Love" รักหมดใจ นายขี้หึง

                                            บทที่ 5
  เพล้ง! โครม! ปัง! เสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหวดังออกมาจากห้อง
ครัวของห้องๆหนึ่ง ซึ่งมันก็คือห้องฉันนี่เเหละค่ะ ไอ้เสียงดัง
กล่าวมันก็เเค่(ปานว่าน: ไม่เเค่มั่ง) เสียงจานชามหมอกระทะ
ตะหลิว ลฯ กระทบกระพื้น เสียงมันชั่งไพเราะเสียกระไร =__=
 โอ้! ไม่นะ ยิ่งไม่ค่อยจะมีจานชามใส่กับข้าวกินอยู่ ไม่น่าคิด
บ้าๆอยากทำ 'มาม่า' กินก่อนไปมหาลัยเลย รู้งี้ไปหาซื้อหนมปัง
กินยังดีกว่าสะอีก เเค่ทำมาม่า ฉันกับทำให้ห้องครัวหรูๆ พังได้
อย่างกับว่ามี คนมารบกันเลย =_= 
  "ค่อยกับมาเก็บเเล้วกัน..สายละยุ่ง" ฉันทำหน้าเจือนๆ ก่อนจะ
เดินออกจาโซนห้องครัวทันที ไม่รอช้า ฉันหยิบกระเป๋ายีน
ซึ่่งเเน่นอนว่าไม่ได้ซื้อเอง ^0^  เดินออกจากห้องสุดหรู~
 ที่ไม่ได้ซื้อเองอีกนั่นเเหละ  ก็อย่างนี้หละนะ~ ก็ฉันมันมีน้อง
สาวรวยนี่นา~ โฮะๆ 
  ฉันเดินออกจากคอนโดสูงเสียดฟ้า จะสูงไปไหน ถ้าไฟไหม้
ฉันจะหนีออกมาทันไหมเนี๊ย -_- 
ฉันคิดเรื่อยเปือยเดินไปริมถนน เอ๋~ นั่นมันรถคุ้นๆนะ 0^0
 ซ่า~ เสียงน้ำกระเซ็นเม็ดโตสาดใส่หน้าฉันเต็มๆ ขับรถไม่มี
มารยาท! เอ่อ...รถมันคุ้นๆนะที่มันขับผ่านเเอ่งน้ำเมื่อกี้หนะ
 อยู่ๆ เรื่องที่ผับในลานจอดรถก็เเล่นมาในหัวฉัน........
อย่าบอกนะว่า....
 "ไอบ้า!!! ไอบ้าลามก!! กลับมาเคลียร์เลยนะเฟ้ย!!" เมื่อตั้งสติได้
ฉันก็ตะโกนพูด(ด่า)ว่า(ทอ) +^+
เเต่...เอ๋~ นั่นมันเจ้านายฉันนี้เนอะ~ ไม่คุ้มๆ เราอาจจะโดนเตะ
ออกจากงานที่ได้เงินเยอะอย่างนั้นเเน่ๆ ถ้าว่าเค้าเสียๆหายๆ
เห้ย!! เเต่ว่า ไอ้นั่นมันมาขับรถเหยียบเเอ่งน้ำจนเธอเปียกเป็น
ลูกหมาเลยนะ
 เสียงนางมารกับนางฟ้าในจิตใจฉัน ว่ากันไปมา โอ้ย!! ลืมไป
เลยว่าชุดฉันเปียก!! ต้องกลับไปเปลี่ยนใช่ไหมเนี่ย..
ว่าเเต่นายนั่น! คอยก่อนเถอะ! เจอดีเเน่ ฉันจะทำให้นายอับอาย
จนไม่มีบ็อกเซอร์จะใส่เลยคอยดู (เกี่ยวไหม?)
         มหาลัยฯ (สมมุติ)
ผมนั่งขำอยู่บนเก้าอี๋หินอ่อน