกัน อืม...รู้แล้ว จากการที่ฉันใช้หูของฉันซึ่งหูของฉันนั้นมันฟังเสียงได้ดีเป็นเลิศ ฉันก็ได้พบว่าเสียงนั่นมันดังมาจาก...ห้องใต้หลังคาค่า
       แต่...ฉันจะขึ้นไปดีไหมนะ บันไดที่ใช้ขึ้นไปสภาพมันก็ดูโทรมมากๆ บางทีถ้าขึ้นไปเดินอยู่ดีๆไม้อาจจะหักก็ได้ใครจะไปรู้ ฉันอยากรู้จริงๆเลยว่าพี่สาวทิ้งที่นี่มากี่ปีแล้วสภาพถึงได้เป็นแบบนี้
       "กริ๊งๆ"เสียงกระดิ่ง(?)หน้าร้านดังขึ้น  เอ๋? ใครมากันนะ ดูจากสภาพแล้วที่นี่ไม่น่าจะมีคนเข้ามา...ไม่สิ..ไม่น่าจะมีคนเดินผ่านเลยด้วยซ้ำ    
       "ใครคะ"ฉันตะโกนถามบุคคลปริศนา(?)  
       "..."ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก กรุณาเรียกใหม่อีกครั้ง- - ทำไมไม่ตอบ เดี๋ยวถ้าแม่เจอแล้วแม่คิดว่าลูกเป็นผี แม่จะเตะให้กระเด็นเลย      
       "ตู้ม!"เสียงกล่องที่วางอยู่ตกลงมา แปลกจริง ที่นี่ไม่น่าจะมีลม หรือว่า...ทั้งเสียงกระดิ่งทั้งกล่องตก..จะเป็นฝีมือคุณยาย..คุณยายคะได้โปรดอย่ามาหลอกหลอนกันเล้ย~
       "นี่เธ...แอ้ก!"what the help! อยู่ๆก็มีใครก็ไม่รู้มาสกิดไหล่ฉัน ทำให้ฉันผู้ขวัญอ่อน หันหลังไปต่อยผู้นั้นอย่างจัง ทำให้ผู้นั้นล้มเลยทีเดียว ว่าแต่...ใครอ่ะ คนหรือผี คนมั้ง ถ้าเป็นผีคงต่อยไม่ได้หรอกเนอะ
       "งี้ด งี้ด"มีหมาตัวหนึ่งวิ่งลงมาจากด้านบนแล้ววิ่งไปหาบุคคลปริศนา ไอหมาตัวนี้สินะที่มันเห่า
       "อูย~ เจ็บ"บุคคลปริศนาใช้มือลูบแก้มตัวเอง สมน้ำหน้าตอนแรกถามแล้วไม่ตอบ- -
       "นี่เธอต่อยฉันทำไมเนี่ย"บุคคลปริศนาเงยหน้ามาตะหวาดฉัน ดูเหมือนบุคคลผู้นี้จะเป็นผู้ชายนะ หน้าตาก็....หล่อน้อยกว่าฉันนิดนึง=w=
       "โทษที ก็นายมาแบบเงียบๆฉันก็นึกว่าเป็นผีอ่ะ"ฉันเอื้อมมือไปช่วยบุคคลปริศนาให้ลุกขึ้น step up please-0-
       "เธอเป็นใคร?"บุคคลปริศนาพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วถามฉัน เป็นคน-0-
       "ฉันชื่อเอยะ เป็นหลานสาวของคุณยายที่เปิดร้านนี่แล้วก็เป็นน้องสาวของพี่เอมิคนที่มาดูแลที่นี่ต่อจากคุณยาย เหตุผลที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะโดนพี่สาวอ้อนวอนให้มาดูแลต่อจากเธอเพราะเธอต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เข้าใจนะ ok ว่าแต่นายเป็นใคร?"
       "ฉันชื่อโซระ เป็นคนที่พี่สาวเธอใช้ให้มาเป็นคนพาเธอดูรอบๆ" 
       "อ่อ..หรอ นายรู้มั้ยว่าทำไมที่นี่ถึงเป็นแบบนี้"
       "รู้สิ ที่นี่เป็นแบบนี้ก็เพราะพี่สาวของเธอเก็บข้าวเก็บของในร้านไปใส่ในกล่องกะจะให้เธอจัดร้านใหม่ พอพี่สาวเธอเก็บของเสร็จปุ๊ป ก็ปิดร้านแล้วไปเตรียมตัวเรียนต่อ2เดือน"2เดือนเนี่ยนะมันต้องเตรียมตัวไปเรียนอะไรมากมาย แต่ที่สำคัญแค่2เดือนทำไมร้านมันถึงได้เป็นงี้ล่ะ ที่นี่แมงมุมกับปลวกเยอะหรอ0..0
       "เรื่องพวกนั้นอย่าไปใส่ใจเลย ตอนนี้เรามาจัดระเบียบร้านให้เข้าที่เข้าทางดีกว่า"พูดจบโซระก็เดินไปเก็บกล่องที่ตัวเองทำตก
       "อืม..หมาตัวนี้ชื่ออะไรหรอ"ฉันหยิบเจ้าหมาน้อยที่เห่าอยู่ตอนนั้นขึ้นมาดู น่ารักเป็นที่สุด
       "ชื่อปีโป้ เวลาทำความสะอาดเอามันไว้นอกร้านด้วยล่ะ...ฉันบอกให้เธอทำงานไม่ได้ให้ถามชื่อหมา- -"พูดจบโซระก็เอาไม้กวาดขนไก่ที่วางอยู่ข้างๆมาตีหัวฉัน เจ็บอ่ะQAQ
       "รีบทำงานได้แล้ว"
       "ค่า~ นายท่าน"
โปรดติดตามตอนต่อไป