นายบอดี้การ์ดตัวร้ายปล้นหัวใจยัยวายร้ายเจ้าเสน่ห์

     ณ เซไนค์ ไฮสคูล
     เวลา 09.30 น. ปี 3
     "เอ้า! เด็กๆนั่งที่ได้แล้ว เดี๋ยวอาจารย์จะแนะนำเด็กใหม่ที่บอกไปเมื่อวาน อาจดูกะทันหันไปหน่อยนะ เข้ามาสิ"
     สิ้นเสียงของอาจารย์ประจำห้อง เสียงซุบซิบก็ดังขึ้นพร้อมประตูที่เปิดขึ้นร่างบางของคนคนๆหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง
     "สวัสดีค่ะ ชื่อจีเซลอยู่คณะบริหาร ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงสดใส ฟังแล้วดูไพเราะเพราะพริ้งมาก จนหลายคน เอ่อ...คงไม่ใช่ ทุกคนเลยต่างหาก ต่างก็ตกตะลึงใบหน้าเที่งดงามราวนางฟ้าตกลงมาจากสวรรค์ ใบหน้านวลละเอียด คิ้วโก่ง จมูกโด่งเป็นสัน ขนตางอนยาว ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อ ดวงตาคมสีแดงทับทิม ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวทุกสิ่งทุกอย่างบนใบหน้าจัดได้ว่าพระเจ้าทรงประทานหน้าตามาให้เธอแต่เพียงผู้เดียว แถมรูปร่างหน้าตาก็กลมกลืนกันได้อย่างไม่หน้าเชื่อ
     ความจริงจีเซลก็ไม่อยากพูดแบบนั้นหรอก แต่ป๊าบอกว่า'สร้างมิตรไว้ก่อน' ถ้าเธอสร้างศัตนูตอนนี้มีหวังภารกิจของเธอได้ล้มเหลวเป็นแน่ อีกอย่างเธอถูกย้ายมา มหา'ลัยที่นี่โดยเฉพาะ ไม่สามารถย้ายหรือลาออกได้ขณะปฏิบัตรภารกิจ
     "ฮะๆๆ นี่ทุกคนถึงกับตะลึงเลยเหรอ ไม่หน้าเชื่อ สงสัยมหา'ลัยของเราคงจะมีดาวคนใหม่มาแทนคนเก่าแล้วล่ะ"อาจารย์พูดติดตลก พร้อมกับทำลายความเงียบ
     "อาจารย์คะ อาจารย์จะให้หนูนั่งตรงไหนคะ?"
     "อ๊ะ!จริงสิ อืมม งั้นเธอไปนั่งตรงที่ว่างตรงนั้นก็แล้วกันนะ"อาจารย์ชี้ที่นั่งให้ดู ข้างๆโต๊ะของเธอมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังส่งยิ้มหวานมาให้เธอ ขณะที่เธอกำลังเดินไปที่โต๊ะ
     ขณะที่เธอเดินอยู่นั่นเอง ก็มีสายตาเกือบยี่สิบคู่กำลังจ้องมองมาที่เธออย่างไม่วางตา และเมื่อเดินไปถึงที่โต๊ะเท่านั้นเอง...
     "อรุณสวัสดิ์คร้าบบบ องค์หญิง ^^"ก้นแตะเก้าอี้ไม่ถึงสามวิ นายยิ้มหวาน(ตั้งฉายาให้เรียบร้อย)ก็บังอาจมาทักทายฉัน นี่!จะไม่ให้ฉันพักเหนี่อย(ตรงไหน?)บ้างเลยรึไงกันนะเจ้าพวกนี้
     "อรุณสวัสดิ์ค่ะ เอ่อ...ไม่ต้องเรียกฉันว่าองค์หญิงก็ได้ค่ะ เรียกจีเซล ธรรมดาก็พอค่ะ"
     "ครับ งั้นเรียกผมว่าน้ำหวานก็แล้วกัน ^^"
     "อุ๊บส์ คิก คิก น้ำหวานชื่อน่ากินดีนะคะ"
     "ครับ มีแต่คนพูดแบบนี้ทั้งนั้น^^"
     "อ่อค่ะ ท่าทางจะลำบากนะคะ"
     "แค่ตอนแรกๆน่ะครับ ตอนนี้น่ะชินแล้ว^^"
     "เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะคะ อาจารย์เริ่มสอนแล้ว"
     "ครับ^^"
      จะว่าไปก็...เสียดายนิดๆแฮะอุตส่าคุยกันจนถูกคอแล้วเชียว เฮ้อ!เอาเถอะโอกาสหน้ายังมีอยู่
เอ๊ะ!จะว่าไปนายนี่ก็มีคุณสมบัติอยู่นา เหมาะมากที่จะทำให้ภารกิจของฉันสำเร็จ วะฮ่าฮ่า
     พักเที่ยง ณ โรงอาหาร
     "จีเซล กินอะไรดีมื้อนี้เดิ๋ยวฉันเลี้ยง ถือซะว่าเป็นการต้อนรับนักศึกษาคนใหม่^^"
     "อืมม ก็ได้งั้นเอาข้าวหมูกรอบ แล้วก็ชาดำเย็นหนึ่งแก้วนะ"
     "งั้นรอแป๊บ ^^"
     ใครจะเชื่อ!!0o0 ภายในวันเดียวฉันกับนายยิ้มหวานจะสนิทกันได้ถึงเพียงนี้ ชั่วพริบตาเราสนิทกันมากราวกับเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันหลายปีแน่ะ   
     เอ๊ะ!อยู่ดีๆก็มีคนมากระชากไหล่ฉันพร้อมลากฉันไปทางหลังตึก โอ๊ย!นี่คนนะไม่ใช่ควายถึงจะมาลากกันแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นผลักฉันไปกระแทกกับรั้วกั้นบริเวณไว้ไม่ให้สัตว์ใหญ่หรืออื่นๆเข้ามาภายในมหา'ลัย
     "นี่เธอ!อย่าเหลิงให้มากนักล่ะ น้ำหวานเขาก็แค่เห็นเธอเป็นของเล่นข้ามเวลาเท่านั้นแหละ นี่เตือนเพราะความหวังดีล้วนๆนะ เพราะฉันไม่อยากให้เธอต้องเสียใจภายหลัง"นักศึกษาคหนึ่งพูด ดูลักษณะท่าทางคงเป็นหัวหน้า ละมั้ง?
