โลกเวทมนต์ ของฉันกับด้านความเบ๊อะ

" O o คุมะกำลังเข้าบ้านอยู่"ฉันทำหน้าตะลึงอย่างยิ่ง(ตะลึงทำไม- -?)

          เพราะว่าฉันทำอะไรก็ได้ของคุมะแตกไงเล่า- -

(ตอนไหน?) (เมื่อกี้)    พอเลยเลิกทะเลาะกัน- -

"อ๊ะ ! นี่คุมะเห็นเมื่อกี้ตกลงมาจากโลกไม่ใช่รึ"ฉันห้ามคุมะเข้าปราสาทแล้วดันคุมะออกจากประตู

"อืม ทำไมเหรอ"คุมะถามฉัน

"เอาเหอะน่า ยังไงก็เป็นว่าเรามาเล่นข้างนอกกันก่อนนะ ฮะ ฮะ"ฉันยิ้มเล็กน้อย

                                              ตราผู้ชายพูดค่า^^

ผมว่ายัยเซ่อนี่มีพิลึกยังไงก็ไม่รู้ล่ะ แต่ทว่าถ้าจะทำตามคำสั่งของคุณครูเจกัสก็ลองไปก่อนแหละ

" - - ปกติเธอไม่ขอคนอื่นแบบนี้นี่"ผมทำหน้าเอือมระอาใส่มิคาสะ

"เอ...แต่ไม่เห็นต้องทำเหมือนเดิมเลยนี่-*-"ยัยเซ่อมิคาสะนั่นตะโกนใส่ผม

•

•

•

แต่ความที่ผมไม่น่าไว้ใจเลยเปิดประตูเข้าไป ขึ้นบันไดไปยังชั้น4 แต่สิ่งที่น่าตะลึงสำหรับผมก็คือ...

-^- สิ่งที่เต็มไปด้วยเสดขยะหมาคุ้ยดิน -0-... ผมแทบช็อคตายนะเนี่ยใครมันมาคุ้ยดินที่บ้าน

ผมฟะ! แล้วผมก็หันไปข้างหลังที่มิคาสะกำลังยืนอยู่...คงรู้นะว่าผมจะบอกกับมิคาสะว่าอะไร - -*

"เอ่อ...คุมะขอไปก่อนนะพอดีมิงะจังเรียกน่ะ ฮะ ฮะ"ยัยเซ่อนั่นโกหกผมแล้วรีบวิ่งไปที่ไหนไม่รู้

"แหม่ !!!- -* ถ้ากลับมาจะฆ่าแหกไส้บีบคอ ฆ่าหั่นศพโยนลงแม่น้ำให้เข็ดเลย งึ่ย"ผมตะโกนลั่น

ปราสาท  แล้วจากนั้นผมก็เก็บกวาดสิ่งของที่แตกออกมา

                                                  47 นาทีผ่านไป

"เฮ่อ"เสียงผมเหนื่อยแล้วเอามือเปล่าๆเช็ดเหงื่อ  ป่านนี้ยัยเซ่อมิคาสะนั่นมันไปถึงไหนแล้วเนี่ย

รู้สึก

เป็นห่วงเข้าแล้วสิ- -เรา

"กลับมาแล้วจ้า^0^ ปั้ง!!!"เสียงมิคาสะเปิดประตูมาโดนผมซะให้แบรน ตะ ลา แล๊ด แต๊น แต๋

"เพล้ง !!!!!! "เสียงเสดแก้วสิ่งที่อยู่ในนี้ที่มันใสๆแตกหล่นลงมาหมด

"ง่ะ O 0 o ก๊ะปล่าวทำนะ"ยัยมิคาสะแกล้งทำเป็นเล่นตัว

"งึ่ย!!! เตรียมตัวรับท่าไม้ตายสุดเจ๋งของฉันได้เล๊ยยยย!!!!!"ผมจะเอาเท้าถีบหน้ายัยเซ่อนั่นแต่ถ้า

จะบอกได้-0- 

"ตุ้บ"เสียงผมหล่นลงมา แต่ยัยมิคาสะไม่ได้รับบาดแผลอะไรเลย (เฮ่อ น่าสงสาร)

"เอ่อ พอดีฮากิเรียกขอตัวก่อนน้าาาา"ยัยมิคาสะรีบวิ่งจุกตูดกันเลยทีเดียว

                                ติชมตอนต่อไปด้วยค่าา