นายบอดี้การ์ดตัวร้ายปล้นหัวใจยัยวายร้ายเจ้าเสน่ห์

     ณ เซไนค์ ไฮสคูล

     เวลา 09.30 น. ปี 3

     "เอ้า! เด็กๆนั่งที่ได้แล้ว เดี๋ยวอาจารย์จะแนะนำเด็กใหม่ที่บอกไปเมื่อวาน อาจดูกะทันหันไปหน่อยนะ เข้ามาสิ"

     สิ้นเสียงของอาจารย์ประจำห้อง เสียงซุบซิบก็ดังขึ้นพร้อมประตูที่เปิดขึ้นร่างบางของคนคนๆหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง

     "สวัสดีค่ะ ชื่อจีเซลอยู่คณะบริหาร ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงสดใส ฟังแล้วดูไพเราะเพราะพริ้งมาก จนหลายคน เอ่อ...คงไม่ใช่ ทุกคนเลยต่างหาก ต่างก็ตกตะลึงใบหน้าเที่งดงามราวนางฟ้าตกลงมาจากสวรรค์ ใบหน้านวลละเอียด คิ้วโก่ง จมูกโด่งเป็นสัน ขนตางอนยาว ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อ ดวงตาคมสีแดงทับทิม ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวทุกสิ่งทุกอย่างบนใบหน้าจัดได้ว่าพระเจ้าทรงประทานหน้าตามาให้เธอแต่เพียงผู้เดียว แถมรูปร่างหน้าตาก็กลมกลืนกันได้อย่างไม่หน้าเชื่อ

     ความจริงจีเซลก็ไม่อยากพูดแบบนั้นหรอก แต่ป๊าบอกว่า'สร้างมิตรไว้ก่อน' ถ้าเธอสร้างศัตนูตอนนี้มีหวังภารกิจของเธอได้ล้มเหลวเป็นแน่ อีกอย่างเธอถูกย้ายมา มหา'ลัยที่นี่โดยเฉพาะ ไม่สามารถย้ายหรือลาออกได้ขณะปฏิบัตรภารกิจ

     "ฮะๆๆ นี่ทุกคนถึงกับตะลึงเลยเหรอ ไม่หน้าเชื่อ สงสัยมหา'ลัยของเราคงจะมีดาวคนใหม่มาแทนคนเก่าแล้วล่ะ"อาจารย์พูดติดตลก พร้อมกับทำลายความเงียบ

     "อาจารย์คะ อาจารย์จะให้หนูนั่งตรงไหนคะ?"

     "อ๊ะ!จริงสิ อืมม งั้นเธอไปนั่งตรงที่ว่างตรงนั้นก็แล้วกันนะ"อาจารย์ชี้ที่นั่งให้ดู ข้างๆโต๊ะของเธอมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังส่งยิ้มหวานมาให้เธอ ขณะที่เธอกำลังเดินไปที่โต๊ะ

     ขณะที่เธอเดินอยู่นั่นเอง ก็มีสายตาเกือบยี่สิบคู่กำลังจ้องมองมาที่เธออย่างไม่วางตา และเมื่อเดินไปถึงที่โต๊ะเท่านั้นเอง...

     "อรุณสวัสดิ์คร้าบบบ องค์หญิง ^^"ก้นแตะเก้าอี้ไม่ถึงสามวิ นายยิ้มหวาน(ตั้งฉายาให้เรียบร้อย)ก็บังอาจมาทักทายฉัน นี่!จะไม่ให้ฉันพักเหนี่อย(ตรงไหน?)บ้างเลยรึไงกันนะเจ้าพวกนี้

     "อรุณสวัสดิ์ค่ะ เอ่อ...ไม่ต้องเรียกฉันว่าองค์หญิงก็ได้ค่ะ เรียกจีเซล ธรรมดาก็พอค่ะ"

     "ครับ งั้นเรียกผมว่าน้ำหวานก็แล้วกัน ^^"

     "อุ๊บส์ คิก คิก น้ำหวานชื่อน่ากินดีนะคะ"

     "ครับ มีแต่คนพูดแบบนี้ทั้งนั้น^^"

     "อ่อค่ะ ท่าทางจะลำบากนะคะ"

     "แค่ตอนแรกๆน่ะครับ ตอนนี้น่ะชินแล้ว^^"

     "เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะคะ อาจารย์เริ่มสอนแล้ว"

     "ครับ^^"

      จะว่าไปก็...เสียดายนิดๆแฮะอุตส่าคุยกันจนถูกคอแล้วเชียว เฮ้อ!เอาเถอะโอกาสหน้ายังมีอยู่

เอ๊ะ!จะว่าไปนายนี่ก็มีคุณสมบัติอยู่นา เหมาะมากที่จะทำให้ภารกิจของฉันสำเร็จ วะฮ่าฮ่า

     พักเที่ยง ณ โรงอาหาร

     "จีเซล กินอะไรดีมื้อนี้เดิ๋ยวฉันเลี้ยง ถือซะว่าเป็นการต้อนรับนักศึกษาคนใหม่^^"

     "อืมม ก็ได้งั้นเอาข้าวหมูกรอบ แล้วก็ชาดำเย็นหนึ่งแก้วนะ"

     "งั้นรอแป๊บ ^^"

     ใครจะเชื่อ!!0o0 ภายในวันเดียวฉันกับนายยิ้มหวานจะสนิทกันได้ถึงเพียงนี้ ชั่วพริบตาเราสนิทกันมากราวกับเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันหลายปีแน่ะ   

     เอ๊ะ!อยู่ดีๆก็มีคนมากระชากไหล่ฉันพร้อมลากฉันไปทางหลังตึก โอ๊ย!นี่คนนะไม่ใช่ควายถึงจะมาลากกันแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นผลักฉันไปกระแทกกับรั้วกั้นบริเวณไว้ไม่ให้สัตว์ใหญ่หรืออื่นๆเข้ามาภายในมหา'ลัย

     "นี่เธอ!อย่าเหลิงให้มากนักล่ะ น้ำหวานเขาก็แค่เห็นเธอเป็นของเล่นข้ามเวลาเท่านั้นแหละ นี่เตือนเพราะความหวังดีล้วนๆนะ เพราะฉันไม่อยากให้เธอต้องเสียใจภายหลัง"นักศึกษาคหนึ่งพูด ดูลักษณะท่าทางคงเป็นหัวหน้า ละมั้ง?

