ปีศาจเด็กหนุ่มผู้ตกสวรรค์ภาค1คฤหาสห์สุดวุ่น?
8.7
เขียนโดย Milento
วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.10 น.
4 ตอน
2 วิจารณ์
8,401 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2558 19.25 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) คาเลน เด็กหนุ่มผู้ตกสวรรค์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 1 : คาเลน เด็กหนุ่มผู้ตกสวรรค์
ณ ท้องฟ้าสีฟ้าครามถุกปกคลุมด้วยก้อนเมฆยามเย็นเป็นสวรรค์ก็มีเสียงโวยวายดังขึ้น
"นี้เจ้าไปแสดงตนให้มนุษย์เห็นงั้นเรอะ!! คาเลน!" เสียงบ่นของชายชราตะโกนอย่างไม่พอใจ
เขาเป็นผู้ที่คอยจัดการระเบียบให้นางฟ้าและเทวดาแต่ละตนตอนนี้เขากำลังตำหนิเทวดาตนหนึ่งอยู่
เป็นเด็กหนุ่มวัยสิบสี่มีผมสีดำออกน้ำเงินจนแทบเห็นได้ชัดนั่งคุกเข่าส่งสายตาน่าสงสารสีน้ำเงินเทาเหมือนปุยเมฆ
และพูดเหตุผลออกมาด้วยท่าทีมั่นใจเต็มที่ "นั้นมันจำเป็นนี่ครับ เธอเพิ่งจะเสียลูกชายไปนะครับ"
"ฮึ่ย...." ชายชรากัดฟันจ้องเด็กหนุ่มด้วยสายตาอำมหิตพร้อมกับแปลงกายคืนร่างเดิม
ซึ่งมีปีกสีขาวสองข้างกางสง่า เทวดาวัยชราตะเบงเสียงกลับ "งั้นเจ้าก็ไปอยู่บนโลกมนุษย์ล่ะกัน!"
ทันทีที่พูดจบเขาก็ชี้นิ้วลงไปใกล้กับบริเวณที่เด็กหนุ่มยืนอยู่ พรึ่บ
แล้วก็เกิดหลุมลามใหญ่จนถึงตัวเด็กหนุ่ม "เหวอ!? ทำอะไรเนี่ย!"
"ข้าจะร่ายเวทให้เจ้าปีกหายไปข้างหนึ่งเจ้าจะเป็นมนุษย์!"
ร่างของเด็กหนุ่มก็ตกลงไปข้างล่างบนโลกมนุษย์อย่างจัง "อ๊า--ก!?"
ตุ้บ! เสียงเขาตกบนพื้นเด็กหนุ่มไม่มีกระดูกส่วนไหนหักเลยเขาแค่ขาพลิก
"อูย...เจ็บๆ" เขาร้องเบาๆขณะจับเท้าตัวเอง
ดูเหมือนใกล้ค้ำแล้วคาเลนน่าจะสลบไปนานพอสมควรแถมตอนนี้เขานั่งอยู่ในตรอกแห่งหนึ่งทั้งเงียบและน่ากลัว
เด็กหนุ่มยืนขึ้นอย่างไร้เรี่ยวแรงจากนั้นก็ค่อยๆเดินคลำกำแพงไปเรื่อยๆ
บนถนนของเมืองมีถนนไม่มากแต่ก็ไม่ใครกล้าเข้าใกล้คาเลนเลย
"เราจะตายไหมเนี่ย...รู้สึกอยากกินเลือดยังไงก็ไม่รู้....อึก.." เด็กหนุ่มพูด
คาเลนเดินตามทางไปเรื่อยๆจนไม่รู้สึกเลยว่าเขาเข้ามาในป่าช้าแล้ว
แสงจันทร์ส่องแสงนำทางให้เขาเพียงน้อยนิดป่าทึบจนไม่รู้จะเดินไปทางไหน
เด็กหนุ่มทั้งหิวทั้งเหนื่อย ภาพรอบๆก็เริ่มเลือนลาง
ขาก็หมดแรง สุดท้ายเขาก็หมดสติลงกลางป่า...
