Overs gameภารกิจลับ(รัก)พิชิตเกมส์

     ตอนนี้ฉันอยู่ในเสื้อสีชมพูลายลิละคุมะคุงตัวเดิมกับตอนที่อยู่บนโลกนู้น กับกางเกงสีน้ำตาลตัวเดิม

     หลังจากที่ฉันใส่เสื้อผ้าเสร็จ ฉันก็เปิดประตูเข้าไปที่ห้องรับแขกซึ่งไลน์นิ่งบอกว่ารออยู่ ก้าวซ้าย ก้าวขวา ก้าวซ้าย ก้าวขวา เอ้า![>]0[<] ซ้ายขวาซ้าย ซ้ายขวาซ้าย ซ้ายขวาซ้าย ซ้ายขวาซ้าย พอเถอะ...

     "ไลน์นิ่ง เสร็จแล้วน่ะ! ไปไหนกันดี"

     ....

     ไม่มีเสียงตอบจากเลขหมายที่ท่านเรียก โปรด...

     "ไลน์นิ่งงง!"

     ....

     แนะยังไม่ตอบอีก[=]-[=] กะจะแกล้งฉันล่ะสิรู้น่า เพราะฉันก็ใช้มุกนี้แกล้งเพื่อนจนเบื่อเหมือนกันโดยเฉพาะกับสลิล...ว่าแต่นะ ตอนนี้สลิลเป็นไงบ้างนะ ตั้งแต่ปิดเทอมมาเนี่ยก็ยังไม่ได้เจอกันเลยสงสัยคงไปเรียนพิเศษละมั้ง 

     แต่...ถ้าเปิดเทอมเมื่อไหร่ แล้วพอฉันหาทางกลับไปบ้านได้ละก็ อย่างแรกที่ฉันจะทำเลยก็คือกินคัสตาร์ด! อย่างที่สองเลยจะเอาไปอวดน้องๆ แล้วก็อย่างที่สามจะเอาไปอวดสลิล เอาให้ยัยนั่นบ่นเลยว่า อย่าไร้สาระไปหน่อยน่าเฮรา เธอก็รู้เรื่องพวกนี้ไม่มีจริง แต่ถ้าฉันมีหลักฐานอย่างเช่นรูปถ่ายหรือสิ่งของที่นี่ที่แปลกๆก็อาจจะช่วยยืนยันก็ได้ ส่วนยัยนั่นก็ต้องคารวะฉันที่ได้มาเที่ยวโลกต่างแดน

     จะว่าไป ทำไมเงียบนานจัง...นี่จะแกล้งกันจนสมจริงขนาดนี้เลยเหรอ 

     "ไลน์นิ่ง ตื่นได้แล้วน่า ฉันไม่เล่นด้วยน่ะ"

     ฉันเดินไปหาไลน์นิ่งที่นั่งอยู่บนโซฟา เขาหลับตาพริ้มน่ารัก ผมสีน้ำเงินอ่อนๆปรกหน้า ปากอวบอิ่มมีเสียง 'ฟี้' เล็ดลอดออกมาเบาๆด้วยละ ดูแล้วก็ยังกับตุ๊กตาน่ารักๆแหนะ ถ้าเกิดไม่นับขนาดตัวที่ใหญ่จนเกินไปอ่าน่ะ

     ฉันเดาว่าไลน์นิ่งคงจะหลับจริงแล้วละ เหอะๆ ก็คงจะเฝ้าไข้ฉันสามวันสองคืนเลยและคงยังไม่ได้หลับแบบเต็มอิ่ม เอาเถอะ เพราะเห็นแก่ความหล่อหรอกนะฉันถึงยกโทษให้

     ฉันเดินเข้าไปในห้องที่ฉันนอนตะกี้ แล้วหยิบผ้าห่มผืนใหญ่ออกมา ลากผ้าห่มมาคลุมตัวของไลน์นิ่งซึ่งหลับอยู่ แล้วฉันก็นั่งข้างๆไลน์นิ่ง เอาหัวเนี่ยไปซุกกับไหล่ของเขา...อย่างกับคนรักแหนะ

     ....

     นั่งๆไปมันก็น่าเบื่ออ่ะน่ะ ที่นี่ไม่มีอะไรทำบ้างเลยรึไงนะ อย่างเช่นเกมส์ คอมพิวเตอร์ หรือโทรทัศน์ หรือไม่ก็ขนมหวานอย่างคัสตาร์ด

     น่าเบื่อแท้... ที่นี่ไม่มีอะไรนอกจากโซฟา โต๊ะ ประตู เตียง ห้องน้ำ ไฟ มันมีอยู่แค่นี้จริงๆ ถามจริงอีตาไลน์นิ่งนี่ไม่มีเงินเลยเหรอ ดูหน้าตาดีนะน่าจะรวยสิเหอะๆๆๆ อย่างน้อยก็เติมบัตรทรูสิยะ เหมือนกับบักโตะอ่ะ เต็มบัตรทรูซะเมพเชียว(อันนี้เขาล้อเลียนคิริโตะคุงจากSAOว่าเติมบัตรทรูนะจ้ะ เพราะว่าHeช่างเมพ(เทพ)เยี่ยงนัก)

     บางทีฉันก็ควรจะใช้หัวสมองอันชาญฉลาดของฉันคิดเรื่องที่จะทำแก้เบื่อนะ

     "หินแอรอน..."