     "คุณคงเข้าใจผิดแล้วละค่ะ ฉันกับน้ำหวานเราสองคนเป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ"

     "จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ สิ่งที่เธอต้องทำอย่างเดียวคือ!..ออกห่างจากน้ำหวานซะถ้าไม่อยากเจอดี"

     "คุณเป็นแฟนของน้ำหวานเหรอ?"

     "เปล่า แต่ในอนาคตฉันต้องได้เป็นแน่"

     "งั้นก็แปลว่า คุณกับน้ำหวานยังไม่ได้เป็นอะไรกัน"

     "ทำไม!"
     "ถ้าอย่างนั้นฉันยิ่งออกห่างจากน้ำหวานไม่ได้ เพราะคุณก็แค่ทำตัวเป็นแฟนน้ำหวาน"

     "กรี๊ดดด นังบ้า แก"

     "ทำไมเหรออ"

     "ชิ!ฝากไว้ก่อนเถอะพวกเรา กลับ!"ยัยนั่นกล่าวด้วยความเจ็บใจ ฮึ!เป็นไงล่ะฝีมือฉัน ดั้นไปสร้างศัตรูเพิ่มมาคนนึงแล้วเนี่ย T^Tเพราะมันอาจจะกระทบกับภารกิจของฉันก็ได้นา แล้วภารกิจของฉันก็มีเวลาแค่เทอมเดียวเท่านั้นเองนะ คิดแล้วเจ็บใจตังเองจริงๆ

      "แฮ่ก แฮ่ก จีเซลนี่เธอหายไปไหนมา รู้มั้ยฉันหาเธอตั้งนาน จนเกือบทั่วโรงอาหารแน่ะ"

      "โทษทีๆ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย แหะ แหะ"

      "กับใคร?"

      "เอ๊ะ!"

      "ฉันถามว่า เธอไปมีเรื่องกับใคร!"

      "ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยฮะ"

      "...ขอโทษ"

      "ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าฉันมีเรื่องกับผู้หญิงกลุ่มนึงก็แล้วกัน แต่ถ้านายอยากรู้นายก็ไปสืบเองก็แล้วกันนะ แล้วก็ขอบใจสำหรับอาหารมื้อนี้นะ"น้ำหวานหารู้ไม่ว่าหญิงสาวกำลังทดสอบเขาอยู่

      " อืม ^^"ชายหนุ่มตอบรับสั้นๆ

     "เฮ้ย!ไอ้น้ำหวาน มานั่งนี่สิวะ พาสาวคนนั้นมาด้วย"จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งเรียกน้ำหวานห้วนๆดังมาจากข้างหลังที่ฉันยืนอยู่ พอหันกลับไปก็พบกับผู้ชายปะมาณ2-3คนมองมาทางนี้อยู่ ฉันกับน้ำหวานจึงเดินไปนั่งตามคำชวน

     "โห! สวยสุดยอด0o0 นี่แกคิดจะฮุบไว้คนเดียวงั้นเหรอไม่แบ่งเพื่อนเลยรึไงวะ"

     "เปล่านะเว้ย พวกแกคิดกันไปเองเราสองคนบังเอิญอยู่ห้องเดียวกันแล้วก็เป็นเพื่อนร่วมห้องธรรมดาเท่านั้นเอง"

     "เอ๊อ ให้มันจริงเถ๊อะ นี่เธอชื่ออะไรน่ะ ฉันชื่อทาโร่นะ^^"

     "ฉัน จีเซลค่ะ"

     "ฉัน เซไนค์"เอ เซไนค์เหรอชื่อคุ้นๆแฮะ 

    "บีเรียล"คนข้างๆทาโร่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เหมือนกับไม่อยากบอกชื่ออย่างนั้นแหละ แต่ทั้งสามคนหล่อมากเลยนะ อย่างว่าแหละก็โรงเรียนคุณหนูนี่เนอะ แต่ฉันว่าคนที่ชื่อ เซไนค์นี่โคตรหล่อเลยอ่ะ คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางสีลูกเชอร์รี่ที่เพิ่งสุกใหม่ๆ ขนตางอนแถมยาวมาก แต่ที่สดุดตาที่สุดก็เห็นจะเป็นดวงตาละมั้ง เขามีดวงตาสีอเมทิสที่เฉี่ยบคมถ้าถูกมองนานๆอาจละลายได้เลยนะเนี่ย 'ผู้ชายคนนี้อันตรายจริงๆ' นี่ขนาดฉันว่าน้ำหวานหล่อแล้วนะ นายนี่หล่อกว่าน้ำหวานไปเยอะเลยอ่ะ ถ้าให้จัดอันดับละก็เซไนค์ที่หนึ่ง น้ำหวานที่สอง บีเรียลที่สาม คนสุดท้ายคือทาโร่