7 สาวน่ารักกับพวกผีๆจอมวุ่น

          ณ ห้องนั่งเล่นลับในปราสาทแห่งราชวงษ์ มีเพียงเจ้าหญิง 7 คนเท่านั้นที่รู้นอกนั้นก็มิมีผู้ใดรู้เลย  เสียงฝีเท้าดังเร็วขึ้นแล้วค่อยก้าวข้ามประตู ไปในห้องนั่งเล่นซึ่งก่อนหน้านั้นมีหญิงสาว 6 คนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
     "อิอิ พวกเธอมากันครบแล้วหรอจ๊ะ อืมฉันสายไปไม่กี่นาทีเองนะพวกแกหยวนๆให้ฉันหน่อยละกันนะ"เสียงของรันน่าพี่สาวคนโต แต่เพราะเกิดจากคนละแม่ และอายุไล่เลี่ยกัน ไม่กี่เดือนหรือกี่ปีทำให้พวกเธอชอบพูดกันอย่างกับไม่ใช่พี่น้องกันแต่เหมือนพูดกับเพื่อนมากกว่า ซึ่งรันน่าเป็นคุณนายสายเสมอประจำกลุ่ม เพราะมีความคิดแบบเด็กๆเลยมักคิดว่าผิดนัดไปซักประมาณ 30 นาทีก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว
     "ไม่กี่นาที บ้านคุณเธอสิค่ะ วันนี้สายไปต้อง 20 นาที ฉันถามจริงๆเถอะยัยเตี้ย สรุปคุณเธอจะต้องเบี้ยวนัดทุกครั้งเลยหรอย่ะ"เสียงอันโมโหถึงขีดสุดของไทน์แองเจิ้ลซึ่งสองคนนี้มักจะทะเลาะกันเป็นประจำอยู่แล้ว ทั้งสองเลยมักจะหาจุดอ่อนหรือจุดด้อยของแต่ละคนมาเปิดศึกน้ำลายกัน
     "โธ่คุณเสาไฟฟ้าค่ะ อย่างกับคุณสูงตายแหละมาหาว่าคนอื่นเตี้ยอยู่นั้นแหละ แล้วฉันก็ไม่ได้สายขนาดนั้นซักกะหน่อยปกติฉันจะต้องสายอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงนะค่ะ แต่เพราะว่าวันนี้มันเป็นการประชุมอันสำคัญของพวกเราฉันเลยมาสายแค่ 20 นาทีเองย่ะ"รันน่ารีบโต้กลัไทน์แองเจิ้ลทันควัน
     "แต่ทางที่ดีไม่สายเลยจะดีกว่านะจ๊ะ รันน่า"เสียงของคิมเพิ้ลผู้เที่ยงตรงต่อเวลาและเคร่งครัดในหลายๆเรื่องพูดกับรันน่าด้วยอารมณ์โมโหนิดหน่อยแต่ยังคงความใจดีผ่านทางเสียงออกมา เพราะเธอเกลียดคนเบี้ยวนัดมากที่สุดหรือทำอะไรไม่ตรงต่อเวลา แต่บางครั้งรันน่าก็มาเร็วกว่าชาวบ้านเขา(ยกเว้นไฟรแองเจิ้ล เพราะคุณไฟรนะ เร็วที่สุดในกลุ่มไม่มีใครมาเร็วกว่าคุณเธอเลยซักกะคน)คิมเพิ้ลเลยหยวนๆได้ 
     "โธ่คิมมี่ อย่าดุฉันเลยน่ะจ้า"รันน่าพูดพร้อมกับส่งสายตาอันอ้อดอ้อนใสคิมเพิ้ลและทุกคนยกเว้นไทน์แองเจิ้ล แต่ก็มิมีผู้ใดหลงทางในสายตาของเธอเลย
     "มุขนั้นมันจบไปตั้งนานแล้วค่ะคุณรันน่า  หัดไปพัฒนาสูตรมาใหม่ด้วยนะค่ะ"เสียงของ        ไทน์แองเจิ้ลยังคอยเสียดสีรันน่าไม่หยุดหย่อน
     "เจ้าค่ะ คุณไทน์"รันน่าก็ได้พูดประชดกลับมา
