โลกเวทมนต์ ของฉันกับด้านความเบ๊อะ

" O o คุมะกำลังเข้าบ้านอยู่"ฉันทำหน้าตะลึงอย่างยิ่ง(ตะลึงทำไม- -?)
          เพราะว่าฉันทำอะไรก็ได้ของคุมะแตกไงเล่า- -
(ตอนไหน?) (เมื่อกี้)    พอเลยเลิกทะเลาะกัน- -
"อ๊ะ ! นี่คุมะเห็นเมื่อกี้ตกลงมาจากโลกไม่ใช่รึ"ฉันห้ามคุมะเข้าปราสาทแล้วดันคุมะออกจากประตู
"อืม ทำไมเหรอ"คุมะถามฉัน
"เอาเหอะน่า ยังไงก็เป็นว่าเรามาเล่นข้างนอกกันก่อนนะ ฮะ ฮะ"ฉันยิ้มเล็กน้อย
                                              ตราผู้ชายพูดค่า^^
ผมว่ายัยเซ่อนี่มีพิลึกยังไงก็ไม่รู้ล่ะ แต่ทว่าถ้าจะทำตามคำสั่งของคุณครูเจกัสก็ลองไปก่อนแหละ
" - - ปกติเธอไม่ขอคนอื่นแบบนี้นี่"ผมทำหน้าเอือมระอาใส่มิคาสะ
"เอ...แต่ไม่เห็นต้องทำเหมือนเดิมเลยนี่-*-"ยัยเซ่อมิคาสะนั่นตะโกนใส่ผม
•
•
•
แต่ความที่ผมไม่น่าไว้ใจเลยเปิดประตูเข้าไป ขึ้นบันไดไปยังชั้น4 แต่สิ่งที่น่าตะลึงสำหรับผมก็คือ...
-^- สิ่งที่เต็มไปด้วยเสดขยะหมาคุ้ยดิน -0-... ผมแทบช็อคตายนะเนี่ยใครมันมาคุ้ยดินที่บ้าน
ผมฟะ! แล้วผมก็หันไปข้างหลังที่มิคาสะกำลังยืนอยู่...คงรู้นะว่าผมจะบอกกับมิคาสะว่าอะไร - -*
"เอ่อ...คุมะขอไปก่อนนะพอดีมิงะจังเรียกน่ะ ฮะ ฮะ"ยัยเซ่อนั่นโกหกผมแล้วรีบวิ่งไปที่ไหนไม่รู้
"แหม่ !!!- -* ถ้ากลับมาจะฆ่าแหกไส้บีบคอ ฆ่าหั่นศพโยนลงแม่น้ำให้เข็ดเลย งึ่ย"ผมตะโกนลั่น
ปราสาท  แล้วจากนั้นผมก็เก็บกวาดสิ่งของที่แตกออกมา
                                                  47 นาทีผ่านไป
"เฮ่อ"เสียงผมเหนื่อยแล้วเอามือเปล่าๆเช็ดเหงื่อ  ป่านนี้ยัยเซ่อมิคาสะนั่นมันไปถึงไหนแล้วเนี่ย
รู้สึก
เป็นห่วงเข้าแล้วสิ- -เรา
"กลับมาแล้วจ้า^0^ ปั้ง!!!"เสียงมิคาสะเปิดประตูมาโดนผมซะให้แบรน ตะ ลา แล๊ด แต๊น แต๋
"เพล้ง !!!!!! "เสียงเสดแก้วสิ่งที่อยู่ในนี้ที่มันใสๆแตกหล่นลงมาหมด
"ง่ะ O 0 o ก๊ะปล่าวทำนะ"ยัยมิคาสะแกล้งทำเป็นเล่นตัว
"งึ่ย!!! เตรียมตัวรับท่าไม้ตายสุดเจ๋งของฉันได้เล๊ยยยย!!!!!"ผมจะเอาเท้าถีบหน้ายัยเซ่อนั่นแต่ถ้า
จะบอกได้-0- 
"ตุ้บ"เสียงผมหล่นลงมา แต่ยัยมิคาสะไม่ได้รับบาดแผลอะไรเลย (เฮ่อ น่าสงสาร)
"เอ่อ พอดีฮากิเรียกขอตัวก่อนน้าาาา"ยัยมิคาสะรีบวิ่งจุกตูดกันเลยทีเดียว
                                ติชมตอนต่อไปด้วยค่าา