คิวบิก (รักที่ไม่เรียกรัก)

     ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบตัวเองในชุดนักเรียนที่นอนอยู่หน้าสถานที่แห่งหนึ่ง ที่นี่มันที่ไหนกันนะสภาพเหมือนไม่ใช่ญี่ปุ่น มันดูใหย่โตอย่างกับบ้านคน ใช่!นี่ต้องเป็นหน้าบ้านใครสักคนแน่ๆอ่ะ เอ๊ะ ว่แต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นึกแปป -0-

     ชิสุกะพ่อทำน้ำหวานมาให้ลูก อ่ะดื่มซะจะได้สดชื่นนะ

     ขอบคุณค่ะพ่อ แล้วพี่อันล่ะคะ ไม่ดื่มหรอค่ะ

     พี่อันดื่มไปแล้วล่ะลูก ชิสุกะรีบดื่มซะนะลูก 

    ค่ะพ่อ ขอบคุณนะคะ

     อ๋ออย่างนี้นี่เอง TT มะหมายความว่าฉันโดนทิ้งหรอเนี้ยยยย ม่ายยยยยย >< ล่ะฉันจะทำยังไงเนี่ยที่นี่ฉันไม่รู้จักทางเลยสักนิด แถมเนื้อตัวฉันตอนนี้มอมแมมมาก โอ๊ยย ชีวิตช้านนนนนนนนน  >3<  เดี๋ยวเดี๋ยว!  ฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการฉันเชื่อชิสุกะจัง  เป็นสาวน้อยที่(ไม่ค่อย)สวย  แต่ฉัน็ไม่ได้ขี้เหร่นะ แต่ว่าสภาพฉันในตอนนี้คงได้รางวัลออสก้าแห่งความโสมมแน่ๆ ฉันมีดีที่อะไรรู้ม้ะ? สมองไง ฮุฮุ ฉันฉลาดน้ะจะบอกให้ แต่นาทีนี้ฉันเหมือนกลายเป็นคนโง่ไปแล้ว เพราะฉันไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไงดีอ่ะ ทำยังไงดี TT

   ฟุ้บบบ!  

    0_0   อะ อะไรอะไรไอพวกชุดดำนี้จู่ๆก็มาหิ้วปีกฉันลากเข้าไป นี่ฉันเป็นคนนะ!

     "นี่ พวกนายเป็นใครอ้าาาาาาา ปล่อยช้านนนนนนนนนนนนน "  ครืดๆ เสียงเท้าฉันลากกับพื้นรองท้งรองเท้าถลอกหมด ถ้าพังขึ้นมาแม่จะจับมันต้มน้ำให้กินสะเลยนิ!

     "พวกแกหูตึงรึไง บอกให้ปล่อยยยช้านนน กรี๊ดดดดดดดด"  ฉันหวีดร้องเพื่อหวังว่าพวกนี้จะยอมปล่อย แต่ที่ไหนได้เค้าทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่มีความรู้สึกไม่มีแม้กระทั่งความอ่อนไหว นี่ถ้าพวกแกไม่หน้าปุมีสิวล่ะก็ฉันต้องนึกว่าพวกแกคือหุ่นยนต์แน่ๆ

      ตุ้บบบบ!!

     เมื่อถึงจุดหมายพวกมันก็เควี้ยง ใช่! พวกมันเควี้ยงฉัน! นี่ฉันเป็นผู้หญิงนะ!

     "นี่! เจ็บนะว้อย เบาๆหน่อยไม่ได้ไงฉันเป็นผู้หญิงน้ะย้ะ!"  ฉันอุตส่าโวยวายพวกมันก็ยังนิ่ง - -

     "นี่นะหรอ อันจัง"   ผู้ชายร่างสูงคนนึงเดินเข้ามา โหหล่อจังผู้ชายผมดำ หน้าเรียว จมูกโด่งเป็นสันเลยอ่ะ แววตาสีฟ้าซ่อนความเย็นชาเอาไว้ ริมฝีปากที่น่าจูบของเค้าทำเอาฉันอยากจะ...

     "ทำไมอัปลักษณ์จัง"   เฮือกก! อีตาบ้า! ฉันมโนต่อไม่ออกทันทีที่ได้ยินคำๆนั้นออกมา 

     "นี่ นายว่าใครอ่ะ แหมหล่อมากนักหรือไงโถ่ว ดูแต่งตัวโอ๊ะๆชุดดำ จะดูดีไปไหนคะ แหมแต่งตัวสะดูดีปากเสียแบบนี้ไปใส่ผ้าถุงไป๊ ! ฮ่าฮ่า"   โอ๊ยยย สะใจจริิงวุ๊ยยย หมอนั่นคิ้วขมวดใหญ่เลย 555

     "เธอ! รู้ไหมกำลังล้อเล่นอยู่กับใคร!"   เค้าโกรธใหญ่เลยอ่ะแต่ช่วยไม่ได้ขอล้อเล่นอีกหน่อยแล้วกัน

     "อ้าว อ้าว อ้าว โถๆ น่าสงสารนายเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใครแล้วฉันจะไปรู้ไหมเนี้ยยย"   ฉันแกล้งทำเสียงสูงพร้อมกับสีหน้าที่ยั่วโมโหสุดๆ

     "เธอ! เห้ยจับเธอไปฆ่าทิ้งซะ!!"  อย่ามาล้อเล่นไปหน่อยเล้ย 555 นายฆ่าฉันก็ติดคุกอ่ะดิ

      แกร๊กๆ

     สะสะเสียงปืนน กรี๊ดดดดดดดด พวกมันหยิบปืนมาจ่อช้านนนน โอ้วม่ายยน้าาาTT

      ปังงง!!!  

      "กร๊ดดดดดดดด ฉันโดนยิงแล้ว"   หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย นี่ฉัน ฉัน ม่ายยยยย

        จ๊ะเอ๋ แหะๆๆๆ เค้าอยากลองแต่งดูนะอาจจะไม่เหมือนมากน้า ชอบไหม ถ้าชอบไม่ชอบบอกเค้าด้วยน้า จะได้ทำเรื่องใหม่ หรือติ วิจารณ์ ได้หมดเลยจ้าา