จะมีใครมาช่วยเขาไหม เขาจะตายรึเปล่า?
โปรดติดตามตอนต่อไป
ณ ท้องฟ้าสีฟ้าครามถุกปกคลุมด้วยก้อนเมฆยามเย็นเป็นสวรรค์ก็มีเสียงโวยวายดังขึ้น
"นี้เจ้าไปแสดงตนให้มนุษย์เห็นงั้นเรอะ!! คาเลน!" เสียงบ่นของชายชราตะโกนอย่างไม่พอใจ
เขาเป็นผู้ที่คอยจัดการระเบียบให้นางฟ้าและเทวดาแต่ละตนตอนนี้เขากำลังตำหนิเทวดาตนหนึ่งอยู่
เป็นเด็กหนุ่มวัยสิบสี่มีผมสีดำออกน้ำเงินจนแทบเห็นได้ชัดนั่งคุกเข่าส่งสายตาน่าสงสารสีน้ำเงินเทาเหมือนปุยเมฆ
และพูดเหตุผลออกมาด้วยท่าทีมั่นใจเต็มที่ "นั้นมันจำเป็นนี่ครับ เธอเพิ่งจะเสียลูกชายไปนะครับ"
"ฮึ่ย...." ชายชรากัดฟันจ้องเด็กหนุ่มด้วยสายตาอำมหิตพร้อมกับแปลงกายคืนร่างเดิม
ซึ่งมีปีกสีขาวสองข้างกางสง่า เทวดาวัยชราตะเบงเสียงกลับ "งั้นเจ้าก็ไปอยู่บนโลกมนุษย์ล่ะกัน!"
ทันทีที่พูดจบเขาก็ชี้นิ้วลงไปใกล้กับบริเวณที่เด็กหนุ่มยืนอยู่ พรึ่บ
แล้วก็เกิดหลุมลามใหญ่จนถึงตัวเด็กหนุ่ม "เหวอ!? ทำอะไรเนี่ย!"
"ข้าจะร่ายเวทให้เจ้าปีกหายไปข้างหนึ่งเจ้าจะเป็นมนุษย์!"
ร่างของเด็กหนุ่มก็ตกลงไปข้างล่างบนโลกมนุษย์อย่างจัง "อ๊า--ก!?"
ตุ้บ! เสียงเขาตกบนพื้นเด็กหนุ่มไม่มีกระดูกส่วนไหนหักเลยเขาแค่ขาพลิก
"อูย...เจ็บๆ" เขาร้องเบาๆขณะจับเท้าตัวเอง
ดูเหมือนใกล้ค้ำแล้วคาเลนน่าจะสลบไปนานพอสมควรแถมตอนนี้เขานั่งอยู่ในตรอกแห่งหนึ่งทั้งเงียบและน่ากลัว
เด็กหนุ่มยืนขึ้นอย่างไร้เรี่ยวแรงจากนั้นก็ค่อยๆเดินคลำกำแพงไปเรื่อยๆ
บนถนนของเมืองมีถนนไม่มากแต่ก็ไม่ใครกล้าเข้าใกล้คาเลนเลย
"เราจะตายไหมเนี่ย...รู้สึกอยากกินเลือดยังไงก็ไม่รู้....อึก.." เด็กหนุ่มพูด
คาเลนเดินตามทางไปเรื่อยๆจนไม่รู้สึกเลยว่าเขาเข้ามาในป่าช้าแล้ว
แสงจันทร์ส่องแสงนำทางให้เขาเพียงน้อยนิดป่าทึบจนไม่รู้จะเดินไปทางไหน
เด็กหนุ่มทั้งหิวทั้งเหนื่อย ภาพรอบๆก็เริ่มเลือนลาง
ขาก็หมดแรง สุดท้ายเขาก็หมดสติลงกลางป่า...
จะมีใครมาช่วยเขาไหม เขาจะตายรึเปล่า?
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