ควักหัวใจ ไขคดีปริศนา (คฤหาสน์ฟาเรส)
เขียนโดย Jittranut
วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.25 น.
แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 16.27 น. โดย เจ้าของนิยาย
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตลอดเวลาการเดินทางฉันไม่ได้ถามไถ่อะไรคนที่มารับฉันเลย ฉันรู้สึกเหมือนเขาพยายามจะหลบหน้าฉัน และไม่อยากจะพูดอะไรกับฉันเลย
''นี่เกิดอะไรขึ้น'' ฉันพูดออกมา เมื่อพบว่าทางเข้าคฤหาสน์มีเรือจอดเต็มไปหมด และดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่อตำรวจด้วยนะ
และเมื่อฉันเดินไปถึงคฤหาสน์ฉันก็พบกับคนมากมายทั้งตำรวจ คนงาน และชาวบ้าน นี่เขามาทำอะไรเยอะแยะเนี่ยะ?
''รัสเตอร์ค่ะ เกิดอะไรขึ้น'' ฉันถามรัสเตอร์ ซึ่งเป็นแม่บ้านประจำคฤหาสน์แห่งนี้''ค..คุณหนู ม..มาแล้วหรอค่ะ'' ทำไมต้องตกใจด้วย
''ว่าไงค่ะ เกิดอะไรขึ้น''
"..." เงียบค่ะ ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ นี่มันเกิดอะไรขึ้น แล้วแม่ แม่ฉันอยู่ไหน
''ว่าไงค่ะ รัสเตอร์ เบลล่า โลซ่า อาลัม และคนอื่น ๆ ด้วย เกิดอะไรขึ้นค่ะ แล้วคุณแม่อยู่ที่ไหน'' ฉันพยายามถามแล้วถามอีก แต่ดูเหมือนทุกคนตรงหน้าฉันจะเงียบเหมือนเดิม
''...''เงียบ เงียบ เงียบ ทุกคนก้มหน้าลงพื้นโดยไม่สนใจฉันเลย
''ทำ...''
''เกิดอะไรขึ้น ทำไมมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้'' ก่อนที่ฉันจะโวยวายไปอีก ก็มีเสียงคน ๆ หนึ่งพูดแทรกขึ้นมา เสียงที่ดูจะหนักแน่น น่าแกร่งขาม มันดังมาจากข้างหลังฉัน
เมื่อฉันหันไปมองก็พบกับชายร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเนียนยังกับเจ้าหญิงในนิยาย ดวงตากลมโตสีดำสนิท ขนตางอนยาวน่าลงใหล จมูกโด่งงาม ปากสีชมพูบวกกับแก้มสีชมพูอ่อน ๆ ที่น่า.......... ไม่สิ่! นี่ฉันมาตามหาแม่นะ
''แม่ฉันอยู่ไหน''ฉันถามคนที่อยู่ตรงหน้าฉันออกไปด้วยความโมโห แต่ดูเหมือนเขาจะทำหน้ามึน ๆ ไปหน่อยนะ
''นี่คุณหนูเอลิซ ฟาเรส'' อาลัม คนสวนของคฤหาสน์ได้เอ่ยปากบอกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันไป
''อ่อ..งั้นเชอญข้างในก่อน'' เขาได้ชวนฉันเข้าไปในคฤหาสน์และนำหน้าเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น
''รออยู่แหร่ะ''
''...'' นี่เขาเป็นใครกัน มาสั่งฉันแบบนี้ได้ยังไง
ฉันนั่งอยู่ห้องนั่งเล่น เพื่อรอคนที่สั่งฉันเมื่อกี้มาเล่าเรื่องราวว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่สิ่! เขาอาจจะตามแม่มาหาฉันก็ได้
''อ๊ะ...ดื่มน้ำ แล้วก็ทำใจดี ๆ นะ'' ทำใจ? ทำใจอะไรดัน ฉันไม่เข้าใจ
''ทำใจอะไร แล้วแม่ฉันอยู๋ไหน แล้วทำไมถึงมีคนมาเยอะแยะขนาดนี้''
''เออ...คื....''
''แล้วนายเป็นใคร?''ก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกมาฉันก็เอ่ยปากถามนามเขาก่อน ก็จะให้คุยกันโดยไม่รู้จักชื่อได้ไงล่ะ
''^_^"เขายิ้มบาง ๆ มาให้ฉันจนทำให้ฉันหวั่นไหวไปทั้งตัว ทั้งใจ และก็ทำหน้าเศร้าดังเดิม จนทำให้ฉันอาร์ไม่ดี
''ว่าไง'' ฉันถามคำถามเขาอย่างไม่ประสบอารมณ์
''ผมชื่ออาร์ลาส มาสเติ้ล เป็นหลานของรัสเตอร์มาอยู่ได้เกือบปีละ ส่วนแม่คุณ......''
อาร์ลาส มาสเติ้ล เงียบไปพักหนึ่ง อะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่มีใครเอ่ยปากพดถึงแม่กับฉันเลย มันเกิดอะไรขึ้นกับแม่ฉัน แม่ฉันอยู่ไหน แม่ฉันเป็นอะไร ใครก็ได้ตอบฉันที
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