     "คุณคงเข้าใจผิดแล้วละค่ะ ฉันกับน้ำหวานเราสองคนเป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ"
     "จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ สิ่งที่เธอต้องทำอย่างเดียวคือ!..ออกห่างจากน้ำหวานซะถ้าไม่อยากเจอดี"
     "คุณเป็นแฟนของน้ำหวานเหรอ?"
     "เปล่า แต่ในอนาคตฉันต้องได้เป็นแน่"
     "งั้นก็แปลว่า คุณกับน้ำหวานยังไม่ได้เป็นอะไรกัน"
     "ทำไม!"     "ถ้าอย่างนั้นฉันยิ่งออกห่างจากน้ำหวานไม่ได้ เพราะคุณก็แค่ทำตัวเป็นแฟนน้ำหวาน"
     "กรี๊ดดด นังบ้า แก"
     "ทำไมเหรออ"
     "ชิ!ฝากไว้ก่อนเถอะพวกเรา กลับ!"ยัยนั่นกล่าวด้วยความเจ็บใจ ฮึ!เป็นไงล่ะฝีมือฉัน ดั้นไปสร้างศัตรูเพิ่มมาคนนึงแล้วเนี่ย T^Tเพราะมันอาจจะกระทบกับภารกิจของฉันก็ได้นา แล้วภารกิจของฉันก็มีเวลาแค่เทอมเดียวเท่านั้นเองนะ คิดแล้วเจ็บใจตังเองจริงๆ
      "แฮ่ก แฮ่ก จีเซลนี่เธอหายไปไหนมา รู้มั้ยฉันหาเธอตั้งนาน จนเกือบทั่วโรงอาหารแน่ะ"
      "โทษทีๆ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย แหะ แหะ"
      "กับใคร?"
      "เอ๊ะ!"
      "ฉันถามว่า เธอไปมีเรื่องกับใคร!"
      "ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยฮะ"
      "...ขอโทษ"
      "ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าฉันมีเรื่องกับผู้หญิงกลุ่มนึงก็แล้วกัน แต่ถ้านายอยากรู้นายก็ไปสืบเองก็แล้วกันนะ แล้วก็ขอบใจสำหรับอาหารมื้อนี้นะ"น้ำหวานหารู้ไม่ว่าหญิงสาวกำลังทดสอบเขาอยู่
      " อืม ^^"ชายหนุ่มตอบรับสั้นๆ
     "เฮ้ย!ไอ้น้ำหวาน มานั่งนี่สิวะ พาสาวคนนั้นมาด้วย"จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งเรียกน้ำหวานห้วนๆดังมาจากข้างหลังที่ฉันยืนอยู่ พอหันกลับไปก็พบกับผู้ชายปะมาณ2-3คนมองมาทางนี้อยู่ ฉันกับน้ำหวานจึงเดินไปนั่งตามคำชวน
     "โห! สวยสุดยอด0o0 นี่แกคิดจะฮุบไว้คนเดียวงั้นเหรอไม่แบ่งเพื่อนเลยรึไงวะ"
     "เปล่านะเว้ย พวกแกคิดกันไปเองเราสองคนบังเอิญอยู่ห้องเดียวกันแล้วก็เป็นเพื่อนร่วมห้องธรรมดาเท่านั้นเอง"
     "เอ๊อ ให้มันจริงเถ๊อะ นี่เธอชื่ออะไรน่ะ ฉันชื่อทาโร่นะ^^"
     "ฉัน จีเซลค่ะ"
     "ฉัน เซไนค์"เอ เซไนค์เหรอชื่อคุ้นๆแฮะ 
    "บีเรียล"คนข้างๆทาโร่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เหมือนกับไม่อยากบอกชื่ออย่างนั้นแหละ แต่ทั้งสามคนหล่อมากเลยนะ อย่างว่าแหละก็โรงเรียนคุณหนูนี่เนอะ แต่ฉันว่าคนที่ชื่อ เซไนค์นี่โคตรหล่อเลยอ่ะ คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางสีลูกเชอร์รี่ที่เพิ่งสุกใหม่ๆ ขนตางอนแถมยาวมาก แต่ที่สดุดตาที่สุดก็เห็นจะเป็นดวงตาละมั้ง เขามีดวงตาสีอเมทิสที่เฉี่ยบคมถ้าถูกมองนานๆอาจละลายได้เลยนะเนี่ย 'ผู้ชายคนนี้อันตรายจริงๆ' นี่ขนาดฉันว่าน้ำหวานหล่อแล้วนะ นายนี่หล่อกว่าน้ำหวานไปเยอะเลยอ่ะ ถ้าให้จัดอันดับละก็เซไนค์ที่หนึ่ง น้ำหวานที่สอง บีเรียลที่สาม คนสุดท้ายคือทาโร่