     "ห๊ะ?"

     ฉันได้ยินเสียงพึมพัมเบาๆจากปากของไลน์นิ่ง เขาพูดคำว่า 'หินแอรอน' มันคืออะไรหว่าชื่อแปลกๆเนาะ แต่น่าจะเทพน่าดู

     "ฉันอยากได้หินแอรอน..." 

     อยากได้ก็ไปหาสิคะพ่อคู๊ณ ไม่งั้นก็ไปซื้อตามตลาดก็ได้น่าจะมีนะ

     แต่ว่านะ ถ้าเขาอยากได้หินแอรอนขนาดนี้ทำไมไม่ไปหาละ เห็นว่าเขาก็น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้นานแล้วนิ อีกอย่าง...เขาก็ดูเท่ หล่อด้วยนะ

     จริงสิ! ถ้าฉันหาหินแอรอนเถือกๆอะไรนั่นให้มาให้เขาได้เขาอาจจะดีใจจนถึงขึ้นขอฉันเป็นภรรยาเราแต่งงานกันมีลูกกัน อีกอย่างได้เอาหินแอรอนเถือกๆนี่เอาไปหาสลิลดูเป็นขวัญตาด้วย ถือว่าเป็นหนึ่งในหลักฐานก็แล้วกัน

     "โอเคร เดี๋ยวฉันมานะจ๊ะ!"

     ว่าแล้วฉันก็เดินเข้าไปในห้องนอน ไม่ใช่ว่าจะไปนอนต่อนะ แต่ว่าจะมาดูหน่อยว่ามีอะไรใส่หินแอรอนได้และอะไรที่จะสามารถเอามาเป็นอาวุธได้เพื่อถ้าไม่ได้หินแอรอนก็อาจจะไปล่าสัตว์สักตัวสองตัว เห็นสวยอย่างนี้ฉันก็เคยไปล่าสัตว์กับพี่ๆมาแล้วนะ

     "อ๊ะ! เจอแล้ว"

     ของที่ฉันเจอก็คือดาบเล่มหนึ่งซึ่งหนักมาก มีที่ขุดหินซึ่งฉันจำไม่ได้ว่ามันเรียกว่าอะไร และย่ามเล็กๆเอาไว้ใส่ของ คราวนี้ก็พร้อมออกเดินทาง~

     "เจอกันตอนเย็นนะจ๊ะ"

     ฉันบอกลาไลน์นิ่งพร้อมกับยิ้มแบบฉบับนางเอกก่อนจะเดินออกจากบ้าน ตามล่าหาหินแอรอน!

     ....

     ร้อนๆๆๆๆๆๆ ทำไมมันร้อนอย่างนี้น่ะ! รู้งี้น่าจะพกน้ำมาด้วย ตอนนี้ฉันกำลังตลอนหาน้ำอยู่ ที่ๆฉันกำลังเดินอยู่นั้นไม่มีใครเลยสักคน มีแต่น้ำพุรูปปลาอะไรสักอย่างอยู่ตรงกลาง ฉันคิดว่าที่นี่น่าจะมีหินแอรอนเพราะว่า...ฉันเดา!

     นั่นมัน..คนนิ! ฉันมองผู้ชายคนหนึ่งเขามีผมสีน้ำตาลตาก็สีน้ำตาลสวมชุดเครื่องแบบตำรวจเดินเข้ามาในที่ๆฉันยืนอยู่ ต้องรีบถามเขาว่าหินแอรอนอยู่ที่ไหนจะได้กลับบ้านเร็วๆ

     "นี่คุณตรงนั้นนะ รู้ไหมว่าหินแอรอนอยู่ที่ไหน"

     เขามองฉันแวบหนึ่งอย่างตกใจ...ก่อนจะสงบสติอารมณ์แล้วทำท่าครุ่นคิด

     "หินแอรอนงั้นเหรอ? อยู่แถวๆนี้ละมั้ง ฉันได้ยิมมาว่าถ้าขุดไปลึกๆละก็จะพบหินแอรอนมากมายมหาศาลเลย แล้วเธอจะเอามันไปทำอะไรเหรอ"

     เออเนาะ ฉันจะเอามันไปทำอะไรกัน

     "ไม่รู้ แต่ฉันต้องการมัน"

     "แปลกนะหาหินแอรอนทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไร"

     "เหอะๆ"

     ฉันยิ้มเห่ยๆ 

     "เอาเถอะขอให้หาเจอนะ...เออนี่ ฉันชื่อวูดนะ ฉันคิดว่าสักวันนึงเราเจอกัน"

     "เอ๋?"

     แล้วเขาก็หายตัวไป...