ผมชอบผู้หญิงนะครับ

เฮ้อออออออ เบื่อชะมัดคับ อยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้มา 3 อาทิตย์แล้ว นี่ถามจริงผมเนี่ยมันเหมาะที่จะเป็นโรคร้ายบ้าบออะไรด้วยหรอ ผมยังงงๆ กับไอ้หมอโฟร์ทบ้านั้น ที่ทั้งวัน ก็เดินมาเยี่ยม ส่งสายตาอันน่าขยะแขยงมาให้เนี่ยยยย ถามจริงคิดไรป่าวหมอออออ นั้นไงๆ นินทายังไม่จบ มาแล้วครับพี่น้อง

"คุณทานข้าวหรือยังครับ"  ดูถามก็เห็นว่าทานแล้ว กินแต่ข้าวต้มจืดๆ จนหน้าผมจะเป็นข้าวแล้ว

"กินแล้ว" เชอะ

"ครับ"

"อ่าว ครับก็ไปสิหมอ" เบื่อหน้า หน้าตาก็ดีหรอกแต่เห็นทุกวัน ผมโคตรเบื่อ

"ครับ ก็ได้"

"เฮ้ยยย เดี๋ยว!"

"มีอะไรครับ หรือคุณไดเปลี่ยนใจอยากเห็นหน้าผมนานๆ"

ดู่ ดู๊ ดู๋ ดู พูดเขาสิ ช่างกล้านะพ่อคุณรุณช่อง

"หึ เปล่าครับ ผมแค่อยากถามว่าที่เป็นโรคร้ายเนี่ย จริงป่ะ" ใช่จริงมั้ยยยยย ออกจะแข็งแรงงงง

ดูทำหน้าสิ ถามแค่นี้ซีรอกซีเรียส นั้นไงมีพิรุจตลอด

"เออ....คือว่า..." พูดมาสิๆๆๆๆ

"นี่หมอ เออคือว่าอยู่นั้นแหละ นี้อย่าบอกนะว่าผมสบายดีไม่ได้เป็นอะไร" ใช่ๆๆๆ เบื่อโรงพยาบาลเต็มที

"คือ..ว่า ตอนนี้หมอกำลังตรวจสอบให้แน่ใจและหาวิธีรักษาอยู่นะครับ" ดูพูดสิติดๆ ขัดๆตล๊อดตลอด

เจริญแล้วพี่น้องนี้ผม เป็นโรคร้ายจริงหรอ นี้มันอะไรกัน ตั้งแต่เกิดมาผมก็ไม่เคยเป็นอะไรเลยนะครับ ถึงผมจะผอม แห้ง ก็เถอะ เพราะผมมันไร้ญาติขาดมิตรนะสิ ลุงก็ไปทำงานที่นั่นที่นี้ไกลๆ วาดรูปอะไรบ้าๆแบบนั้นเรื่อยๆ ไม่คิดจะช่วยผมจ่ายหนี้สักนิดเล๊ยยยยยย

ไม่นำซ้ำ ไอ้พวกบ้าที่นรกทอดทิ้งนั้น ก็มาด่อมๆมองๆตลอด ผมล่ะกลัว แต่ดีนะที่อยู่ห้องพิเศษ หึ ไม่ต้องแปลกใจครับ ก็ไอ้คุณหมอโฟร์ทนะครับมันให้ผมอยู่ พอถามก็บอกว่าเดี๋ยวคนอื่นติดเชื้อที่แท้ก็รังเกียจผมนี้เอง

ตอนนี้หมอโฟร์ทนั้นนะ ออกไปแล้วล่ะครับ ผมจึงลุกจากที่นอนไปสูดอากาศข้างนอกที่ระเบียงบ้าง เฮ้ออออ เย็นชะมัด ผู้คนก็เยอะ ไม่รู้เป็นญาติกับโรงพยาบาลหรือเปล่าเห็นมากันทุกวัน

"พอแล้วล่ะ เห็นแล้วเหนื่อยด้วย" ผมพึมพำกับตัวเองคนเดียว แล้วปิดประตูที่มันเป็นเหมือนกระจกเข้า และปิดประตูเหล็กอีกบาน เยอะชะมัด

จากนั้นก็เดินมาที่นอนแล้วนอนลง นี้ผมเมือนคนโคตรปกติเลยล่ะครับ ฮ่ะๆๆๆ ก่อนที่จะนอนลงผมก็เหลือบไปเห็นกับดอกกุหลาบสีขาวที่อยู่แจกัน ผมมักจะเจอมันทุกวัน ไม่รู้ใครซื้อมาเปลี่ยน แต่พอผมตื่นเช้าก็มักจะเจอมันเสมอ มันหอมครับ ผมชอบมาก

ไม่เคยมีใครรู้นะครับว่าผมนะชอบกุหลาบสีขาวมากเลยครับ เห็นผมเป็นผู้ชายแต่ผมก็ชอบดอกไม้เหมือนกันนะ

เมื่อหลายปีที่ผ่านมา มีผู้หญิงคนหนึ่งได้บอกกับผมว่า

ดอกกุหลาบสีขาว...คือรักที่บริสุทธิ์...เหมือนรักที่แม่มีให้ผม

ผมไม่เคยเข้าใจอะไรหรอกครับ เพราะผมเด็กเกินไปที่จะรับรู้มัน ตอนนี้หรอครับ ผมก็ไม่แน่ใจว่าผมเข้าใจมันหรือเปล่า

แม่ครับ...ผมคิดถึงแม่

พ่อครับ...ผมคิดถึงพ่อ

ผมหวังว่า ท่านจะเฝ้ามองผม และเป็นกำลังใจให้ผม อยู่บนท้องฟ้านะครับ

### ชีช๊าาาาาา หวัดดีท่านอ่านนนนนน สั้น ลองเปลี่ยนเป็นสั้นบ้าง เพราะนิยายที่ผ่านมา มันยาวว ซึ้ง เศร้า เหงา แต่เรื่องนี้ ยังไงไม่รู้ เจ๊ยังงงๆ กับตัวเองเลยยยยย  ###