     "นี่พวกเธอหยุดเล่นต่อปากต่อคำได้แล้ว อีกไม่กี่ปีข้างหน้าพวกเราและสวรรค์กำลังประสบภัยร้ายแรงยังนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่นั้นแหละ อีกอย่างที่ฉันเรียกพวกเธอมาในวันนี้ก็เพราะเรื่องนี้แหละ"เสียงของเวโรนิก้าพูดออกมาด้วยความเครียดเพราะพวกเธอก็เป็น 1 ในสิ่งที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นๆพวกนี้
     "อืมงั้นเราประชุมกันดีกว่านะคะ จะได้รีบหาข้อสรุปของงงานครั้งนี้"เสียงอันอ่อนโยนของอันปันพูดทรอดแทรกขึ้นมาท่ามกลางความตึงเครียดของเหล่าสาวๆ
     "อืมงั้นประชุมได้  ตอนนี้ทางนรกต้องการตัวพวกเราและสิ่งสำคัญของสวรรค์ 7 อย่าง เพราะว่าพวกนั้นต้องการทำอะไรซักอย่างซึ่งตอนนี้ฉันก็รู้ไม่แน่ชัดจึงไม่อยากคาดเดามั่วๆ แต่พวกเรา  ปฎิเสธทางนรกไปแล้วว่าจะไม่ลงไปนรกโดยเด็ดขาด ส่วนสิ่งของอันนี้ทางองค์กรแห่งสวรรค์กำลังคุยกันอยู่ว่าจะให้หรือไม่ให้"เวโรนิก้าพูดหัวข้อการประชุมและเนื้อเรื่องโดยย่อให้กับทุกคนฟัง
     "ฉันขอถามหน่อยสิเวนนี่ สิ่งของสำคัญ 7 อย่างของสวรรค์คืออะไรบ้างหรอฉันอยากรู้อ่ะแต่ฉันไม่รู้"เสียงของไฟรแองเจิ้ลรีบถามออกมาโดยไม่ทันคิดอีกแล้ว แต่พวกเธอก็ชินกับนิสัยแบบนี้เสียแล้ว
     "ก็ได้แก่ 1.อัญมณีทุกชิ้นของสวรรค์ตรงนี้เดี๋ยวค่อยอธิบายทีหลัง
                2.น้ำตาแห่งท้องสมุทรอันนี้พวกนางเงือกเก็บรักษาอยู่
                3.สร้อยแห่งวาจาอันนี้ฉันไม่รู้
                4.เกล็ดหิมะแรกแย้ม เป็นเกล็ดหิมะที่มีเฉพาะทายาทของราชินีหิมะเท่านั้น
                5.ดอกเวโรนิก้าดอกไม้ที่มีเฉพาะเจ้าของชื่อเท่านั้นที่มี
                6.แสงแรกของอาทิตย์ขึ้นในวันแห่งการเลี้ยงฉลองของสวรรค์ 
                7.ความบริสุทธิ์ทุกอย่างของ 7 สาวแห่งสวรรค์"เสียงอธิบายอันยืดยาวของราพรินซีซึ่งคำอธิบายของราพรินซีทำให้รันน่าตอนนี้เกือยแอบหลับเสียแล้ว
     "อืมฉันเข้าใจแล้วแต่อยากให้มีใครช่วยอธิบายอะไรหน่อยด้วยได้อีกหรือเปล่าจ๊ะ"ไฟรแองเจิ้ลพูดพร้อมมองไปทางเวโรนิก้า
     "ได้...ฉันจะอธิบายทุกคนเตรียมตัวฟังฉันด้วยนะ"เวโรนิก้าพูดแล้วถอนหายใจนิดหน่อย
     "ได้จะ เวโรนิก้า"ทุกคนประสานเสียงพูดพร้อมกัน
