Love you Monster รักหมดใจนายปีศาจ

16 พ.ค. 25xx

“เฮ้ยๆๆๆๆ พวกแกฉันได้ข่าวมาว่าวันนี้จะมีนักเรียนใหม่เข้ามากลุ่มหนึ่งที่ห้องเรา เห็นว่าหล่อด้วยนะแก” เสียงกรี๊ดกร๊าดดีใจเวลาที่พวกนี้เจอคนที่ถูกใจมันเป็นอะไรที่ฉันรำคาญที่สุดในสามโลก ทำไมวันนี้มันช่างน่าเบื่อขนาดนี้นะ

“พาย แกช่วยทำตัวให้มันมีชีวิตชีวาบ้างจะตายไหม” มิลค์เพื่อนสนิทของฉันบ่นขึ้นมาทันทีที่ฉันทำหน้าแหยตอนที่พวกมันพูดเรื่องเด็กใหม่กัน

“ฉันเบื่อ....ที่สำคัญฉันไม่จำเป็นต้องไปสนใจด้วยว่าใครจะเข้าจะออกห้อง มันไม่ใช่ธุระของฉันเลยสักนิดเดียว”

“อ้าวพายพูดแบบนี้แกก็ว่าฉันสอดอะสิ ” เฮจิน เพื่อนในห้องคนที่เอาข่าวมาบอกพูดขึ้นอย่างไม่พอใจแต่ฉันก็แค่หันหน้ากลับไปมองแล้วก็ส่งสายตารำคาญไปให้แค่นั้น ยัยนั้นก็ทำหน้าเจื่อนๆไปเพราะเป็นที่รู้กันว่าฉันมันไม่ธรรมดา เพราะงั้นอย่าได้อยากจะมีเรื่องถ้ายังไม่อยากตาย

“อาจารย์มาแกก็เรียกฉันด้วยแล้วกันนะมิลค์ จะนอนสักหน่อย”

“อืม รู้แล้วน่า”

ผ่านไปสักห้านาทีฉันก็รู้สึกว่าทำไมห้องมันเงียบผิดปกติเลยเงยหน้าขึ้นมาดู แต่สิ่งที่เห็นก็คือคนในห้องหายไปไหนกันหมด?? และความสงสัยของฉันก็หายไปเมื่อพบเพื่อนผู้ชายคนนึง(ซึ่งฉันจำชื่อไม่ได้หรอก) เดินเข้ามาด้วยสีหน้าหงอยๆ ฉันเลยถามไปว่าเพื่อนไปไหนกันหมดแล้วคำตอบที่ได้กลับมามันทำให้ฉันเอือมสุดซึ้ง "พวกเขาออกไปดูหน้าเด็กใหม่ครับ" ส่วนยัยมิลค์ไปกรี๊ดอยู่แถวหน้าเป็นที่เรียบร้อย เห้อทำไมวันนี้มันน่าเบื่อแบบนี้นะ 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!

"มากันแล้วสินะ ให้ตายเถอะเสียงดังชะมัด"

"นี่พวกเธอเข้าห้องไปได้แล้ว ครูบอกให้เข้าไปได้แล้วไง ไปสิ!!!!" เสียงมิสดังมาจากหน้าประตู แค่เสียงกรี๊ดฉันก็รำคาญพอแล้วนี่มีเสียงมิสเข้ามาอีก ชีวิตฉันจะมีสักวันที่อยู่สงบๆบ้างไหมเนี่ย

"ไอ้พายแกฉันอยากบอกว่าเด็กใหม่หล่อมากเลยอะแก เข้ามาตั้ง 4 คนแหนะ บราๆๆๆๆ"แล้วมันก็พูดพร่ำไปเรื่อยโดยที่ฉัน ไม่ได้สนใจมันเลย....

"อือ"

"แกแค่อือเนี่นนะพาย ><"

"อือ -_- "

"เดี๋ยวเธอก็รู้นั้นไงๆๆๆมาแล้ว กรี๊ดดด" ฉันเอามือปิดหูก้มหน้านอนทันที ให้ตายฉันเกลียดเสียงกรี๊ด

"นี่พวกเธอนั่งที่กันได้แล้ว อย่างที่เธอเห็นว่ามีนักเรียนใหม่ย้าบเข้ามาในห้องเรา 4 คนเพราะงั้น ช่วยกันดูแลเพื่อน้วย ส่วนพวกเธอแนะนำตัวสิ " อืมเมื่อไหร่จะปล่อยฟะหิวข้าวแล้ววววว

"ผมชื่อยามาดะ เร็น เรียกเร็นเฉยๆก็ได้นะครับ ^0^" เสียงหมอนี่จะร่าเริงไปไหน

"ผมทาคิชิมะ ยูจิ" เมื่อไหร่จะเสร็จฟะเนี่ยย

"ผมทาคะดะ เค ครับ" ชื่อเท่ดีแฮะ 

"ผม จิน คิบายาชิ จินครับ" ไอ้คนนี้ชื่อคุ้นๆ หน้าตาจะดีเหมือนชื่อป่ะว้า พอเงยหน้าขึ้นเท่านั้นละความทรงจำเก่าๆเริ่มถูกขุดขึ้นมา ผู้ชายคนนี้มัน ไม่จริง ไม่น่าเชื่อทำไมหมอนี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละ

"O_o!!!"

"งั้นเธอไปนั้งตรงพายแล้วกันตรงนั้นเหลือที่ว่าง 4 ที่พอดี"ให้ตายเถอะ มิสำร้ายฉันแบบไม่รู้ตัวซะแล้วนะ มิสฆ่าฉันทางอ้อมชัดๆ

"ฮาย สวัสดี ฉันเร็นน้าาา สาวสวย"

"หวัดดีฉันยูจิ"

"ฉันเค นะ"

ทุกคนเดินเข้ามาทักทายฉันแล้วก็แสดงความเป็นมิตรกับฉันยกเว้นคนเดียว จิน ที่มองหน้าฉันแบบราบเรียบ ไม่แสดงอารมณ์อะไรเลย แถมเบื่อนหน้าหนีอีก อย่าว่าแต่หมอนั้นเลย ฉันยังไม่อยากจะมองหน้าหมอนั้นเช่นกัน ความทรงจำในอดีตมันผุดขึ้นมาเรื่อยๆ เพราะฉะนั้น ให้เราอยู่ห่างๆกันไว้นั้นละดีที่สุดแล้ว อย่าได้พูดคุยกันเป็นดีที่สุด!!!!