Overs gameภารกิจลับ(รัก)พิชิตเกมส์

9.2

เขียนโดย Isabella

วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 23.49 น.

8 chapter

50 วิจารณ์

11.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2557 16.28 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) สลิล2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"สลิล ตื่นสิสลิล!"

ฉันตบหน้าสลิลเบาๆพลางเรียกสลิล โอ้ย! มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตอันแสนเรียบง่ายของฉันกับคัสตาร์ดเนี่ย ฉันอยากจะฆ่าไรเตอร์จริงๆ[Q]A[Q]

"อือ..."

สลิลครางออกมาเบาๆ เธอพยายามเปิดเปลือกตาออก และมองฉันอย่างกับเห็นผี

"เฮรา!!?"

"ฉันเอง ทำไม?"

"นี่ เฮราจริงๆเหรอ"

"จ้ะ ฉันเฮราจริงๆ สวยที่สุดในสามโลก ไม่มีใครหน้าตาแบบนี้อีกแล้วด้วย"

"เออ...เฮราจริงๆด้วย"

ฉันมองสลิลที่ทำหน้าเอ๋อไปชั่วขณะ เธอรีบลุกขึ้น ก่อนจะมองไปรอบๆอย่างลุกลี้ลุกลน สงสัยคงจะตกใจละมั้ง ก็อยู่ๆก็โผล่มาที่นี่นี่นา

"แล้วๆ ทำไมฉันถึงมาโผล่ยู่ที่นี่ละ ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสือที่บ้านอยู่นินา...แล้ว แล้ว แล้วหนังสือฉันหายไปไหนละ นั่นมันเล่มใหม่เลยนะ และมันเป็นเล่มของนักเขียนที่ฉันชอบด้วยนะ เธอรู้ไหมว่ามันค่อนข้างแพงเลยนะ ฉันใช้เงินเก็บของฉันเลยน่ะ! และมันสนุกมากๆๆๆเลยนะ"

ดิฉันจะไปรู้ไหมคะ นั่น?

"สลิล ใจเย็นๆ แล้วก็ฟังที่ฉันพูดนะ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนเหมือนกัน ฉันก็เพิ่งมาถึงที่นี่ได้3วัน ตอนที่ฉันกำลังจะกินคัสตาร์ด อยู่ๆก็มีหลุมสีดำสลับเทามาอยู่ใต้เท้าฉัน และดูดฉันลงไป และรู้ไหม? ตอนฉันมาที่นี่ใหม่ๆ ฉันยังไม่ถามมากเหมือนเธอเลย[=]__[=]"

"ย่ะ แต่ว่า หนังสือฉันอยู่ไหน! อีกอย่างก่อนฉันโผล่มานี่ไม่เห็นจะมีหลุมดำเถือกๆอะไรนั่นเลยนิ"

"เธอหลับคาหนังสือรึเปล่า?"

......

แสดงว่าหลับคาหนังสือเลยไม่รู้สินะ สงสัยจะสนุกจนง่วงเลยละ

จะยังไงก็เถอะ ฉันว่าฉันควรจะพาสลิลกลับไปที่บ้านของอีตาไลน์นิ่งซะก่อน ส่วนเรื่องภารกิจหาหินเอรอนเถือกๆอะไรนั่นก็ขอยกเลิกไปก่อน ไม่งั้นยัยนี่อาจจะสติแตกได้ และฉันก็ขี้เกียจฟังยัยนี่สนทนาด้วย ไม่สิเรียกว่าบนต่างหาก อย่างน้อยก็ต้องรีบพาไปทำแผลก่อน เพราะตกลงมาจากที่สูงขนาดนั้นไม่มีแผลก็คงโคตรแปลก

"เอาเถอะ ไปกับฉัน"

"เดี๋ยวสิ หนังสือฉันละ"

"เธอต้องไป เดี๋ยวนี้!"

ฉันเดินไปเก็บย่ามและที่ขุดดิน เก็บที่ขุดดินและดาบใส่ในย่าม แล้วลากยัยสลิลให้เดินตาม ให้ตายเถอะ ตัวยัยนี่หนักชะมัด

"ไม่นะ! เฮรา! หนังสือเล่มนั้นนะ!"

"เธอต้องไปกับฉัน สลิล หนังสือเล่มนั้นซื้อเมื่อไหร่ก็ได้"

"เธอต้องออกเงินให้ฉันนะ!"

"เออๆ"

ฉันตอบไปส่งๆ ที่จริงก็ไม่คิดจะออกเงินให้จริงหรอก ที่ตอบไปเพราะว่ารำคาญต่างหาก พอยัยนั่นทวงก็ค่อยหาท่างเบี่ยงเบนก็ได้ อีกอย่างยัยสลิลต้องโกงราคาฉันแน่ๆ เป็นเพื่อนกันตั้งนานทำไมจะไม่รู้ นิสัยของสลิล วิธีการเบี่ยงเบนก็ที่ฉันเคยทำและได้ผลมาก็อย่างเช่น

'เฮรา! เธอจะต้องออกเงินให้ฉันนะ'

'นั่น! น้าเดช คุกกี้มีย่ะมา!'

'ไหนๆ ฉันเป็นแฟนพันธุ์แท้ของน้าเดชเลยนะ!'

'โน่นน เค็ม คิฮายุมา'

'ไหนๆ ไหนพี่เค็ม กรี๊ดดด'

'โน่นๆ ตรงนู้นวิ่งไปเลย'

แล้วSheก็วิ่งหายไปตามทิศทางที่ฉันชี้ ถถถถว์ โดนหลอกซะแล้ว...ว่าแล้วก็ชิ่งหนี~

"ฉันหวังอย่างสูง ว่าเธอจะไม่หลอกฉันอีก"

เนะ รู้ทันอีก

"ฉันทำตามที่ฉันพูดแน่ เดินเร็วๆหน่อยจะได้ไหม"

ฝนตก! ฝนตก! ฝนตกกก!!!(สาบานได้ว่านี่คือเสียงของฝนต-)(สัญญาณขาดหาย)

ทำไมฝนต้องตกหนักขนาดนี้ด้วยเนี่ย เสื้อของฉันก็บางเหลือเกิน! ยัยสลิลไม่ค่อยน่าเป็นห่วง เธอมีฮู้ด ไม่รู้ว่าจะใส่เสื้อมีฮู้ดตอนอยู่บ้านทำซากอะไร อีกอย่างเสื้อของสลิลก็โคตรหนา ที่บ้านเนี่ยเปิดบ้านน้ำแข็งเหรอคะ?

"โอ้ยย เฮราเราจะเดินกันอีกไกลไหม"

ไม่รู้สิ ฉันเริ่มหลงทางและ...ถ้าเกิดบอกสลิลว่าหลงทาง ยัยนั่นจะต้องโวยวายป็นชุดแน่ๆ[=]0[=]

"สลิล เธออย่าว่าฉันนะ"

"อะไร? ทำไม? เกิดอะไรขึ้น!!?"

"ฉันคิดว่าฉันหลงทางซะแล้วละ..."

"ห้าาาาาาาาา[=][][=]!