     "อัญมณีทุกชนิดของสวรรค์น่ะฉันคิดว่าคงหามาได้ไม่หมดหรอกเพราะอัญมณีของสวรรค์มีต้องเป็นพันๆกว่าชนิด เพราะฉะนั้นอันนี้ทางองค์กรสวรรค์จึงจะมอบให้ทางนรกเป็นบางส่วนเท่านั้น อันที่สองน้ำตาแห่งท้องสมุทร อันนี้แม่ของฉันคนที่ 3 นามแซนดร้าเก็บไว้อยู่เพราะแม่เป็นนางเงือกที่มีเชื้อสายนางเงือกชั้นสูงจึงได้เก็บน้ำตาแห่งท้องสมุทรเอาไว้ แต่เพราะน้ำตาแห่งท้องสมุทรเป็นสิ่งค้ำจุนนางเงือกบนสวรรค์ทุกตัวและผู้มีเชื้อสายนางเงือก ทำให้สวรรค์ขาดสิ่งนี้ไม่ได้เลยคิดว่าจะไม่ให้กับทางนรก อันที่สามสร้อยแห่งวาจาฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันนั้นแหละ แต่เห็นคนเก่าแก่ชอบเล่ากันว่า สร้อยเส้นนี้เกิดจากความผิดพลาดและความรักขององค์ราชาแห่งสวรรค์คนหนึ่ง และนางปีศาจของนรกตนหนึ่ง ที่เกิดรักกันและได้ให้กำเนิดธิดาคนหนึ่ง ซึ่งทั้งสองคนได้ทำการผูกหัวใจของกันและกันไว้ในสร้อยแห่งวาจาซึ่งมีความเชื่อว่าสร้อยแห่งวาจาเป็นสร้อยที่ไม่ว่าใครถ้าได้สวมใส่จะมีความน่าเชื่อถือมหาศาล และคนที่เก็บสร้อยเส้นนั้นเอาไว้ก็คือธิดาของพวกเขาสองคนแต่ตอนนี้ทางองค์กรก็ไม่รู้ว่าธิดาคนนั้นคือใครเลยคิดจะไม่ให้กับนรก อันที่สี่เกล็ดหิมะแรกแย้มแม่ของฉันคนที่ 5 นามเนมิล่าซึ่งเป็นราชินีหิมะเก็บไว้อยู่แน่นอนองค์กรเอามาไม่ได้เพราะราชินีหิมะต้องเก็บอันนี้เอาไว้เพื่ออะไรซักอย่างฉันก็ไม่รู้แม่ของฉัน อันที่ห้าดอกเวโรนิก้า เป็นดอกไม้ที่อยู่ในร่างกายของฉัน ซึ่งฉันจะเอามันออกมาได้ก็ต่อเมื่อฉันได้เจอคนที่ฉันรักและรักฉัน ทางองค์กรจึงเอามาไม่ได้ อันที่หกแสงแรกของอาทิตย์ขึ้นในวันแห่งการเลี้ยงฉลอง อันนี้ทางสวรรค์จะอนุญาตให้เจ้าแห่งนรกขึ้นมาเพื่อเก็บภาพนั้นไว้ในใจ อันสุดท้ายความบริสุทธิ์ทุกอย่างของ 7 สาวซึ่งก็คือพวกเราอันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจว่มันคืออะไรแต่ฉันว่าในเมื่อพวกเราไม่ยอมลงไปในนรกข้อนี้ก็คงไม่ได้อยู่แล้ว สรุปสิ่งของสำคัญ 7 อย่างของสวรรค์ที่ให้ได้กับทางนรกมีแค่ 2 อย่างเอง แต่ว่ามันเป็นสองอย่างที่เรียกว่าไม่ค่อยสมบูรณ์แบบเท่าไรอ่ะ"เวโรนิก้าอธิบายยืดยาวกว่าราพรินซี 10 เท่าทำให้ตอนนี้รันน่าได้หลับลงไปแล้วตั้งแต่เริ่มพูดไม่นาน ส่วนคนอื่นๆก็มีอาการซะลึมซะลือแล้วค่อยหลับไป
     "อิอิ พวกพี่ๆฟังฉันจนหลับเลยแต่ไม่เป็นไรวันพรุ่งนี้เราค่อยคุยกันอีกทีดีกว่า เพราะตอนนี้ก็ 5 ทุ่มแล้วประชุมกันตอน 2 ทุ่มใช้เวลานานหน่อย อืมงั้นนอนก่อนก็แล้วกัน"เวโรนิก้าจัดการเสกที่นอน ให้เธอและพวกพี่ๆนอนหลับได้อย่างสบายใจพร้อมกับรอวันใหม่เพื่ออธิบายต่อ